Femur kırıklarında iskelet traksiyonu ve eksternal fiksatör ile başlangıç stabilizasyonun pulmoner tromboemboli üzerine etkilerinin karşılaştırılması

Amaç: Kırıkların sağaltımında geçmişte yaygın olarak kullanıldığı halde günümüzde kullanımı giderek azalan iskelet traksiyonu, bir çok durumda femur kırıklarının geçici stabilizasyon yöntemi olarak kullanılabilecek geçerli bir yöntemdir. Çalışmamızda iskelet traksiyonu kullanımının femur kırıklarında başlangıç stabilizasyonu olarak eksternal fiksatöre bir alternatif olup olamayacağını araştırdık. Gereç ve Yöntem: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği'ne 01/ 01/ 2004-20/ 05/ 2019 tarihleri arasında başvurmuş olup femur kırığı saptanan ve tüm bilgilerine eksiksiz ulaşılan 230 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar başlangıç stabilizasyonuna göre iki gruba ayrıldı. Eksternal fiksatör ile yapılmış olan 58 hasta ve iskelet traksiyonu ile yapılmış olan 172 hasta retrospektif olarak incelendi. Çalışma kapsamında hastaların yaşı, cinsiyeti, travma mekanizması, ek yaralanmaları, eşlik eden hastalıkları, eritrosit replasmanı ihtiyacı, uygulanan başlangıç stabilizasyon yöntemi, nihai tedaviye kadar geçen süre, ameliyat süreleri, yara yeri enfeksiyonu, istenilen klinik konsültasyonları, order ve progresleri incelendi. İki grup VTE, ameliyat süresi, kan kaybı, ve enfeksiyon oranları açısından karşılaştırıldı. Çalışmamızdaki bütün değerlendirmeler % 95 güvenle yapıldı. p<0.05 'i sağlayan sonuçlar istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. İki bağımsız grubun parametrik değerlerini karşılaştırmak için Student - t testi (İndenpendent Sample T testi) kullanıldı. Kategorik (nominal, ordinal) verilerin karşılaştırılmasında iki bağımsız grupta Ki-kare testi kullanıldı. Bulgular: İki grup arasında yaş, cinsiyet, travma şekli, kırık seviyesi, ek ortopedik yaralanma, komorbidite, profilaksi, VTE açısındanbir fark yoktu(p > 0,05). Ameliyat süresi, kanama miktarı ve enfeksiyon oranları açısından iskelet traksiyonu daha üstündü(p < 0,05). Sonuç: iskelet traksiyonu masif yumuşak doku yaralanması ve vasküler yaralanmanın olduğu durumlar haricinde penetran ve nonpenetran tüm femur kırıklarında başlangıç stabilizasyonu olarak iyi bir seçenektir.

Objective:Skeletal traction, which has been used extensively in the treatment of fractures in the past, is a valid method that can be used as a temporary stabilization method for femoral fractures in many cases. İn this study, we investigated whether skeletal traction may be an alternative to external fixator as initial stabilization in femoral fractures. Material and method: 230 patients who were admitted to Dicle University, Faculty of Medicine, Department of Orthopedics and Traumatology between 01/01 / 2004-20 / 05/2019 and whose femur fractures were detected and all the information was obtained were included in the study.58 patients with external fixator and 172 patients with skeletal traction were retrospectively evaluated.Age, sex, trauma mechanism, concomitant injuries,comorbidity, blood replacement requirement, initial stabilization method, time to final treatment, operationduration, infection, clinical consultations, orders and progressions were examined. The two groups were compared in terms of VTE, operationduration, blood loss, and infection rates. All evaluations in our study were performed with 95% confidence.p<0.05 was considered statistically significant. Student - t test (Indenpendent Sample T test) was used to compare parametric values of two independent groups. Chi-square test was used in two independent groups to compare categorical (nominal, ordinal) data. Results: There was no difference between two groups in terms of age, gender, type of trauma, fracture level, concomitant injuries, comorbidity, prophylaxis, VTE (p> 0,05). Skeletal traction was superior in terms of operation duration, blood loss and infection rates (p < 0,05). Conclusion: Skeletal traction is a good option for initial stabilization of all penetrating and non-penetrating femoral fractures except in cases of massive soft tissue injury and vascular injury.