Yazar "Şahin, Cahit" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 10 / 10
  • Küçük Resim
    Öğe
    The association between depression and vitamin D and parathyroid hormone levels in adolescents
    (Mashhad University of Medical Sciences, 2016) Karabel, Müsemma; Şimşek, Şeref; Haspolat, Yusuf Kenan; Kelekçi, Selvi; Karabel, Duran; Tuncel, Tuba; Şen, Velat; Uluca, Ünal; Tan, İlhan; Şahin, Cahit
    Background: Depression, a challenging disorder, affects 1–6% of adolescents and early onset often predicts more serious manifestations in later life. Elevated Parathyroid hormone (PTH), parathormone levels have reported among adults with depression. In this study, the roles of 25(OH) D (vitamin D) and parathormone during adolescence, in which the frequency of depression is high, were studied. Materials and Methods: Patients who were followed-up jointly at both clinics and whose 25(OH) D and PTH levels were evaluated and questioned "Depression Scale for Children" for depression at the same time, were included in the study. Cases’ socio-demographic data, 25(OH) D and PTH levels and Depression Scale’ scores were recorded. Results: Depression was diagnosed in 35 (25.3%) of the 138 patients. No differences were found between vitamin D and parathormone in terms of age and gender in groups either with or without depression. Negative correlation was found between the vitamin D levels and depression score in the group with depression (r=-0.368; P=0.03). A significant and positive correlation was found between the PTH levels and depression score (r=0.399; P=0.018). A significant and negative correlation was found between 25(OH) D and PTH levels. Conclusion: Even if clinical depression is absent, the frequency of depressive symptoms is increased with decreased vitamin D levels and increased PTH levels, independent of other factors. The prevention of depression, specifically in adolescents, is important to decrease possible suicidal and homicidal thoughts that might arise during adulthood, and substance abuse. Maintaining vitamin D support during adolescence, as with the first year of life, is necessary for both the prevention and treatment of depression.
  • Küçük Resim
    Öğe
    BDNF and NGF gene polymorphisms and urine BDNF–NGF levels in children with primary monosymptomatic nocturnal enuresis
    (Elsevier Ltd, 2019) Ece, Aydın; Coşkun, Salih; Şahin, Cahit; Tan, İlhan; Karabel, Duran; Çim, Abdullah
    Introduction: The pathophysiology and genetic influences in nocturnal enuresis have not been fully elucidated. Delayed neuronal maturation has been suggested as a pathogenetic mechanism in primary monosymptomatic nocturnal enuresis (PMNE). Brain-derived neurotrophic factor (BDNF) and nerve growth factor (NGF) are neurotrophins affecting maturation of the nervous system. Objective: The aim of this preliminary study was to investigate BDNF and NGF gene polymorphisms and urine levels of BDNF and NGF in children with PMNE as a first time. Study design: The single-nucleotide polymorphisms of BDNF (rs6265:G > A:Val66Met; rs8192466:C > T:Thr2Ile) and NGF (rs6330:C > T:Ala35Val, rs11466112:C > T:Arg221Trp) were investigated by comparing 104 children with PMNE and 140 healthy control subjects. Children with non-PMNE were excluded. DNA isolation and detection of polymorphisms were performed by real-time polymerase chain reaction. In addition, urine BDNF and NGF levels of 47 PMNE and 29 healthy children were measured by enzyme-linked immunosorbent assay method and normalized to urine creatinine (Cr) concentration for comparisons. Results: There were no differences in genotype and allele frequencies of BDNF rs6265 and NGF rs6330 polymorphisms