Yazar "Ülger, Burak Veli" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 20 / 26
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Akut nekrotizan pankreatitli hastalarda cerrahi tedavi sonuçları ve mortaliteye etkili faktörler(Modestum Publishing Ltd., 2012) Aliosmanoğlu, İbrahim; Gül, Mesut; Tekeş, Fırat; Türkoğlu, Ahmet; Ülger, Burak Veli; Uslukaya, Ömer; Oğuz, AbdullahAmaç: Akut nekrotizan pankreatit, seyri sırasında parankim nekrozu geliştiği için şiddetli akut pankreatit ile özdeşleşmiş, morbidite ve mortalitesi hala yüksek olan bir durumdur. Bu çalışmadaki amacımız akut nekrotizan pankreatit nedeniyle cerrahi uygulanan hastalarda mortaliteyi etkileyen faktörleri incelemek ve cerrahi tedavi sonuçlarımızı sunmaktır. Gereç ve yöntem: Kliniğimizde 2006-2012 yılları arasında akut nekrotizan pankreatit nedeniyle ameliyat edilen 38 hastanın özellikleri, Ranson ve APACHE II skorları retrospektif olarak kaydedildi. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen hastaların 11’i (%28.9) erkek, 27’si (%71.1) kadın ve yaş ortalamaları 55.1±16.0 idi. Yaş, C-reaktif protein, amilaz ve karaciğer enzimleri, pankreatit etiyolojisi, ameliyat sonrası görülen komplikasyonlar ile mortalite arasında ilişki saptanamadı (p>0.05). Beyaz küre değerleri, nekroz alanının genişliği, başvuru anındaki APACHE II ve Ranson değerlerinin mortalite üzerindeki ilişkisi anlamlı idi (p<0.05). Sonuç: Akut nekrotizan pankreatit tedavisi zor ve mortalite oranları hala yüksek seyreden bir hastalıktır. Çalışmamızda hastaların beyaz küre değerleri, Ranson değerleri, APACHE II skorlarının ve nekroz genişliğinin mortalite üzerine negatif etkili olduğunu saptadık. Hasta stabilize edilemiyorsa veya cerrahi için gereken endikasyonlar varsa, hasta ameliyat edilebilecek duruma gelir gelmez cerrahi planlanmalıdır.Öğe Comparison of clinical outcomes in hepatitis B virus–Positive and –Negative renal transplant recipients(International College of Surgeons, 2019) Yılmaz, Vural Taner; Çetinkaya, Ramazan; Akbaş, Halide; Özdem, Sebahat; Ülger, Burak Veli; Erbiş, HalilOur aim was to compare the short- and long-term clinical outcomes of hepatitis B surface antigen–positive (HbsAgþ) renal transplant recipients with HbsAg- recipients. A total of 204 patients who underwent renal transplantation in our center between 2001 and 2014 were included in the study. The patients were divided into 2 groups. Group 1 was the HbsAg- group (n ¼ 136), and group 2 was the HbsAgþ group (n ¼ 68). There was no significant difference between the groups in terms of lymphocyte crossmatches, numbers of mismatches, immunosuppressive treatment protocols, and induction treatments. In the HbsAgþ group, 51 patients were hepatitis B virus DNAþ, 64 patients were HbeAg-, and 4 patients were HbeAgþ. A total of 57 patients (83.8%) were treated with lamivudine, 4 patients (5.9%) with entecavir, and 7 patients (10.3%) with tenofovir for hepatitis B infection. Graft and patient survival rates, graft functions, acute hepatitis rates, acute rejection rates, and other clinical outcomes of the groups were compared. Demographic data and immunologic risk profiles of the groups were similar. Acute rejection rates, graft survival rates, and patient survival rates were similar. Acute hepatitis rates, glomerular filtration rates on the last controls, and delayed graft function rates were higher in group 2, whereas chronic allograft dysfunction and new-onset diabetes mellitus after transplantation rates were similar between the groups. Our study revealed that graft and patient survival, and acute rejection rates were similar between HbsAgþ and HbsAg- recipients, whereas acute hepatitis rate was higher in HbsAgþ recipients.