Yazar "Obut, Mehmet" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 12 / 12
  • [ X ]
    Öğe
    Can clomiphene citrate resistance be predicted by RDW-CV levels in infertile women with PCOS?
    (Wolters Kluwer Medknow Publications, 2019) Peker, Nurullah; Ege, Serhat; Bademkiran, Muhammet Hanifi; Aydin, Edip; Karacor, Talip; Obut, Mehmet; Arac, Esref
    Objective: To identify whether red blood cell distribution width coefficient of variation (RDW-CV) and mean platelet volume (MPV) levels can predict clomiphene citrate resistance (CC-R) in infertile, anovulatory females with polycystic ovarian syndrome (PCOS). Methods: A total of 89 infertile patients who were admitted to a tertiary center diagnosed with non-obese PCOS were included in this study. The patients were divided into two groups: the first group comprised 53 non-obese patients with PCOS and CC-R, and the second group included 36 non-obese patients with PCOS and CC-S. RDW-CV, RDW-SD, and MPV values, along with routine whole blood count parameters were compared between the groups. Results: RDW-CV values were found to be significantly higher in the patients with CC-R compared to those with CC-S (P < 0.05). The sensitivity, specificity, positive, and negative predictive values were found to be 69%, 58.1%, 34.5%, and 12.5%, respectively, at an RDW-CV level of 12.85. The odds ratio was calculated as 3.077 (95% CI 1.245-7.603) in terms of the cut-off point. Conclusion: We think that RDW-CV which is a marker of inflammation is a simple, cheap, and accessible marker for the prediction of CC resistance.
  • [ X ]
    Öğe
    Comparison of The Efficacy of Letrozole and Gonadotropin Combination Versus Gonadotropin Alone In Intrauterine Insemination Cycles In Patients With Unexplained Infertility
    (2020) Oğlak, Süleyman Cemil; Ege, Serhat; Otçu, Serap Mutlu Özçelik; Obut, Mehmet; Kahveci, Bekir; Yıldız, İsmail; Sakar, Mehmet Nafi
    This study aimed to determine the outcomes of combined treatment of letrozole (LTZ) with recombinant follicle -stimulating hormone (rFSH) in comparison with rFSH alone in intrauterine insemination (IUI) cycles.This study consisted of 86 patients who experienced 106 IUI cycle s. Patients were classified into two treatment groups:group I underwent a combination of LTZ plus rFSH, and group II received rFSH alone. Ovulation was triggered withhuman chorionic gonadotropin (hCG), and IUI performed 36 hours later. The number of follicles ?18 mm, endometrialthickness, required dose of FSH, duration of ovulation induction (OI), clinical pregnancy rates, multiple pregnancy rates,spontaneous abortion rates, and live birth rates were evaluated.The total required rFSH dose during the OI was significantly lower in the LTZ-rFSH combination group than the rFSHalone group (401.2±177.1 IU and 770.1±345.8 IU, respectively, p<0.001). The days of stimulation with rFSH were alsolower in the LTZ co-treatment group than the rFSH-alone group (5.2±1.3 days and 10.1±3.0 days, respectively, p<0.001).Clinical pregnancy rate was 17.0% in LTZ-rFSH group, and 15.2% in rFSH group (p>0.05).The combined use of LTZ with rFSH resulted in a lower required dose of rFSH, a similar and ac ceptable endometrialthickness at the day of hCG administration, and comparable pregnancy rate compared with rFSH alone
  • Küçük Resim
    Öğe
    Diyarbakır ilindeki gebe kadınlarda Toksoplazma, Rubella ve Sitomegalovirus seroprevalansı
    (Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2019) Obut, Mehmet; Doğan, Yasemin; Bademkıran, Muhammed Hanifi; Akgöl, Sedat; Kahveci, Bekir; Peker, Nurullah; Uzundere, Osman; Kaçar, Cem Kıvılcım; Özbek, Erdal; Gül, Talip
    Amaç: Bu çalışmada; gebelerde, Toxoplasma gondii, Rubella virüs ve Cytomegalovirus infeksiyonlarının bölgemizdeki seroprevalanslarının belirlemesi amaçlanmıştır. Yöntemler: Bu çalışmada hastanemize Eylül 2016 ile Haziran 2018 tarihleri arasında kadın hastalıkları ve doğum polikliniklerine ilk prenatal vizite gelen 18-45 yaş arası gebeler dahil edildi. Bu hastalardan Toxoplasma gondii, Rubella ve Cytomegalovirus virüs serolojisi çalışılanların test sonuçları retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Toxoplasma gondii antikorları açısından 8175 hastanın 2853’ inde (%34,9) anti toksoplazma gondii IgG antikorları, 91’ inde (%1,1) anti Toxoplasma gondii IgM antikorları pozitif olarak saptandı. Cytomegalovirus antikorları açısından 2797 hastanın 2775’ inde (%99,2) anti Cytomegalovirus IgG, 20’ sinde (%0,7) anti Cytomegalovirus IgM pozitif olarak saptandı. Rubella virüs antikorları açısından 8158 hastanın 7677’ sinde (%94,1) anti Rubellavirus IgG, 5’ inde (%0,1) anti Rubellavirus IgM pozitif olarak saptandı. Sonuç: Bu çalışmada hastanemize başvuran gebelerin çoğunun toksoplazma seronegatif (%65,1) olduğu tespit edildi. Rubella seroprevalansı (%94,1) Türkiye verileri ile uyumludur. Gebelerin Cytomegalovirus seroprevalansı için seropozitiflik oranı (%99,2) dünya verileri ile uyumludur.
