Yazar "Başbağ, Mehmet" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 20 / 35
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Balık Yemine İlave Edilen Yonca Ununun, Balık Yeminin Besleme Değeri Üzerindeki Etkisinin Araştırılması(2023) Başbağ, Mehmet; Çaçan, Erdal; Şireli, Halit DenizÇalışma, balık yemine ilave edilen yonca ununun, balık yeminin besleme değeri üzerindeki etkisini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Çalışmada yonca unu ile balık yeminin saf halleri ile belli oranlarda karışımları kullanılmıştır. Yonca unu ile balık yeminin saf ve karışımlarının, incelenen özelliklerden kuru madde, ham protein, ADF, NDF sindirilebilir kuru madde, sindirilebilir enerji, metabolik enerji, kuru madde tüketimi, nispi yem değeri, fosfor, potasyum ve kalsiyum oranları üzerindeki etkisinin istatistiksel olarak önemli (P≤0.01), magnezyum içeriği üzerindeki etkisinin ise önemsiz olduğu belirlenmiştir. Çalışmada en yüksek kuru madde ve ham protein oranları yalın balık yeminden elde edilmiştir. En düşük ADF ve NDF oranları ile en yüksek sindirilebilir kuru madde, sindirilebilir enerji, metabolik enerji, kuru madde tüketimi ve nispi yem değeri ise yalın balık yemi ile birlikte % 5, % 10 ve % 15 oranında yonca unu ilave edilen karışımlardan alınmıştır. Bu nedenle, balık yemine % 5-15 arasında değişen oranlarda yonca unu ilave edilmesinin avantajlı olabileceği sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca balık yemine yonca unu ilavesi ile balık yeminin potasyum ile kalsiyum içeriğinin de zenginleştiği belirlenmiştir.Öğe Bazı buğdaygil bitki türlerinin yem kalite değerlerinin belirlenmesi ve biplot analiz yöntemi ile özelliklerarası ilişkilerin değerlendirilmesi(2018) Başbağ, Mehmet; Çaçan, Erdal; Sayar, Mehmet SalihHayvan beslemesinde kullanılacak kaba yemlere ait besin içeriklerinin ve kalite parametrelerininönceden bilinmesi başarılı bir hayvancılık için büyük öneme sahiptir. Bu çalışma doğal olarak yetişen bazıbuğdaygil yem bitkisi türlerinin yem kalitesini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Dicle Üniversitesikampüs alanında yeralan doğal vejetasyondan 2017 yılında toplanan 13 değişik buğdaygil cinsine ait 15buğdaygil yem bitkisi türü, araştırmanın materyalini oluşturmuştur. Bitki türlerine ait doğadan toplanantohumlar Dicle Üniversitesi Ziraat Fakültesi Araştırma arazinde ayrı ayrı parsellere ekilerek, çiçeklenmedöneminde ot ile ilgi analizlerinin yapılması için hasat edilmiştir. Her parselden 3 tekerrürlü olarak alınankuru ot örnekleri Dicle Üniversitesi Bilim ve Teknoloji Uygulama ve Araştırma Merkezi (DÜBTAM)Laboratuarlarında analiz edilmiştir. İncelenen özelliklere ait veriler üzerinde yapılan istatiksel analizsonucuna göre, incelenen tüm özellikler için buğdaygil bitki türlerinin 0.01 düzeyinde birbirlerinden farklıolduğu saptanmıştır. Ayrıca araştırmada incelenen özelliklerin 15 buğdaygil türü arasında aşağıdakiaralıklarda değişim gösterdiği belirlenmiştir; ham protein oranı (HP) - %6.2-19.3; kuru madde oranı (KMO)- %88.9-91.7; asit deterjanda çözünmeyen lif oranı (ADF) - %22.9-43.2; nötral deterjanda çözünmeyen liforanı (NDF) - %45.9-74.6; asit deterjanda çözünmeyen protein oranı (ADP) - %0.08- 0.63; sindirilebilirkuru madde oranı (SKM) %55.3-71.0; kuru madde tüketimi oranı (KMT) - %1.61-2.62 ve nisbi yemdeğerleri (NYD) - 68.9-143.1. Biplot analiz yöntemiyle yapılan analizlerde ise aşağıdaki sonuçlaraulaşılmıştır. İncelenen özelliklerin birbirinden farklı 5 grup oluşturduğu belirlenmiştir. Kuru madde oranı,ADF ve NDF oranlarından oluşan 3 özellik arasında olumlu ve önemli ilişki saptanmış olup, bu üç özellikbakımından sindirilebilirlik oranı ve nisbi yem değerleri en düşük olan Bromus tectorum türü öne çıkmıştır.