Yazar "Aktürk, Zafer" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 11 / 11
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Diyarbakır ekolojisinde bazı sert çekirdekli meyve türlerinde sürgün aşı uygulamaları üzerine araştırmalar(2016) Aktürk, Zafer; Atalay, Durmuş AliBu çalışmada, ilkbahar ve haziran sürgün aşı dönemlerinde yapılan aşılamalarla, Diyarbakır ekolojisinde ortaya çıkan aşı başarısı ve sürgün gelişimi incelenmiştir. Şeftali (Dixired, J. H. Hale), kiraz (Dalbastı, Van) ve erik (Santarosa, Can) çeşitlerinin kullanıldığı bu araştırma, 2001 yılı vegetasyon döneminde yürütülmüştür. Yapılan istatistik analizlerde; aşı tutma oranlan bakımından, şeftalide aşı dönemleri arasındaki farklılıklar, kiraz ve erikte ise dönem x çeşit interaksiyonu önemli bulunmuştur. Haziran döneminde daha yüksek tutma oranına sahip olan türlerden şeftalide J. H. Hale çeşidi (% 97.9), erikte Santarosa çeşidi (% 91.7) öne çıkarlarken, ilkbahar dönemi daha başarılı olan kirazda en yüksek tutma oranı Dalbastı çeşidinden (% 87.5) elde edilmiştir. Kiraz ve eriğe ait aşı sürme oranlan, dönemler arasında istatistik olarak önemli farklılık göstermiştir. Çeşitlere ait ortalama değerler arasında ise önemli bir farklılık oluşmamıştır. Çalışmada ele alınan tüm çeşitlerde, aşı sürgünlerindeki boy ve çap gelişiminin sigmoidal eğriler meydana getirdiği görülmüştür. Elde edilen tüm grafiklerde, büyüme dönemi, gelişmeyi en fazla etkileyen dönem olarak dikkati çekmekte olup, genel olarak ilkbahar dönemi aşılamalarında mayıs ortası - temmuz sonu, haziran dönemi aşılamalarında temmuz başı - ağustos sonu arasında oluşmuştur. Vegetasyon dönemi sonunda sürgünlerdeki boy ve çap gelişiminin en fazla Can erik çeşidinin ilkbahar dönemi aşılarında (111.1 cm -9.25 mm), en az Dixired şeftali çeşidinin haziran dönemi aşılarında (35.9 cm - 4.06 mm) olduğu tespit edilmiştir. Anahtar Kelimeler: Aşı, Aşı Dönemi, Gelişme, Sert Çekirdekli MeyvelerÖğe Diyarbakır ilinde sphenoptera (Tropeopeltis) tabbesi marseul, 1865 (Coleoptera: Buprestidae)'nin bazı meyve ağaçlarındaki ergin yoğunluğunun tespiti(2011) Bolu, Halil; Yıldırım, Hakan; Aktürk, ZaferBu çalışma, 2007–2008 yıllarında, kayısı (Prunus armeniaca L.), ?eftali [P. persica (L.) Batsch], erik (P. domestica L.), Japon eriği (P. salicina Lindl.) ve kiraz (P. avium L.) ağaçlarından kurulmuş deneme bahçesinde Sphenoptera (Tropeopeltis) tappesi Marseul, 1865 (Coleoptera: Buprestidae) larvalarının değişik meyve ağaçları ve bunların değişik kısımlarındaki zarar durumunun belirlenmesi amacıyla Diyarbakır ilinde yürütülmüştür. Zararlı ile bula?ık olarak kabul edilen ağaçlar 2007 yılının Ekim-Kasım aylarında laboratuvara getirilmiştir. Kök, gövde, anadal ve yandal olmak üzere kısımlara ayrılarak plastik kaplara konmuştur. Çalışmalar 26±1 OC, %65±5 nem ve 16:8 aydınlık/karanlık periyoduna ayarlı koşullarda yapılmıştır. S. tappesi larvaları beslenmek için kayısı, şeftali ve erik ağaçlarının gövde, ana dal ve yan dal kısımlarında beslenmeyi tercih ederken, kirazda sadece gövde de beslenmeyi tercih etmiştir. Elde edilen ergin sayısının genel ortalaması en yüksek gövde kısmında 2.29 adet/ağaç olarak belirlenmiştir. S. tappesi larvaları beslenmek için en çok Santarosa (Japon eriği) çeşidini seçmiş ve bu çeşitte ortalama 15.00 adet/ağaç ergin elde edilmiştir. Bu çeşitten sonra en hassas çeşit olarak ortalama 13.33 adet/ağaç ergin elde edilen Can (erik) çe?idi olmuştur. Zararlının