Yazar "Uğurlu, Pelin" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 6 / 6
  • Küçük Resim
    Öğe
    Aroclor 1254’e maruz kalan elastinin yapısında meydana gelen değişikliklerin incelenmesi
    (Dicle Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 2020) Demirci, Özlem; Uğurlu, Pelin; Bingölbalı, Nurcan Doğan; Acer, Ömer; Kılınç, Ersin
    Elastin prolin, valin ve glisin aminoasitlerinin yoğun olarak yer aldığı hidrofobik bölge ve alanin aminoasitinin yer aldığı çapraz bağlanma bölgesinden oluşan ve omurgalı canlıların dokularına esneklik ve hareketlilik sağlayan bir protein çeşididir. Elastinde meydana gelecek hasarlar pek çok hastalığa neden olduğundan elastin proteini üzerine çok sayıda araştırma yapılmıştır. Fakat toksik bir maddeye maruz kalan elastinde oluşacak hasarla ilgili çalışmalar literatürde sınırlı sayıdadır. Bu amaçla önemli kalıcı organik kirleticilerden biri olan Aroclor 1254’e maruz kalan elastin proteininin yapısında meydana gelen değişiklikler histopatolojik olarak incelenmiş ve oluşan hasarın konsantrasyona bağlı olduğu tespit edilmiştir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Bazı yeni nesil insektisitlerin gammarus kischineffensis (Schellenberg,1937) (Crustacea: Amphipoda) üzerindeki toksik etkilerinin incelenmesi
    (2017) Uğurlu, Pelin; Ünlü, Erhan
    Bu çalışmada indoxacarb, thiamethoxam ve endosulfan içerikli üç ticari insektisidin Gammarus kischineffensis (Schellenberg,1937) üzerindeki akut toksisitesi ve bu pestisitlerin bu canlıların solungaç dokusunda neden olduğu histopatolojik değişikliklerin incelenmesi amaçlanmıştır. Akut toksisite testlerinde G. kischineffensis örnekleri 24, 48, 72 ve 96 saatlik LC50 değerlerini belirlemek için her pestisitin belirli konsantrasyonlarına maruz bırakıldı. Aralık belirleme deneylerinden sonra deney konsantrasyonları indoxacarb için 0.0 (kontrol), 1, 5, 10, 15, 20, 25, 30, 35, 40, 45, 50, 60, 70, 80, 90, 100 mg/l, thiamethoxam için 0.0 (kontrol), 2,5, 5, 7,5, 10, 15, 20, 25, 30, 35, 40, 45, 50, 60, 70, 80, 90, 100 mg/l ve endosulfan için 0.0, 1.0, 2.5, 5.0, 7.5, 10.0, 12.5, 15.0, 17.5, 20 µg/l olarak belirlendi. Yapılan çalışmalar sonucu pestisitlerin 96 saatlik LC50 değerleri indoxacarb için 20.212 mg/l, thiamethoxam 3.751 mg/l ve endosulfan için 1.861 µg/l olarak bulundu. Histolojik çalışma için, bulunan LC50 değerlerinin 1/10, 1/100 ve 1/1000’lik oranları kullanıldı. 7. ve 14. günlerinde her pestisit grubundan 5 er canlı alınarak histolojik çalışma için sakrifiye edildi. Çalışmalar sonucunda indoxacarbın canlıların solungaç dokularında hemositik infiltrasyon, hemokoel atropisi, epitelyum hiperplazisi ve vakuolleşmeye neden olduğu belirlenmiştir. Thiamethoxam ise bu canlıların solungaçlarında hemositik infiltrasyon ve vakuolleşme meydana getirmiştir. Endosulfan canlıların solungaçlarında pillar hücrelerinde hemositik infiltrasyon, epitelyum hiperplazisi meydana getirmiştir. Anahtar kelimeler: indoxacarb, thiamethoxam, endosulfan, Gammarus kischineffensis, akut toksisite.