Öğe Comparison of TAPP and TEP in laparoscopic inguinal hernia repair(MediHealth Academy Yayıncılık, 2024) Öcal, İbrahim Halil; Ülger, Burak Veli; Öcal, MustafaAims: The aim of this study was to compare TAPP and TEP techniques, which are laparoscopic inguinal hernia repair techniques. In this study, it was tried to determine whether one technique has an advantage over the other in terms of surgery, hospitalization and recovery times, recurrence, postoperative bleeding and testicular edema. Methods: Totally 62 patients who underwent laparoscopic inguinal hernia repair between January 2015 and January 2020 were included in this retrospective study. Results: Among the patients who underwent TAPP and TEP operations; it was determined that there was no significant difference in terms of operation time, recovery time, hospital stay, recurrence and complications (p>0.05). Conclusion: Based on the results of this study, TEP and TAPP are equally effective and safe as laparoscopic hernia repair surgery. The choice of which approach to perform can be made according to the skill and preference of the surgeon.Öğe Comparison of the results of sleeve gastrectomy, gastric pilication and liragulitide in obese rats(2023) Bilge, Hüseyin; Başol, Ömer; Yıldızhan, Eda; Ülger, Burak Veli; Temiz, Hakan; Akkuş, Murat; Yıldızhan, I.Obesity, which is generally seen in adults, is a serious health problem. Diseases caused by obesity are among the leading causes of death worldwide. Liraglutide (LG) is an analogue of glucagon-like peptide-1, which slows gastrointestinal motility, resulting in decreased food consumption. Gastric plication (GP) and sleeve gastrectomy (SG) is the reduction of stomach volume by surgical means. We examined and compared the body mass index (BMI) changes, metabolic changes and changes in gastric histology in obese rats after LG injection with surgical methods such as SG and GP. In this research, 35 Wistar Albino female rats were used. Rats were divided into 5 groups with 7 rats in each group. Group (G) 1: The control group, fed with a normal calorie diet for 8 weeks. G 2: Sham group, G 3: SG group, G 4: GP group and G 5: LG group, fed with high-calorie feed for 4 weeks. At the end of the 4th week, the study was terminated by making appropriate interventions for the groups. When the blood glucose (BG) levels measured at the beginning, 4th week and 8th week of the experiment were evaluated, it was monitored that the BG level at the 8th week was the lowest in the LG group (p<0.05). It was observed that the preop Ghrelin and Leptin levels of the LG group were lower than those of the SG and GP groups (p<0.05). As a consequence of our metabolic investigations, we observed that the use of LG is at least as effective as SG.Öğe Comparison of topical sucralfate with dexpanthenol in rat wound model(Wiley, 2022) Yıldızhan, Eda; Ülger, Burak Veli; Akkuş, Murat; Akıncı, Dilara; Başol, ÖmerWound healing is a dynamic process initiated in response to injury. There are many factors that have detrimental effects on the wound healing process. Numerous studies have been conducted for improving wound healing processes. Dexpanthenol is widely used to accelerate wound healing. Sucralfate is used for the treatment of peptic ulcers. We aimed to compare the efficacy of topical Dexpanthenol and Sucralfate in an experimental wound model in rats via histopathological examinations and immune histochemical determinations, as well, to evaluate their effects on EGF levels. Three different groups were formed: the Control Group, the Dexpanthenol Group and the Sucralfate Group. Full-thickness skin wounds were created on the back of each rat and isotonic saline was applied to the wounds of the rats in the control group, Bepanthol(R) cream was applied in Dexpanthenol Group and 10% Sucralfate cream was applied in Sucralfate Group, once a day. On the 7th, 14th and 21st days the wounds were measured and seven rats from each group were sacrificed and the wounds were excised for histopathological examination. Sucralfate increased wound healing rates by increasing neovascularization, fibroblast activation, reepithelialization and collagen density, as well as dexpanthenol. Our study revealed that the dexpanthenol and sucralfate groups were better than the control group in terms of their effects on wound healing, however there was no statistically significant difference among these two groups. Sucralfate improves EGF expression in skin wounds and has positive results on skin wound healing comparable to dexpanthenol.