Yazar "Karasu, Taner" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 7 / 7
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Darb-ı mesel olan hadisler(Dicle Üniversitesi İlahiyat Fakültesi, 2023) Karasu, TanerBu çalışmada Hz. Peygamber tarafından söylendiği iddia edilen ve süreç içerisinde darb-ı mesel haline gelen bazı sözler incelenmiştir. Hz. Peygamber’e isnâd edilen sözler olması nedeniyle hadis ilminin araştırma alanına girmesine rağmen darb-ı mesel olan bu sözlere ilgi duyanlar genelde belâgat ve edebiyat alimleri olmuştur. Hadis alimlerinin bu sözlere olan ilgisi ise nispeten geç dönemde olmuştur. Dil alimleri çalışma alanlarının gereği olarak metodolojik olarak isnâdı dikkate almamıştır. Bu yaklaşım onların sahîh olmayan rivâyetleri Hz. Peygamber’e nispet etmede daha mütesâhil davranmalarına neden olmuştur. Bununla birlikte onların darb-ı mesel olarak şöhret bulmuş hadisler ile ilgili yorumları, bu hadislerin anlaşılmasında hadis şarihleri için kaynak görevi görmüştür. Dilcilerin ihmal ettiği sened konusu, rivayetlerin sıhhatini tespit etmede hadis alanının kaçınılmaz bir yöntemi olduğu için söz konusu rivayetlerin senetleri de özet şeklinde incelenmiştir. Ancak darb-ı mesellerin anlaşılması için Arap Dili ve Edebiyatı ayrıca belâgat alimlerinin görüşlerinden yararlanılmıştır.Öğe HADİSLERDE YORUM FARKLILIĞI HACAMAT YAPAN VE YAPTIRANIN ORUCUNA DAİR HADİS ÖRNEĞİ(AKİF AKTO, 2023) Karasu, TanerHz. Peygamber’e isnâd edilen bazı hadisler tevile mahal bırakmayacak türden olup sarihtir. Bu hadisler hakkında genel olarak İslam alimleri aynı mefhumu anlamış ve aynı sonuca varmıştır. Ancak bazı hadisler farklı saikler nedeniyle tevile açıktır. Bu kategoride yer alan rivayetleri bazı alimler zahir anlama hamletmişken bazı alimler ise tevile açık olan yönünü dikkate alıp yorumlamıştır. Bu kısımda yer alan rivayetlerden biri de hacamat yapan ve yaptıran kişilerin orucunu konu edinen hadistir. Fıkıh ve Hadis alimlerinin yoğun mesai harcadığı rivâyetlerden biri olarak dikkat çeken bu hadisin anlamı hakkında alimler farklı kanaatler belirtmiştir. Araştırmamızda söz konusu hadisin bağlamını belirleyebilmek adına öncelikle söylenme zamanı, yeri ve muhatabı hakkındaki verilere kısaca değinilmiştir. Müteakiben tarihi süreçte alimlerin konuyla ilgili yorumları tespit edilip tenkidi yapılmıştır. Daha sonra rivayetin sıhhatine dair bilgilere yer verilmiştir.Öğe İzz b. Abdisselâm'ın hadis anlayışı(Dicle Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2021) Karasu, Taner; Bağcı, H. MusaBu çalışmada İzz b. Abdisselâm'ın hadis anlayışı ele alındı. Çalışmanın amacı İzz b. Abdisselâm'ın hadis usûlü ve yorumu hakkındaki değerlendirmelerini ortaya çıkarmak ve diğer âlimlerin usûl ve yorumları ile mukayese etmektir. Çalışma da İzz b. Abdisselâm'ın tasnif ettiği eserler başta olmak üzere hayatını ve yaşadığı dönemi ele alan eserlerden istifade edilerek, yaşadığı dönem ve hayatı hakkında özet bilgi verildi. Kategorisine bakılmaksızın İzz b. Abdisselâm'ın matbû/mahtût eserlerinden istifade edilerek hadis ve hadis usûlüne dair görüşleri saptandı. Hadis usûlü anlayışının genel anlamıyla gelenekle paralellik arz ettiği belirlendi. Bunun yanında Muharref Hadis ve Zayıf Hadis ile amel etme konuları başta olmak üzere bazı konularda gelenekten ayrıldığı belirlendi. Hadis yorumunda ise Müşkilü'l-hadis ilmine önem verdiği, mecâz/îcâz başta olmak üzere Arap dili sanatlarından yararlandığı ve hadislerin maksadını dikkate aldığı saptandı. Bunun yanı sıra hadislerin birbiri ve âyetler ile uyumunu zorunlu bir durum olarak gördüğü, çelişki durumunda hadisleri te'vil ettiği tespit edildi. Maksadü'l-hadis'e dair kriterler onun verdiği örnekler ve bu örneklere yaptığı yorumlar dikkate alınmak suretiyle tarafımızca isimlendirildi.Öğe Osmanlı Devleti’nden Günümüze Siirt Medreselerinde Hadis Eğitimi(Güneydoğu Araştırmaları Derneği, 2020) Karasu, Taner; Aktan, Muhammed FelatOsmanlı döneminde olduğu gibi bugün de pek çok medreseye ev sahipliği yapan Siirt, İslamî ilimlerin okutulduğu bir bilim merkezi olmuştur. Mülakat yönteminden yararlanarak alan taraması yapılan bu çalışma, hadis ilmi ve bu ilimle merbut olan yan disiplinlerin Siirt medreselerindeki durumlarıyla ilgili tetkik ve değerlendirmeleri içerir. Araştırmanın konusu, Osmanlı medreselerinin bakiyesi konumunda olan eğitim faaliyetlerinin yine bu dönemdeki taşra medreselerinin yöntemini devam ettiren Siirt medreselerinin hadis eğitimini ihtiva eder. Siirt medreselerinde Kütüb-i Sitte dâhil pek çok hadis eseri okutulmuş, Nevevî’nin Riyâzü’s-Sâlihîn, Erba‘un ve muasır âlim Mansur Ali Nâsıf’ın et-Tâcu'l-Câmi‘ adlı eserleri en çok okunan eserler arasında yer almıştır. Bu medreselerde hadis usulüne olan ilgi, hadis eserlerine olan ilgi kadar olmamıştır. Siirt medreseleri istisnalar dışında ortak bir anlayışa -geleneksel hadis ve sünnet anlayışına- sahiptir. Çalışmanın giriş bölümünde Osmanlı döneminde medrese eğitimi ve bu bilim yuvalarındaki hadis öğretimi, akabinde Siirt medreselerinde okunan hadis ve hadis usulü eserler yer almaktadır. Medresedeki müderrislerin hadis kaynaklarına ve Kur’an-ı Kerim’e bakış açıları, sünnet algısı, hadiste metin tenkidi ile ilgili görüşleri bu çalışma içerisinde yer almıştır.