Öte yandan, aynı grupta yeralan ham protein oranı, magnezyum içeriği ve sindirilebilir kuru madde oranıözellikleri arasında da olumlu ve önemli ilişki olduğu saptanmıştır. Bu üç özelliğin bulunduğu grupta yeralan tek buğdaygil türü olan Lolium perenne türü dikkat çekici bulunmuştur. Yine aynı şekilde nisbi yemdeğeri ve kuru madde tüketim oranı özellikleri arasında da önemli olumlu ilişki olduğu belirlenmiş olup, ikiözellik bakımından ise Festuca arundinacea ve Phalaris canariensis türleri öne çıkmıştır.Öğe Bazı Tıbbi ve Aromatik Bitkilerin Yem Kalitesi Açısından Değerlendirilmesi(2018) Çaçan, Erdal; Başbağ, Mehmet; Sayar, Mehmet Salih; Tonçer, Özlem; Karan, HalilBu çalışma, Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nin çayır-mera alanlarında doğal olarak yetişen ve hayvanlar tarafındantüketilen bazı tıbbi ve aromatik bitkilerin yem kalitesini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada materyal olarak 2017yılında toplanan 13 adet farklı tıbbi ve aromatik bitki türü (Mentha spicata, Origanum onites, Thymus kotschyanus, Salviaofficinalis, Artemisia sp., Aloysia citriodora, Melissa officinalis, Tanacetum densum, Ocimum basilicum, Satureja hortensis,Mentha piperita, Thymbra spicata ve Phlomis kotschyana) kullanılmıştır. Her tür için bitkilerin çiçeklenme döneminde üçtekerrürlü olarak alınan otlarında analizler yapılmıştır. Analiz sonuçlarına göre tıbbi ve aromatik bitkilerin ham protein (HP)oranları % 10.74-24.59, asit deterjanda çözünmeyen lif (ADF) oranları % 17.31-40.99, nötral deterjanda çözünmeyen lif(NDF) oranları % 26.39-56.34, sindirilebilir kuru madde (SKM) oranları % 57.0-75.4, kuru madde tüketim (KMT) oranları %2.13-4.55, nispi yem değerleri (NYD) 94.1-251.2, kalsiyum (Ca) oranları % 0.94-2.01, magnezyum (Mg) oranları % 0.25-0.63, potasyum (K) oranları % 1.76-3.78 ve fosfor (P) oranları % 0.14-0.32 arasında değişim göstermiştir. Araştırmada baştaOcimum basilicum türü olmak üzere türlerin 11 tanesinin en iyi ot kalitesini ifade eden Prime sınıfında yer aldığı belirlenmiştir.Melissa officinalis türü 145.4 nispi yem değeri ile bir alt sınıf olan birinci sınıfta, en düşük nispi yem değerine (94.1) sahipPhlomis kotschyana türünün ise üçüncü kalite sınıfında yer aldığı belirlenmiştir. Bu çalışma, tıbbi ve aromatik bitkilerinyüksek kalitede yem üretme potansiyeline sahip olduğunu göstermiştir. Ancak bu bitki türlerine ait otlar, hayvanların yoğuntüketimine sunulmadan önce alkoloid ve glikozit gibi toksik madde içerikleri ile beraber, kalsiyum ve fosfor gibi mineralmadde içeriklerindeki uyumsuzluklardan kaynaklanabilecek olumsuzluklara da dikkat edilmesi gerektiği unutulmamalıdır.Öğe Bingöl ili merkez ilçesi Yelesen ve Dikme köyleri meralarının farklı yöney ve yükseltilerinde yer alan bitki türleri(Harran Üniversitesi Ziraat Fakültesi, 2017) Çaçan, Erdal; Başbağ, MehmetBu araştırma; Bingöl ili merkez ilçesi Yelesen ve Dikme köyleri meralarının farklı yöney ve yükseltilerinde yer alan bitki türlerinin tespiti ve birbirleriyle karşılaştırılması amacıyla 2012 ve 2013 yıllarında yürütülmüştür. İki yıllık araştırmanın sonucunda; toplam 29 bitki familyasının, 96 farklı cinsinde, 155 bitki taksonu tespit edilmiştir. Taksonların 15'i azalıcı, 9'u çoğalıcı ve 131 tanesinin de istilacı olduğu belirlenmiştir. Botanik kompozisyonda