Öfkelenme anında cama yumruk atarak kendini yaralayan hastalarda problem çözme becerileri ve çocukluk çağı travmaları

dc.contributor.authorBez, Yasin
dc.contributor.authorSubaşı, Mehmet
dc.contributor.authorÖzen, Şakir
dc.contributor.authorYıldırım, Azad
dc.contributor.authorBaştürk, Mustafa
dc.date.accessioned2024-04-24T19:01:47Z
dc.date.available2024-04-24T19:01:47Z
dc.date.issued2010
dc.departmentDicle Üniversitesien_US
dc.description.abstractAmaç: Bu çalışmada, öfke kontrolünde başarısız kalıp, pencere ya da kapı camına yumruk atarak elini ve el bileğini yaralayan kişilerin problem çözme becerileri konusundaki düzeylerini ve çocukluk çağı travmalarının problem çözme becerileriyle ilişkisini araştırmayı amaçladık.Yöntem: Ciddi el bileği yaralanmaları nedeniyle acil servise başvuran ve “tendon, damar veya sinir” kesileri nedeniyle ameliyat edilerek yatışı yapılan hastalar çalışmaya alındı. Cama yumruk atan 25 kişi çalışma grubunu (23 erkek, 2 kadın), kaza sonucu elini yaralayan 14 kişi (13 erkek, 1 kadın) kontrol grubunu oluşturdu. Ameliyattan sonraki birkaç gün içinde hastalara çalışma hakkında bilgi verildi, çalışma için izinleri alındı. Hastalardan Problem Çözme Envanteri’ni (PÇE) ve Çocukluk Örselenme Yaşantıları Ölçeği’ni (ÇÖYÖ) doldurmaları istendi. Bulgular: Yaş ortalaması çalışma grubunda 25.9 yıl, kontrol grubunda 29.7 yıl olarak bulundu. Çalışma grubunda %84, kontrol grubunda %43 oranında sağ el yaralanmıştı (p=0.008). Çalışma grubunun çocukluk çağı duygusal ve fiziksel travma puanları ortalaması kontrol grubundan yüksek olmakla birlikte, aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0.05). PÇE puanı çalışma grubunda kontrol grubundan daha yüksekti, yani bu kişilerin problem çözme becerileri daha yetersizdi (p=0.001). Çalışma grubunda PÇE puanları ile ÇÖYÖ toplam puanı (p<0.001) ve ÇÖYÖ alt ölçeklerinin puanları arasında pozitif korelasyon saptandı.Sonuç: Daha önce yaşanan duygusal ve fiziksel travmalar problem çözme becerilerini olumsuz etkilemektedir. Bir problemle karşılaştıklarında bu kişilerin düşünerek, konuşarak, sabrederek, farklı seçenekleri deneyerek problemi ele alma eğilimleri zayıftır. Bu hastalara kişilerarası ilişkiler, öfke denetimi, problem çözme becerileri vb. konularda eğitim verilmesi daha sonraki süreçte oluşabilecek yaralanmaları azaltabilir.en_US
dc.identifier.endpage30en_US
dc.identifier.issn1309-8578
dc.identifier.issn1309-6621
dc.identifier.issue1en_US
dc.identifier.startpage25en_US
dc.identifier.trdizinid115818
dc.identifier.urihttps://search.trdizin.gov.tr/yayin/detay/115818
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11468/26581
dc.identifier.volume1en_US
dc.indekslendigikaynakTR-Dizin
dc.language.isotren_US
dc.relation.ispartofJournal of Clinical and Experimental Investigations
dc.relation.publicationcategoryMakale - Ulusal Hakemli Dergi - Kurum Öğretim Elemanıen_US
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccessen_US
dc.titleÖfkelenme anında cama yumruk atarak kendini yaralayan hastalarda problem çözme becerileri ve çocukluk çağı travmalarıen_US
dc.titleÖfkelenme anında cama yumruk atarak kendini yaralayan hastalarda problem çözme becerileri ve çocukluk çağı travmaları
dc.typeArticleen_US

Dosyalar