Yazar "Mekik, Haluk" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • [ X ]
    Öğe
    Adenosine deaminase activity in diagnosis of tuberculous ascites
    (1997) Özden, Meltem; Canoruç, Fikri; Erdinç, Levent; Kaplan, Abdurrahman; Mekik, Haluk; Işık, Fatma Birgül
    Between April 1993-September 1995, we studied the activity of adenosine deaminase (ADA) in the peritoneal fluid of 72 patients who were divided into three groups according to causes of ascites, as follows: tuberculous peritonitis (group I), secondary to malignant tumors (group II), cirrhosis of the liver (group III). In tuberculous ascitic fluid, ADA levels were 55.4±7.3 IU/L (mean±SD), which was significantly more than that noted in cirrhotic (7.6±3.9 IU/L), or malignant (15.5±7.7 IU/L) ascitic fluids (P<0.001, for each). At a cutt-off value of greater than 30IU/L, the sensitivity, specificity, positive and negative predictive values were 95.7%, 100%, 92.5% and 100%, respectively. These findings suggest that the ascitic fluid ADA activity may be used to identify patients in whom the diagnosis of abdominal tuberculosis must be pursued.
  • Küçük Resim
    Öğe
    İnsuline bağımlı olmayan diabetes mellitusta erken nefropati tanısında idrar glikozaminoglikan düzeylerinin önemi
    (2018) Mekik, Haluk; Mete, Nuriye
    Klinik ve laboratuar bulguları ile tanıları daha önce konmuş, ancak çeşitli nedenlerle hastaneye yeniden başvurmuş tip II diabetli olgulardan, standart yöntemlerle proteinüri saptanmayan 45 kişilik grup, çalışma grubu olarak belirlendi. Olgular nefelometrik olarak mikroproteinüri saptanan ve saptanamayan iki gruba ayrılarak idrar GAG atılımları yönünden 30 kişilik sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştırıldı. İdrar GAG düzeyleri DMB boya yöntemi ile spektrofotometrik olarak çalışıldı. Sonuçlar idrar kreatinine oranlanarak değerlendirildi. Nefelometrik olarak 0-1.9 mg/dl (22-200 mg/g kreatinin) arasında saptanan mikroalbumin düzeyleri negatif, üzerindeki değerleri ise pozitif kabul edilerek her iki grup GAP düzeyleri açısından kontrol grubuyla karşılaştırıldı. 68.03±37.74 mg/g kreatinin olarak saptanan mikroalbumin (+) grubun idrar GAG düzeyleri ortalaması 32.84±22.77 mg/g kreatinin olarak saptanan mikroalbumin (-) grubun idrar GAG düzeyleri ortalamasına göre anlamlı derecede yüksek bulundu. Her iki grubun ortalamaları kontrol grubunun 7.66±2.70 mg/g kreatinin ortalamasına göre anlamlı farklılık göstermektedir (p<0.0001). Mikroalbumin atılımı ile transferrin atılımı arasında kuvvetli bir korelasyon bulundu (p<0.001). Ancak nefelometrik olarak transferrin atılımı mikroalbumin atılımına üstünlük göstermemektedir. Mikroalbuminürik hastaların sadece %60'ında transferrinüri saptanırken %40 oranında transferrin atılımının henüz ortaya çıkmadığı gözlenmiştir. Retinopatili olgularda idrar GAG, mikroalbumin ve transferrin düzeyleri retinopati gelişmemiş olgulara göre belirgin olarak yüksek bulundu (p<0.05). Mikroalbuminürik hastaların %84'ünde retinopati saptanırken transferrinürik hastaların %93'ünde retinopati gözlendi. 46 GAG atılımı ile plazma glukoz düzeyleri ve diastolik tansiyon arteriyel değerleri arasında zayıf bir ilişki saptanırken (p>0.05), mikroalbuminüri ile BMI arasında zayıf ilişki gözlendi (p>0.05). Metabolik kontrolün bir göstergesi olan glikozile hemoglobin (HbAıc) düzeyleri ile üriner GAG, mikroalbumin ve transferrin atılım oranları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunamadı (p>0.05). HbAıc ile BMI arasında orta dereceli bir korelasyon bulundu (p<0.05). Yaş, cinsiyet, diabet periodu ve plazma kolesterol düzeyleri ile idrar GAG mikroalbumin ve transferrin atılım oranları arasında herhangi bir ilişki gösterilemedi. Sonuç olarak diabetli hastalarda glomeruler hasarın göstergesi olan proteinüri safhasından önce idrarda bazı ucuz ve kolay biyokimyasal tetkiklerin yapılmasıyla nefropatinin belki de çok erken olarak tesbit edilebileceğini söylemek mümkün olabilir.