DSpace Arşivi :: by Yazar "Kadiroğlu, Ali Kemal" değerine göre listeleniyor

Yazar "Kadiroğlu, Ali Kemal" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 20 / 27

A comparative study of the effect of icodextrin based peritoneal dialysis and hemodialysis on lipid metabolism
(2013) Kadiroğlu, Ali Kemal; Üstündaǧ, Sedat; Kayabaşı, Hasan; Yılmaz, Zülfikar; Yıldırım, Yaşar; Şen, Saniye; Yılmaz, Mehmet Emin
Dyslipidemia is frequent in patients with end stage renal disease. Excessive peritoneal glucose absorption from high glucose-containing peritoneal dialysis solutions may enhance disturbances on the lipid metabolism of patients on peritoneal dialysis. We compared the effect of icodextrin-based peritoneal dialysis therapy with hemodialysis (HD) therapy on lipid metabolism. A total of 157 non-diabetic patients on dialysis at least for 3 months; 78 patients on Icodextrin-based continuous ambulatory peritoneal dialysis (CAPD) (44 M, 34 F) and 79 patients in HD group (47M, 32F) were included into the study. After 12 h of fasting and before the dialysis session, serum urea, creatinin, glucose, Sodium, potasium, and albumin, total cholesterol (TC), triglycerides (TG), very low density lipoprotein (VLDL), low density lipoprotein (LDL)-C, high-density lipoprotein (HDL)-C, apolipoprotein A (Apo A), apolipoprotein B, and lipoprotein a were measured. TG ( P = 0018) and VLDL ( P = 0.022) were lower in CAPD group than HD group, HDL-C ( P < 0.001) and Apo A ( P = 0.001) were higher in CAPD group than in HD group. A total of 24.4% in CAPD group and 11.4% in HD group ( P < 0.034) had normal serum levels of TG, LDL-C, and HDL-C. More patients in CAPD group (47.4%) had high serum Apo A levels than in HD group (21.5%) ( P = 0.001). We suggest that patients receiving icodextrin-based CAPD may have better TG, HDL-C, and Apo A levels than patients on HD.
Comparison of the treatment efficacy of continuous renal replacement therapy and intermittent hemodialysis in patients with acute kidney injury admitted to the intensive care unit
(Cureus Inc., 2022) Aydın, Fatma Yılmaz; Aydın, Emre; Kadiroğlu, Ali Kemal
Abstract Introduction and aim Acute kidney injury (AKI) is part of the multiple organ dysfunction syndrome in critically ill patients and is a common condition in intensive care units (ICUs). Renal replacement therapy (RRT) is the cornerstone of treatment for AKI in critically ill patients. This patient population has a high mortality rate despite RRT. There are two methods of RRT for patients in ICUs: intermittent hemodialysis (IHD) and continuous renal replacement therapy (CRRT). Both CRRT and IHD similarly provide adequate metabolic control. We aimed to compare these two RRT modalities in terms of ICU stay, mortality, and laboratory recovery in these patients with high mortality. Materials and methods A total of 120 patients with AKI who needed RRT in the ICU were included in the study (CRRT, n:40; IHD, n:80). Acute Physiology and Chronic Health Evaluation (APACHE) II, Sepsis-related Organ Failure Assessment (SOFA), and Simplified Acute Physiology Score (SAPS)-II scores at the time of admission to the ICU were calculated. Mean arterial pressure, urea, creatinine, sodium, potassium, calcium, pH, lactate, and bicarbonate levels were measured before and after dialysis. Patients were classified as living and deceased. Factors affecting the length of stay in the intensive care unit and 30-day mortality were evaluated. The variability in laboratory parameters between groups before and after dialysis was examined. The groups were compared with these parameters. Results Sixty-one point seven percent (61.7%, n:74) of the patients were female. The mean age was 62.90 +/- 13.64 years. At the time of admission to the ICU, the patients' SAPS II score was 45.05 +/- 12.76, APACHE II score was 22.05 +/- 6.32, and SOFA score was 8.26 +/- 2.48. 66.7% (n:80) of the patients included in the study died, and the length of stay of these patients in the ICU was 12.85 +/- 10.23 days. When the groups were compared, SAPS II, APACHE II scores, and SOFA scores were significantly higher in the CRRT group than in the IHD group (p:0.038, p:0.015, p:0.027, respectively). Although the length of stay in the ICU was shorter in the CRRT group, it was not statistically significant (p:0.075). There was no statistically significant difference between the groups in terms of mortality (p: 0.891). SAPS-II, APACHE II, and SOFA score affected 30-day mortality while age, gender, and RRT modalities were not associated with mortality. The improvement in laboratory parameters between the pre and post-RRT groups was statistically more significant in the IHD group (p<0.001). It was determined that there was a statistically greater decrease in mean arterial pressure in the IHD group (p<0.001). Conclusions It was determined that there was no difference between the CRRT and IHD modalities applied in patients with AKI admitted to the ICU in terms of mortality and length of stay in the ICU. It was observed that both modalities improved on laboratory parameters, but the improvement was greater in the IHD group. However, it was determined that there was a statistically greater decrease in mean arterial pressure in the IHD group.