en düşük yoğunluğu kiraz çeşidi olan 0900-Ziraat?ta ortalama 1.75 adet/ağaç ergin olarak bulunmuştur. Zararlının gövde kısmında ergin dönemi en fazla Santarosa çeşidinde ortalama 13.40 adet/ağaç olarak, ana dal kısmında en yüksek ortalama ergin sayısı Can çeşidinde 7.83 adet/ağaç ve yan dal kısmında gövde kısmında olduğu gibi yine Can çeşidinden ortalama 2.83 adet/ağaç ergin elde edilmiştir. Genel olarak zararlının meyve çeşitleri tercihine bakıldığında en çok erik ve ?eftali çeşitlerini tercih ettiği, kiraz ve kayısı çeşitlerini ise daha az tercih ettiği saptanmıştır. Çeşitler arasındaki fark istatistiksel olarak önemli bulunmuştur.Öğe Diyarbakır koşullarına uygun Tarabzon hurması çeşitlerinin belirlenmesi üzerine araştırmalar(2002) Aktürk, Zafer; Yıldırım, Bilge; Yıldırım, Hakan; Özdemir, Gültekin; Hızal, Ali Yılmaz; Tuzcu, ÖnderTrabzonhurması (Diospyros kaki L.) dünyada çoğunlukla subtropik iklim koşullarında yetiştiriciliği yapılan bir meyve türüdür. Çin orijinli bir meyve türü olmasına karşın, en çok Japonya'da yetiştiriciliği yapılmaktadır. Bununla birlikte ABD, Brezilya, İtalya, İsrail, Yeni Zellanda ve Güney Kore sınırlı miktarlarda Trabzonhurması üretimini gerçekleştiren ülkelerdir (KITAGAWA ve GLUCINA, 1984; ALISTAR ve ark., 1993). Yetiştirilme yelpazesi çok geniş olan trabzonhurmasının farklı bölgelerdeki performansı değişik olabilmektedir. Bu nedenle bu meyve türünün yetişebileceği bölgelerde uygun çeşitlerin belirlenmesi araştırmalarına gereksinim duyulmaktadır. Bu proje ile D. Ü. Ziraat Fakültesi Bahçe Bitkileri Bölümü araştırma alanında "Trabzonhurması Adaptasyon Parseli" oluşturulmuştur. Projede İtalya, Japonya, Fransa, Pakistan ve İsrail'den çeşit introdüksiyonları ile elde edilmiş olan modern çeşitler ile ülkemizde yapılan seleksiyon çalışmaları ile elde edilen tiplere öncelik verilmiştir. Adaptasyon parseline ileriki yıllarda farklı çeşitlerin introdüksiyonu da yapılabilecektir. Proje sonucunda bölgeye önemli ekonomik katkılarda bulunabilecek bir meyve türü kazandırılacağı düşünülmektedir.Öğe Diyarbakır'da sera işletmelerinin durum analizi(Dicle Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 2018) Akın, Songül; Kara, Abdurrahman; Pirinç, Vedat; Aktürk, ZaferÖrtü altı yetiştiriciliği, birim alandan daha fazla ürün alınması, üreticinin daha küçük alanlardan geçimini sağlayabilmesi, üretimin kış aylarında yapılabilmesi nedeniyle, koşulları uygun olan birçok ülkede üreticiler tarafından tercih edilmektedir. Ülkemizde seracılık Akdeniz ve Ege Bölgelerinde yoğunlukla yapılmakla birlikte 2000’li yıllardan itibaren diğer bölgelerde de yaygınlaştırılması düşüncesi tarım politikası haline gelmiştir. Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığının 2005 yılından itibaren kooperatiflerin seracılık yatırımlarını kredilendirmesi, ardından 2006 yılında Kırsal Kalkınma Yatırımlarını Destekleme Programlarıyla verdiği hibe destekleri sayesinde seracılık Diyarbakır ilinde ivme kazanmıştır. Bu çalışmada Diyarbakır’da kurulan sera işletmelerinin mevcut durumları ve yapısal özellikleri araştırılmıştır. Projelendirme aşamasında güneş enerjili sera olarak desteklenen seraların %95.7’nin kalorifer, %4.3’ünün fan ısıtma sistemiyle sıcaklık dengesinin sağlamaya çalıştıkları görülmüştür. Araştırma kapsamına alınan işletmelerin %90’nın tek ürün yetiştirdikleri, %10’nun çift ürün yetiştirdikleri görülmüştür.