Öğe Effectiveness of boric acid in preventing acrylamide-conducted brain damage in rats(Merthan Tunay, 2023) Yıldızhan, Eda; Ülger, Burak Veli; Gündüz, Ercan; Akkuş, Murat; Bilge, HüseyinAim: Acrylamide (ACR) is a water-soluble neurotoxic substance that has been widely researched in recent years. Boric acid (BA) is a component that does not have a toxic effect when taken at low concentrations and has a cystotoxic activity. Studies have reported that BA has antioxidant effects. In this study, we aimed to examine the protective efficacy of BA against the toxic damage that ACR may cause in the brain tissue. Methods: In this study, 28 Wistar Albino male rats with an average weight of 320-400 grams were used. In our study, ACR was administered intraperitoneally (i.p.) at a dose of 50 mg/kg for 14 days, while BA was administered orally (p.o.) with a dose of 200 mg/kg for 14 days. Group 1 (n=7): It is the control group and no medication was administered for 14 days. Group 2 (n=7): ACR group, Group 3 (n=7): BA group and Group 4 (n=7): ACR + BA group. Results: The comparison between the groups in terms of serum Total Oxidant Status (TOS) and Malondialdehyde (MDA) analysis revealed that the highest MDA level was in the ACR group. The MDA and TOS levels of the ACR+BA group were significantly lower than the ACR group (p<0.05). Conclusions: Our study revealed that BA has a protective effect in the prevention of neurotoxicity due to oxidative stress after ACR applicationÖğe Efficacy of taxifolin in the prevention of renal injury due to liver ischemia and reperfusion(2023) Ülger, Burak Veli; Durgun, Hasan Mansur; Aşır, Fırat; Varlı, Metin; Gündüz, ErcanAim: During surgical procedures such as liver resection and transplantation, ischemia/reperfusion (I/R) injury and related complications may occur at a rate of approximately 10%. Our study, we planned to investigate histologically and biochemically the efficacy of Taxifolin in the prevention of renal tissue damage in liver ischemia reperfusion. Methods: A total of 28 Wistar Albino rats with an average age of 8-10 weeks and weights of 250-300 grams were used in our study. Group 1 (n=7): control group, Group 2 (n=7): Taxifolin group; Taxifolin was administered orally at a dose of 50 mg/kg for 3 weeks, Group 3 (n=7): Liver I/R group, 30 minutes ischemia and 120 minutes reperfusion was performed. Group 4 (n=7): Taxifolin+Liver I/R group. Results: Kidney tissues of the liver I/R group showed atrophy, degeneration of tubule epithelium and increased TNF-? expression. In addition, deterioration in renal function tests was also monitored in this group. In the Taxifolin+Liver I/R group, a significant difference was observed on both histologic and biochemical basis compared to the Liver I/R group and a positive effect was observed (p<0.05). Outcome: As a consequence of hepatic ischemia and reperfusion, impairment in the function and histological appearance of renal tissues was observed and Taxifolin was monitored to be effective in eliminating these adverse effects.Öğe Factors affecting mortality in patients with burns(2015) Öztürk, Bünyamin; Vural, Veli; Erbiş, Halil; Timuçin, Hüseyin; Aliosmanoğlu, İbrahim; Türkoğlu, Mehmet Akif; Ülger, Burak VeliAmaç: Yaşam kalitesi ve tıbbi tedavi imkanlarının artması, yaşlı hasta nüfusunda bir artışa neden olmuştur. Yanık tedavisindeki gelişmeler çocuklarda ve genç erişkinlerde yanığa bağlı mortalitede azalmaya neden olmuştur, ancak yaşlılardaki yanıklar, diğer yaş gruplarından farklı şekilde ele alınması gereken önemli bir travmadır. Bu çalışmanın amacı 45 yaşın üzerindeki yanıklı hastalarda mortalite üzerine etkili faktörleri değerlendirmektir. Yöntemler: Son 3 yıl içerisinde yanık ünitemizde tedavi edilen 45 yaş üzerindeki 58 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların yaşları, yanık oranları ve yanıklarının derinliği, eşlik eden hastalıklar ve mortalite oranları retrospektif olarak değerlendirildi.Bulgular: Mortalite gelişmeyen hastaların ortalama yaşı 57,4 yıl iken, mortalite gelişenlerinki 70 yıl idi (p=0,002). Ortalama yanık genişliği mortalite gelişmeyenlerde % 21,1 iken, mortalite gelişenlerde % 50 idi (p<0,01). Yanıklı hastalarda eşlik eden hastalık bulunmasının mortalite üzerine anlamlı etkisi olduğu saptandı (p=0,001). Mortalitenin en önemli nedeni sepsis ve konjestif kalp yetmezliği idi. Sonuç: Çalışmamızın sonuçları yanık alanının yüzdesinin ve eşlik eden hastalıkların varlığının tedavi başarısı ve mortalite