COVID-19 ve yoğun bakım süreci
(Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2021) Kadiroğlu, Ali Kemal
Akut solunum yetmezliği ve hemodinamik kararsızlıkla beraber, dispne ve solunum güçlüğü, solunum sayısı ≥28 /dakika, 5 litre/dakika ve üstünde nazal oksijen desteğine rağmen oksijen satürasyonu <%93, 5 litre/dakika ve üstünde nazal oksijen desteğine rağmen parsiyel oksijen basıncı <60 mmHg, PaO2/FiO2 <300 olanlar Covid-19 pnömonili kritik hastadır ve yoğun bakım ünitesinde tedavi ve takip edilmelidir. Bu hastalar yoğun bakıma kabul edildikten sonra klinik, laboratuvar ve görüntüleme bulguları yönüyle detaylı değerlendirilmelidirler. Öncelikle geleneksel oksijen destek tedavileri(nazal kanül, yüz maskesi ve rezervuarlı maske) başlatılmalı sonuç alınamazsa yüksek akımlı nazal kanülasyon uygulanmalı, bu yöntem de başarısız olursa non-invaziv mekanik ventilasyon başlanmalıdır. Oksijen destek tedavisi yapılmasına rağmen hedef oksijen saturasyonu, solunum sayısı ve optimal solunum fizyolojisine ulaşılamadıysa bu durumda vakit kaybetmeden entübasyon ile mekanik ventilasyon destek tedavisine geçilmelidir. Hastalar uygun olduğunda da standart weaning süreci uygulanmalıdır. Covid-19 pnömonili hastalarda mortalite, gelişen ARDS zemininde ve ilave negatif prognostik faktörlerle % 25 -50 oranında gerçekleşmektedir.
Diyabetik Nefropati Progresyonunda Nt-Pro BNP ve Volüm Yükü Arasındaki İlişki
(2016) Kara, Ali Veysel; Yıldırım, Yaşar; Yılmaz, Zülfükar; Yılmaz, Mehmet Emin; Güneş, Müslüm; Kadiroğlu, Ali Kemal
Amaç: Kronik böbrek hastalığında (KBH) volüm yükünün erken tanısı çok önemlidir. NT- Pro BNP bunu gösteren değerli bir biyomarkırdır. Çalışmamızda diyabetik nefropati zemininde KBH gelişen evre 3-4 hastalarda NT-Pro BNP'nin sol ventrikül hipertrofisi, kan basıncı, glomerüler filtrasyon hızı ve proteinüri ile ilişkisini değerlendirmeyi amaçladık. Yöntemler: Diyabetik nefropati zemininde kronik böbrek hastalığı gelişen evre 3, 80 hasta ile evre 4, 80 hasta çalışmaya dahil edildi. NT-Pro BNP serumda, proteinüri 24 saatlik idrarda çalışıldı. Hastaların M-Mode ekokardiyografi ile sol ventrikül hipertrofisi belirlendi. KBH evrelerine göre iki gruba ayrılan hastaların T Pro BNP değerleri, sol ventrikül hipertrofisi, hipertansiyon ve proteinüri ile karşılaştırıldı. Bulgular: Diyabetik nefropatide hastalığın progresyonu ile birlikte NT- Pro BNP anlamlı olarak artmaktaydı. Ancak NT Pro BNP, sol ventrikül hipertrofisi, yüksek kan basıncı 1gram/gün üzerinde proteinürisi olanlarda daha yüksekti. Bununla beraber NT- Pro BNP ile sol ventrikül duvar kalınlığı arasında da pozitif korelasyon vardı. Bağımsız değişken olarak proteinüri, sistolik ve diyatolik kan basıncı NT- Pro BNP artışı ile ilişkilidir. Sonuç: Kronik böbrek hastalığının progresyonu ile NT Pro BNP artmaktadır. Bu artışa en büyük katkıyı proteinüri yapmaktadır.
Effect of intraperitoneal etanercept on oxidative stress in rats with peritonitis
(Hindawi Ltd, 2016) Yıldırım, Yaşar; Cellad, Esma Gülsüm; Kara, Ali Veysel; Yilmaz, Zülfükar; Kadiroğlu, Ali Kemal; Bahadır, Mehmet Veysi; Gül, Mesut
Our aim was to evaluate effect of etanercept on oxidative stress parameters in rats with experimental peritonitis and investigate the availability of etanercept usage in the treatment of peritonitis in the future. Twenty-eight rats were divided into four groups as control (group 1), peritonitis (group 2), peritonitis + cefazolin sodium (group 3), and peritonitis + cefazolin sodium + etanercept (group 4). Peritoneal tissue and blood samples were taken from all of the rats for histopathological and biochemical examination. The oxidative stress parameters were examined in blood and tissue samples. It was observed that rats with peritonitis benefit from cefazolin sodium treatment. Evaluating the effectiveness of etanercept was our main objective for this study. In this perspective, we compared group 3 and group 4 and found statistically significant decreases in oxidative parameters and statistically significant increases in antioxidants in serum and tissue samples in group 4. It is observed that there was a significant contribution of etanercept on biochemical and also histopathological results. As a result, the TNF-alpha inhibitor, etanercept, in addition to antibiotics given in the early treatment of peritonitis results in more significant improvement of histopathological and oxidative parameters as compared to antibiotics alone.
