Yazar "Başaranoğlu, Serdar" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 14 / 14
  • [ X ]
    Öğe
    Ektopik Gebelik Olgularinda Gebelik Haftasina Göre Tedavi Yaklaşimlarinin Retrospektif Değerlendirilmesi
    (2017) Tunç, Senem Yaman; Sak, Sibel; Peker, Nurullah; Gül, Talip; Başaranoğlu, Serdar; Karaçor, Talip
    Çalışmamızda tersiyer bir merkezde ektopik gebelik (EG) tanılı hastalarda tanıya giden adımlar ve tedavi yöntemleri irdelendi. Son adet tarihine (SAT) göre gebelik haftasının tedavi yöntemleriyle ilişkisi değerlendirildi.Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda 2011-2014 tarihleri arasında, üçüncü basamak olan kliniğimizde EG tanısı ile tedavi edilen 192 olgu tanısal yöntemlerine ve tedavi seçeneklerine göre değerlendirildi.Bulgular: EG insidansı 30.8/1000 olarak bulundu. Tek doz metotreksat (MTX) tedavisinin başarı oranı % 69.8, iki doz MTX ile birlikte medikal tedavinin başarı oranı ise % 87.5 olarak bulundu. Cerrahi uygulanan hastalarda en sık cerrahi prosedürün (% 54) salpenjektomi olduğu tespit edildi. 37 hastada (% 19.2) ise izlem tedavisi yeterli oldu. Tedavi şekilleri ile belirli parametreler karşılaştırıldığında; geliş ?-hCG seviyesinin yüksek olması, fetal kardiyak atımın (FKA) pozitif olması, batında serbest mayi olması, kitle boyutunun büyük olması ve SAT' a göre gebelik haftasının büyük olması ile cerrahi tedaviye gidiş arasında istatistiksel olarak anlamlı fark olduğu saptandı (p<0,05).Sonuç: Erken dönemde tanı alan EG' de, SAT' a göre gebelik haftası küçük olan hastaların daha çok izlem ve medikal tedavi ile, daha geç dönemde tespit edilen hastalarda ise cerrahi tedaviye gidişin yüksek olduğu izlendi.
  • Küçük Resim
    Öğe
    The evaluation of diagnostic and clinical findings in grand multiparous patients with endometrial cancer
    (Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2013) Özler, Ali; Turgut, Abdulkadir; Ağaçayak, Elif; İçen, Mehmet Sait; Alabalık, Ulaş; Başaranoğlu, Serdar; Peker, Nurullah; Gül, Talip
    Amaç: Bu çalışmanın amacı grand multipar, endometrium kanserli hastaların tanısal ve klinik özelliklerini diğer endometrial kanserli hastalar ile karşılaştırarak değerlendirmektir. Yöntemler: Kliniğimizde Ocak 2006-Ağustos 2012 tarihleri arasında endometrium kanseri nedeniyle opere edilen 34 hasta dahil edildi. Hastalar doğum sayısına göre üç gruba ayrıldı; Grup 1 (doğum yapmamış hastalar, n=8), Grup 2 (doğum sayıları 1’den 4’e kadar olan hastalar, n=14), Grup 3 (grand multipar hastalar, n=12). Grand multipar hastaların tanısal, klinik ve histopatolojik verileri diğer gruplardaki hastalar ile karşılaştırıldı. Bulgular: Grup 3 (grand multipar) hastaların yaş ortalaması diğer gruplara göre anlamlı yüksek bulundu. (p<0,05). Tüm gruplar tümörün myometrial invazyon derinliği açısından karşılaştırıldığında ise anlamlı bir farklılık tespit edilmedi (p>0,05). Grup 1, 2 ve 3’ deki Evre 1A tümörlü hastaların oranlarının sırasıyla %75, %64,2 ve %83,3 olduğu bulundu. Ayrıca, bütün grand multipar hastaların evre 1 tümöre sahip oldukları bulunmuştur. Sonuç: Sonuç olarak, grand multipar hastaların tanıları daha geç yaşlarda konmakta, fakat erken evrede ve endometrioid tip endometrial kanser tanılarını almışlardır. Son doğumdan itibaren geçen süre endometrial kanser riski üzerine etkili bir faktör olabilir.
