Yazar "Sucu, Mehmet Murat" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 3 / 3
  • Küçük Resim
    Öğe
    Akut koroner sendromlu genç kadın ve erkeklerde homosistein ve lipoprotein (a) düzeylerinin artmış koroner arter hastalığı riski ile ilişkisi
    (Dicle Üniversitesi, Tıp Fakültesi, 2001) Sucu, Mehmet Murat; Toprak, Nizamettin
    Plazma homosistein ve Lipoprotein(a) yüksekliğinin koroner arter hastalığında risk faktörü olarak etkileri son zamanlarda sık araştırılmış olmakla birlikte, çalışma ve meta-analiz sonuçları hala çelişkilidir. Ayrıca toplumumuzda genç yaşta koroner arter hastalığı olanlar arasında, bunların risk faktörü olarak araştırıldığı yeteri kadar çalışma bulunmamaktadır. Bu amaçla akut koroner sendromlu 45 yaş altı 92 hasta ve 30 kontrol grubu üzerinde homosistein ve Lp(a)'nın risk faktörü olarak önemlerini ve birbirleri ile olan etkileşimlerini araştırdık. Akut koroner sendromlu genç hastalarda plazma homosistein düzeyi kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha yüksek bulunmakla birlikte [ geometrik ortalama 12,4 umol/L(%95 CI 10,9umol/l_ (%95 CI 5,l-14,9],Lp(a) her iki grupta benzer düzeydeydi. Kırkbeş yaş altında infarktüs için en ciddi bağımsız risk faktörleri sırasıyla sigara içiciliği (p=0,0001), hipertansiyon (p=0,05) ve LDL-C (p=0,005) idi. Ayrıca homosisteinin plazmada 15 umol/L'in üzerinde olmasının genç hastalarda KAH için diğer bir bağımsız bir risk faktörü olduğu saptandı. (p=0, 04, RO;%95 CI 1,74-86,5). Ancak Lp(a)'nın genç hastalar için ne tek başına ne de diğer risk faktörleriyle birlikte analiz edildiğinde, myokard infarktüsü için bir risk faktörü olmadığı görüldü. Lipoprotein (a)'nın homosisteinin akut koroner sendromun risk oranını arttırıcı etkisi de yoktu. Sigara içenlerde homosistein düzeyi içmeyenlere göre daha yüksekti (p=0,03). Homosistein ile HDL-C, LDL-C, sigara, Total kolesterol/H DL-C arasında korelasyon tespit edildi. Sonuç olarak 45 yaş altında plazma homosistein düzeyinin 15 umol/L'nin üstünde olması KAH için önemli bir bağımsız bir risk faktörü olduğu kanısına varıldı. Lipoprotein(a) yüksekliğinin ise bu grupta KAH için bir risk oluşturmadığı ve homosisteinin etkisini artırıcı bir özelliğinin olmadığı saptandı.
  • [ X ]
    Öğe
    İskemik olmayan diyabetik otonomik nöropatili hastalarda tredmil egzersiz testi parametreleri ile kalp hızı değişkenlerinin değerlendirilmesi
    (2006) Temam, Yusuf; Temamoğulları, Ali Vahip; Sucu, Mehmet Murat; Batıraliyev, Talantbek
    Amaç: İskemik olmayan nöropatili diyabetik hastalarda kalp hızı değişkenliği ile tredmil egzersiz testi parametreleri arasındaki ilişki incelendi. Çalışma planı: Çalışmaya 38 hasta (20 kadın 18 erkek; ort. yaş 50±11) alındı. Hastalara standart kardiyovasküler otonomik nöropati (KON) testleri, Bruce maksimal tredmil testi, 24 saatlik Holter-EKG monitörizasyonu, zaman ve frekansa bağlı kalp hızı değişkenliği incelemesi yapıldı. Zamana bağlı parametreler olarak SDNN, SDANN, SD, RMSSD, PNN50 alındı. SDNN için 100 msn, RMSSD için 25 msn, SDANN için 92 msn, SD için 35 msn, PNN50 için 7500 kesim değerleri olarak kabul edildi. Bulgular: Egzersiz testinde ulaşılan MET değerleri ve egzersiz zamanı, Holter-EKG kaydındaki en düşük ve ortalama kalp hızları, başta SD ve SDNN olmak üzere çeşitli KHD parametreleriyle çeşitli derecelerde ilişki gösterdi. MET değerleri ve egzersiz zamanı ile KON derecesi arasında ilişki bulunmadı. Egzersiz parametrelerinden en yüksek hız ve hedef hız yüzdesi (kronotropik parametereler) ile basınç hız ürünü KON derecesi arasında orta derecede ilişki görüldü. Tredmil testi yetersiz bulunan hastaların Holter-EKG kayıtlarında anlamlı olarak daha yüksek minimal hız görüldü (p=0.05). Ayrıca, SDNN, SD, RMSSD ve PNN50 değerleri anlamlı olarak daha düşüktü (p<0.05). 5 MET veya altında efor harcayan hastalarda SDANN değerleri anlamlı azalma gösterirken,10 MET’in üzerinde efor harcayanlarda SDANN değerleri normalin üzerine çıktı (p<0.05). Sonuç: İskemik olmayan tip II diyabetli hastalarda otonomik nöropati KHD parametreleriyle yakından ilişkilidir ve bu hastalarda egzersiz yanıtı bozulmuştur.
  • [ X ]
    Öğe
    Relationship between treadmill exercise test parameters and heart rate variability in patients with nonischemic diabetic autonomic neuropathy
    (Aves, 2006) Temamogullari, Ali Vahip; Sucu, Mehmet Murat; Temam, Yusuf; Batiraliyev, Talantbek
    Objectives: We investigated the relationship between heart rate variability (HRV) and treadmill variables in nonischemic neuropathic patients. Study design: The study included 38 patients (20 men, 18 women; mean age 50 +/- 11 years). All the patients underwent standard tests for cardiovascular autonomic neuropathy (CAN), maximal exercise treadmill testing according to the Bruce protocol, 24-hour Holter ECG monitoring, and time-and frequency-domain analysis of HRV. Time-dependent parameters included SDNN, SDANN, SD, RMSSD, and PNN50, with cut-off values being 100 ms, 25 ms, 92 ms, 35 ms, and 7500, respectively. Results: MET scores and exercise time reached in exercise test showed varying correlations with the lowest and mean heart rates recorded by Holter ECG monitoring and HRV parameters, in particular with SD and SDNN, whereas they were not correlated with CAN scores. Moderate correlations were found between chronotropic parameters of exercise test (maximal heart rate and percent maximal heart rate) and pressure-rate product associated with CAN severity. Patients with an insufficient treadmill test had significantly higher minimal rates on Holter monitoring (p= 0.05) and significantly lower values for SDNN, SD, RMSSD, and PNN50 (p<0.05). Patients with an effort capacity of 5 METs or lower had significantly decreased SDANN values, while those reaching 10 METs or more had above-normal SDANN values (p<0.05). Conclusion: Autonomic neuropathy is closely related with HRV parameters in patients with nonischemic type II diabetes and is associated with a disturbed exercise response.