Yazar "Zeytun, Hikmet" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 20 / 33
  • [ X ]
    Öğe
    Acute abdomen caused by spontaneous perforation of the urinary bladder in childhood: Report of one case
    (2015) Uygun, İbrahim; Arslan, Mehmet Şerif; Arslan, Serkan; Zeytun, Hikmet; Basuguy, Erol; Okur, Mehmet Hanifi; Aydoğdu, Bahattin
    Spontaneous urinary bladder rupture in children is a very rare clinical occurrence that can be life threatening if left untreated. Patients usually present with symptoms of peritonitis and the correct diagnosis is usually made at surgery. Here, we present a case of spontaneous bladder perforation that was operated with a diagnosis of acute abdomen. No etiological factor for bladder perforation was found, and after the operation, the patient experienced no further problems
  • Küçük Resim
    Öğe
    Adölesan varikosel tedavisinde laparoskopik Palomo yöntemi sonuçlarımız
    (MEDİTAGEM Ltd. Şti., 2017) Arslan, Serkan; Basuguy, Erol; Zeytun, Hikmet; Arslan, Mehmet Şerif; Aydoğdu, Bahattin; Bayram, Salih; Okur, Mehmet Hanifi; Önen, Abdurrahman
    Öz:Amaç: Bu çalışmanın amacı adölesan yaş grubunda varikosel nedeniyle cerrahi tedavi yapılan hastaların sonuçlarını sunmaktır.Gereç ve Yöntem: Şubat 2012- Şubat 2016 tarihleri arasında varikosel nedeniyle ameliyat edilen hastaların dosyaları geriye dönük olarak incelendi. Hastalar, demografik verileri, klinik şikâyetleri, fizik muayene bulguları ve radyolojik olarak skrotal renkli doppler ultrasonografi (US) sonuçları ile değerlendirildi. Varikosel, Hoekstra ve ark. yaptığı dilate ven çapının değerlendirildiği sınıflamaya göre evrelendirildi. Semptomatik evre 2-3 varikosel ve testis boyutlarında küçülme olan hastalara cerrahi yapıldı. Tedavi sonuçları ve komplikasyonları kaydedildi. Bulgular: Yaş ortalaması 13±2 olan 14 hasta değerlendirildi. Hastaların tamamı skrotumda ağrı ve şişlik şikayetleri ile başvurmuşlardı. Hastaların tümünde varikosel sol tarafta idi. Hastaların 7'si (%50) evre 2, 7'si (%50) evre 3 idi. Cerrahi yöntem olarak laparoskopik Palomo yöntemi uygulandı. Ortalama ameliyat süresi 28±4 dakika. Ameliyat sırasında hiçbir hastada komplikasyon yaşanmadı. Ortalama hastanede kalış süresi 2 gün idi. Ortalama ameliyat sonrası izlem 12±9 ay idi. Kontrolde hastaların 11'inde varikosel düzeldi, 3 hastada ise evre 3'ten evre 1'e geriledi. Nüks görülmedi. Sadece bir hastada (%7) hidrosel gelişti. Sonuç: Laparoskopik Palomo yöntemini yüksek başarı, düşük komplikasyon oranı, daha az ağrı, kısa sürede sosyal yaşama dönüş, iyi kozmetik sonuç gibi faydaları sebebiyle avantajlı bir yöntemdir. Ayrıca single port laparoskopide ise eldiven yardımı ile hazırlanan torakoport düşük maliyet ve kolay ulaşılabilir olması sebebiyle tercih edilebilir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    The adrenal gland: An organ neglected in pediatric trauma cases
    (Urology and Nephrology Research Centre, 2016) Aydoǧdu, Bahattin; Okur, Mehmet Hanifi; Arslan, Serkan; Arslan, Mehmet Şerif; Zeytun, Hikmet; Basuguy, Erol; İçer, Mustafa
    Purpose: Adrenal Gland Injury (Agi) Caused By Trauma May Cause Bleeding And Life-Threatening Problems In Children. The Objective Of This Study Was To Analyze The Prevalence Of Agi In Final Diagnoses Of Trauma. Materials And Methods: The Records Of 458 Patients With Abdominal Trauma (Out Of A Total 8,200 Pediatric Patients With Trauma Of Any Sort), Who Were Referred To Our Clinic Between January 2009 And July 2014, Were Reviewed Retrospectively. The Numbers Of Patients With Agi And Their Ages, Gender, Trauma Patterns, Affected Organs, Pediatric Trauma Scores (Ptss), And Injury Severity Scores (Isss) Were Recorded, As Well As The Associated Ultrasound (Us) And Tomographic Scan Data, Treatments, And Complications. Computed Tomography (Ct) Scans Obtained After Trauma Were Subjected To Both Primary And Secondary Evaluation. Results: In Total, 28 Patients With Agi Were Detected; Their Average Age Was 8.54 ± 4.09 (3–17) Years. Twenty (71%) Patients Were Male And 8 (29%) Were Female. Nineteen (68%) Patients Had Fallen From Heights; The Most Commonly Injured Organs Were The Kidneys, Spleen, And Lungs. Injuries Were Right-Sided In 26 (92.9%) Patients. The Mean Iss Was 13.2 (Range 5–50) And The Mean Pts 8.6 (Range 0–11). Seven Patients Had Iss > 16 And Nine Had Pts < 8. Agi Was Diagnosed By Ct In 14 (50%) Patients And In 3 (9%) By Us At Primary Evaluation. Upon Secondary Scan Inspection Focusing On The Possibility Of Adrenal Gland Injury, Such Injury Was Ultimately Detected In 28 Patients. All Patients Underwent Conservative Follow-Up, And One Died. Conclusion: We Recommend Calculation Of The Pts, As Well As Other Trauma Scores, When Pediatric Patients SufferIng Multiple Or Blunt Abdominal Trauma(S) Present To The Emergency. In Addition, We Believe That In Children With Trauma Involving The Liver, Spleen Or Kidneys, Careful Evaluation Using A Ct Scan Would Increase The Diagnosis Of Agi And Reveal A Realistic Rate Of Agi In Trauma Cases.