azalıcıların oranı %14.86, çoğalıcıların oranı %14.56 ve istilacıların oranı ise %70.59 olarak belirlenmiştir. Saptanan taksonların %11.0'ının buğdaygil, %18.1'inin baklagil ve %71.0'ının diğer familyalardan türlere ait olduğu ve sırasıyla en çok baklagiller (Fabaceae 28 adet), ballıbabagiller (Lamiaceae 20 adet), papatyagiller (Asteraceae 19 adet) ve buğdaygiller (Poaceae 17 adet) familyalarında yer alan bitkilerden olduğu saptanmıştır. Yöneyler bakımından; tür çeşitliliğinin en fazla olduğu yöneyin 90 tür ile kuzey yöneyi olduğu, bunu 83 tür ile batı, 74 tür ile doğu ve 71 tür ile güney yöneylerinin takip ettiği belirlenmiştir. Yükseltiler bakımından; üçüncü yükseltilerin (1704 m) 102 tür ile en zengin çeşitliliğine sahip olduğu, bunu 85 tür ile ikinci yükseltilerin (1876 m) takip ettiği, en düşük değeri ise 80 tür ile birinci yükseltilerin (1992 m) verdiği gözlenmiştir. Çalışmada; batı ve kuzey yöneylerinin tür varlığı açısından daha zengin olduğu, yükseltiler bakımından ise aşağılara doğru inildikçe tür zenginliğinin arttığı tespit edilmiştir.Öğe Bingöl İli Merkez İlçesi Yelesen-Dikme Köylerinin Farklı Yöney ve Yükseltilerde Yer Alan Mera Kesimlerinde Botanik Kompozisyon ve Ot Veriminin Değişimi(2016) Başbağ, Mehmet; Çaçan, ErdalBu araştırma; Bingöl İli Merkez İlçesi Yelesen-Dikme köyleri meralarının dörtfarklı yöneyi ve her yöneye ait üç farklı yükseltinin botanik kompozisyonve verim açısından karşılaştırılması amacıyla 2012 ve 2013 yıllarındayürütülmüştür. Araştırmada; mera alanının %68.19unun bitki ile kaplı olduğu,en fazla bitki ile kaplı alan oranının Kuzey yöneyinde olduğu ve yükseklikarttıkça bitki ile kaplı alan oranının azaldığı, botanik kompozisyonun%17.39unu buğdaygiller, %21.09unu baklagiller ve %61.52sini diğer familyabitkilerinin oluşturduğu tespit edilmiştir. En yüksek benzerlik oranı %51.91 ilekuzey-batı yöneyleri ve %47.18 ile ikinci ve üçüncü yükseltiler arasındabulunmuştur. Meranın yaş ot verimi ortalama 546.64 kg/da, kuru ot verimi iseortalama 143.54 kg/da olarak tespit edilmiştir. Ağırlığa göre botanikkompozisyonda buğdaygillerin oranı %20.60, baklagillerin oranı %21.85 vediğer familya bitkileri oranı da %57.55 olarak elde edilmiştir. Çalışmaneticesinde bu mera alanlarında ıslah ve amenajman çalışmalarının yürütülmesigerektiği kanaatine varılmıştır.Öğe Çukurova Bölgesinde sıcaklığın ticari melez mısır (MF 714) tohumluğu üretiminde ebeveyn hatların çiçeklenme tarihlerine ve tohumluk verimine etkisi(1997) Samancı, Bülent; Başbağ, MehmetMF 714 olarak tescil edilen mısır tohumlarının ebeveyn hatları 1300 da araziye 1993 yılında Çukurova'da 12 farklı lokasyonda F1 tohumu üretimi için ekildi. Dişi ve erkek hatların oranı sırasıyla 4 : 2 olmuştur. Tohum veriminin çiçeklemeye kadar geçen gün sayısından ziyade BGS (büyüme gün sıcaklığı) ile ilişkili olduğu bulunmuştur. En yüksek korelasyon katsayısı (r=-0.78), koçan püskülü oluşumuna kadarki BGS ile verim arasında elde edilmiştir. Tohum verimi toplam yüksek sıcaklık ünitesi tarafından etkilendiğinden, geç ekimlerde tepe ve koçan püskülü gelişiminin farklı tepkisi nedeniyle düşük bulunmuştur.