Edebiyat Fakültesi Arkeoloji Bölümü Koleksiyonu

Bu koleksiyon için kalıcı URI

https://hdl.handle.net/11468/10300

Listeleniyor 1 - 20 / 25

Grekçe'de ilk adımlar
(2012) Şahin, Feridun Suha
Bu çalışmadaki amaç, arkeolojinin önemli bir bölümünü oluşturan Grekçe'nin öğrencilere özlüce verilmesidir.
Nümismatik II : Roma dönemi
(2012) Şahin, Feridun Suha
Nümizmatik II : Roma dönemi
Seljuk Period Gate Lions in Diyarbakır Archaeological Museum
(Istanbul University Press, 2024) Yariş, Sahure
In the study, two stone artifacts with lion figures, which were found the Diyarbakır Museum and brought from Cizre District of Şırnak in 1935, were examined. The lion figure seen in many civilizations has been embroidered in architecture and crafts with symbolic expressions such as courage, power, protection, nobility, charm eye and sun. In addition to taking its place on structures with similar meanings during the Seljuk period, lion also draws attention to aesthetics. Cizre, which has hosted many civilizations since its establishment, came under Seljuk rule in 1085 during the reign of Malik Shah I. During this period, new construction activities started in the district and the structures belonging to previous civilizations were repaired or reused by making additions. There is no information about from which building in Cizre the two lion-shaped stones the Diyarbakır Archaeology Museum were brought. These stones, which are not monumental, are dated to the 12th century. The lion figures embossed on the stones were evaluated within the animal style and Seljuk tradition regarding their symbolic meanings. Apart from the symbols of power, strength and might, its place in Turkish-Islamic art has been explained as a symbol of protector and guardian.
Repair of ceramics in Antiquity: Examples from Myra (Lycia)
(National Museum of Romanian History, 2024) Öz, Cüneyt
The repair of ancient ceramics has become a topic of growing interest to scholars of Greek and Roman ceramics. This study focuses on the ancient ceramic repairs uncovered at the city of Myra in the Lycian region. An analysis is presented regarding the repairs made to the Roman and Byzantine pithos, amphorae and green glazed bowl uncovered in the Myros Valley, the Acropolis and the Agora. The reasons for the ceramic repair in Myra are also discussed.
Ancient cylinder seals from upper mesopotamia
(Istanbul Universitesi, 2023) Yücel, Çağatay; Parlıtı, Umut
This study examines 14-cylinder seals from the Diyarbakır Archeology Museum. Unfortunately, the museum inventory does not provide any information about their definition, period, or the culture they belong to. To determine their cultural significance, relevant details were presented to the academic community by comparing them with examples and similar items from previously published scientific papers. The seals discussed in this paper were exposed to abrasion, and some have signs of deterioration due to excessive use and scraping. The cylinder seals of this study represent the Akkadian, Old Babylonian, Mitanni, and Assyrian seal arts, depicting scenes from mythology, worship, hunting, and struggles.
Andriake'den Oinophoros cinsi iki kabartmalı seramik ve düşündürdükleri
(Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, 2022) Öz, Cüneyt
Three pieces of embossed ceramic pieces from the oinophorosgroup unearthed during the excavations in the Port Buildings and ornamentation repertoire of these vessels, which are generally producedusing two or more female molds, there are many scenes such as differentmythological events, daily life, pastoral and still life expressions, chariotraces and gladiator fights. It was determined that the oinophoros werefirst produced in Knidos during the Augustus Period. Apart fromKnidos, it was understood that they were produced in Pergamon in themiddle of the 1st century AD and in Iasos in the second half of the 2ndcentury AD. The oinophoros group ceramics found in Andriake belongto two different forms as phiale/patera and skyphos. As decoration, thereare still life depictions with Eros in vintage associated with the Dionysuscult. Andriake samples are dated to the 1-2 century AD according to thetypological analogy. It is seen that the Andriake oinophoros groupceramics are in close relationship with the Knidos samples in terms ofsimilar examples, decoration style, clay and lining features. This situationprovides important information about the distribution of oinophorosceramics on the Lycian coasts and commercial connections betweencities. It also contains clues as to the centuries and the extent of Myra'scommercial connection with Knidos through the port of Andriake.
