Deneysel meninjitte lipit peroksitleriyle antioksidanların rolü ve seftriakson- diklofenak sodyum ile etkileşimi

Deneysel olarak akut bakteriyel menenjit (ABM) oluşturulan sıkanların beyin dokusunda, lipit peroksidasyonunun bir göstergesi olan malondialdehit (MDA), antiperoksidant glutatyon (GSH_), glutatyon peroksidaz (GSH-Px) değişiklikleriyle, tedavi olarak 6 gün uygulanan seftriakson ve diklofenak sodyum'un bu parametrelere etkisi incelendi. Toplam 46 sıçan, kontrol (n=10), meninjit (n=7), seftriakson (30 mg/kg/gün, n=14) ve seftriakson+diklofenak sodyum (30mg/kg/gün + 0.5 mg/gün,, n=15) olmak üzere 4 gruba ayrıldı. Kontrol ve meninjit grubu dışındaki sıçanlara altı gün süresince anti-enflamatuvar ve antibiyotik uygulandı, meninjit grubuna sadece 0.4 mg/gün serum fizyolojik intraperitoneal olarak verildi. Uygulama sonunda tüm hayvanlar öldürülerek doku örnekleri alındı. Kontrollere göre, tüm grupların MDA düzeylerinin önemli derecede yüksek (p < 0.001) olduğu, GSH düzeylerinin düştüğü (p <0.001) gözlendi. Meninjit (M) ve seftriakson (5) gruplarının GSH - px aktivitelerinde sırasıyla p < 0.005; p < 0.05 düzeyinde düşük olduğu, seftriakson + diklofenak sodyum (S+D) grubunda anlamlı bir farklılık olmadığı saptandı. Meninjit grubuna göre; S ve S+D gruplarının MDA düzeylerinin önemli derecede düştüğü (p < 0.005; p < 0.001), GSH-Px aktivitelerinin yükseldiği (p <0.02; p » 0.001) gözlendi. S+D grubunun GSH düzeyleri de önemli derecede yüksek (p < 0.001) bulunurken, S grubunda herhangi bir farklılık bulunmadı. Sonuçta; akut bakteriyel meninjitte lipit peroksidlerinin arttığı, GSH ve GSH-Px sisteminde bozukluklar olduğu, seftriakson-diklofenak sodyum uygulamasının tedavide yararlı etkiler sağladığı gözlenmiştir.