Öğe Determination of the quality degree, grazing capacity and hay quality of rangelands in different directions and altitudes(2019) Çaçan, Erdal; Başbağ, MehmetThis study was conducted to determine the rangeland quality degree, grazing capacity and hay quality of rangelands at four different directions and three altitudes. The best rangeland quality degree was determined in rangelands facing the North (3.41) and at 1704 m altitude (3.84), and rangelands condition was classified as “poor”. Grazing capacity of the rangelands was determined to be 41.01 animal unit, and required rangelands area for 1 animal unit was calculated to be 2.44 hectares. The dry hay content was determined to be 18.50% crude protein, 36.4% acid detergent fiber, 52.1% neutral detergent fiber, 60.5% digestible dry matter, 2.39% dry matter intake, 113.5 relative feed value, 0.30% phosphor, 2.00% potassium, 1.63% calcium, and 0.38% magnesium. West and South directions in terms of crude protein; South direction and 1704 m altitude in terms of phosphor; South, East and West directions in terms of calcium; West direction, 1704 m and 1876 m altitudes in terms of magnesium gave the best results.Öğe Determining Forage Quality Values of Salvia multicaulis VAHL. Species Collected From Different Locations of the Southeastern Anatolia Region of Turkey(2020) Çaçan, Erdal; Sayar, Mehmet Salih; Başbağ, MehmetThe study was conducted to determine forage quality criteria of Salvia multicaulis VAHL. species collected from different locations of Southeastern Anatolia Region of Turkey in 2018. Results of statistical analysis of the study data revealed that there were significant differences among the locations for all of the investigated traits. Additionally, among the locations the investigated traits were changed as following; dry matter content (DM) 88.66-91.58%, crude protein content (CP) 16.47-25.37%, insoluble protein content in acid detergent (ADP) 0.8%-1.10%, acid detergent fiber content (ADF) 22.08-29.54%, neutral detergent fiber content (NDF) 29.71-%43.85%, calcium (Ca) content 1.22-1.82%, phosphor (P) content 0.23-0,40%, Ca:P ratio 3.05-6.87, potassium (K) content 1.20-2.58%, magnesium (Mg) content 0.28-0.46% and K/(Ca+Mg) ratio 0.55-1.44. Results of the study revealed that dry forage of Salvia multicaulis species is both rich in terms of crude protein content and having a high digestibility level and its macro minerals content and K/(Ca+Mg) ratio to be sufficient for animal feeding. However, due to its too high level Ca:P ratio than critical top level (2:1), it is important to be careful against the risk of poisoning of animals when the forages of this species are used in animal feeding. Hence, additional research is required to determine the harmful effect of the species on the livestock health.Öğe Determining quality traits of some concentrate feedstuffs and assessments on relations between the feeds and the traits using biplot analysis(Parlar Scientific Publications, 2021) Başbağ, Mehmet; Sayar, Mehmet Salih; Çaçan, Erdal; Karan, HalilThe study was conducted to determine quality traits of some concentrate feedstuffs. For this purpose, commonly used eight concentrate feedstuffs samples were subjected to laboratory analyzes with three replications. According to the analysis results the means of investigated traits were ranged as follow; dry matter contents (DM) 87.29-92.13%, crude ash contents (CAC) 1.57-7.21%, organic matter contents (OM) 81.35-89.01%, crude protein contents (CP) 7.07-45.94%, crude oil contents (CO) 0.89-9.07%, crude cellulose contents (CS) 3.40-39.50%, metabolic energy values (ME) 3112.1-3265.3 kcal/kg, nitrogen-free extract (NFE) 28.50-72.95%, calcium contents (CA) 0.20-1.48%, magnesium contents (MG) 0.02-0.37%, phosphor contents (P) 0.27-0.50%, potassium contents (K) 0.36-2.60%, acid detergent fiber (ADF) contents 9.12 - 44.03%, neutral detergent fiber (NDF) contents 11.12-62.88%, digestible dry matter (DDM) contents 54.60-80.24%, dry matter intake (DMI) 1.91-13.16% and relative feed value (RFV) values 80.77-809.68. Additionally, biplot analysis revealed that there were positive relationship among ADF, NDF, CS, CO and DM traits. Accordingly; safflower meal (1) and cottonseed meal (2) went ahead for these traits. Similarly, positive relationship was determined among ME, RFV, DDM, DMI, NFE and K traits. Exclusively, the ground corn grain (3) was found superior for the important traits, so it was found as having best quality feedstuff.Öğe Diyarbakır ekolojik koşullarında bazı yonca (Medicago sativa L.) çeşitlerinin tohum verimlerinin saptanması(2009) Başbağ, MehmetBu araştırma, Diyarbakır sulu koşullarında yonca çeşitlerinin tohum verimlerini ve bazı verim unsurlarını belirlemek amacıyla 2002-2003 yılları arasında yürütülmüştür. Araştırmada materyal olarak 18 farklı yonca çeşidi kullanılmıştır. Deneme, Dicle Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü araştırma alanında dört tekerrürlü ve tesadüf blokları deneme desenine göre planlanmıştır. İki yıllık ortalama sonuçlara göre; yonca çeşitlerinin bitki boyları 49.7-69.4 cm, tohum verimleri 17.94-33.92 kg da"1, bin tane ağırlığı 1.68-2.20 g ve çimlenme oranları %71.91-77.00 arasında değişim göstermiştir. Çeşitler içerisinde en yüksek bitki boyu değerlerini sırasıyla P.5929, Ladak ve Kayseri; tohum verimini P.5929 ve Şark Yoncası; bin tane ağırlığını Diamont ve Peru; Çimlenme oranını ise Oranga, Gt-58, P.5929 ve Elçi çeşitleri vermiştir.Öğe Diyarbakır koşularında bazı burçak (Vicia ervilia (L.) willd.) ıslah hatlarının tohum verimi ve verim kıriterlerinin belirlenmesi(2008) Başbağ, Mehmet; Biçer, B. TubaBu çalışma, Diyarbakır ekolojik koşullarında bazı burçak ıslah hatlarının tohum verimi ve verim unsurlarını belirlemek amacı ile 2004-2005 ve 2005-2006 yetiştirme sezonlarında yürütülmüştür. Araştırma, Dicle Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü Araştırma Alanında Tesadüf Blokları Deneme Desenine göre 4 tekerrürlü olarak kurulmuştur. Araştırmada materyal olarak, D.Ü. Ziraat Fakültesinde seleksiyon ıslahı ile elde edilen 14 burçak ıslah hattı kullanılmıştır. Araştırmada incelenen karakterlerin tümünde iki yıllık ortalamaya göre istatistiksel olarak önemli farklılık bulunmuştur. Araştırma sonucunda; bitki boyu 32.29-49.91 cm, bitkide bakla sayısı 16.52-20.48 adet, baklada tane sayısı 2.73-3.00 adet, bin tane ağırlığı 39.60-54.78 g, tohum verimi 138.1-197.3 kg da"1, biyolojik verim 457.5-680.0 kg da"1 ve hasat indeksi %27.23-31.19 arasında değişim göstermiştir. Araştırma sonucunda, tohum verimi ve biyolojik verim açısından en yüksek değerler 10, 9, 3 ve 7 no'lu hatlardan elde edilmiştir. Tohum verimi ile bitkide bakla sayısı, bin tane ağırlığı ve biyolojik verim arasında olumlu ve önemli ilişkiler bulunmuştur.Öğe Diyarbakır koşullarında bazı burçak (Vicia ervilia (L.) Willd.) hatlarında verim ve verim unsarlarının belirlenmesi(2005) Başbağ, Mehmet; Gül, İsmailBu araştırma, Diyarbakır koşullarında bazı burçak hatlarının verim ve verim unsurlarını belirlemek amacıyla 2001-2002 ve 2002-2003 yıllarında yürütülmüştür. Araştırma, Dicle Üniversitesi Ziraat Fakültesi deneme alanında tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekerrürlü olarak kurulmuştur. Araştırmada, 16'sı Suriye-ICARDA kökenli iki tanesi de yerel hat olmak üzere toplam 18 burçak hattı kullanılmıştır. İki yıllık araştırma sonucuna göre; bitki boyu 33.25-37.45 cm, ana dal sayısı 2.23-2.60 adet/bitki, yeşil ot verimi 1388.8-1642.7 kg $da^{-1}$, kuru ot verimi 409.7-471.2 kg $da^{-1}$, alt bakla yüksekliği 15.60-17.60 cm, bitkide bakla sayısı 15.33-19.68 adet, baklada tane sayısı 2.65-3.17 adet, bin tane ağırlığı 39.45-52.68 g ve tohum verimi 137.9-155.2 kg $da^{-1}$ arasında değişim göstermiştir. Tohum verimi bakımından hatlar arasında istatistiksel olarak bir fark bulunamamıştır. Ot verimi yönünden 2521, 2803 ve 0112 hatları öne çıkmıştır.