üzerine olumsuz etkileri olduğunu gösterdi. Bu hastalarda multidisipliner yaklaşım ve yakın takip ile mortalite oranlarının düşeceğini düşünmekteyizÖğe Factors influencing disease recurrence and graft survival in patients who developed end-stage renal disease due to focal segmental glomerulosclerosis and underwent renal transplantation(Int College of Surgeons, 2021) Yılmaz, Vural Taner; Koçak, Hüseyin; Çetinkaya, Ramazan; Ülger, Burak Veli; Süleymanlar, GültekinAbstract Aim: The aim of our study was to determine the factors effecting disease recurrence and graft survival in patients who developed end-stage renal disease (ESRD) due to focal segmental glomerulosclerosis (FSGS) and underwent renal transplantation (Rtx). Methods: A total of 37 patients with FSGS (female/male: 10/27) who underwent Rtx in our transplant center between 2001 and 2014 were included in the study. The patients were diagnosed with FSGS by biopsy. Comparative analyses were performed in order to determine the factors effecting disease recurrence and graft survival. Plasmapheresis was performed with 40 mL/kg plasma. The diagnosis of the recurrence of FSGS and the acute rejections were also confirmed by biopsy. Results: Statistical analyses revealed that, recurrence rates were higher in Rtx recipients from deceased donor [deceased donor versus living donor, 2 (50.0%) versus 3 (9.1%), P = 0.024]. However, no correlation was found between recurrence and renal replacement treatment (RRT) methods, duration of RRT, preoperative or postoperative prophylactic plasmapheresis, the presence of preoperative nephrotic proteinuria, donor's or recipient's age or gender, kinship with donor, time interval between development of FSGS and ESRD, or performing native nephrectomy. Graft survival rates were higher in Rtx patients that were transplanted from living donor, first-degree relatives, and in patients without recurrence. Conclusion: In countries where organ donation is insufficient, living donors can be used with a low risk of recurrence for Rtx candidates with FSGS. Also, grafts from living donors, particularly from first-degree relatives, have higher survival rates.Öğe Gallstone obstruction in anastomotic stricture: A very rare case(Modestum Ltd., 2014) Ülger, Burak Veli; Uslukaya, Ömer; Oğuz, Abdullah; Gündüz, Ercan; Teke, Memik; Baç, BilselGallstone ileus is a rare but serious complication of cholelithiasis. It is a rare cause of small bowel obstruction but it accounts up to 25% of non-strangulated small bowel obstructions in elderly. Obstruction usually occurs in the terminal ileum. Although the most frequent mechanism of gallstone ileus is migration of the gallstone through a gallbladder-duodenal fistula, there have been cases of bowel obstruction caused by gallstones without any findings of bilio-enteric fistula during the operation. The diagnosis is usually delayed due to nonspecific clinical signs and symptoms. Abdominal computerized tomography (CT) scan is the optimal way to diagnose the gallstone ileus. It can identify the site and nature of the obstruction. The optimal surgical approach is a matter of debate. Enterolithotomy is the most performed operation. One stage operation should be performed in selected low risk patients. In this study, we report a 55 years old male patient who underwent surgical intervention due to gallstone ileus. During the operation, we observed that two individual gallstones lead to obstruction in anastomotic stricture which was due to the patient's prior small bowel resection. Also, no fistula was found during the operation between the gall bladder and the gastrointestinal tract of patient. The gallstones were removed by enterolithotomy. Because there was no gallstone in the gallbladder, we did not perform cholecystectomy. J Clin Exp Invest 2015; 6 (1): 72-74.