The effect of periodontal therapy on serum CRP, IL- 6 levels and periodontal parameters in patients having poorly and well controlled type 2 diabetes with chronic periodontitis: a 3-month evaluation
(2010) Kadiroğlu, Ali Kemal; Dağ, Ahmet; Fırat, Ela Tules
Amaç: Kronik periodontitisi olan kötü ve iyi kontrollü tip 2 diabetik hastalarda cerrahi olmayan periodontal tedavinin serum C-reactif protein (CRP), interlökin-6 (IL-6) ve periodontal parametreler üzerine etkisinin değerlendirilmesidir. Method: Çalışmaya 45 hasta dahil edildi. 30 hasta kronik periodontitisi olan tip 2 diabet hastası idi.( grup 1A; kötü kontrollü grup, n=15, HbA1c ? 7% ve grup 1B; iyi kontrollü grup, n=15, HbA1c < 7%) ve 15 hasta ise kronik periodontitisi olan sistemik olarak sağlıklı hastalar (grup 2) idi. Plak indeksi, gingival indeks, cep derinliği, klinik ataçman kaybı, gingival kanama skorları, serum CRP ve IL-6 konsantrasyonları başlangıçta ve cerrahi olmayan periodontal tedaviden 3 ay sonra ölçüldü. Bulgular: Bütün gruplarda cerrahi olmayan periodontal tedaviden 3 ay sonra başlangıca göre tüm periodontal parametrelerde, serum CRP ve IL-6 seviyelerinde anlamlı azalma elde edildi. Grupların başlangıç ve 3. ay değerleri karşılaştırıldığında ise periodontal parametreler ile serum CRP ve IL-6 seviyelerinde herhangi bir fark tespit edilmedi. Sonuç: Kötü ve iyi kontrollü tip 2 diabetik hastalardaki periodontal iyileşme, serum CRP ve IL-6 konsantrasyonlarında azalmaya neden olarak sistemik infeksiyonun kontrol altına alınmasında etkilidir. Cerrahi olmayan periodontal tedavinin etkisinin diabetik durumun derecesinden bağımsız olduğu görülmektedir.
Evaluation of mortality and acute kidney injury by KDIGO and RIFLE in patients treated with colistin in the intensive care unit
(2021) Aydın, Fatma Yılmaz; Kadiroğlu, Ali Kemal; Aydın, Emre; Keserci, Önder
Introduction: Multidrug-resistant bacterial infections such as pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter baumannii, klebsiella pneumoniae are common in Intensive Care Units. Colistin is preferred today due to limited treatment options sensitive to these pathogens. However, colistin has a high potential for nephrotoxicity. Some classifications (KDIGO, RIFLE, AKIN) are used for the diagnosis of Acute Kidney Injury (AKI). The incidence of AKI varies according to these classifications. In our study, we aimed to evaluate and compare the development of Acute Kidney Injury according to KDIGO criteria and RIFLE classification in patients followed up in the intensive care unit and started colistin therapy. Materials and Method: The data of 145 patients who started colistin treatment in the Internal Medicine Intensive Care Unit between January 2016 and December 2019 were retrospectively reviewed. Patients were grouped as those with Acute Kidney Injury and those without. Acute Kidney Injury evaluation was made according to RIFLE classification and KDIGO criteria. Results: In patients who received colistin treatment, 75 patients were evaluated as AKI when KDIGO criteria were used for the AKI diagnosis, and 54 patients were evaluated as AKI when the RIFLE classification was used. While the number of KDIGO Stage 1 patients was 44, the number of patients in the RIFLE classification risk group was determined as 23. The mean SOFA score was calculated as 7.91±2.8 and the mean APACHE II score as 22.77±5.3. The duration of stay in the ICU was 22.60±9.04. The duration of stay in the ICU was shorter in the group who developed AKI. 44.8% of the patients included in the study died. 52% of patients who developed AKI and 37.1% of those who did not develop AKI died. 30-day mortality in patients with AKI was significantly higher than both KDIGO staging and RIFLE classification (p=0.03, p=0.005, respectively). Mortality rate increased 1.42 times in KDIGO Stage 1, 2.79 times in KDIGO Stage 2 and 2.10 times in KDIGO Stage 3. When evaluated by the RIFLE classification, the mortality rate increased 2.32 times in the Risk group, 3.12 times in the Injury group, 2.06 times in the Failure group and 2.15 times in the Loss group. Conclusion: We observed an increase in the frequency of AKI in patients using colistin in the ICU, both according to KDIGO criteria and the RIFLE classification. This situation also increases the 30-day mortality. We think that the KDIGO criteria are more sensitive to diagnose AKI in these patients.
Evaluation of risk factors associated with epicardial fat tissue thickness in patients with stage 4 and stage 5 chronic kidney disease
(Springer Science and Business Media B.V., 2025) İnce, Hasan; Yılmaz, Zülfükar; Karabulut, Aziz; Aydın, Emre; Yıldırım, Yaşar; Kara, Ali Veysel; Kadiroğlu, Ali Kemal
Purpose: Chronic kidney disease (CKD) is a global public health issue, often associated with high mortality and morbidity, especially due to cardiovascular diseases. Epicardial adipose tissue (EAT), the visceral fat surrounding the heart, has been recognized as a significant factor in cardiovascular risk. This study aims to assess the relationship between EAT and body composition in patients with stage 4 and 5 CKD using bioelectrical impedance analysis (BIA). Methods: The study included 80 patients with stage 4 and 5 CKD who were not on dialysis. Body composition was measured using BIA, and EAT was assessed using transthoracic echocardiography(ECHO). Exclusion criteria included heart failure, morbid obesity, pregnancy, and pacemaker use, among others. Various demographic, clinical, and biochemical parameters were also recorded. Results: Patients with stage 5 CKD (6.7 ± 0.12) had significantly higher EAT compared to stage 4 CKD (5.9 ± 0.09) patients. EAT showed a positive correlation with age, BMI, blood pressure, C-reactive protein (CRP), and triglyceride levels, and a negative correlation with albumin and HDL levels. Multivariate analysis revealed that increased systolic blood pressure(SBP)(p:0.019),fat tissue mass (FTM)(p < 0.001), low HDL(p: 0.027), and low albumin(p < 0.001) were independent predictors of EAT. Conclusion: EAT is higher in advanced CKD patients and is associated with several cardiovascular risk factors. Measuring EAT in CKD patients using non-invasive methods like ECHO could be valuable in predicting cardiovascular risks. Addressing the factors that contribute to increased EAT may improve clinical outcomes for CKD patients. © The Author(s), under exclusive licence to Springer Nature B.V. 2025.
