Yazar "Kiraz, Mehmet" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 4 / 4
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Acil servise başvuran multitravmalı olgularda, travma skorları ile AT-III, trombosit sayısı, APTT, PT ve fibrinojen düzeylerinin değerlendirilmesi(2000) Kara, İsmail Hamdi; Kiraz, Mehmet; Güloğlu, Cafer; Aldemir, Mustafa; Uğur, Mustafa; Yağmur, YusufBu prospektif çalışmada multitravmalı olgularda AT-III, trombosit sayısı, aPTT, PT ve fibrinojen gibi parametrelerin travmanın şiddeti ve travmadan sonra geçen süre içindeki etkilerinin araştırılması amaçlandı. Ocak 1998-Mart 1999 tarihleri arasında, Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi İlk ve Acil Yardım Servisine başvuran 30 multitravmalı olgu değerlendirildi. Değerlendirmeye esas olacak testler için, kanlar, multitravmalı olguların acil birime başvuruları sırasında ve 3. günde venöz yoldan alındı. Olgular başvuru esnasında Injury Severity Score (ISS) ve Glasgow Coma Score (GCS) ile skorlanarak, 3 gruba ayrıldı: Grup I (n=8)-ISS >25 ve GCS <8 ağır multi travmalı ve ileri derecede kafa travmalı olgular, Grup II (n=8)- ISS >25 ve GCS>12 olan ağır multi travmalı ve hafif kafa travmalı olgular, Grup III (n=14)- ISS <25 ve GCS>12 olan hafif multi travmalı ve hafif kafa travmalı olgular. İstatistiksel analizler SPSS 6.0 bilgisayar programında yapıldı. Gruplara göre olguların hematolojik parametreleri karşılaştırılınca: ISS'nin yüksek olduğu grup II'de, AT-III düzeyi diğer gruplara göre daha düşüktü (p=0.007). Grup II'de AT-III düzeyinin 3.gün nisbeten yükseldiğini izledik. Ancak, AT-III düzeyi, diğer iki gruba göre yine de düşük değerlerde kalmıştır. Grupların AT-III değerleri; Grup I'de 0. gün 32.3±11.5 mg/dl, 3. gün 35±27.9 mg/dl; Grup II'de 0. gün 26.7±8.1 mg/dl, 3. gün 30.8±11.8 mg/dl; Grup III'de 0. gün 39.7±8.9 mg/dl, 3. gün 39.3±14.6 mg/dl şeklinde bulundu. Tüm gruplarda aPTT ve trombosit değişimleri anlamlı bulunmamıştır (P>0.05). Fakat PT, bütün olgularda 0. güne göre 3. gün düşmüştür (P=0.0006). Her üç grubun fibrinojen düzeyleri de normal sınırlarda olmasına rağmen; Grup II'de fibrinojen düzeyi, diğer iki gruba göre 0. günde daha yüksekti (p=0.02), 3. günde ise fark yoktu (p>0.05). Sonuç olarak, Acil Servise başvuran multitravmalı olgularda tromboemboli riskinin arttığı ve tedavinin de, bu durum göz önüne alınarak planlanması gerektiği kanısına varıldı.Öğe Deneysel alkali özofagus yanıklarında nitrik oksitin etkisi(1999) Kara, İsmail Hamdi; Kiraz, Mehmet; Öztürk, Hayrettin; Yağmur, YusufBu deneysel çalışmanın amacı ratlarda alkali ile oluşturulmuş korozif özofagus yanığında nitrik oksitin etkisinin incelenmesi. Çalışmamızda 30 adet Spraque-Dawley cinsi rat (225-250 gram) kullanıldı. Ratlar her biri 10 denekten oluşan 3 gruba ayrıldı. Grup 1 ratlarda (kontrol) özofageal lümen içi normal serum fizyolojikle yıkandı. Grup 2 ratlarda, Gehanno'nun tarif ettiği gibi, %50 NaOH ile standart özofageal yanık oluşturuldu. Grup 3 ratlarda özofageal yanığı takiben yanıklı özofagus lümen içi L-Arginine Metil Ester 10 mg/kg ile yıkandı. Ratların tümü 21. günde sakrifiye edildi. Bütün gruplar histopatolojik olarak submokozada kollajen artışı, muskularis mukoza hasarı, tunika muskularis hasarı açısından değerlendirildi. Grup 1 ratlarda, submukozal kollajen artışı, muskularis mukoza ve tunika muskularis hasarına rastlanmadı. Grup 2 ratlar, Grup 1 ratlarla karşılaştırıldığında, önemli