Andriake’de ele geçen Geç Roma D Hayes form 7 çanaklarının yeni taklit formu: ‘Andriake form 7 variant’ üzerine ilk değerlendirmeler
(Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, 2022) Öz, Cüneyt
Andriake is located in the Demre District of Antalya. A port settlement in the ancient city of Myra, Andriake was established in the southwest of the city, in Çayağzı, where the stream Andriakos (Kokarçay) meets the sea. A new imitation of Hayes Form 7 basin uncovered in Andriake (Germanicus Square in 2010 and Wine Workshop in 2012) covers the subject of this study. This imitation form is named the Andriake Form 7 Variant. Here, we aim to give detailed information on the typological features of these basins, their clay and slip structures, clay contents, and dates. With the Andriake Form 7 Variant samples, belonging to the Late Roman D red slip wares group, a new subtype is added to Hayes Form 7 basin.
Andriake Limanı’nda bulunan Geç Roma C Kırmızı Astarlı Seramikleri
(Arkhaia Anatolika, 2022) Öz, Cüneyt
Myra’nın liman yerleşimi Andriake, kentin güneybatısında, Andriakos Çayı’nın denize döküldüğüyerde (Çayağzı) kurulmuştur. Günümüzde ise Antalya ilinin Demre ilçesi sınırlarındadır. Limanda, 2009 yılındabaşlayan kazı çalışmalarında çok sayıda buluntuyla karşılaşılmıştır. Bu buluntular arasında en yoğun grubuseramikler oluşturmaktadır. Çalışmanın konusu, Andriake Limanı’nda bulunan Geç Roma C Kırmızı AstarlıSeramikleridir. Phokaia’da üretilen bu grup seramiklerden Andriake’de toplam otuz dört adet ele geçmiş, bunlarüç ana form ve altı alt tipe ayrılmıştır. Hayes’in tipolojisi dikkate alınarak yapılan sınıflandırmada Hayes Form 2,3 ve 8 ana formlar iken, Hayes Form 2A, 3B, C, D, E ve F alt tipleri oluşturmaktadır. Ana formlar arasında enyoğun grup, Form 3’e ait tabaklardır. Bu tabaklar arasındaki en yoğun alt tip ise Form 3C ve F’ye ait örneklerdir.İncelenen seramikler içerisinde kâseler Hayes Form 8’e ait tek örnekle temsil edilmektedir. Andriake’de bulunanGeç Roma C Kırmızı Astarlı Seramikleri MS 5. yüzyılın başı ile 6. yüzyılın ilk yarısına tarihlenmektedir.Yerleşimde, MS 6. yüzyılın ilk yarısından sonra bu grup seramiklerin ele geçmemesi, MS 7. yüzyılda tümAkdeniz’i etkisi altına alan Arap akınlarının Andriake’yi de etkilemiş olmasından kaynaklanmaktadır. Limanda,Geç Roma C grubu seramiklerin yanı sıra MS 1.-3. yüzyıllara ait Phokaia üretimi tavaların da bulunması,Myra’nın limanı aracılığıyla Phokaia ile oldukça uzun yıllar (MS 1.-6. yüzyıllar arası) ticaret yaptığınıgöstermektedir.
Preliminary evaluations on a group of embossed skyphoi unearthed in blaundos
(Istanbul University, 2023) Öz, Cüneyt
This article covers the twenty-eight embossed skyphoi found between 2018 and 2020 during the excavations of the ancient city of Blaundos, located within the borders of Sülümenli Village of Ulubey District of Uşak Province. While the majority of the skyphoi were discovered on the western, southern, and northwestern slopes of the city, some of them were unearthed during the excavations carried out in the propylon and the main street. These skyphoi were evaluated in seven different groups: pinecone, imbricated leaf, long petal, floral, figured, embossed dot, and other pieces. The clay, slip, form, and decoration features of the skyphoi in Blaundos are similar to the Laodikeia and Tripolis samples from which the Lycos Skyphoi were produced. Therefore, the dating suggested for the skyphoi from Laodikeia and Tripolis, ranging from the second half of the 1st century BCE to the end of the 1st century CE, has also been proposed for the Blaundos skyphoi. The Lycos Skyphoi, which were produced as the contemporaries of Lead-Glazed Ceramics, and thought to have continued to be in use until the end of the 1st century CE, were not produced only for the local needs of the Lycos Valley settlements. The presence of skyphos of this type in Blaundos indicates that they were also exported to the neighboring cities. The limited number of finds of Lycos Skyphoi in Anatolia must be related to the preference for Lead-Glazed Ceramics, which were more popular in the period they were produced.