Evaluation of the effect of red cell distribution width on the development of acute renal failure in patients with sepsis
(Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2017) Kara, Ali Veysel; Tanrikulu, Sema; Aydın, Emre; Aydın, Fatma; Soylu, Hikmet; Yıldırım, Yaşar; Yılmaz, Zülfükar; Kadiroğlu, Ali Kemal; Yılmaz, Mehmet Emin
Objective: Acute kidney injury (AKI) is an important clinical entity that is known to increase mortality in patients with sepsis. Erythrocyte maturation and proliferation are inhibited by pro-inflammatory cytokines; these cytokines exert effects on red cell distribution width (RDW) well. Based on this knowledge; our aim in this study was to evaluate the impact of RDW on acute kidney injury in patients with sepsis. Methods: 120 patients diagnosed with sepsis and admitted to intesive care unit (ICU) and treated between 2009-2013 were retrospectively evaluated. Patients were divided into two groups as follows: group 1 (RDW≥16.8) and group 2 (RDW<16.8). Multiple logistic regression analysis was used to determine the association between RDW and AKI and mortality. Results: There was a statistically significant relationship between AKI and RDW (p<0.001, OR=11.52) but there were no statistically significant relationship between AKI and sex, age, serum lactate levels as well as SOFA score. Also, there were statistically significant relationship between mortality and RDW (p=0.044, OR=5), serum lactate levels (p=0.030) and SOFA score (p<0.001). RDW was found associated with both AKI and mortality. Conclusions: Results suggest that RDW is an important parameter for predicting development of AKI and mortality in ICU patients with sepsis.
The frequency of osteoporosis in hemodialysis and continuous ambulatory peritoneal dialysis patients according to PTH levels after active vitamin D therapy during the two years period
(2010) Yılmaz, Mehmet Emin; Kara, İsmail Hamdi; Kadiroğlu, Ali Kemal; Turgutalp, Kenan; Kayabaşı, Hasan; Yılmaz, Zülfikar; Şit, Dede
Amaç: Osteoporoz; düşük kemik kitlesi, kemikte mikroyapısal dejenerasyon ve yüksek fraktür riskiyle karakterize bir iskelet hastalığıdır. Bu çalışmada amacımız iki yıllık periodda vitamin D tedavisinden sonra Paratiroid hormone düzeyine göre hemodiyaliz ve devamlı ayaktan periton diyaliz tedavisi gören hastalarda osteoporoz sıklığını tespit etmektir. Materyal ve metod: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Diyaliz Merkezinde diyaliz tedavisi gören 18 HD hastası (12 erkek, 6 kadın) ve 12 SAPD hastası (8 erkek, 4, kadın) çalışmaya alındı. Hastalar aktif vitamin D tedavisi öncesi ve sonrası sol topuk kantitatif ultrasonografi ile ölçülen kemik mineral dansitesiyle değerlendirildi. Biyokimyasal analizler için kan örnekleri aktif vitamin D tedavisi öncesi ve sonrasında 12 saatlik açlık periodundan sonra alındı.Bulgular: Tedavi sonunda kemik mineral dansitesinin T ve Z skorları ile ALP, PTH değeri 120 -250 pg/ml olan grupla birlikte PTH değeri 250 pg/ml’den fazla olanlarda da yüksek bulundu. Bu değerler PTH değeri 120 pg/ml’nin altında olanlarda düşük bulundu. Başlangıç Osteoporoz oranı; PTH değeri < 120 pg/ml olanlarda % 23, 120 -250 pg/ml olanlarda % 20 ve 250 pg/ml’den büyük olanlarda ise % 20 olarak saptandı. Tedavi sonrasında sırasıyla % 30, % 0 ve % 20 olduğu görüldü. Sonuç: Tedavi öncesi T skor değerinde her üç grup arasında istatistiksel farklılık yoktu. Tedaviden sonra, anlamlı istatistiksel farklılık saptandı. Özellikle tedavi sonrası PTH değeri 120 – 250 pg/ml olan ikinci grupta T skoru daha iyi bulundu.