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Analysis of risk factors for appendicitis in children: A multicenter epidemiological study
    (Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2016) Arslan, Serkan; Aydoğdu, Bahattin; Arslan, Mehmet Şerif; Zeytun, Hikmet; Okur, Mehmet Hanifi; Basuguy, Erol; Karakaya, Ali Erdal; Uygun, İbrahim; Otcu, Selcuk
    Objectives: In our study, the assessment of age, gender, incidence and seasonal differences in the regions related to appendicitis were investigated. Methods: 676 patients that received an operation following a diagnosis of appendicitis in 3 hospitals from 3 different regions of Turkey occurring at different dates were examined retrospectively after being categorized by region. The differences among groups were compared to each. Results: The mean age of male (63%) (n = 426) and female (37%) (n = 250) patients (total = 676) was 10.8 years (range, 1–18 years). The percentage of female patients in the The Black Sea Region (BR) group was significantly higher (48%) than that in the other two groups (%33 for SR, 30% for MR) (P = 0.001). The frequency of appendicitis was higher (36%) in the spring and winter (25%) than that during summer or fall. The number of cases increased the most in the BR group in spring (47%) (P < 0.001). When the types of appendicitis in the different age groups were compared with season, acute appendicitis (P < 0.02) was more frequently (93%) seen in the child-adolesan (CA) group in the spring; however, perfore apandicitis (45%) was greater in the Infant-Preschool (IPS) group (P < 0.02). Acute appendicitis comprised 55% and perforated appendicitis comprised 45% of cases in the IPS group, whereas acute appendicitis comprised 78% and perforated appendicitis comprised 22% in the CA group. Conclusion: According to the results of our study, appendicitis was most frequently seen in the spring and winter seasons and more frequent in boys between the ages of 10-13 years. As age decreases, the frequency of perforated appendicitis increases. Appendicitis is affected by environmental factors. Reducing the incidence of appendicitis may be possible by establishing regional and specific studies related to this subject and the etiologies of the disease.
  • Küçük Resim
    Öğe
    A case of xanthogranulomatous pyelonephritis mimicking wilms tumor
    (Turkish National Pediatric Society, 2015) Tüysüz, Gülen; Tayfun, Funda; Canpolat, Fetiye; Zeytun, Hikmet; Goya, Cemil; Keleş, Ayşe Nur; Özdemir, Nihal
    Xanthogranulomatous pyelonephritis (XGPN) is a very rare, unusual variant of pyelonephritis characterized by destruction of renal parenchyma. It usually occurs in adults with a history of recurrent urinary tract infections. The condition is rare in children and the disease can imitate renal tumors. Here, we describe a 12-year-old boy who presented with abdominal pain. He did not have any history of urinary tract infection. Computed tomography and magnetic resonance imaging showed a cystic lesion in the left upper kidney. The patient underwent radical nephrectomy with a provisional diagnosis of Wilms tumor however histopathological examination of specimen revealed XGPN. Xanthogranulomatous pyelonephritis should be kept in mind in the differential diagnosis of renal lesions in childhood, during surgery if any suspicion from the diagnosis, a frozen biopsy should have been taken.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Çocuk cerrahisi kliniğinde ultrasonografinin yeri ve önemi
    (Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2014) Arslan, Serkan; Okur, Mehmet Hanifi; Zeytun, Hikmet; Basuguy, Erol; Arslan, Mehmet Şerif; Aydoğdu, Bahattin; Goya, Cemil