An evaluation of the original identity problem and structural design of Zerzevan Castle
(Istanbul Universitesi, 2023) Coşkun, Aytaç; Kırca, E. Deniz Oğuz
This study deals with the mature period of a Roman hilltop fortress (3rd-6th centuries AD) established at Zerzevan which is part of Upper Mesopotamia, now lying in Diyarbakır Province, Southeast Turkey. The site of Zerzevan was constructed according to predetermined rules and principles, with certain standards. It is possible that the Roman army, which specialized in organizing its frontiers with robust fortifications, hosted legionaries from different regions here. The main method of research is based on a combination of field evidence and textual data, giving priority to preliminary results of the excavations carried out on the site since 2014. Theories about the characterization of the site corresponding to the typical requirements of a border garrison approach the idea of an Auxilia/ Tactical Fortress, usually built by the legionaries (instead of an above-standard size Castrum Romanum) which could have been customized according to various factors arising from the geo-political conditions of the region. In this context, it must have been built as a local line of defense utilized in the outer boundaries of the Roman Empire, to meet the minimum requirements of a standard size base and/or outpost. The integrity of the site supports the hypothesis that it could have been ranked as a secondary order castrum in the operational chain of command and order of the Roman army.
A late roman Ampulla with the depiction of Saint Menas from Andriake Church B
(National Museum of Romanian History, 2023) Öz, Cüneyt
This study elaborates on an ampulla found in Church B in Andriake harbor. Church B, one of the six churches in Andriake, was built in the early 5th century AD and was in use until the early 7th century. There is a depiction of Saint Menas in the gesture of orans on both sides of the ampulla, which was found in the church during the excavation between 2011-2013. Additionally, on both sides of Menas, there are camels bent over on his feet. The ampulla, thought to have been produced in the Saint Menas sanctuary, is dated to the early 7th century AD. Saint Menas is one of the military saints born to an Egyptian Christian family. After declaring that he was a Christian, he was executed and killed, and his lifeless body was tried to be burned in the fire. His body, saved from the fire by the believers of Menas, was taken to Egypt and buried in Abu Mina in the Mareotis Region. A large church dedicated to the saint was built in Abu Mina in the 4th century AD. After Abu Mina became a complex city, ampullae with depictions of Saint Menas were crafted there. These ampullae were taken to their destinations by those who came to the saint’s church to fulfill their sacred pilgrimage, by putting holy water and oil, which are believed to heal their inner world. The ampulla found in Andriake must have been brought to Andriake by someone from Myra who went to Abu Mina for a holy pilgrimage.
Güneydoğu Anadolu Bölgesi Geç Neolitik ve Erken Tunç Çağı’na ait bir grup figürin ve idol
(Iğdır Üniversitesi, 2021) Yücel, Çağatay
Bu çalışmanın amacı Mardin, Diyarbakır ve Şanlıurfa Arkeoloji müzelerindeki bir grup figürin ve idolleri ele almaktır. Güneydoğu Anadolu Bölgesine ait figürin ve idoller, üzerinde en az çalışılan malzeme grubu arasında yer almaktadır. Bu çalışmaya konu edinen figürin ve idoller Yukarı Levant, Yukarı Dicle ve Yukarı Fırat kültürlerine ait insan biçimli (antropomorf) figürün ve idolleri tanımlama ve bu eserlerden hareketle eski toplum insanlarının yaşantısı, düşünce tarzı ve inançları ile ilgili bilgiler elde etmektir. İnsan biçimli betimlemeler, Prehistorik Çağ’dan itibaren insanoğlunun değer verip kutsal kabul ettiği varlıkları yansıtmak ve aynı zamanda duyguları ifade etmek amacıyla üretilmiş sanat eserleridir. Kutsal sayıldıkları düşünülen figürinler, zaman içerisinde malzeme ve yapım teknikleri açısından gelişim göstermiştir. Zaman içinde figürinlerin anlamlarında da değişimler yaşansa da daha çok kadının kutsallığı, yaratıcılığı ve onun üzerinden tapınma konusu en fazla kabul gören görüş olmuştur. Elde edilen sonuçlar neticesinde Güneydoğu Anadolu Bölgesinin Geç Neolitik ve Erken Tunç Çağı inanç sistemi yeniden değerlendirilmiş, figürin ve idollerin işlevleri açısından yeniden yorumlanmasına gidilmiştir. Güneydoğu Anadolu Bölgesine ait figürin ve idoller, Geç Kalkolitik Çağ’dan itibaren şematik formlara sahip örnekleri ile sanat anlayışında ulaşılan yetkinliğin yanı sıra, tinsel ve ritüel anlayışın anlaşılmasında somut belge niteliği taşımaktadırlar.
