Yazar "Gündüz, Feyza" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 3 / 3
  • Küçük Resim
    Öğe
    Characteristics of newly diagnosed hepatocellular carcinoma patients across Turkey: Prospective multicenter observational 3K registry study
    (Aves, 2021) Akarca, Ulus Salih; Ünsal, Belkıs; Sezgin, Orhan; Yalçın, Kendal; Akdoğan, Meral; Gönen, Can; Gündüz, Feyza; Özenirler, Seren; Sonsuz, Abdullah; Dinçer, Dinç; Tekin, Salim Başol; Yücel, İdris; Akbulut, Hakan; Alkım, Canan; Özyılkan, Özgür; Baygül, Arzu; Çevik, Zeynep Merve
    Aims: To evaluate patient profile for epidemiological and clinicopathological characteristics and potential risk/prognostic factors in newly diagnosed hepatocellular carcinoma (HCC) patients across Turkey. Methods: A total of 547 patients (mean (SD) age 62.6 (10.3) years, 81.9% were males) were included in this registry study. Data on patient characteristics, etiologies of HCC, laboratory values, and tumor characteristics and stages were recorded at study enrollment. Results: HBV infection (68.2%) was the leading etiology, followed by HCV infection (17.2%), HDV infection (5.5%), alcohol (6.4%), and NAFLD (3.5%), as the major etiologies. Considering that 51.6% of the patients had >5 cm HCC, 44% were Child-Pugh B/C and 57% were BCLC B-D, it appears that a significant group of HCC patients were diagnosed at advanced stages. Of 540 patients, 271 (50.2%) were referred or applied with the diagnosis of HCC. Patients with HCC at presentation had larger tumor size (median (min-max) 6.6 (0-30) vs. 4.8 (0-90) cm, P<.001) and more advanced BCLC stage (Stage C-D in 40.8% vs. 26.4%, respectively, P=.005), compared to patients who were diagnosed during follow-up. Conclusions: Our findings revealed that HBV infection was the leading etiology and a moderate-to-advanced disease was evident in more than half of patients at the time of diagnosis. HCC patients diagnosed at follow-up had smaller tumor size and earlier BCLC stage.
  • [ X ]
    Öğe
    Kronik delta hepatiti ile ilgili son güncellemeler
    (2016) Tuncel, Elif Tuğba; Gündüz, Feyza; Yalçın, Kendal
    Hepatit D virüsü ilk kez Rizzetto ve arkadaşları tarafından 1977 yılında gösterilmiştir. HDV genomunun klonlanması ve sekanslanması ise 1986 yılında yapılmıştır. HDV sadece bitki virüslerinde görülen sirküler RNA genomuna sahip ilk hayvan virüsü ve hayvan virüsleri içinde de bilinen en küçük viral genoma sahip RNA virüsüdür. 1996 yılında ICTV tarafından Deltavirus cinsine bağlı bir virüs olarak sınıflandırılmıştır. HDV, delta virüs cinsi içinde, bu cinsin tek örneği olarak sınıflandırılmıştır.Kronik delta hepatiti, hepatotrop virüslere bağlı kronik viral hepatitlerin en seyrek görüleni, buna karşılık yüksek derecede patojenik ve sonuçları itibarı ile en ciddi seyredenidir. Günümüzde delta hepatit prevalansının azaldığı, özellikle İtalya'dan yapılan çalışmalarda gösterilmişse de, dünyanın bazı bölgelerinde delta hepatit önemli bir sağlık sorunu olmaya devam etmektedir. Ülkemizde özellikle Doğu ve Güneydoğu Anadolu'da delta hepatit önemli ve ciddi bir sağlık sorunu olarak hala önemini korumaktadır. Son yıllarda Türkiye genelinde HDV infeksiyonu azalmasına rağmen hala ciddi oranlarda HDV pozitifliği devam etmektedir.Kronik HDV hastalığı için güncel kılavuzlarında önerdiği ve etkinliği kanıtlanmış tek tedavi şekli, 48 hafta süreyle haftada bir verilen peginterferon alfa tedavisidir. Aktif kompanse HDV hastalığı olan hastalarda tedavi endikedir. İlerlemiş hastalığı olan hastalarda, tedavinin beklenen yararları peginterferonun sirotik hastalarda potansiyel yan etkilerine ve düşük yanıt oranına karşı dengelenmelidir. Anlamlı HBV DNA serum titreleri bulunan hastalarda bir hepatit B virüs antiviralinin kullanılması önerilebilir ama HBV'nin kontrol altına alınması HDV karaciğer hastalığının doğal seyrini değiştiriyor gibi görünmemektedir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Real-world efficacy and safety of Ledipasvir + Sofosbuvir and Ombitasvir/Paritaprevir/Ritonavir ± Dasabuvir combination therapies for chronic hepatitis C: A Turkish experience