Öğe Glutamine provides effective protection against deltamethrin-induced acute hepatotoxicity in rats but not against nephrotoxicity(International Scientific Literature Inc., 2015) Gündüz, Ercan; Ülger, Burak Veli; İbiloğlu, İbrahim; Ekinci, Aysun; Dursun, Recep; Zengin, Yılmaz; İçer, Mustafa; Uslukaya, Ömer; Ekinci, Cenap; Güloğlu, CahferBackground: The aim of this study was to investigate the protective effects of L-glutamine (GLN) against liver and kidney injury caused by acute toxicity of deltamethrin (DLM). Material/Methods: Thirty-two rats were indiscriminately separated into 4 groups with 8 rats each: control group (distilled water; 10 ml/kg, perorally[p.o.]), DLM group (35 mg/kg p.o. one dose.), GLN group (1.5 gr/kg, p.o. single dose.) and DLM (35 mg/kg p.o. one dose.) + GLN group (1.5 gr/kg, p.o. one dose after 4 hours.). Testing for total antioxidant status (TAS), total oxidant status (TOS), interleukin-1 beta (IL-1?), tumor necrosis factor-alpha (TNF-?), and interleukin-6 (IL-6) analyses were performed on tissue samples, and alanine aminotransferase (ALT), aspartate aminotransferase (AST), lactate dehydrogenase (LDH), urea, and creatinine were analyzed on serum samples. Liver and kidney samples were histopathologically analyzed. Results: The TOS level in liver was significantly higher in the DLM group than in the control group, and the level in DLM+GLN group was considerably lower than in the DLM group. The TAS level in the DLM+GLN group was considerably higher than in the control and DLM groups. The TAS level in kidney tissues was considerably lower in the DLM group than in controls, but was similar to other groups. Histopathological analyses of liver tissues established a significant difference between DLM and DLM+GLN groups in terms of grade 2 hepatic injury. However, no significant difference was found between DLM and DLM+GLN groups in terms of kidney injury. Conclusions: Glutamine leads to significant improvement in deltamethrin-induced acute hepatotoxicity in terms of histopathologic results, tissue oxidative stress parameters, and serum liver function marker enzymes.Öğe İleusun nadir bir nedeni: Gezici dalak(Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2015) Oğuz, Abdullah; Uslukaya, Ömer; Ülger, Burak Veli; Türkoğlu, Ahmet; Bozdağ, ZübeyirGezici dalak, dalağın uzun bir vasküler pedikül yapısı ile birlikte dalağı normal yerinde tutan peritoneal bağların yokluğu sonucu nadir görülen bir klinik tablodur. Yirmi ile kırk yaşlar arasındaki kadınlarda daha sık görülür. Konjenital ve edinilmiş faktörler etyolojide rol oynamaktadır. Klinik tablo asemptomatik olabileceği gibi bası sonucu gastrointestinal semptomlar ve torsiyon sonucu akut batına neden olan ağrılı abdominal bir kitle şeklinde de ortaya çıkabilir. Tanı tesadüfen veya başka patolojileri araştırırken yapılan ultrasonografi ve bilgisayarlı tomografi gibi radyolojik görüntülemelerle konulur. Şüpheci yaklaşım tanıya yardımcıdır. Tedavisi cerrahi olup splenopeksi ilk seçenek olmalıdır. Detorsiyon sonrası iskeminin devam etmesi durumunda, ya laparoskopik ya da laparotomi ile splenektomi yapılmalıdır. Bu makalede ileusa neden olan gezici dalağa sahip 37 yaşında bayan hasta sunulmaktadır. Laparaskopik splenektomi uygulanmıştır. Gezici dalak ileus ve akut karın sebepleri arasında düşünülmesi gereken nadir bir klinik tablo olduğunu düşünmekteyiz.Öğe İntestinal obstrüksiyona neden olan dev mezenterik hemanjioma; Olgu sunumu(2013) Aliosmanoğlu, İbrahim; Hakseven, Musluh; Tekeş, Fırat; Gül, Mesut; Büyükbayram, Hüseyin; Ülger, Burak VeliMezenterik hemangioma, nadir ve sıklıkla erken yaşlarda görülen benign bir lezyondur. Hastalar sıklıkla gastro-intestinal kanama ve obstrüksiyon bulgularıyla kliniğe başvururlar. Onsekiz yaşında intestinal obstrüksiyon bulgularıyla hastaneye başvuran, radyolojik görüntüleme ve histopatolojik değerlendirme sonucu mezenterik hemanjiom tanısı alan olgu, nadir görülmesi nedeniyle sunulmuştur.Öğe Karaciğerin vasküler yapılarının ve safra yollarının varyasyonları(2017) Ülger, Burak Veli; Hatipoğlu, E. SavaşKaraciğerin vasküler yapıları olan arteria hepatica propria, vena portae hepatis ve vv. hepaticae ve karaciğerden çıkan safra yollarının anatomisinin ortaya konması, karaciğer rezeksiyonu, girişimsel radyolojik işlemler, siroz, karaciğer malign tümörleri, fulminan hepatit gibi hastalıklarda uygulanan karaciğer transplantasyonu için çok önemlidir. Bütün cerrahi ve girişimsel işlemlerde, organın anatomik yapısının iyi bilinmesi, yapılacak cerrahi işlemin planlanması ve cerrahi işlemin başarısı, dolayısıyla hastanın sağ kalımı için çok önemlidir. Günümüzde karaciğer nakli, kadavra vericilerden