    Öz:Amaç: Son bir yılda çocuk cerrahisi kliniğimizde Ultrasonografi (USG) rehberliğinde yapılan işlemlerin ve çocuk cerrahları tarafından USG'nin kullanım alanlarının değerlendirmesi yapıldı. Klinisyenler tarafından USG'nin kullanımının ne derece yaygın olması gerektiği, radyologlar ve klinisyenlerin USG kullanımındaki yerlerinin belirlenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada Ocak 2013-2014 yılları arasında 63 hasta geriye dönük olarak değerlendirildi. Üriner sistem patolojisi ve/veya santral damar yolu gibi girişimsel işleme gereksinim olan hastalar USG ile değerlendirildi. Üriner sistem ile ilgili patoloji olduğu düşünülen hastalara başvuruları sırasında poliklinikte, klinisyen tarafından USG ile hastaların böbrek, üreter, ve mesaneleri değerlendirildi. Daha sonra radyolog tarafından USG'leri tekrarlanarak ikinci kez değerlendirme yapıldı. Santral kateter gereksinimi olan hastaların karotis arter ve internal juguler ven USG ile görüntülendikten sonra 45 derece açı ile seldinger yöntemi ile kateterizasyon sağlandıktan sonra işlem sonlandırıldı. Üriner sistem patolojilerinde nefrostomi veya sistofiks gerekli olan hastalara USG eşliğinde kateter takıldı. Tüm bu işlemler Çocuk Cerrahisi Kliniğinde gerçekleştirildi. Bulgular: 2013-2014 yılları arasında 30'u erkek, 33'ü kız olmak üzere toplam 63 hastanın bilgileri geriye dönük olarak değerlendirildi. Hastaların 42'sine tanısal amaçlı USG yapılırken, 21 hastaya invaziv girişimler USG eşliğinde yapılmıştır. Sonuç: Üriner USG'ler her zaman hem radyolog, hem de klinisyen tarafından ayrı ayrı yapılarak çift kontrollü olarak değerlendirilmelidir. Ayrıca Santral Venöz Kateterizasyon (SVK), kateter ihtiyacı takılması gibi invaziv girişimlerin USG eşliğinde yapılması non invaziv olup işlem süresini kısaltmakta, hem de komplikasyonları azaltmaktadır. İnvaziv girişimler öğrenme eğrisine bağlı olarak değişmekle beraber yeterli sayıda tanısal amaçlı yapılan USG'lerden sonra yapılmalıdır.
  • [ X ]
    Öğe
    Çocuklarda apandisit için risk faktörleri analizi: Çok merkezli epidemiyolojik çalışma
    (2016) Uygun, İbrahim; Otçu, Selçuk; Basuguy, Erol; Arslan, Serkan; Aydoğdu, Bahattin; Zeytun, Hikmet; Okur, Mehmet Hanifi
    Amaç: Çalışmamızda apandisitin yaşı, cinsiyeti, insidansı ve mevsimsel olarak bölgesel farklılıkların değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntemler: Bu çalışmada Türkiye'nin 3 farklı bölgesindeki, 3 hastanede çeşitli tarihlerde apandisit tanısı ile ameliyat edilen 676 hasta bölgelerine göre gruplandırılarak gruplar arasındaki farklar birbirleri ile karşılaştırıldı. Bulgular: Toplamda (n = 676) hastaların %63'ü (n = 426) erkek, %37'si (n = 250) kız, yaş ortalaması 10.8 yıl (range, 1-18 years) idi. The Black Sea Region (karadeniz bölgesi) (BR) grubundaki kız hastaların yüzdesi diğer iki grupla karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı derece yüksek (%45, p=0.001) idi. Mevsimsel olarak değerlendirildiğinde en sık (%36) ilkbahar ve kış (%25) aylarında apandisite rastlandı. İlkbaharda en çok BR grubunda hasta sayısı artmıştır (P < 0.001). Farklı yaş gruplarında apandisitin tipi mevsimler olarak karşılaştırıldığı zaman akut apandisit (%93) ilkbaharda child-adolesan (çoçuk-erişkin) (CA) grubunda daha sık idi (P < 0.02). Ancak perforasyon (%45) Infant-Preschool(bebek-okul öncesi) (IPS) grubunda daha fazla idi (P < 0.02). IPS grubunda Akut apandisit %55, perfore apandisit %45 buna karşın CA grubunda akut apandisit %78, perfore apandisit %22 oranında görüldü. Sonuç: Çalışmamızın sonuçlarına göre apandisit en sık ilkbahar ve kış mevsimlerinde, 10-13 yaşlar arasındaki erkek çocuklarda daha çok görülmüştür. Yaş küçüldükçe perfore apandisit sıklığı artmıştır. Apandisit çevresel faktörlerden etkilenmektedir. Bu konuda yapılacak bölgesel ve spesifik çalışmalar ile etiyolojiler tespit edilerek apandisitin azaltılması gelecekte mümkün olabilir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Çocuklarda böbrek taşlarında Retrograd Intrarenal Cerrahinin (RİRC) erken dönem sonuçları: Ön çalışma
    (Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2017) Zeytun, Hikmet; Arslan, Serkan; Arslan, Mehmet Şerif; Basuguy, Erol; Aydoğdu, Bahattin; Okur, Mehmet Hanifi; Önen, Abdurrahman; Otçu, Selçuk