Öğe THE EFFECT OF HADITH NARRATIONS ON TAFSIR EXAMPLE OF THE QAMAR/49TH VERSE(Şarkiyat Araştırmaları Derneği, 2024) Karasu, TanerOne of the important factors forming the content of tafsir literature is hadith narrations. The fact that the commentators are involved in transmitting the narrations has often caused weak and sometimes fabricated narrations to find a place in their works. A typical example of this situation is the narrations about the 49 th verse of the kamar, which is explained in the context of belief in destiny. The first narration used in the interpretation of the verse in question is Hz. It is a hadith that narrates a discussion of the Prophet with the polytheists of Makkah about fate. In the process of constructing the meaning of this verse, most of the commentators have taken this narration as a basis. This situation suppressed the aspect of the verse that appeals to the universe over time, and eventually brought about the prevalence of a human-centered interpretation. It can be said that Mevkûf and Maktû transmissions have a great share in this evaluation besides Merfû hadiths. The process in the interpretation of this verse, which is seen to be dominated by the narrations, continued in this way throughout the tafsir literature. However, while some of the narrations that the commentators take as a basis in their interpretations are authentic, the majority are weak and even subject narrations. This point reveals the existence of a structural problem in the interpretation of the verse. Our research is primarily aimed at detecting the existence of this problem, rather than being about the solution of the problem in questionÖğe TİRMİZÎ’NİN İLELÜ’S-SAGÎR ADLI ESERİNİN HADİS USÛLÜ AÇISINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ(2017) Karasu, TanerGeleneğimizde hadis usûlüne dair pek çok eser yazılmıştır. Bu eserler, mütekaddimûn ve müteahhirûn dönemi olmak üzere iki gruba ayrılırlar. Mütekaddimûn dönemi hadis usûlü eserleri, ihtiva ettikleri her tür bilgiyi kaynağına senediyle birlikte isnad ederken, müteahhirûn dönemi eserlerde bu özellik bulunmamaktadır. Bu farklılık, her iki dönemde yazılan eserler için ayırt edici bir özelliktir. Yaygın kanaate göre mütekaddimûn dönemine ait ilk eser, Râmehürmüzî'nin (ö.360/971) el-Muhaddisu'l-Fâsıl Beyne'r-Râvî ve'l-Vâ'î adlı eseridir. Ancak günümüze ulaşmamakla birlikte bu eserden önce Ali elMedînî'nin (ö.234/848) İlmu'l-Hadis adında bir eser yazdığı kaynaklarda geçmektedir. Ayrıca günümüze ulaşmış olan Ebû Îsâ et-Tirmizî'nin (ö.279/892) İlelü's-Sağîr adlı eseri de zannedildiği gibi bir "İlel" eseri olmayıp, aksine hadis usulüne dair bir eserdir. Nitekim bu eserle ilgili yaptığımız incelemede, eserin illetli rivâyetleri toplayan bir eser olmayıp hadis usûlünün bazı temel konularını ihtiva ettiği görülmüştür. Bu çalışmamızda, Ebû Îsâ et-Tirmizî'nin İlelu's-Sağîr adlı eserini hadis usûlü yönünden incelemeye çalıştıkÖğe Tirmizi’nin kitabu’l ileli özelinde hadis metodolojisi(2017) Karasu, Taner; Bağcı, MusaÇalımanın adı Tirmizî’nin Kitâbu’l-lel’i Özelinde Hadis Metodolojisidir. Çalışma giriş, iki bölüm ve sonuç şeklinde, ele alınmıştır. Girişte hadis usulünün tarihsel sürecine ve önemine değinilmiştir. Bölümlerde ise; lelü’l-hadis, Tirmizî’nin Kitâbu’l-leli özelinde, hadis usulü, cerh ta‘dîl ve hadis tasnifatna dair konular lenmitir. Ara rmann temel amac, mam Tirmizî’nin, Kitâbu’l-lel adl eserinde yer alan hadis usulüne dair bilgileri ararmak ve bu eserin içerik olarak bir hadis usulü eseri olduunu ortaya koymaya çalmaktr. Bununla beraber ararmada tespit edilen bulgular klasik hadis metodolojisinin sunduu bilgilerle karla rmaktr. Böylece ilk dönem hadis metodolojisi ile klasik hadis metodolojisi arasnda srl da olsa bir farklk olup olmad irdelemektir. Ara rmada mâm Tirmizî’nin Kitâbu’l-lel adl eserinin içerik itibariyle bir hadis usulü eseri olduu kanna varlmr. Öte taraftan baz temel noktalarda klasik hadis metodolijisinin sunduu bilgilere alternatif bilgiler sunduu tespit edilmitir.