between patients with PMNE and the control group (P > 0.05). No mutant alleles were found in BDNF rs8192466 and NGF rs11466112 polymorphisms in either group. Children with PMNE had higher urine BDNF/Cr (0.020 ± 0.010 vs 0.010 ± 0.002; P = 0.008) and NGF/Cr ratio (3.01 ± 1.87 pg/mg vs 1.77 ± 0.26 pg/mg; P = 0.002) compared with the control subjects. However, no significant differences were found in BDNF/Cr and NGF/Cr values between GG, GA, and AA genotypes of BDNF rs6265 polymorphism and CC and CT genotypes of NGF rs6330 polymorphism (P > 0.05). Discussion: In this study, no association of BDNF and NGF gene polymorphisms with PMNE was found, and urine neurotrophin concentrations were not directly influenced by investigated polymorphisms. Although, previously increased urine neurotrophin secretion has been found in detrusor overactivity, bladder inflammation, and dysfunctional voiding, this preliminary results also showed an increase in neurotrophins in PMNE. Higher urine neurotrophin levels may be related to delayed and continued neuronal maturation or increased production of neurotrophins in the bladder. The increased urine neurotrophins in PMNE may be an indicator of increased sensory nerve excitability of the bladder, contributing to the development of enuresis. Conclusion: This study showed that investigated neurotrophin gene polymorphisms did not make a significant contribution to the development of PMNE, but urine levels of neurotrophin gene products were higher in PMNE. Owing to the complexity and heterogeneity of genotype–phenotype relationships in enuresis, further studies are needed in PMNE.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Clinical and laboratory characteristics and follow up results of 121 children with juvenile idiopathic arthritis
    (Sağlık Bilimleri Araştırmaları Derneği, 2013) Ece, Aydın; Şen, Velat; Yel, Servet; Güneş, Ali; Uluca, Ünal; Tan, İlhan; Karabel, Duran; Yıldırım, Buğra; Şahin, Cahit
    This study aimed to investigate the clinical and laboratory features of children with juvenile idiopathic arthritis (JIA) that followed up at Dicle University Hospital Department of Pediatrics. Totally, 121 (64 male, 57 female) children with the mean age of 10.0±4.1 (range, 1.5-1.8) years were included. The mean disease onset age was 7.9±3.8 (range, 0.8-15.4) years and the mean follow up period was 2.1±1.9 years. The percentages of JIA subtypes were as follows: Oligoarticular JIA 67 (55.4%), polyarticular 45 (37.2%), enthesitis related arthritis 5 (4.1%) and systemic JIA 4 (3.3%). The most common complaints were arthralgia (91.7%), fever (57.0%), fatigue (38.8%) and malaise (34.7%) and the most frequently involved joints were knee (74.4%), ankle (57.9) and wrist (48.8%). Complete remission were achieved in 28 (23.1%) and partial remission in 56 (46.3%), however 27 (21.3%) cases not responded to treatment satisfactorily. Significant risk factors for poor response to treatment with logistic regression were found as delay in treatment ≥6 months (Odds ratio, OR:11.1; p=0.006), existence of thrombocytosis (OR: 7.5; p=0.009) and early disease onset (age<5 years) (OR:18.1; p=0.004). In conclusion, JIA is a heterogeneous childhood disease with varied clinical manifestations. Early onset disease, delay in treatment and existence of thrombocytosis were the risk factors for an unfavorable outcome.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Çocuk romatolojisi pratiğinde laboratuvar testlerinin kullanımı
    (Modestum Publishing Ltd., 2013) Ece, Aydın; Şahin, Cahit
