İzole ayak bileği bağ yaralanmalarında aofas skoru gereksiz MR çekilmesini önleyebilir mi?

Giriş ve Amaç: Ayak bileği yaralanmaları kas iskelet sistemi yaralanmaları arasında en sık görülen yaralanmadır. Spor yaralanmaları arasında da sıklığı yüksektir. Ayak bileği bağ yaralanmasa ile gelen hastada öykü ve fizik muayene sonrası direk grafi, ultrason ve MR istenebilmektedir. Ayak bileği yaralanması sonrası direkt grafi istenmesi için bazı sınıflandırmalar kullanılmaktadır. MR çekimi için literatürde net sınırlar belirtilmediğinden gereksiz MR tetkiki oranı yüksektir. Çalışmamızda çekilen ayak bileği MR görüntülemelerde bağ yaralanması saptanan hastaların AOFAS skorları ile ayak bileği yaralanması sonrası çekilen MR sonuçları normal olan hastaların AOFAS skorları arasında fark olup olmadığı araştırıldı. MR istenmeden önce bakılacak AOFAS skoruna göre karar verilebileceği ve bu sayede gereksiz MR istemlerinin azaltılabileceğini savunmaktayız. Gereç ve Yöntem: Ocak 2018 - Aralık 2020 tarihleri arasında 18 yaş üstü ayak bileği travması nedeniyle ayak bileği MR çekilen hastaların ayak bileği MR görüntüleri tarandı. Kırık, geçirilmiş operasyon öyküsü, enfeksiyon ve tümör nedeniyle MR istenen hastalar çalışma dışı bırakıldı. Kriterleri karşılayan 328 hasta çalışmaya dahil edildi. Hasta görüntüleri bir ortopedist ve bir radyolog tarafından tekrar değerlendirildi. Hasta geçmişlerinden klinik tanıları ve poliklinik kayıtları incelendi. Poliklinik kayıtlarında AOFAS skorları olan hastalar belirlendi. En az bir bağ hasarı olan hastalar ile normal MR görüntüsü olan hastaların AOFAS skorları istatiksel olarak karşılaştırıldı. ROC analizi kullanılarak AOFAS skoru için duyarlılık ve özgüllük değeri belirlendi. Bulgular: Hastalar cinsiyetlerine göre incelendiğinde; %53'ünün kadın, %47'sinin erkek, yaş ortalamalarının 39,46 (SS: ±14,434 )yıl ve AOFAS skorlarının 80,94 olduğu görüldü. MR incelemesi sonucunda ligaman hasarı saptanan hastalar %21,3 (n=70), herhangi bir bağ hasarı saptanmayan hastalar %78,7 (n=258) oranında olduğu görüldü. Ligaman hasarı olan hastaların AOFAS skor ortalaması 76,64 patoloji saptanmayan hastaların AOFAS skor ortalaması 84,61 olarak hesaplandı. Bağ hasarı olan grup ile olmayan grup arasında AOFAS açısından istatiksel olarak anlamlı fark saptandı (p< 0,05). ROC analizinde MR istemi için AOFAS eşik değeri 80,5 olarak belirlendi (%84,3 sensivite ve %72,3 spesifite). Belirlenen eşik değeri baz alındığında gereksiz MR çekilen 73 hasta elenmiş olacak böylece MR sayısında % 42,6 oranında azalmış olacaktı. Bağ hasarı olan 70 hastanın 11'inde (%15,7) ise MR istenmemiş olacaktı. Sonuç: Ligaman hasarı olan hastaların AOFAS skorları ligaman patolojisi saptanmayan hastalarınkinden istatistiksel olarak anlamlı derecede düşüktü. Kemik kırığının eşlik etmediği ayak bileği travmalarında MR çekimi için AOFAS skoru kullanılarak gereksiz MR çekilmesi önemli ölçüde engellenebilir.

Introduction and Objective: Ankle injuries are the most common musculoskeletal injuries. Its incidence is also high among sports injuries. Direct X-ray, ultrasound and MRI can be requested after the history and physical examination in the patient who presents with ankle ligament injury. Some classifications are used for requesting direct X-ray after ankle injury. Since clear limits are not specified in the literature for MRI, the rate of unnecessary MRI examinations is high. In our study, it was investigated whether there was a difference between the AOFAS scores of patients with ligament injury in ankle MRI scans and the AOFAS scores of patients with normal MRI results after ankle injury. We argue that the decision can be made according to the AOFAS score to be checked before MR is requested, and thus unnecessary MR requests can be reduced. Material and Method: Ankle MRI images of patients over the age of 18 who underwent ankle MRI due to ankle trauma between January 2018 and December 2020 were scanned. Patients who were requested MRI due to fracture, previous operation history, infection and tumor were excluded from the study. 328 patients who met the criteria were included in the study. Patient images were re-evaluated by an orthopedist and a radiologist. Clinical diagnoses from patient histories and outpatient records were reviewed. Patients with AOFAS scores in their outpatient clinic records were identified. AOFAS scores of patients with at least one ligament injury and those with normal MR images were statistically compared. Sensitivity and specificity were determined for the AOFAS score using ROC analysis. Results: When the patients were examined according to their gender; it was observed that 53% were female, 47% were male, their mean age was 39.46 (SD: ±14,434 )years and their AOFAS score was 80.94. Patients with ligament damage as a result of MRI examination were 21.3% (n=70), and patients without any ligament damage were 78.7% (n=258). The mean AOFAS score of the patients with ligament damage was 76.64, and the mean AOFAS score of the patients without any pathology was found to be 84.61. There was a statistically significant difference in terms of AOFAS between the group with ligament damage and the group without ligament damage (p< 0.05). In the ROC analysis, the AOFAS threshold value for MR request was determined as 80.5 (84.3% sensitivity and 72.3% specificity). Based on the determined threshold value, 73 patients who had unnecessary MRI would have been eliminated, thus reducing the number of MRIs by 42.6%. In 11 (15.7%) of 70 patients with ligament damage, the MR request would have been neglected. Conclusion: The AOFAS scores of patients with ligament damage were statistically significantly lower than those of patients without ligament pathology. Unnecessary MRI can be significantly prevented by using the AOFAS score in ankle traumas without bone fractures.