derecede submukozal kollajen artışı, muskularis mukoza hasarı ve tunika muskularis hasarı olduğu gözlendi (Sırasıyla; p<0.0001, -p<0.0001, p<0.0001). Grup 3 ratlarla, Grup 1 ratlar karşılaştırıldığında, submukozal kollojen artışı, muskularis mukoza hasarı ve tunika muskularis hasarı açısından istatistiksel anlamlılık saptandı (Sırasıyla; p<0.001, p<0.05, p=0.05). Grup 3 ratlar, grup 2 ratlarla karşılaştırıldığında, her 3 parametre için istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p<0.003, p<0.05, p<0.001). Alkali özofagus yanıklarında nitrik oksit kullanımı, submukozal kollajen sentezini, muskularis mukoza ve tunika muskularis hasarını azaltabilir, ancak darlık gelişimini engelleyici etkisi belirgin değildir.Öğe Diyarbakır ilinde 0-15 yaş çocuklarda yapılan sağlık taramasının sonuçlarının değerlendirilmesi(Türkiye Aile Hekimleri Uzmanlık Derneği, 1998) Dikici, Bünyamin; Kara, İsmail Hamdi; Boşnak, Mehmet; Kiraz, Mehmet; Karagün, Osman; Haspolat, Yusuf KenanBu makalade, 9-13 fiubat 1998 tarihleri aras›nda Diyarbakır’da yapı- lan sağlık taramasının sonuçlarını değerlendirdik. Tarama sırasında 794 çocuk (374’ü kız, 420’si erkek) muayene edildi. Çocukların ortalama yaşı 6 ± 4 y›l olup, yaşları 5 gün ile 15 yaş arasında değişmekteydi. Tarama sırasında konan tanılar sırasıyla ; üst solunum yolları enfeksiyonu (279, %35.3), protein enerji malnutrisyonu (160, %20) ve parazitik enfestasyonlardı (147, %18.6). 65 hasta (%8.2) ileri bakım amacıyla üniversite hastanesine sevk edildi. Bu çalışma, Diyarbakır’da; sosyo-ekonomik problemlerin ve birinci basamak sağlık hizmetlerindeki yetersizliğin, çocuklar arasında enfeksiyon hastalıklarını, özellikle de solunum sistemi enfeksiyonlarını arttırdığını ortaya koydu. Bu sonuç, birinci basamak sağlık hizmetlerinin aile hekimlerinin gözetimi altında geliştirlmesi gerektiğini düşündürmüştür.Öğe Hemodiyaliz hastalarında serum çinko ve bakır düzeylerinin incelenmesi(2018) Kiraz, Mehmet; Yılmaz, M. EminSon dönem böbrek yetmezliği nedeniyle hemodiyalizle tedavi edilen hastalarda serum çinko ve bakır düzeylerini belirlemeyi ve diyaliz süresinin bu eser elementler üzerine olan etkisini araştırmayı amaçladık. Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hemodiyaliz Ünitesinde tedavileri sürdürülen 1 7'si erkek, 9'u kadın, yaşları 18-67 arasında, ortalama yaş 43±15 olan, 26 hasta ile bu hastalarla; yaş, cins, yerleşim yeri gibi demografik faktörleri eşleştirilen 13'ü erkek, 13'ü kadın, yaşları 20-70 arasında, ortalama yaş 40±17 olan, 26 sağlıklı gönüllü, kontrol grubu olarak çalışma kapsamına alındı. Bu hastalardan serum Zn ve Cu düzeyleri, biyokimyasal tetkikler ve serum sayımı için serum örnekleri alındı. HD hastalarında serum Zn düzeyini 69.6±17.6 |J.g/dl, Cu düzeyini 85.3±]4.8 jj.g/dl, kontrol grubunda Serum Zn düzeyini 1 14.9±34.3 u,g/dl, Cu düzeyini 161.2±49.3 u,g/dl bulduk. Serum Zn düzeyleri kontrol grubuna göre HD'e giren KBY hastalarında belirgin olarak düşüktür (p<0.0001). Serum Cu düzeyleri kontrol grubuna göre HD'e giren KBY hastalarında belirgin olarak düşüktür (p0.0001), fakat HD'e giren KBY hastalarındaki serum Cu düzeyi de normal sınırlardadır. HD süre ve seans sayısına göre serum Zn ve Cu düzeylerinde istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı (p>0.05). HD hastalarında serum Zn düzeyi belirgin olarak düşüktür. Sürekli HD tedavisi alan ve proteini kısıtlanan hastalara Zn verilmesini öneriyoruz.