    Çocuklarda romatizmal hastalıklar ciddi komplikasyonlara ve büyüme-gelişme geriliğine yol açabilen önemli bir hastalık grubudur. Anti-nükleer antikorlar ve anti-ds DNA’nın sistemik lupus eritematozus için ve c-ANCA’nın Wegener hastalığı için tanısal kriter olması dışında, romatizmal hastalıklar için tanı koyduracak spesifik testler bulunmamaktadır. Çocuk romatolojisinde ayrıntılı bir hastalık öyküsü ve iyi bir fizik muayene ile çok yüksek oranda hastalık tanısı konabildiği ve hastalıklar için tanı koydurucu veya ekarte ettirici özgül tek bir test veya “test paneli” bulunmadığı için, laboratuvar testlerini iyi bir klinik bilgi temelinde seçici olarak istemek gerekir. Bu konuda önemli bir nokta da testlerin sağlıklı bireylerde de belli oranlarda pozitif sonuç vermesidir. Bu derlemede çocuk romatolojisi pratiğinde kullanılan testlerin endikasyonları, hastalık tanısı ve izlemindeki önemleri tartışılmıştır.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Cystic fibrosis of pancreas and nephrotic syndrome: A rare association
    (Korean Pediatric Society, 2013) Kelekçi, Selvi; Karabel, Müsemma; Ece, Aydın; Şen, Velat; Güneş, Ali; Yolbaş İlyas; Şahin, Cahit
    Cystic fibrosis (CF) is a genetic disease with autosomal recessive inheritance and is common in Caucasian people. The prevalence of this disease is between 1/2,000 and 1/3,500 live births, and the incidence varies between populations. Although the CF transmembrane conductance regulator gene is expressed in the kidneys, renal involvement is rare. With advances in the treatment of CF, life expectancy has increased, and some previously unobserved disease associations are now seen in patients with CF. It is important to follow patients with CF for possible abnormalities that may accompany CF. In this paper, we present two rare cases of CF accompanied by nephrotic syndrome.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Kronik hastalığı olmayan çocuklarda tamamlayıcı ve alternatif tıp kullanımı
    (Turkish Pediatric Association, 2014) Tuncel, Tuba; Şen, Velat; Kelekçi, Selvi; Karabel, Müsemma; Şahin, Cahit; Uluca, Ünal; Karabel, Duran; Haspolat, Yusuf Kenan
    Amaç: Bu çalışmada amacımız, kronik hastalığı olmayan çocuklarda kullanılan tamamlayıcı ve alternatif tıp yöntemlerini değerlendir- mek, bu yöntemlerin kullanım sıklıklarını saptamak ve kullanılma- larını etkileyen etmenleri araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Çalışma 15 Ekim-15 Kasım 2012 tarihleri ara- sında yapıldı. Yerel etik kurul onayı alındı (08.10.2012/732). Hazır- lanan çalışma formu, genel çocuk polikliniğine başvuran ve kronik hastalığı olmayan çocukların annelerine uygulandı. Veriler SPSS for Windows v.16 programına kaydedildi. Tanımlayıcı istatistiklerki- kare, Mann-Whitney U ve lojistik regresyon analizleri uygulandıp<0,05 anlamlı kabul edildi. Bulgular: Çalışmaya 206 çocuk alındı. Hastaların %83ünde tamam- layıcı ve alternatif tıp uygulanmıştı. Nazardan korumak amacıyla na- zar boncuğu takma (%45) ve okutma (%35) en sık kullanılan uygula- malardı. Tamamlayıcı ve alternatif tıp kullanımına en sık neden olan tıbbi rahatsızlıklar, kansızlık, ishal, kabızlık ve öksürük idi. Hastaların %73ünde inanış temelli uygulamalar, %57sinde bitkisel yöntemler kullanılmaktaydı. Hastaların %18inde kesi yapmak gibi girişimsel yöntemler uygulanmıştı. Bu yöntemleri uygulayan ve uygulamayan hastalar arasında, ailenin gelir düzeyi, anne ve baba eğitim düzeyleriaile tipi ve yaşam yeri açısından fark olmadığı saptandı (p>0,05). Çıkarımlar: Çocuklarda tamamlayıcı ve alternatif tıp yöntemleri ol- dukça sık uygulanmaktadır. Hekimlerin, etkileri ve yan etkileri açı- sından bu yöntemler hakkında bilgi sahibi olmaları ve olası riskleri konusunda aileleri ve özellikle de anneleri uyarmaları gerekmektedir. (Türk Ped Arş 2014; 49: 148-53).