Having Poorly and Well Controlled Type 2 Diabetes with Chronic Periodontitis: a 3-month evaluation
(Düzce Üniversitesi, 2010) Fırat, Ela Tules; Kadiroğlu, Ali Kemal; Dağ, Ahmet
Aim: To evaluate the effect of nonsurgical periodontal therapy on serum C-reactive protein(CRP), interlökin-6 (IL-6) levels and periodontal parameters in patients with poorly and wellcontrolled type 2 diabetes with chronic periodontitis.Methods: Forty-five patients were included in the study. Of the 45, 30 had type 2 diabetesmellitus with chronic periodontitis (group 1A; poorly controlled group, n = 15, HbA1c ? 7%and group 1B; well controlled group, n = 15, HbA1c < 7%) and 15 were systemically healthy(group 2) with chronic periodontitis. Plaque index, gingival index, probing depth, clinicalattachment loss, gingival bleeding index scores, serum CRP and IL-6 concentrations weremeasured at baseline and 3 months after the nonsurgical periodontal therapy. Results: After the nonsurgical periodontal therapy all periodontal parameters and CRP and IL6 levels decreased significantly by the third month compared to baseline values in all groups.No statistically significant difference was determined among the groups between baseline andthird-month periodontal parameters, or in CRP or IL-6 levels after nonsurgical periodontaltherapy. Conclusion: Improvement in periodontal health is effective on control of systemic infectionvia reducing serum concentrations of CRP and IL-6 in patients with poorly and well controlledtype 2 diabetes with chronic periodontitis. The effects of nonsurgical periodontal treatmentseems to be independent of the degree of diabetic status
Hemodiyaliz ve sürekli ayaktan periton diyaliz tedavisi alan son dönem böbrek hastalarında kardiyovasküler risk faktörleri olarak lipidlerin ve lipoproteinlerin değerlendirilmesi
(2017) Kadiroğlu, Ali Kemal; Yılmaz, M. Emin
Giriş : Dislipidemi erişkin populasyon kadar son dönem böbrek hastaları içinde önemli bir KV risk faktörüdür. Bu amaçla hemodiyaliz ve sürekli ayaktan periton diyaliz tedavisi alan son dönem böbrek hastalarında kardiyovasküler risk faktörleri olarak lipidler ve lipoproteinlerin değerlendirilmesini amaçladık. Materyal ? Metod: Bu çalışmaya en az üç aydır diyaliz tedavisi alan, diyabetik olmayan 168 son dönem böbrek hastası dahil edildi. Hastaların demografik bilgi leri kaydedildi. VKI hesaplandı. Kan basınçları ölçüldü. 12 saatlik açlık periyo dundan sonra, diyaliz seansından önce tam kanda hemoglobin, trombosit ve löko sit, serumda üre, kreatinin, ürik asit, glukoz, Na, K, Ca, P ve Albumin,TK, TG, LDL-K, HDL-K, VLDL, apo A, apo B ve Lp(a) nefelometrik yöntemle çalışıldı. Bulgular: Çalışmaya SAPD grubunda 89 hasta (51 E, 38 K) ve HD grubunda 79 hasta (47E,32K) alındı. SAPD grubundaki hastaların yaş ortalaması 40,91±13,53 yıl, HD grubundaki hastaların ise 45,02±14,40 yıl (p = 0,058) olarak saptandı. Lipid parametrelerinden TG (p=0,023) ve VLDL (p=0,027) SAPD grubunda HD grubuna göre daha düşük, HDL-K (p<0,001) ve Apo A (p=0,001) SAPD grubunda HD grubuna göre daha yüksek saptandı. Her iki grupta TG, LDL-K ve HDL-K parametreleri normal değerlerde olan hasta oranı SAPD grubunda n=24 (%27,3) ve HD grubunda n = 9 (%11,4) p < 0,001 bulundu. Yüksek Apo A değeri ne sahip hasta oranı SAPD grubunda HD grubuna göre istatistiksel olarak daha fazla bulundu (p<0,001). Glukoz ve Apo B ile TK, TG, LDL-K arasında pozitif korelasyon, HDL ile negatif korelasyon olduğu saptandı. Sonuç: SAPD tedavisi alan hastaların HD tedavisi alan hastalara göre daha iyi serum TG, HDL-K ve Apo A seviyelerine sahip olduğunu saptadık. TK, TG ve LDL-K'un glukoz ve Apo B ile pozitif, HDL-K ile negatif korelasyon olduğunu bulduk. Anahtar kelimeler: Hemodiyaliz, Sürekli Ayaktan Periton Diyalizi, Dislipidemi, Kardiyovasküler risk faktörü
Heparin induced thrombocytopenia-thrombosis due to low molecular weight heparin in orthopedic patients
(Akademi Doktorlar Yayınevi, 2006) Şit, Dede; Altıntaş, Abdullah; Kadiroğlu, Ali Kemal; Kayabaşı, Hasan; Subaşı, Mehmet; Işıkdoğan, Abdurrahman; Ayyıldız, Mehmet Orhan
Heparin is a drug that is widely used for prophylaxis of thrombosis or treatment in many clinical situations, particularly in surgical clinics and Heparin-induced thrombocytopenia (HIT) is the most important and most frequent druginduced and immun mediated thrombocytopenia in patients receiving heparin, and has significant morbidity and mortality An early, transient, and mild thrombocytopenia is seen in many patients after initiation of heparin. Heparin induced thrombocytopenia is caused by IgG antibodies that recognize multimolecular complexes of platelet factor 4 (PF4) and heparin. Many studies suggest that up to 8% of heparinized patients develops the HIT antibodies, approximately 1–5% develops HIT with thrombocytopenia, and at least one-third of cases develops thrombosis. In addition thrombosis in HIT is associated with a mortality rate of approximately 20–30%. This complication not only ocur with U Fractioned Heparin (UFH) treatment but also with low molecular weight heparine therapy. In recent study, thrombocytopenia associated with low molecular weight heparins (LMWH) was evaluated prospectively in 340 orthopedic patients who received LMWH for prophylaxis during elective surgery. HIT developed in only 1.2% patients (4/340) and femoral vein thrombosis occurs in 1 patient with HIT. Platelet count recovery was seen in 4 patients after LMWH cessation. In conclusion, HIT is not only a common but also a serious complication of heparin therapy with a high rate of morbidity and mortality. In addition it does not seen only by intravenous/subcutaneous UFH but also by subcutaneous LMWH therapy and the clinicians must be aware of this syndrome in their heparin receiving patients.