    Öz:Amaç: Bu çalışmada kliniğimizde böbrek taşı nedeniyle Retrograd İntrarenal Cerrahi (RİRC) uygulanan hastaların sonuçlarının sunulması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Dicle Üniversitesi Çocuk Cerrahisi-Çocuk Ürolojisi kliniğinde, 2015-2016 yılları arasında RİRC uygulanan hastaların demografik verileri geriye dönük olarak değerlendirilip analiz edildi. Taş boyutu ultrasonografi ve direkt üriner sistem grafisi ile tek boyutta hesaplanan en uzun ölçüm olarak belirtildi. RİRC işlemi, genel anestezi altında üretere yerleştirilen sheath içinden fleksibl üreteroskop ile böbreğe ulaşılıp, holmium lazer ile taşlar fragmante edilerek yapıldı. Nispeten büyük parçalar forseps yardımıyla dışarı alınırken küçük parçalar doğal yolla atılmaya bırakıldı. Bulgular: Yaş ortalaması 8 yıl (2-12 yaş) olan 10 hastaya RİRC uygulandı. Hastaların 7 (%70)'si erkek, 3 (%30)'ü kız idi. Taşlar, hastaların yarısında sağ, yarısında sol böbrek yerleşimli idi. Özgeçmişlerinde 4 hastaya estrakorporeal şok dalga litotiripsi , 2 hastaya ise perkütan nefrolitotomi yapılmış- tı. Taşlar 7 hastada alt kaliks, 2'sinde pelvis, 1 hastada ise orta kaliks yerleşimli idi. Taş boyutları ortalama 9,7 mm (7-12) idi. Yedi (%70) hastada RİRC öncesi pasif dilatasyon yapıldı. Yedi (%70) hastada RİRC esnasında sheath kullanıldı. Operasyon süresi ortalama 54 (46-83) dakika idi. İki (%20) hastada konservatif tedavi ile düzelen hematüri görüldü. Taşsızlık oranı tek seansta %90 olup, 1 hastada ise ikinci kez RİRC yapılarak %100 taşsızlık sağlandı. Sonuç:RİRC'in, seçilmiş çocuk hastalarda başarı şansı yüksek, hastanede kalış süresi kısa, komplikasyon oranı düşük bir endoüroloji seçeneği olduğunu düşünmekteyiz.
  • [ X ]
    Öğe
    Çocuklarda Böbrek Taşlarında Retrograd İntrarenal Cerrahinin (RİRC) Erken Dönem Sonuçları: Ön Çalışma
    (2017) Basuguy, Erol; Arslan, Mehmet Şerif; Zeytun, Hikmet; Arslan, Serkan; Okur, Mehmet Hanifi; Önen, Abdurrahman; Aydoğdu, Bahattin
    Amaç: Bu çalışmada kliniğimizde böbrek taşı nedeniyle Retrograd İntrarenal Cerrahi (RİRC) uygulanan hastaların sonuçlarının sunulması amaçlandı.Gereç ve Yöntem: Dicle Üniversitesi Çocuk Cerrahisi-Çocuk Ürolojisi kliniğinde, 2015-2016 yılları arasında RİRC uygulanan hastaların demografikverileri geriye dönük olarak değerlendirilip analiz edildi. Taş boyutu ultrasonografi ve direkt üriner sistem grafisi ile tek boyutta hesaplanan en uzunölçüm olarak belirtildi. RİRC işlemi, genel anestezi altında üretere yerleştirilen sheath içinden fleksibl üreteroskop ile böbreğe ulaşılıp, holmiumlazer ile taşlar fragmante edilerek yapıldı. Nispeten büyük parçalar forseps yardımıyla dışarı alınırken küçük parçalar doğal yolla atılmaya bırakıldı.Bulgular: Yaş ortalaması 8 yıl (2-12 yaş) olan 10 hastaya RİRC uygulandı. Hastaların 7 (%70)'si erkek, 3 (%30)'ü kız idi. Taşlar, hastaların yarısındasağ, yarısında sol böbrek yerleşimli idi. Özgeçmişlerinde 4 hastaya estrakorporeal şok dalga litotiripsi , 2 hastaya ise perkütan nefrolitotomi yapılmış-tı. Taşlar 7 hastada alt kaliks, 2'sinde pelvis, 1 hastada ise orta kaliks yerleşimli idi. Taş boyutları ortalama 9,7 mm (7-12) idi. Yedi (%70) hastadaRİRC öncesi pasif dilatasyon yapıldı. Yedi (%70) hastada RİRC esnasında sheath kullanıldı. Operasyon süresi ortalama 54 (46-83) dakika idi. İki(%20) hastada konservatif tedavi ile düzelen hematüri görüldü. Taşsızlık oranı tek seansta %90 olup, 1 hastada ise ikinci kez RİRC yapılarak %100taşsızlık sağlandı.Sonuç:RİRC'in, seçilmiş çocuk hastalarda başarı şansı yüksek, hastanede kalış süresi kısa, komplikasyon oranı düşük bir endoüroloji seçeneği olduğunu düşünmekteyiz.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Çocuklarda dirençli ürinom'un perkütan kateter veya üreteral stent ile tedavisi: Olgu sunumu
    (Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2016) Arslan, Serkan; Arslan, Mehmet Şerif; Okur, Mehmet Hanifi; Aydoğdu, Bahattin; Zeytun, Hikmet; Basuguy, Erol; Önen, Abdurrahman; Uygun, İbrahim; Otçu, Selçuk
    Ürinom, ciddi üriner obstrüksiyon, travma veya endoüroloji girişimleri sonucu oluşmaktadır. Ürinom tanısı, altta yatan problemi düzeltmek ve gelişebilecek ürosepsis veya intraabdominal sepsis gibi komplikasyonları önlemek açısından önemlidir. Bu çalışmada perkütan tedavi ile düzelmeyen ürinomun cerrahi tedavi yönetimini sunmayı amaçladık. Travma sonrası ürinom gelişen hastaya perkütan drenaj takıldı. Perkütan drenajın uzun sürmesi üzerine Double J stent yerleştirilmeye karar verildi. Sistoskopiyle skopi altında çekilen retrograd pyelografide (RPG) üreteropelvik bileşkede ciddi ekstravazasyon saptandı. Skopi altında 3.8 Fr Double J stent renal pelvise gönderildi. 3 aylık takiplerinde klinik şikayeti olmayan hastanın üriner USG’sinde hafif hidronefroz dışında patoloji saptanmadı. Renal travmalı hastalarda geç dönemde ürinom görülebileceği, takiplerde akıldan çıkarılmamalıdır. Dirençli ürinomlu hastalarda infeksiyon ve apse gelişimini önlemek için girişim gerekebilir. Bu girişimin tipi hastaya göre perkütan drenaj veya Double J stent olabilir.
