Yazar "Temizkan, Abdullah" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 4 / 4
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Bilimsel tefsire farklı bir yaklaşım: Zağlûl Neccâr örneği(Şarkiyat Araştırmaları Derneği, 2018) Temizkan, AbdullahKur’ân’da kâinatla ilgili âyetleri modern bilimin ışığında okuyan bilimadamlarından biri Zağlûl Neccâr’dır. Bu çalışmada, bilimsel tefsir/iʽcâzkonusunda öne çıkan katı, esnek ve dengeli yaklaşımları tahlil ve tenkîde tabitutan Zağlûl Neccâr’ın görüşleri incelenecektir. Bilimsel tefsirde dengeli biryaklaşım sergileyen Neccâr, ilmî iʻcâz ile bilimsel tefsiri birbirinden ayırmaktadır.Zira bilimsel tefsirde teoriler ve bilimsel gerçekler kullanılırken, ilmî iʻcâz’dasadece bilimsel gerçeklere yer verilmektedir. Kevnî âyetleri bilimsel gerçeklerikullanmak suretiyle yorumlamaya çalışan Neccâr, bu yorumlarıyla kevnî âyetlerinanlam zenginliğini ortaya çıkarmayı hedeflemektedir. Zağlûl Neccâr, semâ,yerküre, hayvan, bitki ve insan gibi varlık sahalarıyla ilgili âyetleri ilmî iʻcâzbağlamında açıklamıştır. Onun, bilimsel tefsirle ilgili çıkarımlarını konulu veyabir tür işârî tefsir olarak değerlendirmek mümkündür. Jeoloji alanında önemlibaşarılara imza atan bir bilim adamının kevnî âyetlere ilişkin özgün yorumlarınınortaya konulması bu çalışmanın öncelikleri arasında yer almaktadır.Öğe Öğe Müsennâ Muhammed Hebyân, Min Revaii?l-Beyân fî Suveri’l-Kur’ân, (Beyrut: Darü’l-Fikr 2017), 13 Cilt.(Şarkiyat Araştırmaları Derneği, 2019) Temizkan, AbdullahBeyanî tefsir, günümüzde öne çıkan tefsir çeşitlerinden biridir. Söz konusu tefsir, Kur’ân’ın ifade biçimlerindeki incelikleri ve anlam zenginliğini konu edinmektedir. Bu sebeple Kur’ân ayetlerinde gerçekleşen takdim-te’hîr, hazf-zikr, kelime seçimleri gibi meseleleri incelemektedir. Beyanî tefsir’in konuları dikkate alındığında onun dil tefsirinden bağımsız olmadığı görülecektir. Dolayısıyla söz konusu meseleler üzerinde yapılan incelemeler lügat, sarf, nahiv ve belagat eksenli olmaktadır.Öğe TEFSİR’DE ÇEŞİTLİLİK (TENEVVÜ‘) BAĞLAMINDA FURKÂN 77 VE MÜ’MİN 60. ÂYETLERİN YORUMU(2021) Temizkan, AbdullahKur’ân’ın bazı lafız ve ifadeleri hakikî anlamın dışında kullanılmaktadırlar. Dolayısıyla bir kelime veya ifadenin bazen birden fazla açıklaması olabilmektedir. Ulûmu’l-Kur’ân literatüründe tenevvu‘ olarak adlandırılan ve anlam zenginliği olarak görülen bu tür kelimelerden biri de dua kavramıdır. Bu makalede dua kelimesinin hakikî ve mecâzî kullanımları Furkân sûresinin 77 ve Mü’min sûresinin 60. âyetleri üzerinden incelenmiştir. Furkân sûresinin 77. âyetinde geçen dua kavramının iman, ibadet, talep ve davet anlamları mevcuttur. Müfessirlerin görüşlerine dayanılarak duanın mecâzî bir kullanımla ibadet anlamının ön planda olduğu tespit edilmiştir. Öte yandan Mü’min sûresinin 60. âyetinde geçen dua kelimesinin ibadet anlamı olsa bile hakikî anlamı olan tazarru‘ ve niyazın daha belirgin olduğu görülmüştür. Her ne kadar bu âyetlerin tefsirinde bir görüş tercih edilse bile diğer görüşleri de benimsemenin mümkün olduğu vurgulanmıştır. Söz konusu durumun tefsir geleneğimizde esaslı bir tavır olduğu belirtilmiş ve bunu tahrif olarak nitelemenin isabetsiz olduğu ortaya konulmuştur.
