Yazar "Kaplan, Metin" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 10 / 10
  • Küçük Resim
    Öğe
    Adil yargılanma hakkı çerçevesinde ceza muhakemesi hukukunda seri muhakeme usulü
    (Dicle Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2024) Kaplan, Metin; Erdem, Fazıl Hüsnü
    24/10/2019 tarih 30928 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 3.maddesi ile mülga Ceza Muhakemesi Kanununun 250.maddesinin yeniden düzenlenmesi ile hukuk sistemimize giren Ceza Muhakemesi Hukukunda Seri Muhakeme Usulü, yargılama süreçlerini kısaltmak, mahkemelerin iş yüklerini azaltarak daha nitelikli dosyalarla daha fazla ilgilenmelerini sağlamak ve mahkemelerin artan iş yoğunluklarının azaltmak amacıyla hukukumuza giren bir alternatif çözüm yoludur. Bu kurumun hem usul hukukuyla ilgili süreçler içermesi hem de yapılacak yargılama sonucunda fail hakkında verilecek cezada belirli bir oranda indirim öngörmesi nedeniyle karma nitelikli bir kurum olduğu anlaşılmaktadır. Bu kurumun yargılamanın asli muhataplarından olan failler bakımından uygulanmasının getirileri kadar götürülerinin de olduğu bir gerçekliktir. Bu kurumun uygulanması neticesinde failin, yüz yüzelik, davasız yargılama olmaz ilkesi, aleni yargılama hakkı, mahkemelerin vicdani kanaatlerine göre karar vermesi gibi birçok temel yargılama ve adil yargılanma haklarından feragat etmesi gerekmektedir. Bu feragatin seri muhakeme usulünün götürüleri olduğunu ifade etmemiz gerekirken seri muhakeme usulünün uygulanacak olması neticesinde fail hakkında savcılık tarafından belirlenen cezada yarı oranında indirim yapılarak ceza tayin edilecek olması bu kurumun getirileri arasında yer almaktadır. Bu çalışmada Türk Hukuk Sistemine 7188 sayılı yasa ile birlikte giren Seri muhakeme kurumunun uygulamada ve teorikte yarattığı problemlere ve gerek fail gerekse de kamusal açıdan sağladığı faydalara uygulamadan ve doktrinde yapılan çalışmalar vasıtasıyla değinilmiştir. Yine bu kurumun uluslararası alanda uygulamalarına karşılaştırmalı hukuktan yararlanılarak bakılmış ve özellikle bu kurumun adil yargılanma hakkı kapsamında detaylı karşılaştırması ve incelenmesi, AİHM içtihatları ve uygulamaları dikkate alınarak yapılmıştır.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Ceza muhakeme hukukunda uzlaştırma bürosu
    (Dicle Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2019) Kaplan, Metin; Erdem, Fazıl Hüsnü
    Bu tez çalışmasıyla 02/12/2016 tarih 29906 sayılı Resmi Gazetede Yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı yasa kapsamında 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 253 vd maddelerinde yapılan değişiklikler kapsamında kurulan Uzlaştırma Bürosuyla ilgili gerek mevzuat gerekse de uygulama bakımından ortaya çıkan sorunların neler olduğu söz konusu kurumun daha işler ve aktif hale getirilip daha verimli nasıl çalışabileceği hususları gerek ceza hukuku gerekse de karşılaştırmalı hukuk disiplinlerinde yer alan uzlaştırma müesseseleri ele alınarak değerlendirilmiş yine ilgili yasa kapsamında uzlaşmaya tabi kılınan suçlar bakımından söz konusu büroyla ilgili aksayan yönlerin tespiti ve bunların nasıl giderilebileceği hususları ele alınmış olup söz konusu düzenlemelerle hedeflenenlerin nasıl hayata geçirilebileceği ve gerek mahkeme gerekse de savcılık uygulamaları bakımından hususları üzerinde durulmuş ve elimizden geldiği kadarıyla henüz çok yeni olan ve birçok eksikliği bulunan bu kurumla ilgili önerilere bu çalışmamız içerisinde yer verilerek çalışmamız sonuçlandırılmıştır.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Çocuk yoğun bakım ünitesine yatan hastaların değerlendirilmesi