tam karaciğerin nakledilmesi veya canlı vericilerden karaciğerin sağ veya sol lobunun alınması ve nakledilmesi şeklinde gerçekleştirilmektedir. Karaciğer nakillerinde, arteria hepatica propria, vena portae hepatis, vv. hepaticae ve safra yollarının anatomisinin ve varyasyonlarının iyi bilinmesi gerekmektedir. Çalışmamızda, 01.01.2012 – 01.06.2016 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’ne başvuran 200 olgunun Manyetik Rezonans Kolanjio Pankreatikografi (MRCP) ve Abdomen Bilgisayarlı Tomografi (BT) görüntüleme yöntemleri ile elde edilen verileri değerlendirildi. Olguların görüntüleme yöntemlerinin taranması için üniversite hastanesinin PACS (Picture Archiving and Communications System – Resim Arşivleme ve İletişim Sistmi) sistemi kullanıldı. Başta karaciğer canlı vericileri olmak üzere, her hangi bir sebeple bu görüntüleme yöntemleri ile tetkik edilmiş olan olgular çalışmaya dahil edildi. Daha önce karaciğer rezeksiyonu geçirmiş olan, konjenital anomalisi olan, karaciğerinde tümör ve kist hidatik olan hastalar çalışma dışı bırakıldı. Çalışmada, karaciğerin sağ ve sol lobuna gelen arteria hepatica propria’nın, vena portae hepatis’in, vv. hepaticae’ların ve safra yollarının anatomik varyasyonları değerlendirildi. Çalışmaya dahil edilen olguların 106’sı (%53) erkek, 94’ü (%47) kadındı. Olguların yaş ortalaması 49,9 ± 16,1 yıldı. Olguların %54’ünde a. hepatica propria’da klasik anatomiyi ifade eden Michels Tip 1 varyasyon saptandı. Normal anatomi dışında en sık görülen varyasyonlar ise %13 oranında görülen Michels Tip 5 varyasyon ve %11 oranında görülen Michels Tip 2 varyasyondu. Michels sınıflamasında her hangi bir gruba dahil edilemeyen varyasyonlar olan Michels Tip 11 varyasyon oranımız ise %5’ti. Olguların %76’sında, Covey’in sınıflamasına göre vena portae hepatis’in klasik anatomik dağılımını ifade eden Covey Tip 1 varyasyon saptandı. Klasik anatomi dışında en sık görülen varyasyonlar ise %9 oranında görülen Covey Tip 2 varyasyon ve %8,5 oranında görülen Covey Tip 3 varyasyondu. Çalışmamıza dahil edilen olguların %64’ünde v. hepatica sinistra ve v. hepatica intermedia birleşip, tek bir kök halinde v. cava inferior’a açılmaktayken, %36’sında v. hepatica dextra, v. hepatica intermedia ve v. hepatica sinistra, ayrı ayrı v. cava inferior’a açılmaktaydı. Safra yollarını değerlendirdiğimizde, olguların %51,5’inde, Couinaud’un sınıflamasına göre klasik anatomik dağılım olan A tipi varyasyon saptandı. Safra yollarının normal anatomisi dışında en sık görülen varyasyon ise %15 oranında görülen C1 tipi varyasyondu. Bunu, %12 oranında görülen B tipi varyasyon izliyordu. Karaciğerin vasküler yapılarının ve safra yollarının varyasyonlarının bilinmesi ve cerrahi işlemlerden önce hastada bu varyasyonların varlığının tespiti, hem cerrahi işlemin başarısı hem de olası komplikasyonların önlenmesi için önemlidir. Çalışmamız, insanlarda karaciğerin vasküler yapıları ve safra yollarında görülen varyasyonlar hakkında veriler ortaya koymuştur. Bu varyasyonların bilinmesi, cerrahi işlemlerin planlanlanmasında cerrahlara yardımcı olacağı kanısındayız. Anahtar sözcükler: Karaciğer; Arteria hepatica propria; Vena portae hepatis; Vena hepatica; Safra yolları; VaryasyonÖğe Kolesistektomili hastalarda akut biliyer pankreatit(2012) Uçmak, Feyzullah; Ülger, Burak Veli; Uslukaya, Ömer; Aliosmanoğlu, İbrahim; Oğuz, Abdullah; Gül, Mesut; Türkoğlu, AhmetAmaç: Bu çalışmada kolesistektomi sonrası akut biliyer pankreatit geçiren hastaların analiz edilerek tedavilerini irdele- meyi amaçlamışlar. Gereç ve Yöntem: Akut biliyer pankreatit tanısı konan ve daha önce kolesistektomi uygulanan 22 hasta retros- pektif olarak incelendi. Hastaların demografik özellikleri, hastalık şiddeti, kolesistektomiden sonra geçen süre, endoskopik retrograd kolanjiyopankreotografi (ERCP) ve endoskopik sfinkterotomi (ES) yapılıp yapılmadığı, uygulanan ameliyat, hastanede yatış süreleri ve mortalite kaydedildi. Bulgular: Toplam 22 hastanın yaş ortalaması 60.14±16.4 (21-86) yıl ve kadın erkek oranı 14/8 idi. Kolesistek- tomiden sonra geçen süre ortalama 81.7 (6-240) ay bulundu. ERCP ile 18 hastada koledok kanalından taş ve çamur tespit edilirken, 4 hastada ise etken tesbit edilemedi. On sekiz hastanın 14’ü taş