Türkiye, Fransa ve İsviçre'de öğrenim gören fen alanları öğretmen adaylarının teknopedagojik yeterliklerinin yapısal eşitlik modeli ile incelenmesi

Teknolojinin her alanda büyük bir hızla yayılmasının etkileri eğitim sistemlerinde de açıkça görülmektedir. Ülkeler teknolojinin eğitim sistemlerine entegrasyonuna yönelik büyük bütçeli projeler gerçekleştirmektedir. Bu teknoloji entegrasyonuna yönelik projelerin amacına ulaşabilmesi için öğretim programlarının uygulayıcısı olan öğretmenlerin teknopedagojik eğitim yeterliklerinin belirlenmesi ve geliştirilmesi önem kazanmaktadır. Bu araştırmada Türkiye, Fransa ve İsviçre'de öğrenim gören ve yakın bir gelecekte fen alanı öğretmeni olarak görev yapacak olan öğretmen adaylarının teknopedagojik eğitim yeterlikleri yapısal eşitlik modeli kullanılarak incelenmiştir. Araştırma, Türkiye Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi ve Yüzüncü Yıl Ünivristesi Eğitim Fakültesinde öğrenim gören 147 öğretmen adayı, Fransa Comte Üniversitesi Egitim ve Ögrenim Bölümleri Fakültesinde öğrenim gören 135 öğretmen adayı ve İsviçre Fribourg Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi ile Bienne Üniversitesi Ortaöğretim Eğitim ve Öğrenim Fakültesinde öğrenim gören 133 öğretmen adayının katılımı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmada geçerlik ve güvenirliği sağlanmış Teknopedagojik Eğitim Yeterlik Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde, SPSS 20.0 ve AMOS 16.0 analiz paket programlarından yararlanılmıştır. Öğretmen adaylarının teknopedagojik eğitim yeterliklerini ve bu yeterliklerde ülke değişkenine göre anlamlı farklılıkların olup olmadığını belirlemek amacıyla frekans, tek yönlü ANOVA ve Scheffe testi kullanılırken değişkenler arasındaki ilişkilerin belirlenmesi için Pearson korelasyonu kullanılmıştır. Türkiye, Fransa ve İsviçre'de öğrenim gören fen alanları öğretmen adaylarının demografik özellikleri, fen alanlarındaki başarıları, teknoloji kullanımı ve teknoloji eğitiminin teknopedagojik eğitim yeterlikleri üzerindeki etkilerine ilişkin yapısal eşitlik modeli oluşturulmuş ve her ülke için test edilmiştir. Araştırma bulguları Türkiye, Fransa ve İsviçre'de öğrenim gören fen alanları öğretmen adaylarının teknopedagojik eğitim yeterliklerinin orta düzeyde olduğunu göstermektedir. Ülke değişkenine ilişkin yapılan karşılaştırmada Türkiye'de öğrenim gören fen alanları öğretmen adaylarının teknopedagojik eğitim yeterlik düzeylerinin Fransa ve İsviçre'deki akranlarına göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek olduğu belirlenmiştir (P<.05). Fransa ve İsviçre'de öğrenim gören fen alanları öğretmen adaylarının arasında ise anlamlı bir farklılığın olmadığı görülmüştür. Oluşturulan yapısal eşitlik modeli, sorgulanan değişkenlerin teknopedagojik eğitim yeterlikleri üzerinde hem doğrudan hem de dolaylı yoldan etkiye sahip olduğunu ortaya koymuştur. Ancak modelde yer alan değişkenlerin teknopedagojik eğitim yeterliği üzerinde tek başlarına anlamlı bir etkiye sahip olmadıkları görülmüştür. Araştırma sonuçları değerlendirildiğinde öğretmen adaylarının bireysel teknoloji kullanımı ve öğretim programları dışındaki teknolojiye yönelik eğitimlerinin teknopedagojik eğitim yeterliği kazandırmada yeterince etkili olmadığı görülmekte ve öğretmen yetiştirme programlarında, teknopedagojik eğitim yeterliğinin kazandırılması amacıyla öğretim süreçlerine teknoloji entegrasyonunun sağlanabileceği sistematik ve planlı eğitimlere yer verilmesi önerilmektedir. Anahtar kelimeler: Teknopedagojik eğitim yeterliği, öğretmen eğitimi, teknoloji entegrasyonu, Türkiye, Fransa, İsviçre.

The effects of technology that rapidly increasing in all fields are clearly seen in education system. Countries provide great budget projects to integrating the technology to their education system. In order to achieve the purpose of these projects related to technological integration, determining and developing of technopedagocic educational sufficiency of teachers who are the implementing the curriculum, is coming into prominence. In this study technopedagocic educational sufficiencies of teacher candidates who are learning and will study as a science teacher in near future in Turkey, France and Switzerland is investigated by using Structural Equation Modeling. The study was carried out with the participation of 147 science student teachers at Dicle University Ziya Gökalp Education Faculty and Yüzüncü Yıl University Education Faculty in Turkey and 135 in Comte University in France and 133 in Fribourg University and Bienne University in Switzerland. In this study, technopedagogic education sufficiency scale that has validity and reliability was used. Data analysis was done using SPSS 20.0 and AMOS 16.0. package programs. To determine student teachers' technopedagogic education sufficiency and whether there are significant differences according to the country variable, frequency, One Way ANOVA and Scheffe test were used. And also for determining relations between variables Pearson Correlation was used. Structural Equation Modeling was developed to determine the science student teachers' demographic features, their science achievement, using of technology, and effect of the technological education on technopedagogic educational sufficiencies are tested for each country. Findings of research indicate that technopedagogic educational sufficiencies of the science student teacher studying in Turkey, France and Switzerland are at intermediate level. Comparing the findings according to country variable show that the level of technopedagogic educational sufficiencies of science student teachers in Turkey higher than France and Switzerland (P< .05). It is also determined that there is no meaningful difference among science student teachers in France and Switzerland. Created Structural Equation Model indicate that investigated variables have both direct and indirect effect on technopedagogic educational sufficiencies. It is determined that variables placed on the model have no meaningful effects as single on technopedagogic educational sufficiencies. By taking the results of the study in to consideration, It is observed that student teachers' individual technologic usage and their education directed to technology off teaching programs are not effective enough to achieve technopedagogic educational sufficiencies and it is suggested that curriculum of the universities should be include systematic and planned education which can be provided technological integration in the teaching process. KeyWords: Technopedagogic Educational Sufficiencies, Teacher Educating, Technological Integration, Turkey, France, Switzerland.