Öğe Kiraz (Prunus Avium L.) ve erkek antepfıstığı (Pistacia Vera L.) ağaçlarının mikroçoğaltımı(2007) Tilkat, Engin; Aktürk, Zafer; Onay, Ahmet; Yıldırım, Hakan[Abstract Not Available]Öğe Kiraz (Prunus avium L.) ve erkek antepfıstığı (Pistacia vera L.) ağaçlarının mikroçoğaltımı(2007) Adıyaman, Filiz; Işıkalan, Çiğdem; Aktürk, Zafer; Pirinç, Vedat; Onay, Ahmet; Tilkat, Engin; Yıldırım, Hakan[Abstract Not Available]Öğe Kiraz tomurcuklarında kültür başlatılmasına bazı sitokininlerin etkisi(Iğdır Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 2019) Aktürk, Zafer; Onay, Ahmet; Yıldırım, HakanBu çalışmada, kirazın lateral tomurcukları kullanılarak kültür başlatılmasına, sitokininlerden benzilaminopurin (BAP), thidiazuron (TDZ) ve kinetinin bazı konsantrasyonlarının etkisi üzerinde çalışılmıştır. Tomurcuklar, 0900-Ziraat çeşidine ait 5 yaşındaki ağaçların bir yaşlı dallarından dormant dönemde alınmıştır. Araştırmada BAP ve kinetinin 0.1, 0.5, 1.0, 2.0 ve 4.0 mgl-1 konsantrasyonları incelenmiş, TDZ’de bunlarla beraber 0.05 mgl-1 konsantrasyonuna yer verilmiştir. Kiraz tomurcuklarından kültür başlatmak için kinetinin 4 mgl-1 konsantrasyona kadar besi ortamına ilavesinin olumlu bir etkisinin olmadığı anlaşılmıştır. Kullanılan sitokinin tip ve konsantrasyonları içinde en başarılı sonuçlar 2 mgl-1 BAP ve 2 mgl-1 TDZ ilaveli besi ortamlarından alınmıştır. Ancak, TDZ bulunan besi ortamlarında gelişen rozet bitkilerin canlılığı, kültür süresinin sonuna doğru azalmıştır. BAP içeren besi ortamlarındaki kültürlerin daha sağlıklı ve canlı olduğu tespit edilmiştir. Besi ortamında 2 mgl-1 BAP içeren kültürlerde, %80.0 ± 9.2 oranında eksplantın alt kültüre alınabildiği, %43.8 ± 12.8 oranında rozet sürgün elde edildiği tespit edilmiş ve ortalama yaprak sayısı 1.71 ± 0.36 adet olarak belirlenmiştir.Öğe Kirazın (Prunus avium L.) in vitro mikroçoğaltımı(2015) Aktürk, ZaferDünya kiraz üretimi ve ihracatı bakımından, Türkiye ilk sırada yer almakta olup, bu üretimin büyük bir kısmı 0900 Ziraat çeşidi ile yapılmaktadır. Bu çalışmada, 0900 Ziraat çeşidinin juvenil ve olgun materyallerinden in vitro mikroçoğaltımı için protokollerin geliştirilmesi amaçlanmıştır. Verim çağındaki beş yaşlı kiraz ağaçlarından alınan tomurcuk ve olgun tohumlardan aksenik materyal üretmek üzere yüzey sterilizasyon metodu geliştirilmiştir. Kültür başlatmak için kullanılan tomurcukların yüzey sterilizasyonu %15'lik NaOCl içinde 25 dakika; endokarpı uzaklaştırılmış tohumların yüzey sterilizasyonu %15'lik NaOCl içinde 20 dakika boyunca çalkalanarak yapılmıştır. Tomurcuklarının içerisinde bulunduğu vejetasyon dönemine ve eksplant hazırlama yöntemine bağlı olarak, yüzey sterilizasyonunun başarısının büyük ölçüde etkilendiği gözlenmiştir. Kültür başlatma materyali olarak yan tomurcuklar kullanılmış, dormant haldeki tomurcukların yüksek oranda rozet sürgün oluşturduğu tespit edilmiş, pulları temizlenerek hazırlanan eksplantlarla başarılı bir şekilde kültür başlatılmıştır. En uygun kültür başlatma döneminin Ocak-Mart ayları arası olduğu belirlenmiştir. Modifiye MS besi ortamına ilave edilen 2 mgl-1 BAP + 0.5 mgl-1 IAA veya 2 mgl-1 BAP ile %95'in üzerinde bir başarı ile kültür başlatılmıştır. Karbonhidrat kaynağı olarak sukrozun 30 mgl-1 konsantrasyonunun, tomurcuklardan kültür başlatmak için uygun olduğu sonucuna varılmıştır. Tohumdan kültür başlatma çalışmalarında, enine ikiye bölünerek embriyonik ucun kültüre alınmasıyla daha başarılı sonuç alınmış, in vitro