  • [ X ]
    Öğe
    Congenital-infantile fibrosarcoma of the ileocecal region: the first case presentation
    (Springer, 2016) Zeytun, Hikmet; Okur, Mehmet Hanifi; Basuguy, Erol; Arslan, Serkan; Aydogdu, Bahattin; Turkcu, Gul; Arslan, Mehmet Serif
    Infantile fibrosarcoma is a very rare soft tissue tumor that originates most commonly in the body and extremities. We present a neonate with an infantile fibrosarcoma that originated in the ileocecal region and was detected incidentally without symptoms. This is the first case of fibrosarcoma reported in the ileocecal region.
  • [ X ]
    Öğe
    Cordycepin prevents postoperative formation of intra-abdominal adhesion in a rat model: An experimental study
    (Turkish Assoc Trauma Emergency Surgery, 2017) Arslan, Serkan; Zeytun, Hikmet; Basuguy, Erol; Ibiloglu, Ibrahim; Uygun, Ibrahim; Yilmaz, Ahmet; Tan, Ilhan
    BACKGROUND: The aim of the present study was to investigate whether cordycepin prevented adhesion formation in a rat model. METHODS: Rats were randomly assigned to 3 groups of 10 rats. Control group: The absence of adhesion was confirmed via laparotomy. Adhesion group: The cecum was removed from the abdomen and scraped with a dry gauze bandage until petechial hemorrhagic foci developed. Cordycepin group: The same surgical procedure was performed as in the adhesion group, and 10 mg/kg cordycepin was administered intraperitoneally. After 15 days, the rats were sacrificed humanely via cardiac blood withdrawal under anesthesia. The rats were then analyzed morphologically and histopathologically, and hydroxyproline (OH-p) and malondialdehyde (MDA) levels were measured. RESULTS: Macroscopic analysis revealed significantly less adhesion in the cordycepin group than in the adhesion group (p<0.01). Furthermore, significant histopathological improvement was also evident in the cordycepin group compared to the adhesion group (p<0.05). The levels of OH-p and MDA in blood and tissue were higher in the adhesion group than in the control group, and lower in the cordycepin group than the adhesion group. Interestingly, MDA level was significantly lower (blood: p<0.05; tissue: p<0.01) in the cordycepin group than in the adhesion group, whereas only tissue OH-p was significantly lower in the cordycepin group compared with the adhesion group (p<0.05). One rat in both adhesion group and cordycepin group died postoperatively. CONCLUSION: Results indicated that cordycepin effectively reduced adhesion in a rat abrasion model. Thus, this agent may be valuable to prevent postoperative adhesion.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Crystallized phenol for treatment of pilonidal sinus disease in children: a comparative clinical study
    (Springer, 2021) Arslan, Serkan; Okur, Mehmet Hanifi; Basuguy, Erol; Aydoğdu, Bahattin; Zeytun, Hikmet; Çal, Suat; Teğin, Serdest; Azizoğlu, Mustafa
    Background The aim of this study was to present our experience in the use of crystallized phenol (CP) to treat pediatric patients with 'simple' and complex' Pilonidal sinus disease (PSD). Materials and methods Patients who underwent CP treatment in between January 2015 and January 2020 were evaluated retrospectively, using prospectively collected data. The patients were divided into simple and complicated groups. The groups were assigned depending on the number of sinuses and clinical presentation. The groups were compared in terms of age, sex, number of sessions, cost analysis, body mass index (BMI), recurrence, time resolution, cosmetic results, results /improvement, and complications. Results This study included 54 patients: 28 (52%) girls and 26 (48%) boys. The mean number of sinuses was 2.4. Symptoms included discharge in 50 (92%) patients, and pain in 42 (78%) patients. Fifty (93%) patients experienced mild pain during the procedure, whereas four (7%) patients had moderate pain. The mean number of CP sessions was 2.9; mean numbers of CP sessions were 2.2 and 4.2 in the Simple and Complicated groups. In total, 5 of 54 patients (9%) had recurrence.At the end of