  • [ X ]
    Öğe
    An investigation of the effect of placental growth factor on intrapartum fetal compromise prediction in term-induced high risk pregnancies
    (Via Medica, 2018) Budak, Mehmet Sukru; Toprak, Gulten; Akgol, Sedat; Obut, Mehmet; Oglak, Cemil; Bagli, Ihsan; Kahramanoglu, Ilker
    Objectives: To date, there is no available test to predict the risk of intrapartum fetal compromise (IFC) during labor, either starting spontaneously or induced due to obstetrics indications. The aim of this study was to examine the effectiveness of placental growth factor (PIGF) in identifying cases that develop intrapartum fetal compromise (IFC) in term high-risk pregnancies induced for labor. Material and methods: This prospective cross-sectional study was conducted on 40 IFC+ cases and 40 IFC- cases with high-risk term pregnancy and labor induction started in the Health Sciences University Gazi Yasargil Training and Research Hospital, between January 2018 and April 2018. Comparisons were made between the groups in respect of placental growth factor (PIGF) levels, and obstetric and neonatal outcomes. Results: The PIGF level was found to be statistically significantly lower in the IFC+ cases compared to the IFC- cases. For a PIGF cutoff value of 32 pg/mL for the prediction of IFC+ cases, sensitivity was 74.4%, specificity 73.2%, NPV 75% and PPV 72.5%, with a statistically significant difference determined between the groups. The IFC+ development risk increased 7.91-fold in patients with PIGF <= 32 pg/mL. Conclusions: The PIGF levels in cases of IFC+ high risk pregnancies were found to be statistically significantly lower than those of IFC-cases. However, further, large-scale randomized controlled research is necessary to demonstrate this relationship better.
  • [ X ]
    Öğe
    Mevsimsel Sıcaklık Değişikliklerinin Gestasyonel Diabetes Mellitus Prevalansı Üzerine Etkisi
    (2021) Obut, Mehmet; Kahramanoğlu, Özge; Budak, Mehmet Sukru; Andan, Cengiz; Akgöl, Sedat; Kahveci, Bekir; Kahramanoğlu, İlker
    Amaç: Bu çalışmada, ortam sıcaklığındaki mevsimsel değişikliklerin gestasyonel diabetes mellitus (GDM) prevalansı üzerine etkisinin araştırılmasıamaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Ocak 2017-Aralık 2017 tarihleri arasında, yazları sıcak ve kurak, kışın soğuk ve yağışlı bir şehir olan Diyarbakır’da Sağlık BilimleriÜniversitesi, Gazi Yaşargil Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde GDM taraması yapılan 24.-28. haftalarında olan gebelerin sonuçları retrospektif olarak değerlendirildi. GDM taraması yapılan hamile kadınlar mevsimlere göre dört gruba ayrıldı. Farklı mevsimlerde GDM tanısı konulan gebelerde GDM prevalansı açısından bir karşılaştırma yapıldı.Bulgular: Taranan 3.618 gebe arasından %7,5’i (n=272) GDM tanısı aldı. GDM olgularının mevsimsel dağılımı kışın %6,4 (n=54), ilkbaharda %8,3 (n=78), yaz aylarında %9,2 (n=84) ve sonbaharda %6,1 (n=56) olmuştur. Mevsimsel dağılım açısından anlamlı bir fark gözlendi (p<0,05).Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları, mevsimsel sıcaklık değişimlerinin GDM prevalansı üzerinde anlamlı bir etkisi olduğunu göstermiştir. Ancak, bu ilişkiyi daha iyi göstermek için daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır
  • Küçük Resim
    Öğe