Öğe Diyarbakır koşullarında bazı fiğ tür ve varyetelerinde (Vicia ssp.) verim ve verim unsurlarının incelenmesi(2004) Başbağ, MehmetBu araştırma, 2000-2003 yılları arasında Dicle Üniversitesi Ziraat Fakültesi araştırma alanında yürütülmüştür. Çalışmada, Diyarbakır ili doğal florasından toplanan Vida sativa L. Subsp. nigra (L.) Ehrh. Var. nigra., Vida sericocarpa Fenzl. Var. sericocarpa., Vida michanxii Var. stenophylla Boiss., Vida peregrina L. ile bir kültür çeşidi olan Kubilay-82 (Vida sativa L.) 'de bazı bitkisel özellikler incelenmiştir. Üç yıllık ortalama sonuçlara göre, incelenen çeşitlerde yeşil ot verimi 1338.8-2230.2 kg/da, kuru ot verimi 337.1-583.0 kg/da, bitki boyu 49.58-61.36 cm, bitkide ana dal sayısı 1.98-3.55 adet, bitkide bakla sayısı 7.87-12.00 adet, baklada tane sayısı 3.68-6.40 adet, alt bakla yüksekliği 28.85-35.13 cm, bin tane ağırlığı 40.68-75.52 g ve tohum verimi 110.2-162.0 kg/da arasında değişmiştir. Araştırmada, en yüksek yeşil ot, kuru ot ve tohum verimleri Vida sativa L. Subsp. nigra (L.) Ehrh. Var. nigra. ye Vida sativa L.'dan elde edilmiştir.Öğe Diyarbakır koşullarında bazı ot tipi İngiliz çimi (Lolium perenne L.) çeşitleri üzerinde bir araştırma(2008) Başbağ, MehmetBu araştırma, Diyarbakır ekolojik koşullarında bazı ot tipi İngiliz çimi çeşitlerinin verim ve adaptasyon özelliklerini belirlemek amacıyla 2002-2003 yıllarında sulu koşullarda yürütülmüştür. Araştırma, Dicle Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü deneme alanında, tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekerrürlü olarak kurulmuştur. Araştırmada, 7 farklı İngiliz çimi çeşidi ve 1 adet popülasyon kullanılmıştır.İki yıllık ortalamaya göre; bitki boyu 38.4-44.5 cm, yeşil ot verimi 3434-4250 kg da-1, kuru ot verimi 952-1163 kg da-1 ve protein verimi 112.0-124.8 kg da-1 arasında değişim göstermiştir. Araştırma sonucunda en yüksek ot ve protein verimleri Tetramax, Belramo, Tivoli, Cheops ve Tove çeşitlerinden elde edilmiştir.Öğe Diyarbakır koşullarında silaj sorgum çeşitlerinde verim ve bazı tarımsal karakterlerin belirlenmesi(2005) Başbağ, Mehmet; Gül, İsmailBu araştırma, 1998 yılı ana ve ikinci ürün yetiştirme sezonunda, D. Ü. Ziraat Fakültesi araştırma alanında ve Diyarbakır İli Çınar İlçesinde tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekrarlannah olarak yürütülmüştür. Araştırmada, 10 silaj sorgum çeşidi (FS 25 E, FS l A, FS 5, FS 2, Early Sumac, Leoti, Rox, Sucro Sorgo 405, Sucro Sorgo 506, NK 300 kullanılmıştır. Silaj sorgum çeşitlerinden elde edilen yeşil ot verimi değerleri 3911.2-8457.5 kg $da^{-1}$, kuru madde verimi değerleri 783.2-1693.5 kg $da^{-1}$, bitki boyu 139.4-247.5 cm, sap oranı %58.82-88.09, yaprak oranı %8.38-32.81 ve salkım oranı %3.53-l 1.50 arasında değişmiştir. Sonuç olarak, Diyarbakır ili ana ve ikinci ürün koşullarında silaj sorgum çeşitleri içerisinde FS 25 E, Sucro sorgo 405 ve 506'nın yüksek verimli çeşitler olduğu tespit edilmiştir.