The Mirror Image in Art History and Fernando Botero’s Figures

Basit Öğe Kaydı
dc.contributor.authorYıldız, Asiye
dc.date.accessioned2025-03-08T18:29:30Z
dc.date.available2025-03-08T18:29:30Z
dc.date.issued2024
dc.departmentDicle Üniversitesi
dc.description.abstractThis research deals with the use of the mirror image, which has become a universal symbol of art history, by many artists, and the mirror and its voluminous figures, which are frequently included in the paintings of Fernando Botero. While artists from art history are presented as examples in the study, why the mirror is preferred and what meanings it carries are examined. In his realistic and detailed work, Jan Van Eyck adds depth to the space by showing the reflections of objects and draws the observer into the painting. In Lukas Furtenagel’s mystical and symbolic approach, the mirror represents a mysterious second world. In Mary Cassett’s painting about women, the mirror reflects introverted thoughts and dreams. Francis Bacon uses the mirror as a tool to explorethe inner world of man with a distorted perception of reality. John Currin uses the mirror ironically to criticize social norms and the perception of beauty. The mirror image in Fernando Botero’s works provides an opportunity for voluminous figures to confront themselves and focus on their inner thoughts.
dc.description.abstractBu araştırmada sanat tarihinin evrensel bir sembolü haline gelen ayna imgesinin birçok sanatçı tarafından kullanılmasını, bu sanatçılardan bilhassa Fernando Botero’nun resimlerine sıkça dahil olan aynayı ve onun hacimli figürlerini ele almaktadır. Çalışmada sanat tarihinden sanatçılar birer örnek olarak sunulurken, aynanın neden tercih edildiği ve ne gibi anlamlar taşıdığı incelenmiştir. Jan Van Eyck, gerçekçi ve ayrıntılı eserinde, nesnelerin yansımalarını göstererek mekâna derinlik katar ve gözlemciyi resmin içine çeker. Lukas Furtenagel’in mistik ve sembolik yaklaşımında ayna, gizemli bir ikinci dünyayı temsil eder. Marry Cassett, kadını konu alan tablosunda ayna içe dönük düşünceleri ve hayalleri yansıtmaktadır. Francis Bacon aynayı bozuk bir gerçeklik algısıyla birlikte insanın içsel dünyasının keşfedilmesinde bir araç olarak kullanır. John Currin, aynayı toplumsal normların ve güzellik algısının eleştirisi için ironik bir şekilde ele alır. Fernando Botero’nun eserlerindeki ayna imgesi ise, hacimli figürlerin kendileriyle yüzleşmesi ve içsel düşüncelerine odaklanmaları için bir fırsat sunar.
dc.identifier.endpage56
dc.identifier.issn2757-6736
dc.identifier.issn2757-6736
dc.identifier.issue8
dc.identifier.startpage42
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11468/31912
dc.identifier.volume5
dc.language.isotr
dc.publisherNiğde Ömer Halisdemir Üniversitesi
dc.relation.ispartofSTAR Sanat ve Tasarım Araştırmaları Dergisi
dc.relation.publicationcategoryMakale - Ulusal Hakemli Dergi - Kurum Öğretim Elemanı
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccess
dc.snmzKA_DergiPark_21250205
dc.subjectFernando Botero
dc.subjectMirror İmage
dc.subjectVolume
dc.subjectFigures
dc.subjectFernando Botero
dc.subjectAyna imgesi
dc.subjectHacimli Figürler
dc.titleThe Mirror Image in Art History and Fernando Botero’s Figures
dc.title.alternativeSanat Tarihinde Ayna İmgesi ve Fernando Botero’nun Figürleri
dc.typeArticle

Dosyalar

Koleksiyon

DergiPark Kayıtları Koleksiyonu