  • [ X ]
    Öğe
    Evaluation of Maternal Hemorrhage in Placenta Accreta
    (2016) Tunç, Senem Yaman; Gül, Talip; Alan, Bircan; Başaranoğlu, Serdar; Yalınkaya, Ahmet; Evsen, Mehmet Sıddık; Ağaçayak, Elif
    OBJECTIVE: The aim of the present study is to provide a retrospective evaluation of placenta accretacases to identify the factors affecting the blood transfusion requirement, which stands as one of the mostimportant causes of maternal mortality and morbidity.STUDY DESIGN: A total of 110 patients who presented to the outpatient clinic of gynaecology and obstetrics of the Faculty of Medicine of Dicle University and were diagnosed with placental attachment before or during a caesarean section (C-section) between January 2006 and June 2015 were included inthis study. The patients' data were collected from the hospital's records.RESULTS: During the study period, 21674 births were realised and 110 (1/200) of these patients exhibited placenta accreta. 86 of these 110 patients (78,2%) received at least one unit of blood. The groupof patients that had received blood transfusion exhibited significantly higher values in age, parity, number of C-sections, length of stay (p = 0.003, 0.004, 0.024, 0.000, respectively). Multiple logistical regression analysis led to the identification of a significant association between the length of stay and theblood transfusion requirements (OR 95% Cl 2.005(1.213-3.314) p= 0.007).CONCLUSION: Patients of advanced age as well as grand multiparous patients and patients with a history of multiple repeat caesarean deliveries should be evaluated more carefully during pregnancy. Thesepatients should be referred to hospitals that provide multidisciplinary care and management before thedelivery or even at the early stages of pregnancy in an effort to decrease maternal mortality and morbidity rates..
  • [ X ]
    Öğe
    Is Caesarean Myomectomy a Safe Procedure? A Comparative Study
    (2016) İnegöl, İlknur Gümüş; Başaranoğlu, Serdar; Ağaçayak, Elif; Acet, Mustafa; Deregözü, Ayşegül; Gül, Talip
    OBJECTIVE: Uterine myomas are the most common benign pelvic tumours observed during the reproductive period.Increased risks of haemorrhage and postoperative morbidity lead professionals to avoidmyomectomy at the time of Cesarean (C-section). The present study retrospectively analysed the dataof patients who had undergone C-section only and those that had undergone C-section and simultaneous myomectomy. STUDY DESIGN: The data of 42 patients (Group 1) who had underwent caesarean myomectomy andof 50 patients underwent C-section only (Group 2) out of 92 patients that had been taken into C-sectionon the basis of obstetric indications were retrospectively analysed in this study. The relevant patient datawere recorded with the inclusion of demographic data, gestational week, and preoperative and postoperative laboratory findings. Types, locations and sizes (the largest diameter) of individual myomas wereidentified and noted.RESULTS: The mean diameter of myomas was 66.3±30.2 mm. Ten patients that had underwent caesarean myomectomy (23.8%) developed a need for intensive care. No statistically significant differencewas found in laboratory parameters between Group 1 and Group 2.CONCLUSION: Caesarean myomectomy, when performed by experienced obstetricians, does not leadto a significant increase in maternal morbidity and mortality. Although the short-term effects of this procedure are known, there is a need for the conduct of more comprehensive studies to establish its longterm effects on fertility or how it will affect the next pregnancy processes
  • [ X ]
    Öğe
    Levels of neopterin and other inflammatory markers in obese and non-obese patients with polycystic ovary syndrome