çimlendirme için besi ortamına büyüme düzenleyici ilave edilmesine gerek olmadığı tespit edilmiştir. Sürgün çoğaltım çalışmalarında; farklı besi ortamlarının (MS, QL, WPM, SH), sitokinin tip ve konsantrasyonlarının (BAP, TDZ, kinetin), sitokininlerle birlikte kullanılan GA3'ün ve floroglukinol'ün etkileri incelenmiştir. Tomurcuklardan başlatılan kültürlerde sürgün çoğaltımı için 2.0 mgl-1 BAP + 0.3 mgl-1 GA3 ile destekli modifiye MS besi ortamın en iyi sonuç verdiği tespit edilmiş ve alt kültüre alınabilir eksplant oranı %96 ± 4, sürgün sayısı 1.7 ± 0.4 adet, ana sürgün uzunluğu 12.0 ± 0.5 mm, yan sürgün uzunluğu 5.0 ± 0.3 mm olarak belirlenmiştir. Ayrıca, besi ortamının floroglukinol ile desteklenmesinin, sürgün çoğaltımına herhangi bir etkisi görülmemiştir. Kiraz tohumları ile başlatılmış kültürlerde, besi ortamındaki BAP konsantrasyonu arttıkça sürgün sayısının da arttığı görülmüş, en yüksek sürgün sayısı 4.0 mgl 1 (5.4 ± 0.7 adet) BAP ilaveli besi ortamlarında elde edilmiştir. Tohum kaynaklı sürgünlerle yürütülen köklendirme çalışmalarında, oksin tip ve konsantrasyonları (IBA, NAA) ile karanlık uygulamalarının etkileri incelenmiştir. Köklenme oranları, kullanılan bitki büyüme düzenleyicilere göre %75 ile %95 arasında değişmiş, IBA içeren ortamlarda kallus oluşumunun çok az ve elde edilen köklerin daha sağlıklı olduğu gözlenmiştir. Tomurcuklardan başlatılan kültürlerdeki sürgünlerin köklendirilmesinde ilerleme sağlanamamıştır. Köklü kiraz bitkilerinin dikimi için kullanılan ortamlardan en başarılısı %59 yaşama oranı ile torf-perlit (2:1 h/h) karışımı olmuş ve köklendirme ortamında kullanılan oksinlerin, kiraz bitkilerinin aklimatizasyonuna etkisi olduğu tespit edilmiştir. Anahtar Kelimeler: Kiraz, Prunus avium L., 0900-Ziraat, mikroçoğaltım, tomurcuk kültürüÖğe Knowledge level of vegetable growng farmers on organic production in Diyarbakır province(Gültekin Özdemir, 2018) Pirinç, Vedat; Kara, Abdurrahman; Aktürk, Zafer; Akın, SongülAs was the case n the World, ntensve nput use was seen the only remedy to ncrease agrcultural productvty so that to meet the needs for food and raw materal n the second half of the last century n Turkey. Accordngly, chemcal fertlzer and pestcde use were supported and encouraged. Unconscous chemcal use ncreased the plant producton but resulted n poor qualty products and human health dsorders. As a result of foodborn and envronmental health problems, a new type of agrcultural producton was urged and encouraged by the conscous customers all over the World. Ths s called organc or ecologc farmng whch ams to restore the unwanted outcomes of ntensve or conventonal agrculture and produce healthy food to satsfy customer demands. In achevng the goals of organc producton and ncreasng organc food producton t s of great mportance to unvel the knowledge level, problems and requests of the producers snce culture, customs, socal envronment and the knowledge accumulated over years shape the agrcultural producton. In ths study, t s amed to reveal the knowledge level and producton customs of the organic vegetable producers in Diyarbakır province. Study data was collected from the vegetable growng farmers wth structured questonnares through face to face ntervews. Sample sze was determned usng smple randomzed samplng method. In analyss of the data descrptve statstcs method and Ch-Square test was employed. Study results revealed that about 61% of the respondents dd not have ther sols tested. It was also determned that of all respondents 81% act accordng to ther own knowledge when coverng the plant nutrent requrements of the sols as 7,5% consult ther frends or neghbours and only about 2% followed the recommendatons of agrcultural experts. The most strkng result, on the other hand, was that only about 27% of the respondents accepted that they had adequate knowledge on organc farmng whle the rest not.