    (Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2011) Tutanç, Murat; Arıca, Vefik; Başarslan, Fatmagül; Karcıoğlu, Murat; Yel, Servet; Kaplan, Metin; Arıca, Seçil; Karakuş, Ali; Haspolat, Yusuf Kenan; Boşnak, Mehmet
    Amaç: Çocuk yoğun bakım ünitesine (ÇYBÜ) yatırılan hastaların tanısı, cinsiyeti, yatış süresi, hangi aylarda yattığı ve sonlanımı incelendi. Yöntem: Bu çalışmada Kasım 2002 - Şubat 2005 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Çocuk Yoğun Bakım Ünitesine yatırılarak takip edilen 698 hasta değerlendirildi. Bulgular: Hastaların 95’i(%13.6) akciğer enfeksiyonu, 84’ü(%12) sepsis, 70’i(%10) zehirlenme, 49’u(%7) merkezi sinir sistemi enfeksiyonu, 44’ü(%6.3) status epileptikus, 28’i(%4) hepatik koma, 27’si(%3.9) yılan ısırması, 24’ü(%3.4) akrep sokması, 18’i(%2.6) travma, 17’si(%2.4) intrakranyal kanama, 15’i(%2.1) meningokoksemi, 12’si(%1.7) suda boğulma, 8’i(%1.14) elektrik çarpması, 7’si(%1) malignensi tanıları ile yatmıştı. Ocak (%10.7) ve Haziran (%10.4) aylarında daha fazla yatış görülürken, en az yatış Ekim (%5.7) ayında gözlendi. Kız hasta sayısı 300(%42.8), erkek hasta sayısı 398(%57.2) idi. Yatış süreleri ortalama 5.3±6.1 gün idi. Hastaların 363’ü(%51.8) durumu stabil edildikten sonra diğer servislere transfer edildi, 86’sı(%12.3) yoğun bakım ünitesinden taburcu edildi, 8’i(%1.14) ileri merkeze sevk edildi, 238’i(%34.4) ise öldü. Sonuç: Bu çalışmada akciğer enfeksiyonu ve bu nedenle solunum desteğinin yoğun bakım ünitesinde en sık karşılaşılan durum olduğu, çocukluk çağı zehirlenmeleri, travma, suda boğulma, elektrik çarpması gibi önlem alınabilecek hastalıkların yatışlarda önemli bir yer tuttuğu vurgulanmak istendi.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Cranially migrated lumbar intervertebral disc herniations: A multicenter analysis with long-term outcome
    (Wolters Kluwer Medknow Publications, 2019) Özturk, Sait; Çakın, Hakan; Demir, Fatih; Albayrak, Serdal; Akgün, Bekir; Turan, Yahya; Erol, Fatih Serhat; Kaplan, Metin
    Objective: Risk factors of cranial migration were investigated in patients with lumbar disc herniation (LDH) that migrated in the cranial direction and the long-term outcomes are discussed in this study. Materials and Methods: Patients who underwent surgery for LDH at four different centers between 2012 and 2017 were studied. Extraligamentous discs were located in the lateral part of the posterior longitudinal ligament (PLL) within the spinal canal of the axial plane, and subligamentous discs were located under the PLL. The extent of cranial migration was calculated as a percentage of the height of the migrated corpus. Based on the extent of cranial migration, partial hemilaminectomy or hemilaminectomy was performed at different rates in each patient and the amount of laminectomy performed was recorded. During surgery, all free fragments were attempted to be removed. The appropriate technique was decided intraoperatively, and the surgery was performed on an individual patient basis. Results: Of 1289 patients who underwent surgery for LDH, 654 (50.73%) had caudal migration, 576 (44.68%) had migration at the level of the disc, and 59 (4.57%) had cranial migration. Analysis of 59 patients with cranial migration according to the localization of the disc fragment revealed that 31 had extraligamentous and 28 had subligamentous fragments (P = 0.024). Conclusions: Extraligamentous intervertebral disc fragments migrate more cranially than subligamentous intervertebral fragments. The anatomy of the PLL that varies along the corpus is the main reason for the weakness of the resistance of the disc material to the dorsolateral region, direction of discrete force vectors, and orientation of the disc fragment due to torsional vertebral movements.