    (International Scientific Literature Inc., 2015) Ağaçayak, Elif; Tunç, Senem Yaman; Sak, Sibel; Başaranoğlu, Serdar; Yüksel, Hatice; Turgut, Abdulkadir; Gül, Talip
    Background: We aimed to measure the levels of inflammatory markers and neopterin in obese and non-obese patients with PCOS by using 2 separate control groups with matching body mass index (BMI). Material/Methods: A total of 60 women of reproductive age with (n=30) and without (n=30) PCOS were included in this study. Based on their BMI, patients with PCOS were divided into 2 groups as obese (n=15) and non-obese (n=15) PCOS groups. In addition, 2 BMI-matched control groups were formed. Neopterin, tumor necrosis factor-? (TNF-?), interleukin-6 (IL-6), C-reactive protein (CRP), neutrophil-to-lymphocyte ratio (N/L ratio), and vitamin B12 were assessed by complete blood count. Results: No significant difference was found between patients with PCOS and control subjects in neopterin, IL-6, TNF-?, and CRP levels. However, N/L ratio levels were significantly higher (p 0.045) and vitamin B12 levels were significantly lower (p 0.033) in patients with PCOS compared to control subjects. No statistically significant difference was found between obese and non-obese patients with PCOS and control subjects in neopterin, IL-6, TNF-?, and N/L ratio levels. However, CRP levels were significantly higher in obese patients with PCOS compared to obese control subjects (p 0.007). Conclusions: It can be concluded that inflammatory activity is increased in patients with PCOS, can lead to an increased risk for atherosclerosis, and this increase is not caused by obesity but rather by the polycystic ovary syndrome itself. However, studies with larger sample sizes are needed in this area.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Long-term changes in sexual functions following complicated pregnancies and deliveries
    (Modestum Publishing Ltd., 2013) Özler, Ali; Evsen, Mehmet Sıddık; Tan, Pınar; Turgut, Abdulkadir; Başaranoğlu, Serdar; Bez, Yasin; Yalınkaya, Ahmet; Gül, Talip
    Objective: The aim of this study is to evaluate the effects of complicated pregnancy and delivery (P/D) on sexual functions and to determine possible risk factors that affect sexual functions. Methods: Women, who have the history of severe preeclampsia, placenta previa totalis, abruption placentae or postpartum uterine atonia, comprised the study group. The control group was comprised the women matched for age, parity, mode of delivery, vocation, the level of income and education status. Their fear of getting pregnant again and fear of death in the most recent delivery were measured by questionnaires. The Arizona Sexual Experience Scale was used to assess the sexual functions. We compared sexual functions of the women with and without suffering from complicated P/D. Results: Fear of death during the last delivery and fear of getting pregnant again were significantly more intense in the study group (p=0.002 and p<0.001, respectively). The rates of volunteers detected sexual dysfunction in the study and control groups were 55.1% and 38.7%, respectively (p=0.081). Fear of death during the last delivery was found to be significant risk factors for sexual dysfunction (odds ratio [OR] = 1.653; 95% CI = 1.131- 2.415; p=0.009). Conclusion: In conclusion, sexual dysfunction rate of women with a history of complicated pregnancy and delivery, was almost equal that of women with a history of health pregnancy and delivery. Fear of death during the last delivery was found to be most important risk factor for sexual dysfunction. J Clin Exp Invest 2013; 4 (4): 429-435.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Nadir bir olgu: Raine Sendromu
