Aristoteles felsefesinde "öz" ve "biçim" kavramları

Doğru bilginin güvenceye alınması gerçek varlığın gerçek olmayan varlıktan, görünüşlerden ayırt edilebilmesiyle olur. Bu ayrım varlığın ne olduğu sorusuna karşıt olarak nasıl olduğu sorgulamalarını gerektirir. Varlığın ne olduğu “öz”; nasıl olduğu ise “biçim” kavramlarıyla ifade bulur. İnsanın varlık bilincinin oluşmasında son derece önemli olan bu iki kavram Aristoteles felsefesinde kavramsal olarak çözümlenmeye çalışılır. Bu çalışma Aristoteles’in varlık felsefesinde “öz” ve “biçim” kavramlarının nasıl bir anlam ve açıklama bulmuş olduklarını ortaya koymak amacıyla hazırlanmıştır. Öte yandan Aristoteles’i anlaşılmaz hale getiren yanlış çeviri ve yorumlar, Aristoteles’in felsefi düşünce tarihine getirdikleri ve günümüz felsefesine öğreteceklerinin gözden kaçmasına sebep olmaktadır. Bu yüzden yaygın şekilde yanlış aktarılan ve bundan dolayı anlaşılamayan Aristoteles’in “öz” ve “biçim” kavramlarının anlaşılması ayrı bir öneme sahiptir. Aristoteles, çalışmalarını daima kendisinden öncekilerle ilişki kurarak, karşılaştırarak, onlarla hesaplaşarak geliştirmiştir. Onu ardıllarından çok kendisinden önce gelenlerin ışığında açıklamaya çalışmak, Aristoteles’in düşünme biçimi ve dünyaya bakışının kimi temel özelliklerini bilerek konuya yaklaşmak önemli ve gerekli bir noktadır. Bu noktadan hareketle çalışmamızın ilk bölümünde Sokrates Öncesi Yunan Filozoflarının varlık hakkındaki düşüncelerini anlamaya çalışacağız. Sonrasında düşünce geleneğinde rakipsiz bir odak noktası olarak “Biçimler Kuramı”nı öne süren ve Aristoteles’in eserlerinde sürekli olarak kendisine eleştiriler gönderdiği Platon’a yüzümüzü döneceğiz. Platon’un “Biçimler Kuramı”nı merkez alarak “öz” ve “biçim” i araştıracağız. İkinci bölümde bir şeyin en mükemmel bilgisinin onun “öz” ünün bilgisi olduğunu düşünen Aristoteles’in varlık felsefesinde bu kavramın nasıl bir açıklama bulmuş olduğunu ortaya koymaya çalışacağız. Diğer taraftan “biçim” (eidos) kavramının insan düşüncesinin geneli kavrayabilme yetisini betimlemiş ve temellendirmiş olduğunu da yine Aristoteles’in varlık felsefesini incelerken göreceğiz

Accurate knowledge can be acquired by differentiating the real matter from the unreal one and appearance. This distinction requires questioning about “How matter is” apart from “What matter is”. What matter is can be stated as “essence” and how it is can be stated as “form”. These two concepts, essentially important for formulating the knowledge of Ontology, are tried to be analysed conceptually in the philosophy of Aristotle. This work is prepared in order to put forward how matter and form is expressed and explained in the ontology of Aristotle. On the other hand, inaccurate translations and misinterpretations which make Aristotle incomprehensible, cause missing out those what Aristotle has contributed to the history of philosophical thinking and those what he would enlighten today’s philosophy. That’s why, it is of great importance to understand the concept of “essence and form” by Aristotle who has been extensively misinterpreted and so misunderstood. Aristotle always developed his Works by relating, comparing and coming to terms with other previous works. It is an essential and necessary point to approach to the issue by acknowledging the basic features of Aristotle’s thinking and to explain in the light of the previous thinkings more than his followings. From this point, in the first part of this work we are going to try to understand the thinking about entity of the Pre-Socratic Greek philosophers. After that, we are going to face Platon who was constantly criticised in the Works of Aristotle and who came up with “The Theory of Forms” as a preeminent focus in the tradition of thinking. We are going to study “essence and form” in Platon’s “The Theory of Forms”. In the second part, we are going to put forward how “essence” has been explained in the ontology of Aristotle which supports that the most accurate knowledge of something is the knowledge of its essence. Moreover, while analyzing, we are going to witness that form describes and founds the ability of comprehension of the Macro.