    PALM-COEIN classification system of FIGO vs the classic terminology in patients with abnormal uterine bleeding
    (Via Medica, 2021) Kahveci, Bekir; Budak, Mehmet Şükrü; Ege, Serhat; Obut, Mehmet; Bağlı, İhsan; Oğlak, Süleyman Cemil; Vardar, Mehmet Ali
    Objectives: To evaluate the FIGO's novel classification system versus the classic terminology in patients with abnormal uterine bleeding. Material and methods: A retrospective study was carried out between August 2015 and September 2019 in the Health Sciences University Gazi Yasargil Training and Research Hospital. The pathology reports of the patients were classified according to the PALM-COEIN method and were compared with classical terminology. The operated patients with fibroids reported in the pathology results were classified as subgroups of fibroids. Results: Evaluation was made of a total of 515 women with abnormal uterine bleeding. According to the classical terminology, 137 (26.6%) patients were defined with hypermenorrhea, 74 (14.4%) with menorrhagia, 57 (11.1%) with metrorrhagia, and 246 (47.8%) with menometrorrhagia. In the PALM-COEIN classification system, polyps were determined in 84 (16.3%) cases, adenomyosis in 228 [diffuse adenomyosis:196 (38.1%), local adenomyosis:32 (6.2%)], leiomyoma in 386 [submucous:161 (31.1%), other types: 225 (43.9%)], and malignancy and hyperplasia in 47 (9.1%). Conclusions: The classical terminology for abnormal uterine bleeding is insufficient in terms of etiological pathologies in non-pregnant women of reproductive age. The widespread use of this novel system for the abnormal uterine bleeding classification will provide a more useful communication between physicians and researchers.
  • [ X ]
    Öğe
    A Prospective Study to Evaluate the Predictivity of Risk Malignancy Index in Adnexal Masses
    (2021) Tunc, Senem Yaman; Elmastaş, Narin Yar; Obut, Mehmet
    OBJECTIVE: To evaluate the efficiency of CA-125, menopausal status, ultrasound features and risk malignancy index in predicting malignancy in patients with an adnexal mass. STUDY DESIGN: This study was designed prospectively and 212 patients who applied to our hospital and met the study criteria were included. Preoperatively RMI value was calculated for the differentiation of benign from malignant patients. The diagnosis was confirmed by histopathology. KolmogorovSmirnov, Yates correction, Pearson Chi-Square and Student's t-test were used for statistical analysis. ROC curves were drawn as diagnostic tests and the test results were presented. RESULTS: Of 212 patients included in our study, 174 (82%) patients’ were reported as benign, 6 (3%) borderline and 32 (15%) malignant. In predicting malignancy, the malignity risk index with 200 cutoff value the sensitivity and specivity was 87% and 80% respectively. However, when the cutoff value of malignity risk index taken as 112, the sensitivity was unchanged but the specificity increased to 90%. Similarly, when CA-125's cutoff value was taken as 46U/mL, the sensitivity did not change but the specificity increased from 68% to 72%. CONCLUSION: Malignancy risk index is a method that has high sensitivity and specificity. Preoperativeop RMI calculation can provide accurate predictions for the establishment of an appropriate surgical plan for pelvic masses or referral to tertiary centers.