    (Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2014) Ağaçayak, Elif; Tunç, Senem Yaman; Ağaçayak, Kamil Serkan; Başaranoğlu, Serdar; Can, Fırat
    Ultrasonografi tekniğindeki gelişmeler fetal anomalilere intrauterin dönemde erken tanı konmasına yardımcı olmuştur. Ancak çok nadir görülen anomaliler intrauterin dönemde atlanabilmekte veya geç tanı konabilmektedir. Bu durumda aileleri travmatize edici bir şekilde etkilemektedir. Akraba evliliği olan ailelerde genetik anomaliler daha yüksek olduğu için bu hastalar ultrasonografik olarak daha detaylı değerlendirilmektedir. Ancak detaylı ultrasonografik inceleme bile bazen yeterli olmamaktadır. Biz hariçte takip edilen ancak doğum eylemine kadar hiçbir fetal anomali tanısı olmayan; doğum eyleminde kliniğimize refere edilen yaşamla bağdaşmayan çok nadir bir fetal anomali olan raine sendromlu olguyu sunmayı amaçladık. Etyolojisi halen bilinmeyen Raine sendromunu literatür eşliğinde tartışmayı planladık.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Nadir görülen letal iskelet displazisi: Roberts-SC fokomeli sendromu
    (Kanuni Sultan Süleyman Eğitim Araştırma Hastanesi, 2014) Başaranoğlu, Serdar; Özler, Ali; Görük, Neval Yaman; Tunç, Senem Yaman; Ağaçayak, Elif
    Amaç: Postpartum dönemde yapılan fizik muayene bulguları ve görüntüleme yöntemleriyle Roberts-SC sendromu düşünülen bir olgunun sunumunu amaçladık. Olgu Sunumu: Yirmi sekiz yaşında, G5P2 olan gebe hasta dış merkezden polikliniğimize iskelet displazisi ön tanısıyla refere edildi. Yapılan ileri düzey ultrasonografik (USG) değerlendirmede fetusun ortalama 19 hafta ile uyumlu olduğu, her iki üst ve alt ekstremitelerin proksimal ve distalinde ileri derecede kısalık (şiddetli mikromeli), vertebral kemik yapılarda demiyelinizasyon, bilateral koroit pleksus kistleri ve toraks ön-arka çapının azaldığı izlendi. Mevcut bulgularla fetal letal iskelet displazisi düşünüldü. Anormal USG bulguları nedeniyle aileye fetal kromozom analizi önerildi, fakat kabul edilmedi ve gebeliğin devamı yönünde karar alındı. Mükerrer sezaryen endikasyonuyla 2700 g, 42 cm boyunda, 3-4 APGAR skorlu bir kız bebek sezaryenle doğurtuldu. Yenidoğan postpartum 24 saat içinde kaybedildi. Sonuç: Roberts-SC fokomeli sendromu değişik klinik bulguların bir arada bulunduğu nadir görülen otozomal resesif (OR) kalıtım gösteren bir hastalıktır. Prenatal ultrasonografik değerlendirme ve sitogenetik incelemelerde erken sentromer ayrılmasının bulunması diğer iskelet displazilerden ayrımını sağlayabilir. Hastalara sonraki gebeliklerinde fetal anomalinin erken tespiti ile genetik danışmanlık hizmetinin verilmesi önem göstermektedir.
  • [ X ]
    Öğe
    Obstetrik nedenlerle dissemine intravasküler koagulasyon gelişen hastaların değerlendirilmesi
    (2015) Başaranoğlu, Serdar
    Çalışmamızda obstetrik nedenlerle DİK gelişen hastaların antepartum değerlendirilmesi, gelişebilecek komplikasyonların önceden tahmini, önlenmesi ve maternal morbidite ve mortalitenin azaltılması yönünde hekime yol gösterici bilgilerin sunumunu amaçladık. Temmuz 2006-Haziran 2013 tarihleri arasında, kliniğimizde ve/veya dış merkezde doğumunu yapan veya doğum sonrası kliniğimize transfer edilen hastalar dahil edildi. Obstetrik nedenlerle DİK tanısı konulan hastalar çalışmaya dahil edildi ve hastaların DİK skorlaması International Society on Thrombosis and Haemostasis (ISTH) kriterlerine göre yapıldı. Hastalar etyolojilerine göre dört gruba ayrıldı. Bunlar grup-1 (hipertansif gebelikler), grup-2 (post-partum kanaması olanlar), grup-3 (dekolman plasentalı hastalar) ve grup-4 (diğerleri) olmak üzere sınıflandırıldı. Dış merkezde doğumunu yapan ve postpartum dönemde takip gerektiren