İkhnoarkeolojik bir bakış: Andriake'de bulunan Roma kiremitlerindeki hayvan ayak izleri
(Türkiye Bilimler Akademisi, 2022) Öz, Cüneyt
Arkeoloji, insan davranışının geride bıraktığı fiziksel kalıntıların belgelenmesi, araştırılması ve analizi yoluyla geçmişte yaşayan toplumun o andaki düşünce ve davranışlarını irdeleyerek onları yeniden anlamlandırmaya çalışan bir bilim dalıdır. Bunu yaparken de birçok bilim dalından faydalanmaktadır. Arkeoloji’nin yararlandığı bilim dallarından birisi de, grekçe “ἴχνος (ikhnos)=iz” ve “λόγος (logos)=bilim” kelimelerinden türetilmiş, fosil izleri ve kalıntıları üzerine çalışan “ikhnoloji”dir. İkhnoloji ve arkeolojinin ortak çalışmasından yeni bir disiplin olan “ikhnoarkeoloji” doğmuştur. Bu çalışmada, Myra’nın liman yerleşimi Andriake’de bulunan pişmiş toprak kiremitler üzerindeki hayvan ayak izleri, ikhnoarkeolojik bakış açısıyla yorumlanmaya çalışılmıştır. Yapılan yorumlamadan, izlerin oluşum süreçleri, kime ve/veya neye ait oldukları ve üretim atölyesinin çevresel koşullarına ilişkin sonuçlara ulaşılmıştır. Elde edilen sonuçlar, kiremit üreten atölyenin ormanlık alana yakın bir kırsalda olduğunu ve atölyenin vahşi ve yabani hayvanlar tarafından ziyaret edildiği ortaya çıkartmıştır.
Kurul Kalesi’nde mekânsal organizasyon, mimari malzeme ve yapı fonksiyonları üzerine bir değerlendirme
(İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, 2022) Akçay, Atakan; Bulut, Ahmet Emirhan
Kurul Kalesi, Ordu ili sınırları içerisinde, Melet Irmağı’nın üzerindeki sarp kayalıkların zirvesinde yer almaktadır. Kurul Kalesi’nde en yoğun yerleşim, Pontos Krallığı’nın son kralı VI. Mithradates’in (M.Ö. 120-63) hanedanlık yıllarına tarihlenmektedir. “Kale” teriminin en başta akla getirdiği salt askeri fonksiyonların ötesinde yerleşim aynı zamanda, daha erken tarihlerden başlayan, çeşitli tanrıların tapınım gördüğü bir kült alanıdır. Farklı sektörlerde açığa çıkarılan yüzlerce pişmiş toprak pithos ve amphorayı içeren depo mekânları ise, Kurul Kalesi’nin askeri ve idari hinterland alanı içerisindeki tarımsal ürünlerin ve ticari emtianın korunmasına yönelik bir fonksiyon taşıdığını da göstermiştir. Stratejik bir konumda yer alan Kurul Kalesi, topografyanın izin verdiği ölçüde, araziden maksimum düzeyde faydalanan bir yerleşim modeli sunmaktadır. Üzerinde yer aldığı kaya kütlesinin dar ancak uzun zirvesinde, doğu ve batı yamaçlara bakacak biçimde bir yapılaşma tercih edildiği görülmektedir. Kurul Kalesi’nde Geç Hellenistik dönem yerleşiminin son bulmasının ardından başka bir yerleşimin olmaması, nispeten iyi korunmuş mimari kalıntıların günümüze kadar ulaşmasını sağlamıştır. Bu çalışma, Kurul Kalesi’nde 2010-2019 yılları arasında açığa çıkartılan mekânları, mekânların olası fonksiyonlarını, mimari malzemeleri, yerleşim dokusunu ve yakın coğrafyada benzer mimari karakterleri ortaya koyan yerleşimlerin değerlendirilmesini amaçlamaktadır. Pontos Krallığı ve etki sahasındaki yerleşimlerin mimari özellikleriyle bir karşılaştırmaya imkân tanıyacak olması ve bir VI. Mithradates yerleşimi hakkında önemli bilgiler sunması bakımından bu çalışmanın önem arz ettiğini düşünmekteyiz.