  • [ X ]
    Öğe
    Effects of Intrathecal Caffeic Acid Phenethyl Ester and Methylprednisolone on Oxidant/Antioxidant Status in Traumatic Spinal Cord Injuries
    (Thieme Medical Publ Inc, 2015) Gocmez, Cuneyt; Celik, Feyzi; Kamasak, Kagan; Kaplan, Metin; Uzar, Ertugrul; Arikanoglu, Adalet; Evliyaoglu, Osman
    PurposeTo examine the effect of intrathecally given caffeic acid phenethyl ester (CAPE) on peroxidation and total oxidant and antioxidant systems, and the effect of intrathecally given methylprednisolone (MP) in spinal cord injury (SCI) models. Materials and MethodsFour groups of 10 rats were formed: (1) Laminectomy, intrathecal saline injection, no SCI (sham: S); (2) Laminectomy, intrathecal saline injection, SCI (control: SCI); (3) Laminectomy, intrathecally given single dose of 3 mg/kg MP, SCISCI (SCI+MP). 4) Laminectomy, intrathecally given single dose of 1 mu g/kg CAPE, SCI (SCI+CAPE). Malondialdehyde (MDA), total oxidant activity (TOA), total antioxidant capacity (TAC), superoxide dismutase (SOD), and glutathione peroxidase (GPx) values in the spinal cord tissue were evaluated. ResultsWhen group S and group SCI were compared, MDA, TOA, and SOD parameters increased post-SCI (p<0.01). When compared with group SCI, it was observed that CAPE and MP decreased the MDA, TOA, and SOD levels (p<0.01). This decrease was more pronounced in the SCI+CAPE group. When group S and group SCI were compared, a statistically substantial decrease was observed in the post-SCI TAC levels. When compared with group SCI, it was shown that CAPE and MP treatment substantially increased TAC levels (p<0.001). ConclusionIntrathecal injection of both CAPE and MP inhibits lipid peroxidation and increase of oxidants in SCIs.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Etomidata bağlı gelişen myoklonusun önlenmesinde midazolam ve fentanil etkinliğinin karşılaştırılması
    (2016) Kaplan, Metin; Ölmez, Gönül
    Bu çalışmada, 120 hastada etomidat indüksiyonu sonrasında gelişen myoklonusun önlenmesinde benzodiazepin ve opioid etkinliği karşılaştırılmıştır. Bu çalışmada yetişkin ve elektif cerrahi planlanan 120 hasta rastgele seçilerek üç gruba ayrıldı. Birinci gruba (etomidat) sadece 0.3 mg/kg dozunda etomidat verildi. İkinci gruba (etomidat ile midazolam), etomidattan 2 dk önce 0.03 mg/kg midazolam ve 0.3 mg/kg dozunda etomidat verildi. Üçüncü gruba (etomidat ile fentanil), etomidattan 2 dk önce 1.5 mikrogram/kg fentanil ve 0.3 mg/kg etomidat verilmiştir. Sonuç olarak kardiak ve respiratuar rezervi kısıtlı olan hastalarda anestezi indüksiyonu amacıyla tercih edilen etomidat' ın istenmeyen yan etkilerinden olan myoklonus, sadece etomidat verilen grupta %90 oranında gözlenirken, etomidat ile midazolam verilen grupta %50 oranında ve etomidat ile fentanil verilen grupta ise %10 oranında gözlemlenmiştir. Çalışmamızın neticesi olarak etomidat’a bağlı gelişen myoklonusu midazolam’ın anlamlı derecelerde düşürdüğünü (%50), fakat fentanilin, midazolamdan daha etkili olarak etomidat myoklonusunu önlediğini (%90) tespit ettik. Çalışmamızda ek olarak verilen ilaçların, hastaların spontan solunumu üzerine olan etkilerini de araştırdık. Sadece etomidat ve etomidat ile midazolam verilen grupta ilaç sonrası hastalarda spontan solunum korunurken, etomidat ile fentanil verilen grupta %25 (n=10) hastada spontan solunum korunurken, %75 (n=30) hastada spontan solunumun gittiğini tespit ettik. Bu hastalara maske ile oksijen vererek solunumlarını destekledik. Ayrıca kullandığımız ilaçların, hastaların TA ve KAH’na olan etkilerini de inceledik. Birinci grupta etomidat sonrası ortalama TA değerlerinde %10’na yakın bir düşüş tespit edildi. İkinci grupta etomidat ve midazolam sonrası ortalama TA değerlerinde %15’na yakın bir düşüş tespit edildi. Üçüncü grupta etomidat ve fentanly sonrası ortalama TA değerlerinde %20’na yakın bir düşüş tespit edildi. Ayrıca KAH yönünden ise, belirgin bir değişiklik gözlenmedi.