    (Aves, 2020) Değertekin, Bülent; Demir, Mehmet; Akarca, Ulus S.; Kani, Haluk Tarık; Uçbilek, Enver; Yıldırım, Emre; Güzelbulut, Fatih; Balkan, Ayhan; Vatansever, Sezgin; Danış, Nilay; Demircan, Melek; Soylu, Aliye; Yaras, Serkan; Kartal, Aysun; Kefeli, Ayşe; Gündüz, Feyza; Yalçın, Kendal; Erarslan, Elife; Aladag, Murat; Harputluoğlu, Murat; Özakyol, Aysegül; Temel, Tuncer; Akarsu, Mesut; Sümer, Hale; Akın, Mete; Albayrak, Bülent; Şen, İlker; Alkım, Hüseyin; Uyanıkoğlu, Ahmet; Irak, Kader; Öztaşkın, Sinem; Uğurlu, Çağrı Burak; Günes, Şevkican; Gürel, Selim; Nuriyev, Kenan; İnci, İsmail; Kaçar, Sabite; Dinçer, Dinç; Doğanay, Levent; Doğanay, Levent; Göktürk, Hüseyin Savaş; Mert, Ali; Coşar, Arif Mansur; Dursun, Hakan; Atalay, Roni; Akbulut, Sabiye; Balkan, Yasemin; Köklü, Hayrettin; Şimsek, Halis; Özdoğan, Osman; Çoban, Mehmet; Poturoğlu, Şule; Ayyıldız, Talat; Yapalı, Suna; Günsar, Fulya; Akdoğan, Meral; Özenirler, Seren; Akyıldız, Murat; Sezgin, Orhan; Özdoğan, Osman; Kaymakoğlu, Sabahattin; Beşışık, Fatih; Karasu, Zeki; İdilman, Ramazan
    Background/Aims: This study aimed to evaluate the real-life efficacy and tolerability of direct-acting antiviral treatments for patients with chronic hepatitis C (CHC) with/without cirrhosis in the Turkish population. Material and Methods: A total of 4,352 patients with CHC from 36 different institutions in Turkey were enrolled. They received ledipasvir (LDV) and sofosbuvir (SOF)+/- ribavirin (RBV) ombitasvir/paritaprevir/ritonavir +/- dasabuvir (PrOD)+/- RBV for 12 or 24 weeks. Sustained virologic response (SVR) rates, factors affecting SVR, safety profile, and hepatocellular cancer (HCC) occurrence were analyzed. Results: SVR12 was achieved in 92.8% of the patients (4,040/4,352) according to intention-to-treat and in 98.3% of the patients (4,040/4,108) according to per-protocol analysis. The SVR12 rates were similar between the treatment regimens (97.2%-100%) and genotypes (95.6%-100%). Patients achieving SVR showed a significant decrease in the mean serum alanine transaminase (ALT) levels (50.90 +/- 54.60 U/L to 17.00 +/- 14.50 U/L) and model for end-stage liver disease (MELD) scores (7.51 +/- 4.54 to 7.32 +/- 3.40) (p<0.05). Of the patients, 2 were diagnosed with HCC during the treatment and 14 were diagnosed with HCC 37.0 +/- 16.0 weeks post-treatment. Higher initial MELD score (odds ratio [OR]: 1.92, 95% confidence interval [CI]: 1.22-2.38; p=0.023]), higher hepatitis C virus (HCV) RNA levels (OR: 1.44, 95% CI: 1.31-2.28; p=0.038), and higher serum ALT levels (OR: 1.38, 95% CI: 1.21-1.83; p=0.042) were associated with poor SVR12. The most common adverse events were fatigue (12.6%), pruritis (7.3%), increased serum ALT (4.7%) and bilirubin (3.8%) levels, and anemia (3.1%). Conclusion: LDV/SOF or PrOD +/- RBV were effective and tolerable treatments for patients with CHC and with or without advanced liver disease before and after liver transplantation. Although HCV eradication improves the liver function, there is a risk of developing HCC.