Öğe Diyarbakır sulu koşullarında yonca ve üçgül çeşit verim ve adaptasyonlarını araştırma projesi(2002) Gül, İsmail; Saruhan, Veysel; Başbağ, MehmetDiyarbakır sulu koşullarında yetiştirilebilecek en uygun yonca ve üçgül çeşitlerini belirlemek amacıyla yapılan bu araştırmada, 1999-2001 yılları arasında, üç yıl süre ile değişik kaynaklardan sağlanan 18 yonca, 9 ak üçgül ve 6 çayır üçgülü çeşidinin bazı bitkisel özellikleri incelenmiştir. Üç yıllık ortalamaya göre; Yonca çeşitlerinden 3672.13-6153.38 kg/da yeşil ot, 1015.24-1745.31 kg/da kuru ot verimi, 36.02-56.34 cm bitki boyu ve %16.45-19.01 protein oranı elde edilmiştir. Yoncada, en yüksek yeşil ot ve kuru ot verimini Syn l çeşidi verirken bunu sırasıyla P.5929, Peru ve Elçi çeşitleri izlemiştir. Anılan çeşitler arasında istatistiksel olarak önemli bir farklılık bulunmamıştır. Araştırmada kontrol olarak kullanılan Kayseri yonca çeşidinden anılan çeşitlere göre daha düşük yeşil ot ve kuru ot verimi elde edilmiştir. Ak üçgül çeşitlerinden 1771.3-2849.0 kg/da yeşil ot, 450.1-757.4 kg/da kuru ot verimi, 9.88-14.56 cm bitki boyu ve %16.52-19.00 protein oram elde edilmiştir. En yüksek yeşil ot, kuru ot verimi ve bitki boyu değerlerim Tahora verirken bunu sırasıyla Mervi ve Kersey çeşitleri izlemiştir. En düşük değeri ise D-269 ve Milka çeşitleri vermiştir. Protein oranı yönünden çeşitler arasında istatistik! bir farklılık olmamakla birlikte en yüksek değeri Huia (%19.0) vermiştir. Çayır üçgülü çeşitlerinden ise 3615.9-4649.9 kg/da yeşil ot, 868.5-1254.2 kg/da kuru ot verimi, 26.78-32.20 cm bitki boyu ve %15.82-17.43 protein oranı elde edilmiştir. En yüksek verim değeri ve bitki boyunu D-282 vermiştir. Bu çeşidi verim yönünden sırasıyla, Colenso, G-27 ve Pawera izlemiştir. En düşük verim değerlerini D-259 ve Turoa çeşitleri vermiştir. Protein oranı yönünden önemli bir farklılık olmamakla birlikte en yüksek değeri Turoa (%17.43) vermiştir.Öğe Elazığ ili Hal Köyü’nde hayvan yemi olarak kullanılan farklı tür ağaç yapraklarının (Gazellerin) yem kalite özelliklerinin karşılaştırılması(Fırat Üniversitesi, 2022) Karan, Halil; Başbağ, MehmetBu çalışma; Elazığ Merkeze bağlı Hal Köyü’nde yetişen ağaçların sonbahar aylarında dökülen yapraklarının (gazel) yem kalitesini belirlemek amacıyla 2020 yılında yürütülmüştür. Araştırmada, deneme materyali olarak 9 farklı ağaç gazeli kullanılmıştır. Yapılan analiz sonuçlarına göre ham protein (HP) %7.38-15.69, asit deterjan lif (ADF) %15.39-34.98, nötral deterjan lif (NDF) %19.22-43.49, sindirilebilir kuru madde (SKM) %61.65-76.92, kuru madde tüketimi (KMT) %2.77-6.25, nispi yem değeri (NYD) 149.79-372.39, toplam sindirilebilir besin maddeleri (TSBM) % 56.13-78.66, nispi yem kalitesi (NYK) 143.99- 399.37, potasyum (K) %0.35-1.68, magnezyum (Mg) %0.57-0.80, kalsiyum (Ca) %2.08-2.69, fosfor (P) %0.21-0.52, kalsiyum/fosfor (Ca/P) 4.59-12.44, potasyum/kalsiyum+magnezyum (K/Ca+Mg) 0.11-0.52 arasında değişim göstermiştir. Farklı bitki gazelleri kalite standartları bakımından irdelendiğinde; HP bakımından kiraz, söğüt ve şeftali gazelleri 2. grupta yer alırken, asma ve elma 3. grupta, adi alıç ve armut 4. grupta, zerdali ve ceviz 5. grupta yer almıştır. ADF, NDF, SKM, KMT, NYD, TSBM ve NYK bakımından ise tüm bitki gazelleri genel olarak prime grupta yer almıştır.