  • [ X ]
    Öğe
  • Küçük Resim
    Öğe
    Çeşitli pestisitlerin Oreochromis niloticus’da neden olduğu histopatolojik etkiler ve bu etkilerin ışık ve elektron mikroskopları ile değerlendirilmesi
    (2017) Uğurlu, Pelin; Satar, Elif İpek
    Pestisitler başta zirai mücadele olmak üzere birçok alanda yaygın olarak kullanılmaktadır. Ancak önemli yararları olan bu maddelerin birçok zararlı yönleri de bulunmaktadır. Pestisitler kullanıldıkları alanlardan ve üretildikleri tesislerden çeşitli yollarla doğal ortamlara ulaşarak, ekolojik problemlere yol açmaktadır. Bu nedenle doğal ortamlara bulaşan kirleticilerin, bu ortamlarda yaşayan organizmalar üzerinde ne tür etkiler yapabileceğini bilmemiz gerekmektedir. Pestisitlerin organizmalar üzerindeki etkilerinin araştırılmasında çeşitli yöntemler kullanılmaktadır. Bu yöntemler içerisinde en iyi sonuç veren, ortam koşullarına benzer şartlarda uygulanan toksikolojik testlerdir. Uygulanan toksikolojik testler sonucunda elde edilen sonuçlar analiz edilir ve pestisitlerin canlılar üzerindeki olumsuz etkileri belirlenir. Dolayısıyla bu olumsuz etkilere karşı gerekli önlemler alınabilir. Organların ultrasütrüktürel ve histopatolojik incelemeleri çevresel risk değerlendirme çalışmalarında biyobelirteç olarak sıklıkla kullanılırlar. Çevresel kirleticilerin yapısal-fonksiyonel ilişkiler üzerindeki etkisi şiddetli olabilir. Pestisitler gibi kirleticiler bu ilişkiyi bir arada tutan hassas dengeye zarar verebilir. Bu bağlamda canlıların organlarında meydana gelen ultrasütrüktürel yanıtlar organizmaların sağlık durumunu ve çevresel kirleticilerin canlıda meydana getirdiği etkileri belirlemek için önemli ve kullanışlı bir araçtır. Sucul sistemlerde balıklar genellikle bu sistemlerde meydana gelen çevresel kirleticilerin etkisini belirlemede sıklıkla kullanılırlar. Elektron mikroskobik araştırmalar; analitik veya kimyasal metotlarla belirlenemeyen çok düşük konsantrasyonlardaki kirleticilerin ve bilinmeyen bir olay neticesinde günler ya da haftalar sonra ortaya çıkan kötü su kalitesi durumlarından kaynaklanan metabolik bozulmaların teşhisinde etkili bir şekilde kullanılmaktadır. Canlılarda meydana gelen ultrasütrüktürel ve sitopatolojik yanıtlar çevresel kirlenmeyi belirlemek için kullanışlı olan kimyasalların çevresel etkilerini belirlemek için yeterince hassastırlar. Histopatolojik ve ultrasütrüktürel etkiler de dahil olmak üzere hücresel biyobelirteçler canlının iç kimyasında meydana gelen biyokimyasal etkiler ile bireysel ya da popülasyonda meydana gelen etkiler arasında önemli bir bağlantı sağlamaktadır. Bu tür yanıtlar tipik olarak davranış değişikliklerinden önce meydana gelirler ve büyüme ya da üreme parametrelerinden daha hassastırlar. Ayrıca bütünleştirici parametreler olarak tek bir biyokimyasal yanıtın değerlendirilmesinden, bir canlının sağlık durumu hakkında, daha fazla bilgi verirler. Bu çalışmanın amacı, Carbaryl, Diazinon, lamda-cyhalothrin ve Atrazine standartlarına maruz bırakılan Oreochromis niloticus bireylerinin organ (solungaç, karaciğer, böbrek) ve gonad (testisler) histolojisinde meydana gelen değişiklikleri ışık ve elektron mikroskoplarıyla ayrıntılı bir şekilde saptamaktır. Çalışmanın ilk aşamasında canlılar adı geçen pestisitlerin belli konsantrasyonlarına 21 gün süresince maruz bırakılmış ve canlı dokularında meydana gelen histopatolojik değişiklikler ışık mikroskobuyla belirlenmiştir. Daha sonra ultrasütrüktürel ve sitopatolojik değişiklikler Geçirimli (TEM) ve Taramalı (SEM) elektron mikroskoplarıyla incelenmiştir. Çalışma sonucunda etkisine baktığımız bütün pestisitlerin O. niloticus bireylerinin dokularında hem histopatolojik hem de sitopatolojik değişiklikler meydana getirdiği gözlenmiştir. Pestisitler arasında en fazla ve hızlı patolojik etkiyi Lambda-cyhalothrin göstermiştir. Ayrıca maruz kalmış canlılarda meydana gelen patolojik değişimlerin çoğunun