hastalara yapılan cerrahi müdaheleler, kliniğimize transfer süreleri ve kliniğimizde değerlendirildikten sonra tekrar cerrahi müdahele gereken hastalar ile yapılan cerrahi müdaheleler not edildi. Taburculuk sonrası gelişen sekel ve komplikasyonlar, ex olan hastaların mortalite nedenleri kaydedildi. Çalışmamıza obstetrik nedenlerle DİK tanısı konulan 52 hasta dahil edildi. DİK nedeniyle 12 hastamız (12/52) ex olduğunu ve mortalite oranını %23,1 olarak tespit ettik. Obstetrik nedenlerle bağlı DİK görülme insidansı % 0,314 olarak bulundu. Başvuru esnasında hesaplanan DİK skorlamalarında ex olan hastaların tamamının aşikar DİK kriterlerine (?5 puan) uygun olduğu gözlendi. Ex olan hastaların ortalama değerini (5,75 ±2,34) olarak tespit ettik ve bu değerlerin diğer hastalara göre yüksek olduğu (4,97±2,00) görüldü fakat bu istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0,303). DİK prognozu hakkında günümüzde yapılan çalışmalar az sayıda vakalarla sınırlıdır. Çalışmamıza göre artmış INR değerinin (>2,0) ve takiplerde yükselen LDH seviyesinin mortalite tahmininde öngörüde bulunabileceğini düşündürmekte fakat bunun için daha geniş serili çalışmaların olması kanaatindeyiz.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Preterm erken membran rüptürü olan gebelerde maternal ve fetal sonuçlar
    (Zeynep Kamil Kadın ve Çocuk Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi, 2013) Turgut, Abdulkadir; Özler, Ali; Başaranoğlu, Serdar; Tunç, Senem Yaman; Ağaçayak, Elif; Görük, Neval Yaman; Yıldızbakan, Ahmet; Gül, Talip
    Öz:Amaç: Preterm doğum, neonatal morbidite ve mortalitenin önemli ve sık bir nedeni olan Prematür Erken Membran Rüptürü (PEMR) nün maternal ve fetal sonuçlarının incelenmesi. Materyal Metod: Çalışmada Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum servisine Ocak 2011-Aralık 2012 tarihleri ara¬sında başvuran PEMR li 94 hasta retrospektif olarak incelendi. Hastaların yaşı, gravidası, paritesi, abortus sayısı, yaşayan çocuk sayısı, obstetrik hikayeleri, doğumdaki gebelik haftası, klinik bulguları ve laboratuvar değerleri, doğum şekli, sezeryan endikasyonu, bebeğin doğum ağırlığı ve boyu, 1.-5. dk APGAR skorları irdelendi. Bulgular: Hastanemizde PEMR insidansı 3.8 % idi. Hastalarımızda ortalama doğum haftası 31.5±3.1, izlem süreleri 6.1±2.2 gündü. Hastalarımızın başvuru esnasında C-reaktif protein değeri 3.2±4.4 mg/dl, beyaz küre değerleri 13626.9±3369.7/mm3 idi. Otuzdördüncü gebelik haftasından küçük 66 hastaya (70.2%) fetal akciğer maturasyonu amacıyla steroid uygulandı. Ondört hastada (14.9%) 37,5 oC üzerinde ateş geliştiği gözlendi. Onüç hastada (13.8%) vaginal ve servikal kültürde üreme olduğu ve tamamında E.coli ürediği gözlendi. PEMR olgularında 51 hasta (54.3%) normal doğum ile 43 hasta (45.7%) ise sezaryenle doğurtuldu. Yenidoğanların 48 i (51,1%) gözleme, 46 sı (48.9%) yenidoğan yoğun bakıma alındı. Yoğun bakıma alınan 14 (14.9%) yenidoğanın postpartum 24 saat içinde ex olduğu, 5 (5.3%) yenidoğanın sepsis sonrası ex olduğu tespit edildi. Ex olan yenidoğanların ortalama gebelik haftaları (26.7 ±1.6) idi. Gestasyonel hafta arttıkça 1. dk (r = 0.660, p = 0.000) ve 5. dk (r = 0.695, p = 0.000) APGAR değerlerinin arttığı gözlendi. Sonuçlar: PEMR maternal-fetal morbidite ve mortaliteye yol açan ve hala güncelliğini koruyan bir obstetrik problemdir. Başvuran hastalar dikkatli bir şekilde değerlendirilmeli, tanı mutlaka kesinleştirilmeli, gebelik haftası ve enfeksiyon bulguları başta olmak üzere gebeliği komplike edebilecek tüm faktörler göz önünde bulundurularak hastaya özgü uygun tedavi yöntemi uygulanmalıdır. Bu olgular erişkin ve yenidoğan yoğun bakım servisi hizmetinin verildiği ileri merkezlerde takip ve tedavi edilmelidir.