  • [ X ]
    Öğe
    Investigation of Occurrence of the Traffic Accident in Diyarbakir Province
    (Düzce Üniversitesi, 2007) Kara, İsmail Hamdi; Sıtmapınar, Karanfil; Erdem, Özgür; Kaplan, Metin; Aldemır, Mustafa
    Objective: In this study, people who passed away or injured as a result of the accident, age, gender and accidentrelated specialties of these people and the factors caused by the accident have been aimed to be evaluated. Materials and methods: In this retrospective study, 1659 accidents with physical damage occured in Diyarbakir province borders between January 2006 – July 2006 and recorded in traffic department of the Police Office were evaluated. Events have been classified according to the accident type, driver faults, weather and road conditions, the type of the car involved in the accident, physical loss in respect of time and day, months the accidents happened and driver. Results: Totally 2974 drivers and 3152 vehicles have been involved in 1659 accidents. Considering the months, most of the accidents happened in January, May and June [in order, n=276 (16, 64%), 255 (15,37%) ve 260 (15,67%) events]. The most of the accidents have involved two vehicles and have happened in daytime (1186 events , 71, 48%), open air (1226 events, 73, 89% ), on asphalt (1959 events, 96, 14% ) and on dry ground (1250 events, 75, 34%). The first three reasons of the traffic accidents are; rear-end collisions (465 events, 28,02% ), doing wrong manoeuvre (318 events, 19,16% ) and disobeying of crossroad passing priority (276 events, 16,63% ). When drivers are evaluated, it has been seen that most of them were male (2868 persons, 96, 43% ), elementary school graduated (1105 persons, 55, 97%), between 26-30 (688 events, 23,13% ) and 31-35 (689 events, 23,16% ) age groups. Because of the accidents, 401 persons [110 (27, 43%) women, 291 (72, 56%) men] have been injured and 5 persons (1 woman, 5 men) have been died. Conclusion: to prevent and control the traffic accidents, educational activities should be arranged for drivers especially for risk group and also it is necessary to ma ke the vehicle, road and traffic run safer
  • [ X ]
    Öğe
    Is the Elapsed Time following the Placement of a Ventriculoperitoneal Shunt Catheter an Individual Risk Factor for Shunt Fractures?
    (Karger, 2012) Kaplan, Metin; Cakin, Hakan; Ozdemir, Niyazi; Gocmez, Cuneyt; Ozturk, Sait; Erol, Fatih S.