  • [ X ]
    Öğe
    Retrospective analysis of placenta accreta: management strategies - evaluation of 41 cases
    (Via Medica, 2012) Evsen, Mehmet Siddik; Sak, Muhamment Erdal; Soydinc, Hatice Ender; Caca, Fatma Nur; Obut, Mehmet; Gul, Talip
    Objective: The aim of the study was to evaluate maternal characteristics, surgical treatment options, and morbidity of patients with placenta accreta. Methods: We retrospectively reviewed the medical records of placenta accreta patients who were diagnosed and hospitalized between 2006 and 2010 at the Obstetrics and Gynecology Clinics of the Dicle University Hospital (Center A) and Maternity Hospital (Center B) in Diyarbakir, Turkey The data were retrieved from medical charts of both hospitals. Maternal demographic features, clinical outcomes, type of surgical intervention, and complications were evaluated. Results: The incidence of placenta accreta was 1/426 deliveries in Center A and 1/7573 deliveries in Center B over a 5-year period. Thirty-nine (95.1%) patients had placenta previa, and 32 (78.0%) patients had at least one previous cesarean delivery Hysterectomy was performed in 28 (68.3%) of 41 women with placenta accreta and uterine preservation was achieved in 13 (31.7%) of them. One (2.4%) maternal death occurred, Estimated blood loss was >2 liters and all patients required blood products transfusion. Conclusion: Placenta accreta is highly associated with the existence of placenta previa, especially in cases with previous cesarean delivery When placenta accreta is diagnosed or suspected, the patient should be referred to a tertiary center for optimum care, where the obstetrical team should include experienced pelvic surgeons who are capable of performing emergent hysterectomy internal iliac artery ligation, and uterine devascularization procedures.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Sezeryan skar gebeliği: olgu sunumu
    (Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2011) Evsen, Mehmet Sıddık; Vural, Sezin; Obut, Mehmet; Karaçor, Talip; Taner, Mehmet Zeki
    Sezaryen skarına implante olan gebelik, hayati tehlike içerebilen ve artan sezeryan oranı ile sıklığı artan, nadir bir klinik durumdur. Erken tanı ve tedavi bu hastalarda fertilitenin korunması ile beraber hayat kurtarıcı olabilmektedir. Transvajinal ultrasonografide uterin kavitenin boş olması ve servikal kavite varlığı ile anterior istmik bölgede myometrial devamlılığın olmaması ve gebelik ürünün bu bölgeye yerleştiğinin görülmesi tanıyı akla getirmelidir. Bu yazıda skar ektopik gebeliği saptanan hastayı literatür eşliğinde sunmayı amaçladık.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Tekrarlayan gebelik kayıplarında etiyolojik nedenlerin değerlendirilmesi
    (Türk Jinekoloji ve Obstetrik Derneği, 2013) Obut, Mehmet; Evsen, Mehmet Sıddık; Soydinç, Hatice Ender; Sak, Muhammet Erdal; Özler, Ali; Fidanboy, Mehmet; Balkan, Mahmut; Türkyılmaz, Ayşegül; Gül, Talip
    Öz:Amaç: Bu çalışmanın amacı tekrarlayan gebelik kaybı (TGK) olan hastalarda etiyolojik nedenlerin değerlendirilmesidir. Gereç ve yöntemler: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi kadın hastalıkları ve doğum kliniğine, 2008'den 2011 tarihine kadar başvuran hastaların verileri incelendi. Tanıya yönelik tüm testleri hastanemizde yapılmış olan 114 hasta çalışmaya alındı. Etiyolojiye yönelik ebeveyn kromozom analizi, annede antifosfolipid antikor pozitişiği, kongenital uterin anomaliler için histerosalfingografi, trombofilik bozukluklar (faktör V leiden mutasyonu, protrombin gen mutasyonu) ve endokrinolojik (diabetes mellitus, tiroit endokrinopatisi) yönden tetkikleri değerlendirildi. Bulgular: Hastaların ortalama yaşı ve abortus sayıları sırasıyla 29.7±6.6, 3.2±1.3 idi. Elli (%43.9) hastada en az bir etiyolojik neden saptanırken, 64(%56.1) hasta idiopatik olarak değerlendirildi. Majör kromozom anomalisi olarak; dört ebeveynde dokuzuncu kromozomda inversiyon saptandı. Diğer patolojilerin oranı; kongenital uterus anomalisi:14 (%12.3), faktör V Leiden mutasyonu:7 (%6.1), protrombin gen mutasyonu: 6 (%5.3) ve 10 (%8.8) hastada antifosfolipid antikor pozitişiği idi. Ebeveynlerin %34,2'sinde karyotip analizinde 9qh+ izlendi. Sonuç: Major kromozomal anomali, kongenital uterus anomalileri, trombofilik bozukluklar ve çalışmada değerlendirilen diğer patolojik durumlarının oranı daha önce yayınlanmış veriler ile benzer olduğu saptandı. Ebeveynlerin 39'unda (%34,2) 9. kromozomda qh+ (sentromer bölgesinde heterokromazi) polimorfizmi izlendi. Bu sonucun çalışılan toplumun genetik polimorfizmimi? yoksa TGK ile ilişkilimi? olduğunu anlamak için daha ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.