treatment, therapeutic success was achieved in 49 of 54 (91%) patients: 31 of 33 (94%) patients in the Simple group and 18 of 21 patients (86%) in the complicated group. The mean treatment cost for the whole cohort was $17.40. One patient (2%) presented with moderate skin burns. Cosmesis was deemed acceptable by patients, although there was evidence of minor skin burns following the procedure. Conclusions The findings showed that the CP procedure was advantageous for treatment of PSD, because it was minimally invasive, cost-effective, provided good cosmesis, and had a high success rate and low complication rate. Furthermore, it did not require prior examination, and could be performed under local anesthesia. Therefore, the CP procedure may be useful as a first-line treatment option in children with PSD
  • Küçük Resim
    Öğe
    A different approach to leakage of esophageal atresia in children
    (Turkish Association of Trauma and Emergency Surgery, 2020) Basuguy, Erol; Okur, Mehmet Hanifi; Arslan, Serkan; Zeytun, Hikmet; Aydoǧdu, Bahattin
    BACKGROUND: In this study, we aimed to present the results of patients treated for esophageal leakage with a different conservative approach. METHODS: Ninety-eight patients with esophageal atresia and tracheoesophageal fistula (EA) who underwent surgery in our clinic between February 2013 and January 2018 were retrospectively reviewed in this study. Patients’ anastomosis leakage, gestational week, gender, body weight, referral date, recovery time and stenosis were recorded. After leakage detection, the nasogastric catheter was fluoroscopically converted into a nasojejunal catheter using a guidewire and feeding continued. RESULTS: Anastomotic leakage developed in 18 (18.3%) patients. The average gestational age at birth was 35.4 weeks; the patients included ten girls and eight boys of average weight 2.41 kg; the average referral period was 2.1 days after birth and the average time of surgery was 2.4 days after birth. The average recovery time was 21.1 days (range: 8–60 days). Eight patients developed stenosis that recovered with dilatation. CONCLUSION: Our findings suggest that our conservative treatment approach, which uses a nasojejunal catheter, is an effective method that would reduce complications, enable earlier feeding, and reduce the cost compared to other treatment approaches.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Disfonksiyonel işemeli çocuklarda üriner biofeedback tedavisinin
    (2014) Okur, Mehmet Hanifi; Arslan, Mehmet Şerif; Aydoğdu, Bahattin; Arslan, Serkan; Zeytun, Hikmet; Basuguy, Erol; Önen, Abdurrahman; Uygun, İbrahim; Çiğdem, Murat Kemal; Otçu, Selçuk
    Özet: Giriş: İşeme disfonksiyonları (İD), çocuk üroloji polikliniklerindeki hastaların yaklaşık %40’ını oluşturan oldukça yaygın bir problemdir. Üroflometri tanı ve takipte kullanılabilen non invaziv bir testtir. Bu çalışmada, İD tedavisinde aktif pelvik taban kaslarının (PTK) gevşetilmesini amaçlayan biofeedback ve Kegel egzersizleri kombinasyon tedavisinin etkinliğini göstermeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışma da elektromyografi (EMG)’li üroflometride ile işeme esnasında EMG’de PTK aktif olarak saptanan İD tanısı konan hastalar çalışmaya dahil edildi. İşeme paternleri stacatto, interrupted, plato ve normal olarak sınıflandırıldı. Biofeedback tedavisinde çocuklara gluteal ve karın kaslarını kullanmadan sadece sfinkter kontraksiyonu yapması öğretildi. Her seans 3 saniye kontraksiyon ve 10 sn gevşeme peryotları şeklinde 10 dakika uygulandı. Ayrıca kombine tedavi olarak Kegel egzersizleriyle aktif PTK gevşetilmesi öğretildi. Sonrasında evlerinde egzersizlere, günde 2 defa 10’ar dakika 3 sn sıkma 10 sn gevşeme seanslarına ebeveyn gözetiminde 6 ay boyunca devam edildi. Bulgular: Gündüz idrar kaçırması, ani işeme ihtiyacı, kaka yapmada zorluk, gece idrar kaçırması, tekrarlayan İYE, işeme esnasında ıkınma şikayetleriyle başvuran 150 hastadan EMG’li üroflometrilerinde aktif PTK tespit edilen 78 hasta İD tanısıyla çalışmaya dahil edildi. Olguların yaşları 6 ile 17 yıl arasında değişmekte olup, ortalama yaş 6,5 yıl idi. Olguların 31 (%39,7)’i erkek, 47 (%60,3)’si kız idi. Üroflometride 78 hastanın; 37 (%47,4) staccato, 24 (%30,7) normal, 12 (%15,3) plato ve 5 (%6,4)’inde interrupted işeme paternleri saptandı. 6 aylık tedavi sonrasında uykuda işeme şikayeti olan olguların %68,8’inde, urge inkontinanslıların %72,8’inde, tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonluların %81’inde, kabızlığı olanların %85’inde, vezikoüreteralreflüsü olanların %77’inde, rezidü idrar saptanan olguların %79’unda tam düzelme sağlandı. Sonuç: İD kliniğine kabızlık, üriner inkontinans, enürezis noktürna, tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonları eşlik edebilir. Dikkatli bir planlama ve düzenli kontrollerle 5 yaş ve üzeri çocuklarda uygulanacak biofeedback ve Kegel egzersizlerinin kombine tedavisi ile hastaların çoğunu bir kısmını tedavi edebiliriz.