    In this study, we examined whether the resistance of peritoneal catheters against the retraction force changed over time following shunt placement, and the role of this resistance in shunt fracture is discussed. We investigated peritoneal catheters removed from patients treated with a ventriculoperitoneal shunt because of hydrocephalus; previously, patients underwent shunt revision. The maximum tension, maximum elongation and elongation percentages of the peritoneal catheters were measured. The mean and maximum tension values of the revised peritoneal catheters were increased compared to the unused catheters. The maximum elongation and elongation rates were significantly decreased. The changes in the maximum elongation, elongation rate and tension values were unrelated to the time elapsed after catheter insertion. This finding indicates that the time elapsed following peritoneal catheter placement was not an individual factor based on the strength of the response of the organism to the foreign body and the mechanical trauma exposed in shunt fractures. Copyright (C) 2013 S. Karger AG, Basel
  • [ X ]
    Öğe
    Scorpion Sting Envenomation in Children in Southeast Turkey
    (Elsevier Science Inc, 2009) Boşnak, Mehmet; Ece, Aydın; Yolbas, Ilyas; Boşnak, Vuslat; Kaplan, Metin; Gurkan, Fuat
    Background.-Scorpion sting envenomation is a life-threatening emergency and a common public health problem in many regions of the world, particularly in children. Children are at greater risk of developing severe cardiac, respiratory, and neurological complications. Objectives The aims of this study were to evaluate demographic, clinical, laboratory, treatment, and outcome characteristics for pediatric patients with scorpion sting envenomation in southeast Turkey and to describe features that may be predictive of the need for pediatric intensive care unit (PICU) care. Methods.-A total of 52 charts of children (mean age: 7.7 +/- 2.8 years; age range: 1.5-15 years) presenting with scorpion sting envenomation to a single hospital in southeastern Turkey were investigated. General characteristics of the children, species of the scorpions, anatomic site of the sting, clinical and laboratory findings, treatment approaches, complications, and outcomes were recorded. Results.-Twenty-four stings (46.2%) were inflicted by Androctonus crassicauda, 1 (1.9%) by Leiurus quinquestriatus, and the sources of the other stings were not known. Thirty-one patients (59.6%) were admitted from rural areas. Admission from a rural area was a significant risk factor for severe envenomation. Foot-leg was the most frequently stung part of the body (48%). The greatest number of stings occurred in the summer (78.8%). Cold extremities and tachycardia were the most frequently seen clinical findings (38.4% for both). Twenty patients (38.5%) had signs of serious envenomation and required admission to the PICU. Hemoglobin, white blood cell count, activated prothrombin time, aspartate aminotransferase, alanine aminotransferase, and creatine phosphokinase levels were higher in severely envenomed children compared to levels in those with mild-moderate stings. Antivenom was given at a primary or secondary health center before arrival to our hospital in 44 (84.6%) patients, without any apparent difference in the number of patients presenting with mild-moderate and severe envenomed stings. All patients recovered after treatment except for I child who died with severe pulmonary edema. Conclusions.-We found no clinically useful demographic or epidemiological data to guide decision making regarding the need for PICU admission for pediatric victims of scorpion sting in our area. Decisions on transfer and admission to a PICU should be based on the development of systemic findings of envenomation.
  • [ X ]
    Öğe
    Severe scorpion envenomation in children: Management in pediatric intensive care unit
    (Sage Publications Ltd, 2009) Boşnak, Mehmet; Yilmaz, Hayri Levent; Ece, Aydın; Yildizdas, Dincer; Yolbas, Ilyas; Kocamaz, Halil; Kaplan, Metin
    Background: Scorpion envenomation is a common public health problem worldwide and children are at greater risk of developing severe cardiac, respiratory and neurological complications. The aim of this study was to evaluate the effects of antivenin and/or prazosin use on prognosis of scorpion-envenomed children admitted to pediatric intensive care unit (PICU). Methods: The standardized medical records of 45 children hospitalized with severe scorpion sting in PICU were retrospectively evaluated. General characteristics of the children, clinical and laboratory findings, treatment approaches and prognosis were evaluated. Results: The mean age of the patients were 6.1 +/- 4.1 years ranging between 4 month and 15 years. Male to female ratio was 1.8. Thirty-three (71.1%) cases of scorpion stings came from rural areas. Twenty-six (57.8%) of the patients were stung by Androctonus crassicauda. The most common sting localization was the foot-leg (55.6%). The mean duration from the scorpion sting to hospital admission was 4.5 +/- 2.6 hours. The most common findings at presentation were cold extremities (95.5%), excessive sweating (91.1%) and tachycardia (77.7%). The mean leukocyte count, and serum levels of glucose, lactate dehydrogenase, creatine phosphokinase and international normalized ratio were found above the normal ranges. Prazosin was used in all patients, dopamine in 11 (24.4%) and Na-nitroprusside in 4 (8.8%) patients. Two children died (4.4%) due to pulmonary oedema. These children, in poor clinical status at hospital admission, needed mechanical ventilation, and death occurred despite use of antivenin and prazosin in both of them. Conclusion: The current management of children with severe scorpion envenomation consists of administration of specific antivenom and close surveillance in a PICU, where vital signs and continuous monitoring enable early initiation of therapy for life-threatening complications. The aggressive medical management directed at the organ system specifically can be effective. Our data indicated that when admission to hospital is late, the beneficial effect of antivenom and/or prazosin is questionable in severe scorpion stings.