Is plasma concentration of NT-Pro-Brain natriuretic peptide associated with left ventricle hypertrophy among hemodialysis patients?
(Wiley, 2007) Kadiroğlu, Ali Kemal; Şit, Dede; Kayabaşı, Hasan; Kara, İsmail Hamdi; Yılmaz, M. Emin; Batum, Sabri; 0000-0003-2754-5687; 0000-0003-1954-9784
OBJECTIVE: To determine the association of plasma amino terminal pro-brain natriuretic peptide (NT-proBNP) level with left ventricle hypertrophy (LVH) among hemodialysis (HD) patients. METHODS: We evaluated 65 patients on maintenance HD (28 women, 37 men) treated thrice weekly by low-flux hollow-fiber dialyzers for at least 6 months. Patients were divided into 2 groups according to whether they had LVH. NT-proBNP concentration of the patients was measured before and after the HD session. Cardiac parameters were detected by echocardiography after the day of HD after the session. RESULTS: In group 1 were the 34 patients who were LVH(-) (19 women and 15 men) and in group 2 were the 31 patients who were LVH(+) (9 women and 22 men). Mean left ventricular posterior wall diameter (LVPWd) was 0.87 +/- 0.16 cm in group 1 and 1.28 +/- 0.16 cm in group 2 (p < .001). Men were predominant in group 2 (p = .029). The patients in group 2 were older than those in group 1 (p = .033). There were no significant differences between the groups in pre-HD and post-HD NT-proBNP levels (p = .163 and p = .327, respectively). We did not find any significant relationship between mean concentration of pre-HD NT-proBNP and LVPWd (r = 0.064, p = 0.612). A positive correlation was found between mean concentration of pre-HD NT-proBNP with age (r = 0.281, p = 0.023), MAP (r = 0.469, p < 0.001), and left atrial diameter (r = 0.322, p = 0.009). CONCLUSION: Although increased serum levels of NT-proBNP in HD patients was found to be related to LAd, an indicator of hypervolemia, there was no association between NT-proBNP and LVH. Elevation of NT-proBNP is affected by multiple factors such as age, sex, arterial blood pressure, and dialyzer membrane.
Kronik böbrek hastalığında antihipertansif tedavi ilkeleri
(2008) Yılmaz, M. Emin; Kadiroğlu, Ali Kemal; Şit, Dede
Çeşitli çalışmalar kronik böbrek hastalığında (KBH) yüksek kardiyovasküler hastalık (KVH) riskini belirlemiştir. ‹leri yaş, hipertansiyon, diyabet, hiperlipidemi gibi geleneksel risk faktörlerinin yüksek prevalansının yanında kalsiyum-fosfor (Ka-F) çarpımına bağlı koroner kalsifikasyon gibi KBH ile ilişkili risk faktörleri yüksek KVH riskini oluşturan çeşitli nedenlerdir. Bu toplulukta KVH riskini azaltmak için multidisipliner stratejiler gereklidir ve hipertansiyon terapötik alanların sadece biridir. KBH’de antihipertansif tedavinin amacı kan basıncını düşürmek, KVH riskini azaltmak ve KBH’nin ilerlemesini yavaşlatmaktır. Diyabetik ve diyabetik olmayan proteinürili böbrek hastalarında ACE inhibitörleri ve ARB’ler önerilmektedir. Bu hastalarda bu ilaçlar kan basıncını düşürür, proteinüriyi azaltır, böbrek hastalığının ilerlemesini yavaşlatır ve KVH riskini azaltırlar.
Kronik böbrek hastalığında tanı ve tedavi ile kardiyovasküler hastalık ve risk faktörlerinin değerlendirilmesi
(2008) Yılmaz, M. Emin; Şit, Dilek; Kadiroğlu, Ali Kemal
Günümüzde kronik böbrek hastalığı (KBH) dünya genelinde yaygın bir halk sağlığı problemidir. Böbrek fonksiyonlarının kaybedilmesi ve kardiyovasküler hastalık (KVH) gelişimi kaçınılmaz olarak meydana gelen ana klinik sonuçlardır. Artan kanıtlar KBH’nın kötü sonuçlarının erken tanı ve tedaviyle önlenebileceğini veya geciktirilebileceğ ini ileri sürmektedir. KBH ve hipertansiyon (HT) sıklıkla birliktedir ve HT, KBH’nın hem nedeni hem de komplikasyonu olup KBH’nın ilerlemesi ve KVH açısından bir risk faktörüdür. KBH’da antihipertansif tedavinin amacı kan basıncını düşürmek, KVH riskini azaltmak, KBH’nın ilerlemesini yavaşlatmak ve düşük GFR’nin komplikasyonlarını önlemektir. KBH’nın evresi temelinde her hasta için bir klinik eylem planı geliştirilmelidir ve hastaların takip edilmesi için takip aralığı klinik duruma göre belirlenmelidir.
