Malign plevral efüzyonlu hastalarda prognoza etki eden faktörlerin değerlendirilmesi

Giriş ve amaç: Malign plevral efüzyon, ileri evre kanser hastalarında primer kanserin plevral metastazına bağlı plevral aralıkta sıvı toplanması ve buna bağlı solunumsal semptomlar ile seyreden, prognozu kötü, sağkalımı kısa bir hastalıktır. Tüm plevral efüzyonların %22'sini oluşturur. Tüm kanser hastaların yaklaşık %15'inde görülür. Küratif ve palyatif tedavilere rağmen sağkalım süresi 4-6 aydır. Prognozun bu denli kötü olmasının yanında yapılan çalışmalarda prognoz belirleyici etkin bir belirteç de yoktur. Prognozun bilinmesi hastalara uygulanacak tedavilerin belirlenmesine ve kısa sağkalımı beklenen hastalara agresif girişimlerden kaçınılmasına yardımcı olacaktır. Bu çalışma malign plevral efüzyon nedeniyle takip edilen hastaların sağkalımına etki eden faktörleri değerlendirmek amacıyla yapıldı. Gereç ve yöntem: Diyarbakır Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Cerrahisi Kliniğince 01.01.2012 ile 31.12.2022 tarihleri arasında plevral efüzyon nedeniyle değerlendirilen 1850 hastadan sitolojik veya patolojik olarak malign plevral efüzyon tanısı alan hastalar retrospektif tarandı. Tüm verilerine ulaşılan 150 hasta değerlendirmeye alındı. Retrospektif olarak dosyaları taranarak hastaların yaş, cinsiyet, primer tümörün histopatolojik tipi, tanı zamanı, tanı zamanından MPE gelişimine kadar geçen süre, tanı anında MPE varlığı, plevral efüzyon gelişen hemitoraks, plevral efüzyonun laboratuvar değerleri, sağkalım süresi ve mortalite verileri incelendi. Bulgular gruplandırılarak analiz edildi. Bulgular: Değerlendirmeye 150 hasta alındı. Hastaların 78 (%52)'i erkek, 72 (%48)'si ise kadındı. Hastaların ortalama yaşı 55,04 ((±14,79) yıl idi. En sık akciğer kanseri (%50), meme kanseri (%19.3) ve gastrointestinal sistem kanserleri (%13.3) izlendi. Hastaların %95'i çalışmanın yapıldığı tarihte hayatta değildi. Ortalama sağkalım süresi 274,16(±32,91) gün idi. Meme kanseri olan hastalarda ortalama sağkalım 451,3 gün olup anlamlı farklılık vardı (p=0.01). Tanı anında MPE olan hastalarla ile tanı anında MPE olmayıp sonradan MPE gelişen hastaların sağkalımında anlamlı farklılık yoktu (p=0.6). Plevral sıvının LDH ve glukoz düzeylerinin sağkalıma etkisinin olmadığı görüldü (p=0.09 ve p=0.6). Efüzyon geliştikten sonra kemoterapi tedavisi alan hastaların sağkalımının daha uzun olduğu görüldü (p=0.00). Sonuç: Malign plevral efüzyon, prognozu kötü, sağkalımı kısa bir hastalıktır. Tümörün histopatolojik tipi prognozu etkilerken; cinsiyet, plevral sıvının LDH ve glukoz içeriği, tanı anında plevral efüzyonun olup olmaması gibi faktörlerin prognozu etkilemediği gösterilmiştir.

Introduction and Purpose: Malignant pleural effusion (MPE) is a disease with a poor prognosis and short survival that occurs in end- stage cancer patients due to pleural metastasis of the primary cancer, with fluid accumulation in the pleural space. It constitutes 22% of all pleural effusions. It occurs in approximately 15% of all cancer patients. Despite all curative and palliative treatments, the survival time is 4-6 months. In addition to having such a poor prognosis, there is no effective prognostic marker in the studies conducted. Knowing the prognosis will help determine the treatments for patients and avoid aggressive interventions in patients with expected short survival. This study was conducted to evaluate the factors affecting the survival of patients followed due to MPE. Materials and Methods: Among 1850 patients evaluated for pleural effusion by Diyarbakır Dicle University Faculty of Medicine Department of Thoracic Surgery between 01.01.2012 and 31.12.2022 and patients were diagnosed with cytologically or pathologically malignant pleural effusion were retrospectively scanned. 150 patients whose all data were reached were evaluated. Patients' age, gender, histopathological type of primary tumor, time of diagnosis, time from diagnosis to MPE development, presence of MPE at the time of diagnosis, hemithorax developing pleural effusion, laboratory (LDH, Glucose, hematocrit) values of pleural effusion, survival time and mortality data were analyzed by scanning the files retrospectively. The findings were grouped and analyzed. Results: 150 patients were evaluated. 78 (52%) of the patients were male and 72 (48%) were female. The mean age of the patients was 55.04 (±14.79) years. The most common cases were lung cancer (50%), breast cancer (19.3%) and gastrointestinal system cancers (13.3%). 95% of the patients were alive at the time of the study. The mean survival time was 274.16 (±32.91) days. The mean survival in patients with breast cancer was 451.3 days and there was a significant difference (p=0.01). Between patients who had MPE at the time of diagnosis and patients who did not have MPE at the time of diagnosis but developed MPE later. There was no significant difference in the survival of the patients (p=0.6). It was observed that the LDH and glucose levels of the pleural fluid had no effect on survival (p=0.09 and p=0.6). It was observed that the survival of patients who received chemotherapy treatment after the development of effusion was longer (p=0.00). Conclusion: Malignant pleural effusion is a disease with a poor prognosis and short survival. While the histopathological type of the tumor affects the prognosis; It has been shown that factors such as gender, LDH and glucose content of pleural fluid, and whether pleural effusion is present at the time of diagnosis do not affect prognosis.