Malatya / Battalgazi’nin Saray Mahallesi’nde bulunan evlerin cephe özellikleri
(International Balkan University, 2022) Yariş, Sahure
Yontma Taş çağından itibaren varlığı bilinen ev; insanların fizyolojik, sosyolojik ve ekonomik ihtiyaçlarının karşılandığı bir yaşam alanıdır. Bu yapı biriminin oluşmasında ekonomik, toplumsal, kültürel ve coğrafi özelliklerin etkilidir. Bölgelerin malzeme, teknik, süsleme özellikleriyle farklılaştığı evlerde genellikle Türk Evi planı kullanılır. Fakat bölgesel ihtiyaçlardan dolayı planda bazı farklılıklar göze çarpar. İhtiyaca göre oda sayısı artar, açık ve kapalı alanlar değişebilir. Plan, genellikle İslam dininin esasları dikkate alınarak şekillenir. Evler, 19. yüzyıl ve sonrasında Osmanlı Mimarisinde geniş yer tutar. Eski Malatya (Battalgazi) bu evlerin, Cumhuriyet döneminde yeniden şekillendiği bir merkezdir. Doğu Anadolu Bölgesi’nin önemli kavşak noktalarından biri olan Malatya, ilk olarak Hititler döneminde Meldia (Meyve bahçesi) ismiyle Aslantepe Höyüğünde kurulmuştur. İpek yolu üzerinde kurulan şehir, ticaret açısından önemli stratejik bir noktada olduğu için tarih boyunca birçok medeniyete, kültüre ev sahipliği yapmıştır. Son olarak 1515 yılında Osmanlı Devleti hâkimiyetine geçen şehir, bir Türk şehri kalmaya devam etmiştir. 1840 yılına kadar Eski Malatya (Battalgazi), şehir merkezi konumunu korumuştur. Türk-İslam eserlerinin ilk örneklerinin merkezi olan Battalgazi’de sivil mimari eserlerin en güzel örnekleri olan evler. Cumhuriyet dönemiyle birlikte yenilenmiş ve geleneksel özelliklerini koruyarak günümüze kadar gelebilmiştir. Makalede Malatya’nın Battalgazi İlçesi Saray Mahallesi’nde bulunan altı evin cephe özellikleri değerlendirilmeye çalışılmıştır. Cepheler; Türk Evinin genel özelliği olan süslemeden uzak, sade cephe olmasının yanı sıra karakteristik olarak belirli bir düzen içerisinde sokağa yansımıştır. Bu evler; Ayten Taner – Hacer Nurten Burnaka Evi, Bekir Sıtkı Arpacı Evi, Emine Turfanda Evi, Mahir Aydoğan ve Müşterekleri Evi, Müşerref Arpacı Evi, Hatice ve Perihan Arpacı Evi. Evler zemin ve birinci kattan oluşmaktadır. Zemin kattın cephesinde pencereler ve eve giriş kapısı yer alır. Giriş kapıları bazı evlerde sokaktan doğrudan yaşam alanlarına açılırken bazı evlerde bahçeye açılmaktadır. Cephedeki pencereler, dikdörtgen formlu ve genellikle küçük boyuttadır. Evin birinci katında pencere sayısı artmıştır. Evlerin cephe özellikleri bakımından karakteristik olan çıkma (cumba) yer alır. Büyük olan evlerin orta kısmında, küçük olan evlerin ise cephenin bir bölümünde ileri doğru uzatılan çıkmalar, genellikle odanın genişliğine göre yapılır ve ahşap malzeme ile vurgulanır. Orta bölümün ya her iki yanında ya da bir tarafında yapılmış, dışa pencerelerle açılan yaşam alanları yer alır. Dikdörtgen formdaki pencereleri çevreleyen, iç içe birkaç silmeden oluşmuş yuvarlak kemer dizileri yer alır. Evler, ileri doğru uzayan geniş saçak ve üst örtü olarak genellikle kırma veya beşik çatı kullanılarak tamamlanmıştır.