Kronik böbrek yetmezlikli nadir bir olgu: Laurence moon bardet biedl sendromu
(Türk Nefroloji Derneği, 2012) Yılmaz, Zülfükar; Ebik, Berat; Yıldırım, Yaşar; Kayabaşı, Hasan; İleri, Serdar; Yılmaz, Fatma; Kadiroğlu, Ali Kemal; Yılmaz, Mehmet Emin
Laurence Moon Bardet Biedl Sendromu (LMBBS); otozomal resesif geçişli, obezite, mental retardasyon, polidaktili, hipogonadizm ve retinitis pigmentoza ile karakterize nadir görülen bir bozukluktur. Hastalığın tanı kriterleri arasında yer almasa da bu hastalarda, böbreklerde yapısal anomali ve fonksiyon bozukluğu, diabetes mellitus, insülin direnci, hipertansiyon ve karaciğerde fibrozis de görülebilmektedir. Renal fonksiyonlarda progresif bozulma sonucu gelişen son dönem böbrek yetersizliği en sık ölüm nedenidir. Bu olgu sunumunda, boyun apsesi, üre, kreatinin değerlerinde yükseklik ve metabolik asidozla başvuran 17 yaşında bir Laurence Moon Bardet Biedl sendromu olgusunun paylaşması amaçlandı.
Kronik hepatit-C ve kronik hepatit-B enfeksiyonlarında extrahepatik manifestasyonlar
(2015) Kadiroğlu, Ali Kemal
Kronik HCV ve HBV enfeksiyonunun extrahepatik manifestasyonları. HCV ve HBV virüsleri kronik viral hepatitin iyi bilinen nedenleridir. Kronik viral enfeksiyonların bir grup extrahepatik manifestasyonlarla birlikte olduğu bilinmektedir. Özellikle HCV ve HBV enfeksiyonuna bağlı gelişen hastalıkların farklı klinik durumları tanımlanmıştır. Bu rahatsızlıklar romatolojik, dermatolojik, nörolojik, psikiatrik klinik tablolar ile aynı zamanda immünolojik ve hematolojik bozukluklardır. AMAÇ: Kronik HCV ve HBV enfeksiyonunun klinik ve biyolojik extrahepatik manifesasyonlarınının prevalansını farklı iki grubta karşılaştırarak tesbit etmek. MATERYAL-METOD: Çalışma grubunda 40 anti-HCV pozitif hastayı ve kontrol grubunda 40 HBsAg pozitif hastayı değerlendirdik. AntiHCV pozitif grupta 40 hastanın 35' i (%87,5) kronik karaciğer hastası ve 5'i (%12,5) karaciğer sirozuydu. Kontrol grubunda ise 40 hastanın 33'ü (%82,5) kronik karaciğer hastası ve 7'si (%17,5) karaciğer sirozu idi. HCV ve HBV enfeksiyonları ELISA ve polimeraz zincir reaksiyonuyla (PCR) teyit edildi. Biyokimyasal, hematolojik ve immünolojik testler hem çalışma grubunda, hem de kontrol grubunda çalışıldı. Bu hastalar aynı zamanda romatolojik, dermatolojik, nörolojik, psikiatrik ve diğer klinik manifestasyonlar için değerlendirildi. BULGULAR: Çalışma grubunda klinik prezentasyonların dağılımı şu şekilde tespit edil di. Romatolojik manifestasyonlar; % 25 artralji, % 5 artritis, % 5 myalji, nörolojik mani festasyonlar; % 10 parestezi, % 12.5 periferal nöropati, dermatolojik manifestasyonlar; % 10 pruritus, % 5 liken planus, psikiatrik manifestasyonlar; % 50 depresyon, % 7.5 insom nia ve % 2.5 anxiety idi. Kontrol grubunda ise sırasıyla % 5 artralji, % 7.5 myalji, % 5 pa restezi, % 7.5 depresyon saptandı. Çalışma grubunda, biyokimyasal, hematolojik, serolojik ve immünolojik değerler; düşük tiroksin seviyesi % 12.5, yüksek serum romatoid faktör seviyesi % 30, hipokomplemantenemi(C3) % 2.5, trombositopeni % 15, ANA pozitifliği % 37.5, ASMA % 15, AMA % 7.5 oranlarında saptandı. Kontrol grubunda ise sırasıyla ck 17.5 düşük tiroksin seviyesi, % 10 yüksek serum romatoid faktör seviyesi, % 10 hipo- komplemantenemi (C3), % 5 trombositopeni ve % 5 ANA pozitifliği saptandı. Tip-2 DM çalışma grubunda % 15 oranında saptanırken, kontrol grubunda ise % 7.5 oranında bulundu. Kryoglobulinemi; çalışma grubunda sadece % 2.5 oranında saptadık. Kontrol grubunda ise saptamadık. SONUÇ: Çalışmamızda baskın olarak romatolojik, nörolojik ve psikiatrik extrahepatik manifestasyonların kronik HBV hastalarına göre, kronik HCV hastalarında daha sıklıkla gözlendiğini saptadık. HCV hastalarındaki en sık immünolojik anormallikler; ANA pozitifliği ve yüksek serum RP seviyesiydi. Fakat düşük tiroksin (T4) seviyesi ve hipokomplemantenemi kontrol grubunda şaşırtıcı olarak yüksek bulundu. Tip-2 DM oranı anlamlı olarak kronik HCV'nin extrahepatik manifestasyonlarıyla korelasyon gösterdi. ANAHTAR KELİMELER : HCV, HBV, extrahepatik manifestasyonlar.