  • [ X ]
    Öğe
    Obezitesi olan çocuklarda depresyon ve yaşam kalitesinin değerlendirilmesi
    (2015) Şahin, Cahit; Haspolat, Yusuf Kenan
    Giriş ve Amaç: Obezite vücutta aşırı yağ depolanması ile karakterize ruhsal problemlerin yanı sıra morbidite ve mortaliteye neden olan ciddi sosyoekonomik sonuçları olan bir hastalıktır. Belirlenen bir neden olmaksızın görülen obeziteye ekzojen veya primer obezite denir. Altta yatan endokrin, genetik veya diğer nedenlerin olması durumunda görülen obeziteye ise endojen veya sekonder obezite denir. Vakaların çoğu primer obezite şeklinde görülür. Bu çalışma çocukluk çağında primer obezite tanısı alan hastaların depresyon ve hayat kalitesinin değerlendirilmesi ayrıca risk faktörlerinin belirlenmesi amacıyla yapıldı. Gereç ve Yöntem: Araştırma; Eylül 2014 – Şubat 2015 tarihleri arasında, Dicle Üniversitesi Çocuk Endokrin Polikliniği’nde takip edilen 53 obez hasta, 37 sağlıklı olgu üzerinde yapıldı. Depresyon durumu ve hayat kalitesini belirlemede hasta ve kontrol grubuna Obezite formu, Çocuk ve Ergenler için Sağlıkla ilgili Yaşam Kalitesi ölçeği (SYK), CONNERS’ Anne-Baba Derecelendirme Ölçeği, Çocukluk için Depresyon Ölçeği (ÇDÖ), Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği uygulandı. Bulgular: Hasta ve kontrol grubu arasında yaş ve cinsiyet dağılımı yönünden fark yoktu. Hastaların ÇDÖ puan ortalaması 11,0±7,6, kontrol grubunun ÇDÖ ortalaması 8,8±5,4 idi ve gruplar arasında ÇDÖ puanı yönünden anlamlı fark saptanmadı (p=0,17). Hastaların SYK puan ortalaması 35,5±46,9, kontrol olguların SYK puan ortalaması 90,3±14,1 idi ve hasta grubunun SYK puanı kontrol grubunun SYK puanından anlamlı olarak daha yüksekti (p<0,001). Sonuç: Obez hastalarda sağlıklı bireylere göre depresyon riskinde artış saptanmadı. Ancak obez hastaların SYK’si değerlendirildiğinde normal populasyona göre belirgin biçimde bozulduğu görüldü. Obez çocukların yaşam kalitelerinin yükseltilmesi ve sosyal çevre ile uyumlarının arttırılması hedeflenmelidir. Anahtar Kelimeler: Çocuk, obez, depresyon, hayat kalitesi
  • Küçük Resim
    Öğe
    Successful management of a patient with toxic epidermal necrolysis by high dose intravenous immunoglobulin
    (Modestum Publishing Ltd., 2013) Güneş, Ali; Yolbaş, İlyas; Kelekçi, Selvi; Yel, Servet; Şahin, Cahit; Ece, Aydın
    Toxic epidermal necrolysis (TEN) is a disease that mostly caused by drug use and characterized by acute onset and rapidly progressive necrosis of the epidermis. In severe cases, mortality rate change between 20% and 60%. Although there is no definite treatment, some authors have reported the effectiveness of intravenous immunoglobulin (IVIG). Here, we presented a 9-year-old male patient with TEN. Skin rashes of patient began after three days of using ibuprofen, metronidazole, clarithromycin, and procaine penicillin. Skin lesions resembling second-degree burns covered 50% of the patient’s body surface area. After giving high-dose IVIG, the patient’s lesions improved. This case is an example of effect of high dose IVIG in the treatment of TEN. J Clin Exp Invest 2013; 4 (4): 503-505.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Use of complementary and alternative medicine in children who have no chronic disease
    (Türk Pediatri Kurumu, 2014) Tuncel, Tuba; Şen, Velat; Kelekçi, Selvi; Karabel, Müsemma; Şahin, Cahit; Uluca, Ünal; Karabel, Duran; Haspolat, Yusuf Kenan
