İnme tanısı ile hastaneye yatırılan hastalara bakım verenlerin depresyon durumu ve yaşam kalitesi algıları
Yükleniyor...
Tarih
2020
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Mersin Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Amaç: İnme geçirmiş olan hastalara bakım verenlerinin akut dönem ve kronik dönem hasta
bakımına ilişkin depresyon ve yaşam kalitelerini karşılaştırmak amacıyla yapılmıştır. Yöntem:
Kesitsel tipte planlanan bu çalışmaya, Diyarbakır Gazi Yaşargil Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nin
Nöroloji ve Fizik Tedavi kliniklerinde inme tanısı ile yatan 86 hastaya bakım veren yakınları
katılmıştır. Hastaya bakım verenlerin demografik bilgileri için kişisel bilgi formu, psikolojik
durumlarını değerlendirmek için Beck Depresyon Ölçeği ve yaşam kalitelerini ölçmek için de
WHOQOL-Bref-TR Yaşam Kalitesi Skalası kullanılmıştır. Verilerin istatistiksel analizlerinde SPSS
21.0 paket programı kullanılmış, önemlilik testi olarak Ki-kare ve Student t testleri uygulanmıştır.
Bulgular: Hastaya bakım verenlerin %46.5’i erkek (n=40), %53.5’i kadın (n=46), %48.8’i evli,
%29.1’i lise mezunu, %53.5’i hastanın çocuğu, %12.8’i hastaların eşleri idi. Hasta bakım
verenlerinin yaş ortalaması 33.5±12.6 yıl idi. Kronik dönemde, Beck depresyon ölçeğine göre
şiddetli derecede depresyonu olanlarda artış olduğu görülmüş, akut ve kronik grup arasında
depresyon açısından anlamlı bir istatiksel fark bulunmuştur (p=0.024). Hasta bakım verenlerin
akut dönem ve kronik dönemdeki yaşam kalitesi skorlarından fiziksel sağlık (p=0.063), psikolojik
sağlık (p=0.212) ve çevre alanı (p=0.114) skorları anlamlı değilken, sosyal ilişkiler (p=0.001)
skorunun istatistiksel olarak anlamlı olduğu görülmüştür. Sonuçlar: Hem akut hem de kronik
dönemde bakım verenlerin depresyon sıklığı belirgin şekilde artmış ve yaşam kaliteleri ise
düşmüştür. İnme rehabilitasyonunda yalnızca hasta odaklı yaklaşım yerine hasta ve bakım veren
bireylere odaklı bir yaklaşım benimsenerek doktor, hemşire, fizyoterapist, psikolog ve sosyal
çalışmacıdan oluşan multidisipliner bir rehabilitasyon ekibinin eğitim, danışmanlık ve tedavi
hizmeti sunması gerekmektedir.
Aim: This study was conducted to compare depression and quality of life in caregiver of stroke patients in the acute and chronic period. Methods: The study included 86 caregiver of stroke patients hospitalized the Neurology Clinic and Physical Therapy Clinics of Diyarbakır Gazi Yasargil Hospital. Personal Information Form for demographic information, Beck Depression Scale for assessing psychological status, and WHOQOL-Bref Quality of Life Scale for measuring quality of life were used by patient caregivers. Results: Caregivers were 46.5% male (n=40), 53.5% female (n=46), 48.8% married, 29.1% primary school graduate, 53.5%'s patients children, 12.8% were spouses of patients. The average age of caregivers was 33.48±12.59 years. In the chronic period, it was found that there was an increase in depressive patients with severe depression, and a significant statistical difference was found between the two groups in terms of depression (X2=5.079, p=0.024). While the scores of physical health (p=0.063), psychological health (p=0.212) and environment area (p=0.114) were not significant in the acute and chronic life quality scores of the patients caregivers, the social relations (p=0.001) score was statistically significant. Conclusion: The frequency of depression of caregivers increased both in acute and chronic periods, and their quality of life decreased. In stroke rehabilitation, a multidisciplinary rehabilitation team consisting of doctors, nurses, physiotherapists, psychologists and social workers needs to offer education, counseling and treatment services by adopting a focused approach to patients and caregivers instead of only patient-centered approach.
Aim: This study was conducted to compare depression and quality of life in caregiver of stroke patients in the acute and chronic period. Methods: The study included 86 caregiver of stroke patients hospitalized the Neurology Clinic and Physical Therapy Clinics of Diyarbakır Gazi Yasargil Hospital. Personal Information Form for demographic information, Beck Depression Scale for assessing psychological status, and WHOQOL-Bref Quality of Life Scale for measuring quality of life were used by patient caregivers. Results: Caregivers were 46.5% male (n=40), 53.5% female (n=46), 48.8% married, 29.1% primary school graduate, 53.5%'s patients children, 12.8% were spouses of patients. The average age of caregivers was 33.48±12.59 years. In the chronic period, it was found that there was an increase in depressive patients with severe depression, and a significant statistical difference was found between the two groups in terms of depression (X2=5.079, p=0.024). While the scores of physical health (p=0.063), psychological health (p=0.212) and environment area (p=0.114) were not significant in the acute and chronic life quality scores of the patients caregivers, the social relations (p=0.001) score was statistically significant. Conclusion: The frequency of depression of caregivers increased both in acute and chronic periods, and their quality of life decreased. In stroke rehabilitation, a multidisciplinary rehabilitation team consisting of doctors, nurses, physiotherapists, psychologists and social workers needs to offer education, counseling and treatment services by adopting a focused approach to patients and caregivers instead of only patient-centered approach.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Depresyon, İnme, Yaşam kalitesi, Stroke, Depression, Quality of life
Kaynak
Mersin Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
13
Sayı
1
Künye
Arca, M. ve Ceylan, A. (2020). İnme tanısı ile hastaneye yatırılan hastalara bakım verenlerin depresyon durumu ve yaşam kalitesi algıları. Mersin Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 13(1), 45-54.
