Üst gastrointestinal sistem kanamalarında cerrahi tedavi

Bu çalışmadaki amacımız, masif üst gastrointestinal sistem (Ü C İ S) kanamalı hastaların tanı ve tedavilerindeki deneyimlerimizi geriye dönük olarak incelemek idi. Ocak 1996 ile aralık 2000 tarihleri arasında, masif UGİS kanaması nedeniyle bir dahiliye kliniği tarafından tıbbi tedavi gören ve kanamanın durmaması üzerine cerrahi endikasyon konularak kliniğimize sevk edilen 51 hasta retrospektif olarak incelendi. Hastalar resüsitasyon amaçlı yoğun hakim ünitesine alındılar ve hastalar medikal olarak (n=20) veya cerrahi müdahale (n=31) ile tedavi edildiler. Hastalarm 41 (% 80.4)'ü kadın, 10 (% 19.6)'ı erkek olup, ortalama yaş 46.4+15.5 (1788) idi. Hastalara kliniğimize gelene kadar geçen sürede veri/en kan miktarı, ortalama 3.4 +1.8 Ünite idi. Tüm hastalarda yapılan endoskopik tanı; 24 (% 47.1) olguda duodenal ülser (DÜ), 9 (% 17.7) olguda akut eroziv gastrit (AEG), 7 (% 13.7) olguda mide kanseri (MK), 5 (% 9.8) olguda gastrik ülser (GÜ), 4 (% 7.8) olguda özofagıts varis kanaması (ÖVK) ve 2 (% 3.9) olguda marjinal ülser (MÜ) di. 4 (% 7.8) olgu, resüstasyon esnasında hipovolemik şok nedeniyle kaybedildi. 16 (% 31.4) olguda uygulanan medikal tedaviyle kanamanın durdu ve geriye kalan 31 (% 60.8) olguda ise ortalama 5.8 saatlik bir resüsitasyon dönemini takiben kanama devam ettiği için hastalar operasyona alındılar. Tüm serideki mortalite oranı % 19.6 olup, medikal tedavideki mortalite oranımız % 20, cerrahi tedavideki mortalite oranımı: ise % 19.3 olarak saptandı. Kaybedilen olgıılardaki yaş ortalaması 57.5+20.1 iken, yaşayan olgıılardaki yaş ortalaması 43.6+13.1 olarak saptandı (p<O.OI). Risk skoru ortalaması; ex olan hastalarda 9.5+1.5, yaşayan olgularda 5.4+1.4 (p<().000l), medikal tedaviye cevap veren olgularda 4.2+0.4 iken. cerrahi tedaviye gereksinim duyan olgularda 6.6+1.8 (p<0.0001) ve cerrahi tedavi sonrası yaşayan olgularda 6.3 + 1.2, kaybedilen olgularda ise 9.4±1.5 idi (ixO.0001). Risk skoru 5 ve daha düşük olgulardaki yatış süresi 8± l .3 iken, risk skoru 6 ve daha yukarıda olan olguların yatış süresi ise 10.6+2.5 idi (p<0.0001). Sonuç olarak, masif ÜGİS kanamalı hastalarda erken endoskopik tanı ve tedavi yapılmalı, ve özellikle risk skoru yüksek olanlarda cerrahi girişim zamanlaması iyi planlan/nalıdır. Bu nedenle, cerrah ile endoskopist arasındaki işbirliği oldukça önemlidir.