metabolik savunma tepkileri olduğu belirlenmiştir. Pestisitlerin konsantrasyona bağlı olarak, maruziyet süresi arttıkça canlılarda gözlenen patolojilerin şiddeti paralel olarak artmıştır. Yaptığımız çalışmalar sonucunda sitopatolojik değişimlerin histopatolojik ve ultrasütrüktürer patolojilerden önce meydana geldiği gözlenmiştir. Çalışmamız için seçtiğimiz balık organları bir kirleticinin etkisinin belirlenmesinde uygun biyobelirteçler olarak önerilebilir. Buna ek olarak çalışmamız sırasında elektron mikroskoplarının kirleticilerin erken etkilerinin belirlenmesinde oldukça kullanışlı oldukları gözlenmiştir. Ancak kirleticilerin daha erken etkilerini belirlemek için daha ayrıntılı, moleküler ve gen ekspresyonu düzeyinde, araştırmaların yapılması ihtiyacı olduğu düşünülmektedir. Anahtar Kelimeler: Oreochromis niloticus, Sitopatoloji, Histopatoloji, Ultrasütrüktür, Pestisit, TEM, SEM, Atrazin, Diazinon, Lambda-cyhalothrin, Carbaryl
  • Küçük Resim
    Öğe
    Impact of diazinon standard on histopathological and ultrastructural properties on brain tissue of oreochromis niloticus (Linnaeus, 1758)
    (Dicle Üniversitesi Veteriner Fakültesi, 2024) Uğurlu, Pelin; Satar, Elif İpek; Çiçek, Tarık
    In this study, the histopathological and ultrastructural alterations in the brain tissue of Oreochromis niloticus (Linnaeus, 1758) exposed to a sublethal concentration of diazinon standard for 21 days were determined. For this purpose, O. niloticus individuals were exposed to 280 µg/L (LC50/10) diazinon concentration for 21 days and on the 7th, 14th and 21st days of the exposure, the brain samples of these individuals were removed. After the histological and ultrastructural preparations of the brain samples, the prepared samples were evaluated with light and transmission electron microscopes (TEM). Examination of the samples indicated that a sublethal dose of diazinon induced histopathological and ultrastructural modifications in the brain tissue of O. niloticus. The severity of these alterations was increased with the duration of the time. The most severe histopathological alteration was necrosis determined on the 14th and 21st days of exposure. However, histopathologically the most frequent changes were cloudy swelling, hypertrophy and pycnotic nucleus in the glial cells of the brain. Ultrastructurally, mitochondrial degeneration, cristolysis, axon and dendrite deformations were seen in the tissues. These ultrastructural findings showed that the sublethal concentration of diazinon disturbed the energy metabolism of the cells which might result in neurodegenerative dysfunction of O. niloticus brain.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Toxic effects of commercial grade indoxacarb and endosulfan on Gammarus kischineffensis (Schellenberg, 1937) (Crustacea: Amphipoda)
    (Elsevier Ltd., 2024) Uğurlu, Pelin; Satar, Elif İpek; Ünlü, Erhan
    This study was designed to investigate the toxic effects of two frequently used commercial insecticides containing endosulfan and indoxacarb on a freshwater amphipod Gammarus kischineffensis. In this context, the 24, 48, 72 and 96 h LC50 values of these pesticides were determined for G. kischineffensis. Then the histopathological effects of these pesticides on the gill tissues of this species were evaluated. At the end of the study, the 96 h LC50 values of commercial-grade endosulfan and indoxacarb for G. kischineffensis were determined as 1.861 μg L−1 and 20.212 mg L−1, respectively. Histopathologically, the most common histopathological alterations in individuals exposed to sublethal concentrations of commercial-grade endosulfan and indoxacarb were pillar cell hypertrophy resulting in atrophy of the hemocoelic space and hemocytic infiltration. Considering these results, it can be said that commercial-grade endosulfan is extremely and indoxacarb is slightly toxic to G. kischineffensis.