Kronik hepatit-C virüsü enfeksiyonunda ekstrahepatik bulguların prevalansının değerlendirilmesi
(2005) Göral, Vedat; Yılmaz, M. Emin; Kadiroğlu, Ali Kemal; Şit, Dede; Çelik, Murat
Amaç: Kronik HCV enfeksiyonunun klinik ve biyolojik ekstrahepatik bulgularının prevalansını değerlendirmektir.Gereç ve Yöntemler: Kırk anti-HCV (+) hasta ve 40 HBsAg (+) hasta değerlendirildi. Anti-HCV (+) grupta 40 hastanın 35 (%87.5)’i kronik karaciğer parankim hastası ve 5 (%12.5)’i karaciğer sirozlu idi. HbsAg (+) grubunda ise 40 hastanın 33 (%82.5)’ü kronik karaciğer parankim hastası ve 7 (%17.5)’si karaciğer sirozlu idi. HCV ve HBV enfeksiyonları ELISA ve polimeraz zincir reaksiyonu (PCR)’yla teyit edildi. Biyokimyasal, hematolojik ve immünolojik testler hem anti-HCV (+) grubunda hem de HbsAg (+) grubunda çalışıldı. Hastalar romatolojik, dermatolojik, nörolojik ve psikiyatrik klinik bulgular yönünden değerlendirildi.Bulgular: Anti-HCV (+) grubunun yaş ortalaması 49.0 ± 15.7 yıl, ortalama hastalık süresi 38.1± 51.8 ay ve HbsAg (+) grubun yaş ortalaması 36.4 ± 13.2 yıl, ortalama hastalık süresi 35.3 ± 42.1 ay olarak saptandı. Anti-HCV (+) grubuna karşılık HbsAg (+) grubunda ekstrahepatik klinik bulguların dağılımı şu şekilde idi. %25 artralji ve %5 artritise karşılık %5 artralji (p= 0.031). %10 parestezi ve %12.5 periferik nöropatiye karşılık %5 parestezi (p= 0.041). %10 pruritus ve %5 liken planusa karşılık %5 pruritus (p= 0.045). %50 depresyon ve %2.5 anksiyeteye karşılık %7.5 depresyon (p= 0.000). %25 ANA (+), %2.5 ASMA (+) ve %7.5 oranında [ANA + ASMA + AMA] (+)’lığına karşılık %5 oranında ANA (+)’lığı saptandı (p= 0.006). Anti-HCV (+) grubu ile HbsAg (+) grubunda klinik durum ile yaş arasında sırasıyla (r= 0.429, p= 0.006, r= 0.461, p= 0.003), klinik durum ile hastalık süresi arasında sırasıyla (r= 0.516, p= 0.001, r= 0.517, p= 0.001) ve albumin ile Htc arasında sırasıyla (r= 0.561, p= 0.000, r= 0.649, p= 0.000) pozitif korelasyon gözlendi. Her 2 grupta tespit edilen her bir ekstrahepatik klinik bulgu için rölatif risk değeri hesaplandı. Sonuç: Romatolojik, nörolojik, psikiyatrik ve dermatolojik ekstrahepatik bulgular ile otoantikor pozitifliğini anti-HCV (+) grubunda daha sıklıkla saptadık. HCV kronik enfeksiyonu bu klinik dallardaki her bir bulguyu normal bireylere göre görülme sıklığını çeşitli oranlarda arttırdığı gözlendi.
Nonsteroid antienflamatuar ilaçlar ve böbrek
(Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2016) Yıldırım, Yaşar; Yılmaz, Zülfükar; Kara, A. Veysel; Kadiroğlu, Ali Kemal; Yılmaz, Mehmet Emin
Non-steroid antiinflamatuar ilaçlar sıklıkla kronik ve akut ağrı ve inflamasyonda analjezik ve anti-inflamatuar ilaç olarak kullanılırlar. Glomerüler kapillerler, vaza rekta ve tübüler fonksiyonlar üzerine etkili olan hiponatremi, ödem ve hipertansiyon gibi önemli komplikasyonlara yol açabilirler. İleri yaş, dehidratasyon, kusma, diüretikler, ACE/ARB tedavisi, kalp yetmezliği, nefrotik sendrom, siroz ve kronik böbrek hastalığı gibi durumlarda NSAİ kullanımı akut böbrek hasarı açısından bir risk faktörüdür. Akut interstisyel nefrit ilaç dozuna bağımlı değildir ve immünolojik inflamatuar reaksiyon ve kreatinin klirensinde azalma ile karakterizedir. Klasik bulguların yanında, glomerüller etkilenebilir ve minimal değişiklik hastalığı veya membranöz glomerülonefrit gelişebilir. Analjezik nefropatisi interstisyel nefrit ve papiller nekrozla karakterizedir. NSAİ'ların metabolitleri böbrekte oksijen basıncının en düşük olduğu renal medullada birikir ve vazokonstriksiyona yol açarak renal parenkimal perfüzyonu bozarlar. Zaman içerisinde fark edilmeden papiller nekroz, glomerüler skleroz, interstisyel fibrozis ve kortikal atrofi gelişebilir.

Yazar "Kadiroğlu, Ali Kemal" seçeneğine göre listele

Sayfa Başına Sonuç

Sıralama seçenekleri