    Aim: In this study, we aimed to evaluate complementary and alternative methods of medicine, determine the frequencies of usage of these methods and investigate the factors which have an impact on their usage. Material and Methods: The study was conducted between October, the 15th and November, the 15th 2012. Approval was obtained from the local ethics committee (08.10.2012/732). The study form prepared was applied to the mothers of the children who presented to our general outpatient clinic and had no chronic disease. The data were recorded in SPSS for Windows v.16 program. Descriptive statistics, chi-square, Mann-Whitney U and logistic regression analyses were applied. A p value of <0,05 was considered significant. Results: Two hundred and six children were included in the study. Complementary and alternative medicine was used in 83% of the patients. Wearing an evil eye (45%) bead and prayer (35%) to protect from the evil eye were the most commonly used methods. The most common medical conditions which caused to use of complementary and alternative medicine included anemia, diarrhea, constipation and cough. Belief-based application were being used in 73% of the patients and herbal methods were being used in 57%. In 18% of the patients, interventional methods including cutting had been performed. No difference was found between the patients in whom these methods were used and not used in terms of familial income, education levels of the parents, family type and residence (p>0.05). Conclusions: Complementary and alternative methods of medicine are applied substantially frequently in children. Physicians should have information about these methods in terms of their effects and side effects and warn families and especially mothers about potential risks.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Yoğun bakıma yatış endikasyonlarının önemli bir nedeni: Çocuk ve adolesan akut zehirlenmeleri
    (Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2016) Uluca, Ünal; Şen, Velat; Karabel, Duran; Güneş, Ali; Bozkurt, Fatma; Şahin, Cahit; Sabaz, Muhammed Nurullah; Haspolat, Yusuf Kenan
    Amaç: Zehirlenmeler çocuk hastalarda önemli bir sağlık sorunudur. Bu çalışmada zehirlenen çocuk olguların epidemiyolojik verileri, klinik bulguları ve tedavi sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlandı. Yöntem: Çalışmaya Eylül 2012 - Haziran 2014 tarihleri arasında çocuk hastanesine başvuran tüm zehirlenme olguları alındı. Vakaların dosya kayıtları geriye dönük olarak incelendi. Yaş, cinsiyet, başvuru mevsimi, etkeni alış amacı, alınan ajanın özelliği, alınan yol, semptomlar, fizik muayene bulguları, mental durum, uygulanan tedaviler ve yoğun bakım ihtiyacı kaydedildi. Bulgular: Çalışmaya 65 erkek 63 kız çocuğu dahil edildi. Hastaların %54,7'si 5 yaş ve altında idi. Başvurunun en çok olduğu mevsimler sonbahar (%50,8) ve yaz (%26,6) idi. Çoğunluğu kız olmak üzere on olguda intihar amaçlı madde alımı vardı. Bir olgu dışında tüm zehirlenmeler oral yolla gerçekleşmişti. Üç olgu zihin engelli idi. Başvuru anında en sık saptanan semptom ve bulgular bulantı-kusma (%10,9) ve letarji (%7,8) idi. Başvuru öncesi hastaların çoğuna (%68,0) mide lavajı ve aktif kömür uygulanmıştı. Yoğun bakım ihtiyacı hastaların 21'inde (%16,4) gerekli oldu. Farmakolojik veya nonfarmakolojik zehirlenme ile yoğun bakım ihtiyacı arasında ilişki yoktu. Hastanede kalış süresi yoğun bakımda yatan hastalarda anlamlı olarak daha uzun idi. Yoğun bakım ihtiyacı olan hastaların yaşı olmayanlara göre daha düşük idi. Dokuz (%7,0) hasta yoğun bakım takipleri esnasında kaybedildi. Ölüm çoğunlukla nonfarmakolojik ajanlarla zehirlenme sonucu gerçekleşmişti. Sonuç: Akut zehirlenme olguları acile başvurunun önemli nedenleri arasında yer almaktadır ve önemli oranda sakatlık ve ölüm ile sonuçlanabilmektedir. Bu nedenle ebeveynlerin bu konuda bilgi düzeylerinin arttırılması ve sağlık çalışanlarının günlük pratiklerinde akut zehirlenmeyi göz önünde bulundurması önemlidir.