Öğe Elazığ İli Merkez İlçesi Hal Köyü’nde Korunan ve Otlatılan Alanların Botanik Kompozisyon Bakımından Karşılaştırılması(2017) Karan, Halil; Başbağ, MehmetBu araştırma; 2014-2015 yıllarında, Elazığ Merkeze bağlı Hal Köyü merasında korunan ve otlatılan iki farklı alanın karşılaştırılması amacıyla yürütülmüştür. İki yıllık araştırma sonucuna göre bitki ile kaplı alan; korunan alanda %61.95, otlatılan alanda ise %65.45 olarak elde edilmiştir. Kaplama alanına göre botanik kompozisyonda; korunan alanda buğdaygillerin oranı %46.67, baklagillerin oranı %28.54 ve diğer familyalardan bitkilerin oranı %24.80, otlatılan alanda ise buğdaygillerin oranı %56.41, baklagillerin oranı %24.58 ve diğe r familyalardan bitkilerinin oranı %19.02 olarak tespit edilmiştir. Ağırlığa göre botanik kompozisyonda buğdaygillerin, baklagillerin ve diğer familyalardan bitkilerin oranları sırasıyla korunan alanda %49.90, %37.11, %13.01, otlatılan alanda ise %47.79, %25.84, %26.37 olarak saptanmıştırÖğe Elâzığ İlinin Mevcut Hayvan Sayısı ile Meralarının ve Yem Bitkisi Ekim Alanlarının Durumu(2022) Başbağ, Mehmet; Karan, HalilÜlkemizdeki nüfus artışına bağlı olarak hayvansal proteine duyulan ihtiyaç da artmıştır. Bu ihtiyaçların karşılanabilmesi için eldeki mevcutların iyi bir şekilde değerlendirilmesi gerekir. Herkesin hayvansal kaynaklı proteine kolay ve ucuz olarak ulaşabilmesi ancak hayvancılığın en büyük girdisi olan yemi ucuz olarak sağlayan meraların doğru ve düzenli olarak kullanılmasına ve yem bitkisi üretim alanlarının artırılmasına bağlıdır. Meraları doğru kullanmak için öncelikle merada otlayacak hayvan kapasitesinin bilinmesi, kapasite üstü hayvanlarla otlatmanın yapılmaması ve daha da önemlisi otlatma mevsimine bağlı kalınması gerekir. 2019 yılında Elazığ’da 232.411 BBHB varlığının olduğu, buna karşın yem değeri düşük kaba yemlerde dahil edilse dahi 534.082.634 kg yem açığı olduğu görülmektedir. İl’in toplam tarım alanının %3.6’sında yem bitkisi üretimi yapıldığı, bu oranın gelişmiş ülkelerin çok çok gerisinde kaldığı, yem açığının giderilmesi için acilen yem bitkisi üretim alanlarının artırılması sağlanmalıdır.Öğe Forage yield and forage quality traits of sainfoin (Onobrychis viciifolia SCOP.) genotypes and evaluation with biplot analysis(Parlar Scientific Publications, 2022) Sayar, Mehmet Salih; Han, Yavuz; Başbağ, MehmetThe study was conducted to determine forage yield and forage quality traits of some sainfoin (Onobrychis viciifolia Scop.) genotypes in ecological conditions of Southeastern Anatolian Region, Turkey. Fort this reason, a fixed field trial was carried out during three consecutive years (2009, 2010, 2011) in the research area of GAP International Agricultural Research and Training Center (GAP IARTC) Diyarbakir, Turkey. The combined variance analysis over the three years showed that there has been highly significant (P < 0.01) differences among the years and the genotypes in terms all of the investigated traits. However, the genotype x year interaction was found statistically significant (P < 0.01) only for fresh forage and dry matter yield traits. Additionally, the three-year averages, the investigated traits were ranged in the following intervals among the genotypes; Fresh forage yield (FFY): 18.09-37.70 t ha(-1), Dry matter yield (DMY): 4.74-9.63 t ha(-1), Acid detergent fiber (ADF): 29.49%-32.70%, Digestible dry matter (DDM): 63.43%-65.93%, Neutral detergent fiber (NDF): 39.47%-43.21%, Dry matter intake (DMI): 2.81%-3.06% of animal live weight, Crude protein content (CPC): 14.02%-15.74% and Relative feed value (RFV) 139.9-156.7. The results of biplot analysis proved that Lutfibey and Ozerbey-03 sainfoin cultivars were found more superior than the other sainfoin genotypes in terms of important forage yield and forage quality traits in the Southeast Anatolia Region.