  • [ X ]
    Öğe
    Tekrarlayan gebelik kayıplarında etiyolojik nedenlerin değerlendirilmesi
    (2016) Obut, Mehmet; Evsen, Mehmet Sıddık
    Amaç: Tekrarlayan gebelik kayıplarında etiyolojik nedenlerin değerlendirilmesi. Materyal Metot: Mart 2008 - Mart 2011 tarihlerilerinde, tekrarlayan gebelik kayıpları nedeniyle başvuran, 572 hasta arasından etiyolojiye yönelik kromozom analizi, Diabetes Mellitus, Tiroid endokrinopatisi, Müllerian anomali, Trombofili (MTHFR C677T, MTHFR A1298C, Faktör 5 Leiden mutasyonu, protrombin G20210A gen mutasyonu, protein C eksikliği, protein S eksikliği, antitrombin 3 eksikliği), antifosfolipid sendromu (Antikardiyolipin IgG ve IgM, lupus antikoagülanı) yönünden tetkiklerin tümü yapılmış 114 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Bulgular: Hastaların ortalama yaşı 29.71±6.61, VKİ ortalaması 23.7±5.7, ortalama gravida sayısı 4.14±1,92, ortalama parite sayısı 0.95±1.07, ortalama abort sayıları (3.16±1.31), ortalama yaşayan çocuk sayısı 0.81±0.95 olarak bulundu. Etiyolojik neden olarak 4 ailede majör kromozomal anomali, 6 hastada DM, 11 hastada tiroid endokrinopatisi, 14 hastada mülleriyan anomali, 7 hastada heterozigot Faktör 5 Leiden mutasyonu, 6 hastada heterozigot protrombin gen mutasyonu, 51 hastada heterozigot, 9 hastada homozigot MTHFR C677T mutasyonu, 51 hastada heterozigot, 11 hastada homozigot MTHFR A1298C mutasyonu, 10 hastada protein C eksikliği, 17 hastada protein S eksikliği, 25 hastada antitrombin 3 eksikliği,10 hastada antifosfolipid antikor sendromu tesbit edildi. Çiflerin %42,1’inde eşlerden enaz birinde 9qh+ izlendi. Sonuç: Bölgemiz için TGK olguların etyolojik değerlendirmede çalışılan populasyonda genetik, endokrin, uterin faktör ve trombofili yönünden etyolojik neden olarak literatüre uygun saptadık. Çalışmamızda genetik incelemede 9qh+’liğinin yüksek oranda izlenmesi yeni çalışmalarda değerlendirilmesi gerektiğini düşünmekteyiz.
  • [ X ]
    Öğe
    Tekrarlayangebelik kayıplarında etiyolojik nedenlerin değerlendirilmesi
    (2013) Sak, Muhammet Erdal; Ender, Hatice Soydinç; Özler, Ali; Balkan, Mahmut; Türkyılmaz, Ayşegül; Obut, Mehmet; Evsen, Mehmet Sıddık
    Amaç: Bu çalışmanın amacı tekrarlayan gebelik kaybı (TGK) olan hastalarda etiyolojik nedenlerin değerlendirilmesidir. Gereç ve yöntemler: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi kadın hastalıkları ve doğum kliniğine, 2008'den 2011 tarihine kadar başvuran hastaların verileri incelendi. Tanıya yönelik tüm testleri hastanemizde yapılmış olan 114 hasta çalışmaya alındı. Etiyolojiye yönelik ebeveyn kromozom analizi, annede antifosfolipid antikor pozitişiği, kongenital uterin anomaliler için histerosalfingografi, trombofilik bozukluklar (faktör V leiden mutasyonu, protrombin gen mutasyonu) ve endokrinolojik (diabetes mellitus, tiroit endokrinopatisi) yönden tetkikleri değerlendirildi. Bulgular: Hastaların ortalama yaşı ve abortus sayıları sırasıyla 29.7±6.6, 3.2±1.3 idi. Elli (%43.9) hastada en az bir etiyolojik neden saptanırken, 64(%56.1) hasta idiopatik olarak değerlendirildi. Majör kromozom anomalisi olarak; dört ebeveynde dokuzuncu kromozomda inversiyon saptandı. Diğer patolojilerin oranı; kongenital uterus anomalisi:14 (%12.3), faktör V Leiden mutasyonu:7 (%6.1), protrombin gen mutasyonu: 6 (%5.3) ve 10 (%8.8) hastada antifosfolipid antikor pozitişiği idi. Ebeveynlerin %34,2'sinde karyotip analizinde 9qh+ izlendi. Sonuç: Major kromozomal anomali, kongenital uterus anomalileri, trombofilik bozukluklar ve çalışmada değerlendirilen diğer patolojik durumlarının oranı daha önce yayınlanmış veriler ile benzer olduğu saptandı. Ebeveynlerin 39'unda (%34,2) 9. kromozomda qh+ (sentromer bölgesinde heterokromazi) polimorfizmi izlendi. Bu sonucun çalışılan toplumun genetik polimorfizmimi? yoksa TGK ile ilişkilimi? olduğunu anlamak için daha ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.