Öğe Micropropagation of the apricot (Prunus armeniaca L.) cv. Hacıhaliloğlu by means of single node culture(2011) Aktürk, Zafer; Tilkat, Engin; Onay, Ahmet; Yıldırım, HakanHacıhaliloğlu kayısısı; Türkiye’de yaygın olarak yetiştiriciliği yapılan kayısı çeşididir.Mükemmelmeyve kalitesi ile hem taze hem de kurutmalık tüketime uygundur. Bu çalışmada, Hacıhaliloğlu kayısı çeşidinin in vitro kültüre alınması, proliferasyonu, köklendirilmesi ve aklimatizasyonuna etki eden faktörler üzerine çalışılmıştır. İn vitro kültürlerin başlatılması için, eksplant alım tarihleri arasında belirgin farklılıklar olduğu ve en iyi kültüre başlama zamanınınMayıs ayı olduğu tespit edilmiştir. Thidazuron (TDZ), benzilaminopürin (BA) ve kinetin (Kin) gibi sitokininlerin ayrı ayrı ve benzilaminopürinin faklı konsantrasyonlarının in vitro kültür üzerine etkileri araştırılmıştır. Sürgün proliferasyonu için BA’nın farklı konsantrasyonları test edilmiş ve bu konsantrasyonlar arasında 1 mg $L^ {-1}$ BA’nın en iyi sonuç verdiği tespit edilmiştir. Sürgün sayısı bakımından en yüksek değer (3.42 ± 0.19), 2.0 mg $L^ {-1}$ BA içeren besi ortamında elde edilmiştir. Bu oran, 1mg $L^ {-1}$ BA içeren ortamdan elde edilen değerden ististiksel olarak farklı olmamasına rağmen, kontrol grubuna göre farklılık göstermiştir. Proliferasyon üzerine karbon kaynaklarının etkisini araştırmak için; glikoz, sakkaroz, fruktoz ve laktozun %3’lük konsantrasyonları çalışılmıştır. Proliferasyon bakımından test edilen şeker tipleri arasında en iyi sonucu sakkaroz vermiştir. En iyi köklenme oranı 2.0mg $L^ {-1}$ indol-3-bütirik asit (IBA) ilave edilmişMS besi ortamından alınmıştır. In vitro ortamda çoğaltılan bitkiler başarılı bir şekilde bahçeye aktarılmıştır. Bumakalede olgunHacıhaliloğlu kayısı çeşidinin mikroçoğaltılması için basit ve etkili bir metot rapor edilmiştir.Öğe Two new host records of Atanycolus ivanowi (Kokujev, 1898) (Hymenoptera: Braconidae) from Turkey(2009) Bolu, Halil; Aktürk, Zafer; Yıldırım, Hakan; Beyarslan, AhmetBu çalışma 2008–2009 yıllarında, Türkiye’nin Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde yer alan Diyarbakır ilinde yapılmıştır. Diyarbakır ilindeki şeftali [Prunus persica (L.) Batsch], kiraz (Prunus avium L.), kayısı (Prunus armeniaca L.) ve erik (Prunus cerasifera Ehrh.), ağaçlarında Sphenoptera (Tropeopeltis) tappesi Marseul, 1865 (Coleoptera: Buprestidae) ve Osphranteria coerulescens inaurata Holzschuh, 1981 (Coleoptera: Cerambycidae)’nin larvaları ekim-kasım aylarında toplanarak laboratuvara getirilmiştir. Toplam 61 larva toplanmıştır. Bunların 56’sı S. (T.) tappesi ve 5 tanesi de O. coerulescens inaurata larvasıdır. S. (T.) tappesi larvalarından 20 adet, O. coerulescens inaurata larvalarından 1 adet Atanycolus ivanowi (Kokujev, 1898) (Hymenoptera: Braconidae) elde edilmiştir. Türkiye’den S. (T.) tappesi ve O. coerulescens inaurata, A. ivanowi’nin yeni bir konukçusu olarak belirlenmiştir. Ayrıca, A. ivanowi Türkiye faunası için de ilk kayıttır.