  • [ X ]
    Öğe
    Effect of gallic acid on liver injury during obstructive cholestasis after bile duct ligation in rat
    (2021) Ekinci, Aysın; Okur, Mehmet Hanifi; Basuguy, Erol; Arslan, Aziz Serkan; Aydoğdu, Gülay; Zeytun, Hikmet
    Aim: To investigate the hepatoprotective, anti-inflammatory and antioxidant effects of gallic acid (GA) against obstructive cholestasis (OC) -induced liver damage in rats. Methods: Thirty female Sprague-Dawley rats were divided into three groups. Group 1 (n=10) was the sham-operated group. In group 2 and group 3, hepatoduodenal ligament dissection was performed after laparotomy. Once the common bile duct was made apparent, it was ligated with 4/0 silk surgical suture and cut between both sutures. Group 2 (n=10) was the control group. Group 3 (n=10) was the GA group. GA (50 mg/kg) was administered by oral gavage daily for 10 days. At the end of the experiment on day 10, the rats were anesthetized. Fibrosis, inflammation, ductal proliferation and necrosis were evaluated histopathologically. Serum levels of AST, ALT, TBIL, DBIL, LDH and GGT levels were determined. In the serum and liver, TAS, TOS, MDA, TNF-?, IL-1, IL-6, and IL 10 levels were evaluated.Results: When group 2 and group 3 were compared histopathologically, fibrosis and inflammation were significantly lower in group 3. In group 3, all LFTs (except DBIL), liver and serum IL-6, IL-1, TOS, MDA, and TNF-? levels were significantly lower than group 2, whereas IL-10 and TAS values were increased. Conclusion: Findings of this research indicate that GA may be effective against OC-induced liver damage in a rat model. We presume that the beneficial effects of GA are closely associated with its antioxidant and anti-inflammatory activities. Therefore, we think that using GAcan save us time before resorting to the surgical method.
  • [ X ]
    Öğe
    Effects of Carvacrol in an Experimentally Induced Esophageal Burn Model: Expression of VEGF and Caspase-3 Proteins
    (Taylor & Francis Inc, 2021) Zeytun, Hikmet; Ozkorkmaz, Ebru Gokalp
    Introduction: We investigated the therapeutic effects of carvacrol in an experimental esophageal burn rat model with immunohistochemical techniques. Materials and Methods: Three groups were included in this study, composed of eight Wistar albino rats each. The control group was given 1 mL 0.9% (wt/vol) NaCl; esophageal burns were induced in groups 2 and 3 by administration of 1 mL 40% NaOH in the distal 2 cm of the esophagus. The treatment group was administered 75 mg/kg carvacrol in 2 mL 0.9% NaCl for 10 days. After a routine histological examination of the tissues, sections were stained with vascular endothelial growth factor (VEGF) and caspase-3 for immunohistochemical analysis and were examined under a light microscope. Results: In the control group, there were regular cells in the cornified epithelial tissue and cylindrical cells in the basal layer, which faced toward the apical surface in the mitotic phase. The burn group displayed wide degeneration, necrosis, and abundant apoptotic cells in the epithelial tissue as well as intense inflammatory cell infiltration. In the treatment group, there was an increase in mitotic activity in the basal cells of the epithelial layer and degenerative changes, but a preserved epithelial layer and significant cornified structures. The treatment group showed positive caspase-3 expression in some apoptotic cells within the epithelial layer and in connective tissue, and there were only a small number of degenerated cells in the muscle layer. Additionally, in the treatment group, VEGF expression was evident in small numbers of inflammatory cells in the papillary region of the epithelium, and in dilated vascular endothelial cells. Conclusions: Carvacrol may contribute to a reduction in fibrosis by decreasing inflammation and preventing cell apoptosis.