  • [ X ]
    Öğe
    RETROSPECTIVE EVALUATION OF THE TREATMENT APPROACHES OF ECTOPİC PREGNANCIES ACCORDING TO GESTATIONAL WEEK
    (Zeynep Kamil Kadın ve Çocuk Hastalıkları EAH, 2017) Peker, Nurullah; Tunç, Senem Yaman; Sak, Sibel; Karaçor, Talip; Başaranoğlu, Serdar; Gül, Talip
    OBJECTIVE: We evaluated steps leading to the diagnosis and treatment diagnosed with ectopic pregnancy patients. The relationship between gestational age belong to last menstrual period(LMP) and treatment methods were evaluated.MATERIALS AND METHODS: 192 cases of treated ectopic pregnancy were evaluated according to the diagnostic methods and treatment options between 2011-2014 in our tertiary clinic.RESULTS: The incidence of ectopic pregnancy was found 30.8/1000. A single dose of methotrexate (MTX) treatment success rate was 69.8%, and the success rate of the two-dose medical treatment with MTX was 87.5%. The most common surgical procedure for patients undergoing surgery (54%) were salpengectomy. Follow-up treatment was sufficient in 37 patients (19.2%). When the forms of treatment compared with certain parameters;There were found statistically significant difference between going to surgery with the high ß-hCG level, positive fetal cardiac beats (FHB), free fluid in the abdomen, large size of ectopic pregnancy and big gestational ages according to LMP (p <0.05). CONCLUSION: When the ectopic pregnancy diagnosed early; we investigated that patients with small gestational age belong to LMP with follow-up and medical treatment, and also we identified patients with advanced gestatioanal age were treated surgery treatment.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Should we add unilateral sacrospinous ligament fixation to vaginal hysterectomy in management of stage 3 and stage 4 pelvic organ prolapse
    (Galenos Yayınevi, 2015) Ağaçayak, Elif; Tunç, Senem Yaman; İçen, Mehmet Sait; Başaranoğlu, Serdar; Fındık, Fatih Mehmet; Sak, Sibel; Ceter, Yasemin; Akın, Gamze; Gül, Talip
    Objective: To compare ‘‘vaginal hysterectomy alone’’ with ‘‘vaginal hysterectomy with prophylactic unilateral sacrospinous ligament fixation’’ in terms of intraoperative complications and 1-year anatomic outcomes and symptoms in patients aged over 50 years who presented with stage 3 or 4 pelvic organ prolapse (POP). Materials and Methods: Thirty-five patients underwent vaginal hysterectomy alone and 32 patients underwent vaginal hysterectomy with unilateral sacrospinous ligament fixation because of benign pathology between January 2012, and June 2014, were retrospectively analyzed in this study. The patients’ demographic data and preoperative and intraoperative findings were obtained from the hospital records and noted. The patients were invited by phone to a follow-up visit to assess their 1-year anatomic outcomes and symptoms. Results: There was no significant demographic difference between the patients who underwent vaginal hysterectomy alone and those who had a vaginal hysterectomy with sacrospinous ligament fixation. Both length of operation and hospital stay were significantly longer in the patients who underwent vaginal hysterectomy with sacrospinous ligament fixation (p<0.001); intraoperative complications requiring blood transfusion were also significantly more frequent in these patients compared with the patients who underwent vaginal hysterectomy only (p=0.048). Recurrence of vaginal vault prolapse was significantly more frequent in the patients with vaginal hysterectomy alone compared with those who had both vaginal hysterectomy and sacrospinous ligament fixation (p=0.035). Conclusion: Unilateral sacrospinous ligament fixation might be added to vaginal hysterectomy in patients with stage 3 or 4 POP who are predicted to have long survival times. However, further studies with a larger sample size are needed in this area of research.