Diyarbakır arkeoloji ve etnoğrafya müzesi'nde deposunda bulunan bir grup buhurdan
(International Balkan University, 2018) Yariş, Sahure
Türk El Sanatları arasında önemli bir grup oluşturan madenieserler malzeme, form, kap türü, teknik ve süsleme bakımındançeşitliliğe sahiptir. Bu çeşitlilik içerisinde buhurdanlar önemli bir yertutmaktadır. Buhurdanın sözlük anlamı ateşe atılmak veya özel bir kapiçinde yakılmak sureti ile güzel kokulu dumanından faydalanılan madde,tütsü anlamına gelir. İnsanoğlunun var olmaya başladığı ilk çağlardangünümüze kadar değişik milletler, medeniyetler ve dinlerden olaninsanlar tarafından, yakıldığında güzel koku yayan karışım ve buhurdankullanılmıştır.Bu makalede, Diyarbakır Arkeoloji ve Etnografya Müzesi’ndedeposunda bulunan, satın alma yoluyla müzeye getirilen 4 adetbuhurdan incelenmiştir. Kitabesiz olan bu eserler, form ve süslemeözellikleri bakımından değerlendirilmiştir. 3 adet buhurdan 17.-19. yy.Osmanlı dönemine, 1 adet buhurdan ise 19. yy. - 20. yy.’a tarihlenmiştir.Bu eserler bakır malzemeden döküm tekniği ile yapılmış olup kapak,ateşlik ve kaide bölümlerinin ayrı ayrı imalatından sonra, bu parçalarınbirleştirilmesiyle meydana getirilmiştir. Süsleme tekniği olarak ajur,kazıma ve kabartma teknikleri kullanılmıştır. Süslemede bitkisel vegeometrik motifler işlenmiştir.Maden sanatı içerisinde önemli bir yere sahip olan buhurdanlarformveüzerindekisüslemeelemanlarıikonografikaçıdandeğerlendirilmeye çalışılarak Türk Sanatı ve kültürü içindeki yerleriüzerinde durulmuştur. Bilimsel olarak tanıtılacak olan buhurdanlarTürk maden sanatının gelişim çizgisine paralel üslup özelliklerini deyansıtarak ele alınmıştır.
Zerzevan castle in the light of recent archeological researches
(Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi, 2017) Coşkun, Aytaç
Southeastern Anatolia, which forms the extreme border of the Roman Empire, has been transformed into a geography where great struggles between the two great powers of the time, Rome and Parthians/Sassanids, have been maintained throughout history from the perspective of economic, political and military strategy. The research that began at Zerzevan Castle, the military settlement of Rome, plays a very important role in understanding the Roman period of the region. Due to its location, the entire valley is dominated by this strategic Roman border garrison on the antique trade route that controls a large area. Besides Zerzevan should be considered as a settlement where not only soldiers settled but also civilians. When the existing architectural remains and the finds uncovered in the excavations are examined, it can be said that the area was used in the 3rd century AD; but it is very difficult today to estimate the area covered at that time. The walls and structures of the settlement were probably repaired during Anastasius I (AD 491-518) and Justinian I (AD 527-565) periods, and some structures have been reconstructed to the final state as found today. The settlement must have been in use until the conquest of the region by the Islamic armies in 639 AD.
Arkaik ve klasik dönem’e (MÖ VI-IV. yüzyıl) ait siyah ve kırmızı figürlü bir grup lekythos
(Akdeniz Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, 2022) Öz, Cüneyt; Abay, Nizam
Çalışmanın konusunu Konya Arkeoloji Müzesi eser koleksiyonunda yer alan sekiz adet lekythos oluşturmaktadır. Bunlar; 1960, 1966, 1970, 1978 ve 1998 yıllarında satın alma yoluyla müzeye kazandırılmıştır. Müzede yer alan lekythoslar arasında siyah ve kırmızı figürlü örneklerin yanı sıra sadece siyah firnisle boyanmış bir örnekte bulunmaktadır. Lekythoslar, gövde profillerine göre omuzlu (shoulder), kaburgalı (ribbed) ve bodur (squat) olmak üzere 3 ana tipte incelenmiştir. Lekythoslar üzerinde süsleme olarak figürlü, bitkisel ve geometrik betimler görülmektedir. Değerlendirilen örnekler MÖ VI. yüzyılın sonları ile IV. yüzyılın ilk yarısına tarihlenir. Sık dokulu ve gözeneksiz, pembe ve kırmızımsı sarı tonlarında renge sahip killeri kireç ve taşçık katkılıdır. Klasik Dönem’de mezarlarda sunu esnasında kullanıldığı düşünülen lekythoslar, aynı zamanda mezarlara ölü armağanı olarak bırakılmıştır. Konya Arkeoloji Müzesi’nde bulunan lekythosların yakın benzerlerinin birçoğunun mezarlıklarda ele geçmesi, bunlarında mezar buluntusu olduklarını düşündürmektedir. Müzedeki lekythosların çoğunun stilistik açıdan özensiz işçilik ve kalitesiz firnise sahip olması, bunların Attika örneklerinin taklidi olduklarını göstermektedir.