  • [ X ]
    Öğe
    Effects of Ecballium Elaterium on Proinflammatory Cytokines in a Rat Model of Sepsis
    (Taylor & Francis Inc, 2016) Arslan, Mehmet Serif; Basuguy, Erol; Ibiloglu, Ibrahim; Bozdemir, Eda; Zeytun, Hikmet; Sahin, Atalay; Kaplan, Ibrahim
    Objective: Ecballium elaterium (EE) is a plant from Cucurbitaceae family. Its anti-inflammatory role in sepsis is not well understood. We investigated the effects of EE on serum levels of proinflammatory cytokines and further explored the mechanisms underlying histological changes in liver and ileum following EE administration in a polymicrobial sepsis model. Methods: Thirty rats were divided into three groups of 10 rats each. Rats were subjected to sham laparotomy plus normal saline administration (control group, CG), laparotomy with cecal ligation and puncture (CLP) (sepsis group, SG), and laparotomy with CLP plus 2.5mg/kg EE administration (experimental group, EG). Twenty-four hours after laparotomy, animals underwent cardiac puncture, and blood was collected for interleukin 1 (IL-1), interleukin 6 (IL-6), and tumor necrosis factor alpha (TNF-) assessment. Whole sections of liver and ileum tissues were collected for histologic examination. Results: The serum level of IL-6 was significantly lower in EG as compared to SG. Although IL-6 levels were shown a statistically significant (p < 0.0001) decline to near control values, no significant changes were observed in serum levels of IL-1 and TNF- after EE treatment. Histologic examination revealed statistically significant reduction in collagen formation (p = 0.001) on serosal surface of ileum and hepatic venous congestion (p = 0.040) in EG as compared to SG. Conclusion: EE might play a protective role in sepsis prevention and treatment by decreasing IL-6 production and reducing liver damage and may influence bacterial translocation by reinforcing intestinal barrier function.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Immediate primary anastomosis for isolated oesophageal atresia: A single-centre experience
    (Medknow Publications, 2015) Uygun, İbrahim; Zeytun, Hikmet; Otçu, Selçuk
    Background: Isolated oesophageal atresia without tracheo-oesophageal fistula represents a major challenge for most paediatric surgeons. Here, we present our experience with six neonates with isolated oesophageal atresia who successfully underwent immediate primary anastomosis using multiple Livaditis circular myotomy. Materials and Methods: All six neonates were gross type A isolated oesophageal atresia (6%), from among 102 neonates with oesophageal atresia, treated between January 2009 and December 2013. Five neonates were female; one was male. The mean birth weight was 2300 (range 1700-3100) g. Results: All six neonates successfully underwent immediate primary anastomosis using multiple myotomies (mean 3; range 2-4) within 10 (median 3) days after birth. The gap under traction ranged from 6 to 7 cm. One neonate died of a major cardiac anomaly. Another neonate was lost to follow-up after being well for 3 months. Three anastomotic strictures were treated with balloon dilatation, and four anastomotic leaks were treated conservatively. The mean duration of follow-up was 33 months. Conclusions: To treat isolated oesophageal atresia, an immediate primary anastomosis can be achieved using multiple myotomies. Although, this approach is associated with high complication rates, as are other similar approaches, these complications can be overcome.
  • [ X ]
    Öğe
    JEJUNOILEAL PERFORATION AND VOLVULUS CAUSED BY MULTIPLE MAGNET INGESTION
    (Sestre Milosrdnice Univ Hospital, 2015) Arslan, Serkan; Basuguy, Erol; Zeytun, Hikmet; Okur, Mehmet Hanifi; Aydogdu, Bahattin; Arslan, Mehmet Serif
    Foreign body ingestion is a common problem in children, but magnet ingestion is relatively rare. However, when it occurs, it tends to have a high rate of complications. This is a case report of a 3-year-old child who swallowed multiple magnetic toys, subsequently developing jejunoileal perforation and volvulus. This case report indicates that it is best to surgically remove multiple ingested magnets without delay to avoid intestinal perforation, fistula, and other complications such as volvulus.