ekstraksiyonu ve ES yapılarak başarılı bir şekilde tedavi edilirken, 4 hastada ERCP başarılı olamadı. Taş tespit edilip çıkartılamayan 4 hastanın 3’üne açık cerrahi ile koledok eksplorasyonu yapıldı. Bir hastada mortalite gelişti. Mortalite gelişen hariç diğer hastaların hastanede ortalama kalış süresi 8.5±3.5 gün idi. Sonuç: Kolesistektomi sonrası safra kanalı taşlarının bir kısmı semptom vermeden uzun süre sessiz kalabilir. Ancak bir kısmı ise aylar veya yıllar sonra potansiyel olarak mortal seyreden akut pankreatite neden olurlar. Tedavide ERCP ve ES standart tedavi yöntemidir. ERCP ve ES’de başarısız kalınan hastalar laparoskopik ve açık cerrahi ile koledok eksplorasyonu yapılarak tedavi edilebilirler.Öğe Laparoscopic splenectomy: Clip ligation or en-bloc stapling?(Bilimsel Tip Yayinevi, 2019) Türkoǧlu, Ahmet; Oǧuz, Abdullah; Yaman, Gizem; Gül, Mesut; Ülger, Burak VeliObjective: Various techniques are used in the management of splenic hilum during laparoscopic splenectomy. Among them, the most used ones are polymer clips, en-bloc stapling and ultrasonic devices. To the best of our knowledge, there is no study in the literature comparing the results of clip and stapler techniques. This study was aimed to compare our results of clip ligation and en-bloc stapling of the splenic hilum. Material and Methods: The records of 67 patients undergoing laparoscopic splenectomy between December 2012 and October 2017 were reviewed. Patients were divided into two groups according to surgical method (stapler group: 26 patients and clip group: 41 patients). Patient age, sex, diagnosis, surgical technique, operation time, spleen dimensions, perioperative complications, postoperative hospital stay, blood transfusions, postoperative thrombocyte and hemoglobin levels were recorded. Results: Operating time was median 115 min (75-230) in the stapler group and 120 min (60-210) in the clip group, and there was no significant difference between the groups (p= 0.2593). There were no significant difference between the groups in terms of the postoperative complications (p= 0.59). Postoperative hospital stay was median 3.5 (2-8) days in the stapler group and 3 (2-6) days in the clip group with no significant difference (p= 0.0733). Conclusion: Clip ligation and en-bloc stapling techniques have no superiority over each other. Our results also showed that both techniques are safe and feasible. We suggest opting for the method according to the surgeon’s experience and hospital facilities.Öğe Patient management and clinical outcomes in non-traumatic small bowel perforations(Modestum Publishing Ltd., 2015) Türkoğlu, Ahmet; Ülger, Burak Veli; Uslukaya, Ömer; Oğuz, Abdullah; Zengin, Yılmaz; Taş, İlhan; Gül, Mesut; Arıkanoğlu, ZülfüObjective: The aim of this study was to report our management and outcomes of patients who underwent surgery with the diagnosis of non-traumatic small bowel perforation. Methods: The records of 30 patients who underwent surgery for non-traumatic small bowel perforation between 2005 and 2013 were examined. Age, gender, complaints, duration of symptoms, comorbid disease(s), perforation location, length of stay in hospital, etiology, surgical treatment, morbidity, and mortality data were recorded. Patients were divided into two groups, survivors and nonsurvivors, and their features were compared. Results: The mean age of the patients was 51.3±19.9 years. Signs of peritoneal irritation were present in 22(73.3%) patients. In surgical exploration, generalized purulent peritonitis was observed in 14(46.6%) patients, while localized peritonitis was observed in the others. Bowel resection was performed in 27(90%) patients, while primary suture was performed in only 3(10%) patients. A diverting ileostomy was performed in 18(60%) patients. Mortality was observed in 9 (30%) patients. Duration of the symptoms and multiple perforations were significantly higher in non-survivors. Conclusion: A delay in diagnosis and presence of multiple perforations are the most important causes of mortality. Every effort should be made to avoid delay in diagnosis; however, once the diagnosis is delayed, especially in patients with multiple perforations, extensive surgery such as bowel resection and ileostomy should not be avoided. J Clin Exp Invest 2015; 6 (2): 130-134.