Yakındoğu arkeolojsinde kudurrular ve işlevleri üzerine bir değerlendirme
(Trakya Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, 2021) Yücel, Çağatay; Parlıtı, Umut
Kudurru, Güney Mezopotamya’da MÖ 16-12. yüzyıllar arasında krallar tarafındanvasallara bağışlanan arazi sınırlarının belirlendiği yazılı ve betimleme taşıyan taşlara verilenaddır. Ancak son yıllarda yapılan çalışmalar bu taşların arazileri tanımladıklarını gösterse deişlevsel olarak arazilerde kullanılmadıklarını ortaya koymaktadır. Koyu kireç taşından, 40 ile90 cm arasında ölçülere sahip söz konusu sınır taşlarının birer kopyaları tapınaklardasaklanmaktaydı. Üç boyutlu bu taşlar yazılı ve resimli olmakla birlikte silindirik formu üstnoktada sivrilmekte, kaideye doğru genişlemektedir. Kudurruların Türkçe bilimselkaynaklarda çok az yer edinmesi, bizleri bu sınır taşlarını derinlemesine bir çalışmaya itmiştir.Bu makalede kudurruların Babil yönetiminde hangi hanedanlık döneminde ortaya çıktığı,ortaya çıkmasındaki ekonomik politikaların neler olduğu, amacının tam olarak ne olduğu,yayılım alanın nereler olduğu aktarılmaya çalışılmıştır. Kudurrular üzerine işlenen hayvanlarve nesneler aracılığıyla, Eski Mezopotamya panteonu irdelenmeye çalışılmıştır. Ayrıcakudurruların neden sürdürülemeyerek ortadan kaldırıldığı gibi sorulara da yanıt aranmıştır.
Farklı yaklaşımlarla endüstriyel alanında kenevir
(Orient Yayınları, 2022) Haspolat, Yusuf Kenan; Akın, Enver
Kenevir, insanlar için en önemli ve yararlı bitkilerin başında gelmektedir. İlk önce Hindistan, Çin ve Orta Asya’da ortaya çıktığı düşünülen kenevirin, ticaret yoluyla Mezopotamya, Mısır ve Anadolu’ya geldiği ve bu coğrafyalardan Avrupa kültürlerine geçtiği anlaşılıyor. Bazı araştırmacılar kenevirin, Neolitik Çağla birlikte insanlar tarafından kullanıldığını iddia etmişseler de arkeolojik veriler M.Ö. II. binden itibaren kenevirin insanlar tarafından çeşitli alanlarda kullanılmaya başlandığı kesinlik kazanmıştır. Erken dönemlerde kenevirin daha çok gıda olarak, sağlık alanında, gemicilikte, tekstilde ve psikoaktif alanlarda kullanıldığı anlaşılmaktadır. Ortaçağda yoğun kullanılan kenevir sanayi devriminden sonra çok geniş alanlarda kullanılmaya başlanmıştır. Günümüzde yüksek bir ekonomik getirisi olan endüstri bitkisi kenevirin, niteliklerinden dolayı bildiğimiz kullanım alanlarının dışında yeni alanlarda da kullanılmaya elverişli bir bitki olduğu anlaşılmaktadır. Bu nedenle çok geniş alanlarda kullanılmaya elverişli olan kenevir üretiminin geliştirilmesi ekonomik olarak sadece ülkemiz için değil bütün dünya için önemli bir katkı olacaktır. Uygun olan hemen bütün coğrafyalarda yetişebilen ve diğer endüstriyel bitkilere göre daha az emek gerektiren bir bitki olan kenevirin, uyuşturucu ve bağımlılık yapıcı özelliğinden dolayı insanlara zarar verebileceğinden, üretiminin kontrollü olması bir gerekliliktir.

Güncel Gönderiler