Yazar "Turgay, Nevin" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 3 / 3
  • Küçük Resim
    Öğe
    Evaluating the glucantime concentration for the ex vivo glial cell model of antimony-resistant leishmania tropica amastigotes
    (Galenos Publishing House, 2021) Zorbozan, Orçun; Evren, Vedat; Harman, Mehmet; Özbilgin, Ahmet; Yılmaz, Özlem Alkan; Turgay, Nevin
    Objective: Because the protocols used in the treatment of leishmaniasis can be toxic and have many limitations, such as the development of resistance against such protocols, new treatment options are needed, especially against resistant patients. Ex vivo models may be a good source for evaluating new drug options for patients with antimony-resistant parasites. This study aimed to evaluate the Glucantime concentration for our ex vivo glial cell amastigote model we had defined in previous work. Methods: We prepared the astroglial cell culture from brains of 2 to 3 day old neonatal Sprague-Dawley rats under sterile conditions by modifying McCarthy’s method. Four plates of cells were infected with antimony-resistant Leishmania tropica promastigotes. After 24 h of incubation, we added Glucantime to 3 plates with different concentrations. After 72 h, we removed the supernatant and then dried, fixed, and stained the plates with Giemsa to count the amastigotes in the glial cells. Results: We observed the amastigotes in glial cells in the control flask. Glial cells were ruined in flasks, which include 75 µg/ mL and 37.5 µg/mL Glucantime. The number of amastigotes per 100 glial cells was 116 for the flask with 7.5 µg/mL Glucantime concentration, while 487 for the control flask. Conclusion: We found that while high concentrations of Glucantime were toxic for glial cells, 7.5 µg/mL Glucantime concentration managed to reduce the number of Leishmania tropica amastigotes in glial cells.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Kronik kutanöz leishmaniasis’te miltefosin etkinliğinin in vitro olarak araştırılması
    (Türk Parazitoloji Derneği, 2022) Tunalı, Varol; Harman, Mehmet; Çavuş, İbrahim; Zorbozan, Orçun; Özbilgin, Ahmet; Turgay, Nevin
    Amaç: Leishmaniasis, Dünya Sağlık Örgütü’nün ihmal edilen hastalıklar sıralamasında sıtmadan sonra dünyada en fazla ölüme sebep olan ikinci paraziter hastalıktır. Kutanöz leishmaniasis (KL), Leishmaniasis’in en yaygın görülen formu olup, çatışma ve çevresel faktörlerden dolayı, insidansı artmakta olan az sayıdaki bulaşıcı hastalıklardan biri olarak bilinmektedir. KL iki ana gruba ayrılabilir: Akut KL (AKL) ve kronik KL (KKL). Bu çalışmada, oral yol ile kullanılan bir alkilfosfolipid analoğu olan miltefosinin, standart tedavide kullanılan beş değerli antimon bileşiklerine göre tedavi etkinliğinin in vitro olarak karşılaştırılması amaçlanmıştır. Yöntemler: Çalışmada, daha önce 5 KKL hastasından elde edilen hasta örnekleri kullanılmıştır. Bu izolatlara internal transcribed spacer-1 problu gerçek zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu testi uygulanarak genotipleme yapılmıştır. Genotipleme sonrası, meglumin antimoniat (MA) ve miltefosine karşı etkinliklerini değerlendirmek amacıyla in vitro ilaç etkinliği testleri uygulanmıştır. MA ve miltefosinden hazırlanan seri sulandırımlar (512, 256, 128, 64, 32, 16, 8 ve 4 µg/mL) RPMI 1640 besiyeri (%15 FCS eklenmiş) içinde 96’lık düz tabanlı hücre kültürü plaklarında 100 µL olarak hazırlanmış ve 48 saat boyunca 24 °C’lik etüvlerde enkübe edilmiştir. İlaçların Leishmania spp. promastigotları üzerindeki etkisi, 24. ve 48. saatlerde, hemositometri lamında sayılarak ve XTT hücre canlılık testi ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Tüm örnekler L. tropica olarak genotiplenmiştir. İlk 24 saat sonunda yapılan hemositometri ve XTT testleri sonucunda, miltefosin ve MA’ın tam leishmanisidal etki gösterdiği minimum konsantrasyon sırasıyla 128 µg/mL ve 256 µg/mL olarak saptanmıştır. Kırk sekizinci saatteki incelemede, miltefosin ve MA’nın minimum etkin konsantrasyonu 32 µg/mL ve 64 µg/mL olarak izlenmiştir. Hemositometri ile sayım ve XTT yöntemi sonuçları korelasyon göstermektedir. Sonuç: Literatürde, KKL hasta örneklerinde miltefosin etkinliğinin değerlendirildiği bir çalışma bulunmamaktadır. Bu özel hasta grubunda karşılaşılan tedavi zorluklarının giderilmesi için daha fazla çalışma yapılması gerekmektedir. Elde ettiğimiz sonuçlara göre, miltefosinin KKL tedavisinde etkili bir ajan olduğu görülmüş ve miltefosin ile yapılacak klinik çalışmaların değerli veriler sunacağı sonucuna varılmıştır.
  • [ X ]
    Öğe
    Overcoming the Challenge;In VivoEfficacy of Miltefosine for Chronic Cutaneous Leishmaniasis
    (Springer Int Publ Ag, 2021) Tunali, Varol; Harman, Mehmet; cavus, Ibrahim; Gunduz, Cumhur; Ozbilgin, Ahmet; Turgay, Nevin
    Background Cutaneous Leishmaniasis (CL) is the most common form of leishmaniasis. CL can be divided into two major groups: acute CL (ACL) and chronic CL (CCL). The aim of this study is to compare the efficacy of miltefosin and pentavalent antimony compoundsin vivowith the CCL patient samples. Materials Three study groups were formed, each consisting of five male Mus musculus (Balb/C) mice. In this model, promastigotes from the culture of a CCL patient were utilized. 100 mu LL. tropicapromastigote suspension with a density of 10(8)promastigotes/ml were injected into the hint-right footpad of each experimental animal intradermally. Footpads of the mice were measured every two weeks until 24th week. From the 13th week, miltefosin 50 mg/kg/day was administered orally using gavage for 21 days, Meglumin antimoniate (MA) was administered by intramuscular (IM) injection daily for 21 days at 50 mg/kg/day and saline was administered IM for 21 days for the miltefosine, MA and control group, respectively. Results The footpad measurements of the miltefosine group were lower than the control group statistically. Between the MA group and the miltefosine group and MA group and the control group, there was no statistically significant difference. Giemsa stained slides revealed amastigotes in one, two and all of the slides for the miltefosine, MA and control group, respectively. Molecular tests were performed with the Rotor-Gene device andL. tropicaconsistent peaks were obtained in one of the miltefosine group, four in the MA group and all mice in the control group. Conclusions Demonstration of both clinical and laboratory improvement in four of the five experimental animals provides strong evidence that miltefosine is an effective drug in the treatment of CCL. In the literature, no clinical or laboratory studies using miltefosine have been performed with CCL patients only.