  • [ X ]
    Öğe
    Single intrauterine demise in twin pregnancies:Analysis of 29 cases
    (2015) Evsen, Mehmet Sıddık; Tunç, Senem Yaman; Yıldızbakan, Ahmet; Turgut, Abdulkadir; Fındık, Fatih Mehmet; Başaranoğlu, Serdar; Gül, Talip
    Amaç: İntrauterin tek fetal ölümlü ikiz gebeliklerin maternal ve fetal demografik özellikleri ve klinik açıdan değerlendirmektir.Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışma Ocak 2008-Aralık 2013 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı'nda yapılmıştır. Bu tarihler arasında hastanemizde toplam 594 adet ikiz doğum olmuştur. Beş yüz doksan dört adet ikiz doğumun 29'u ikiz eşinin intrauterin ölümü tanısı ile bize dış merkezlerden refere edilmiştir. İkiz eşinin intrauterin ölümü tanısı almış bu 29 olguda maternal yaş, parite, koryonisite, ikiz eşinin ölüm haftası, doğumdaki gebelik haftası, doğum şekli, doğum ağırlığı, Etkinlik, nabız, yüz, görünüm, solunum skorları, gebelik sırasında ve doğumdaki maternal fibrinojen düzeyleri, yenidoğan yoğun bakım ünitesine yatış ve obstetrik komplikasyonlar değerlendirildi.Bulgular: İkiz eşlerinden birinin intrauterin ölümü tanısı konan, antenatal takibi ve doğumu kliniğimizde gerçekleştirilen 29 olgunun ortalama yaşı 29,9±6,5 idi. Olguların 13'ü (%44,8) monokoryonik, 16'sı (%55,2) dikoryonik idi. Altı olguda ikiz eşlerinden birinin intrauterin ölümü ilk trimesterde, yirmi üç olguda ise ikinci trimester ve sonrasında gerçekleşmişti. Yirmi olgu (%69) sezaryen ile, dokuz olgu (%31) normal spontan vajinal yolla doğum yaptı. Maternal koagülasyon bozukluğuna hiçbir olguda rastlanmadı.Sonuç: İkiz gebeliklerde tek fetusun intrauterin ölümü hem fetus hem de anne için çeşitli komplikasyonlara yol açabilir. Yakın maternal ve fetal izlem, uygun bakım ve yönetim komplikasyonları azaltabilir.
  • [ X ]
    Öğe
    The Success of the Single-Dose Methotrexate Treatment in an Atypical Heterotopic Pregnancy
    (Aydın ECE, 2016) Başaranoğlu, Serdar
    Heterotopic pregnancy refers to simultaneous presence of intrauterine and ectopic gestational sacs. Its incidence ex­hibits a rising trend due to the increased use of assisted reproductive technology (ART). This paper aims to present a rare case of tubal and cesarean scar heterotopic pregnancy that occurred following a spontaneous pregnancy. The pa­tient presenting with delayed menstruation and abdominal-inguinal pain was evaluated. Transvaginal ultrasonography revealed a gestational sac located in the scar of a previous cesarean section and in the left tubal region corresponding to a gestational age of 4 weeks and 5 days. The patient was hospitalized and informed about conservative and surgi­cal methods. Then, she was administered a single dose of methotrexate 75 mg intramuscularly. Post-operative period included ultrasonographic and laboratory follow-up. In conclusion, it should be remembered that single-dose systemic methotrexate therapy might constitute an alternative to surgery in unruptured hemodynamically stable cases. J Clin Exp Invest 2016; 7 (2): 200-202