Prognostic significance of monocyte to high-density lipoprotein ratio in patients with chronic coronary artery occlusion

Objective: Monocyte to high-density lipoprotein ratio (MHR) is a biomarker of inflammatory response. In this study, we investigated the relationship between MHR and mortality in patients with chronic coronary artery occlusion (CTO). Method: Retrospective observational study including 493 patients over a follow up period of 73 months. Blood samples were taken before cardiac catheterization for coronary angiography. Results: Median follow-up was 48 months(26-73) . Patients were seperated into two groups: (I) MHR <17.68 (n=278, 95 females) and (II) MHR ≥17.68 (n=215, 45 females). Mortality was considerably higher in MHR II than in MHR I (n=70 vs. n=43; p<0,001). MHR was an independent predictor of mortality (OR: 1.089, 95% [CI]: 1.055-1.124, p<0,001). Lower survival rates were found in MHR II on Kaplan-Meier analyses when compared to that of MHR I (75.223±2.670 vs. 89.220±2.102, p<0,001). Conclusions: As a simple, easy applicable and universal marker, MHR may be a parameter that predicts mortality risk and survival time in CTO patients.

Amaç: Kronik total oklüzyon (KTO) gelişimi her aşaması farklı histopatolojik özellikler içeren çok sayıda histolojik evrelerden oluşur. Monosit/HDL oranı (MHO) inflamatuvar yanıtın derecesini gösteren faydalı bir parametredir. KTO hastalarında MHO’nun sağkalım süresi ve uzun dönem mortalite üzerine etkisini araştırdık. Yöntemler: 2011 Ocak ile 2019 Aralık arasında 73 aya kadar takibi yapılan 493 KTO hastası çalışmaya alındı. Periprosedüral kan örneklerinden MHO hesaplanıp detaylı klinik datalar elde edildi. Bulgular: Medyan takip süresi 48 ay olup hastalar MHO değerine göre MHO I <17.68 (N:278, 95 kadın) ve MHO II ≥17.68 (N:215, 45 kadın) olacak şekilde iki gruba ayrıldı.Mortalite MHO II grubunda MHO grup I’e göre belirgin olarak daha fazla bulundu (n=70 vs. n=43; p<0,001). MHO değeri mortalitenin bağımsız öngördürücüsü olarak bulundu (OR: 1.089, 95% [CI]: 1.055-1.124, p<0,001). Kaplan-Meier analizinde MHO II grubunda daha düşük sağkalım süresi tespit edildi (75.223±2.670 vs. 89.220±2.102, p<0,001). Sonuç: KTO hastalarında basit, kolay uygulanabilir, evrensel bir marker olarak MHO, mortalite riski ve sağkalım süresini öngördüren bir parametre olabilir.