Öğe Peptik ülser perforasyonunda morbidite ve mortaliteye etkili risk faktörleri(2015) Kapan, Murat; Önder, Akın; Bozdağ, Zübeyir; Ülger, Burak Veli; Taş, İlhanAmaç: Peptik ülser perforasyonu günümüzde halen önemli bir cerrahi problemdir. Bu çalışmada peptik ülser perforasyonunda morbidite ve mortaliteye etkili risk faktörleri incelendi.Gereç ve Yöntemler: Ocak 2006-Aralık 2010 tarihleri arasında peptik ülser perforasyonu nedeniyle çalışmaya dahil edilen 148 hastanın dosyaları retrospektif olarak incelendi. Hastalarda yaş, cinsiyet, başvuru şikayetleri, şikayetlerin başlangıcı ile hastaneye başvuru arasında geçen süre, fizik muayene bulguları, yandaş hastalıklar, laboratuvar ve görüntüleme bulguları, hastanede yatış süresi, morbidite ve mortalite kaydedildi.Bulgular: Hastaların 129'u (%87,2) erkek, 19'u (%12,8) kadındı. Ortalama yaş 51,7±20 yıl idi. Hastaların 45'inde (%30,4) en az bir yandaş hastalık saptandı. Postoperatif dönemde hastaların 30'unda (%20,3) komplikasyon gelişti. En sık gelişen komplikasyon yara yeri enfeksiyonu idi. Hastaların 27'sinde (%18,2) mortalite gelişti. En sık mortalite nedeni sepsis idi. Çok değişkenli analizde 60 yaş üstü olma, yandaş hastalıkların olması ve Mannheim peritonit indeksi morbidite üzerine etkili bağımsız risk faktörü olarak bulunurken, 60 yaş üstü olma, başvuru süresi ve Mannheim peritonit indeksi mortalite üzerine etkili bağımsız risk faktörü olarak bulundu.Sonuç: Peptik ülser perforasyonu ile başvuran hastalarda erken tanı ve uygun tedavi önemlidirÖğe Perianal fistül traktını taklit eden endometriozis: Olgu sunumu(Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2014) Türkcü, Gül; Avcı, Yahya; Alabalık, Ulaş; Hamidi, Arif; Ülger, Burak Veli; Büyükbayram, HüseyinEndometrial stroma ve glandların uterus kavitesi dışında yerleşmesine endometriozis denir. Bu çalışmamızda oldukça nadir görülen perianal endometriozisli bir olgunun özellikleri sunulmuştur. Perianal bölgede beş aydır ağrı şikayeti olan 36 yaşında kadın hasta hastanemize başvurdu. Yapılan fizik muayenesinde ele gelen sertlik nedeni ile olguya manyetik rezonans görüntüleme (MRG) uygulandı. MRG’de fistül traktı ile uyumlu olan lezyonun eksizyon materyalinde endometriozis ile uyumlu histopatolojik görünüm izlendi. Endometriozisin perianal bölgede nadir görülmesi ve klinikte perianal fistül ve maligniteleri taklit etmesi nedeni ile ayırıcı tanıda akılda tutulması gereken bir durumdur.Öğe Protective effect of taxifolin in the prevention of cardiac tissue damage in liver ischemia and reperfusion injury: Experimental study(Merthan Tunay, 2023) Bilge, Hüseyin; Yıldızhan, İbrahim; Ülger, Burak Veli; Aday, Ulaş; Başol, Ömer; Çiçekçi, Kadriye; Yıldızhan, EdaAim: Liver ischemia and reperfusion (I/R) is a serious, irreversible health problem in clinical practice. Taxifolin (Tax) is an easy to obtain and use agent found in maritime pine bark, Douglas fir bark and Siberian larch wood. In this study, we examined the protective efficacy of Taxifolin in the correction of cardiac tissue damage that may develop in liver I/R damage. Methods: In our study, a total of 28 Wistar Albino rats, 8-10 weeks old, weighing 250-300 grams, were used. Group 1 (n=7): control group, Group 2 (n=7): Tax group with 50 mg/kg dose orally for 3 weeks, Group 3 (n=7): Liver I/R group for 30 minutes ischemia and 120 minutes of reperfusion were performed. Group 4 (n=7): Tax+Liver I/R group. Results: In our study, MDA analysis was performed to evaluate oxidative stress. In the statistical analysis of MDA values, we observed that there was a statistically significant difference between the serum MDA values of the Tax group and the Tax+Liver I/R group, and the MDA level of the Tax group was lower (p<0.05). In myocyte damage scoring, we observed that the liver I/R group had the highest damage score, while the damage score of the Tax+Liver I/R group was significantly lower than the I/R group (p<0.05). Conclusion: As a result of our study, we observed that there was an increase in serum MDA levels as a result of liver I/R and histopathological changes occurred in the heart tissue. However, Taxifolin has been successful in ameliorating this situation.
