Yazar "Karaaslan, Davut" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 7 / 7
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Farklı ekim zamanlarının ayçiçeğinde (Helianthus annus L.) verim ve verim unsurları üzerine etkisi(1998) Boydak, Erkan; Gür, M. Atilla; Karaaslan, DavutBu çalışma, 1996 ve 1997 yıllarında farklı ekim zamanlarının ayçiçeğinde verim ve verim unsurları üzerine etkilerini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Materyal olarak TR-80 ve TR-129 çeşitlerinin kullanıldığı bu çalışmada 5 ekim zamanı (1 Mart, 15 Mart, 1 Nisan, 15 Nisan ve 1 Mayıs) denenmiştir. Araştırmada bitki boyu, boğum sayısı, tabla çapı, 1000 dane ağırlığı, tohum verimi, yağ oranı ve protein oram gibi özellikler incelenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre en yüksek tohum verimi TR-129 çeşidinde ilk ekim zamanından alınmıştır. En yüksek yağ oranı ise TR-80 çeşidinden elde edilmiştir.Öğe Farklı ekim zamanlarının bazı soya fasulyesi (Glycine max.L.) çeşitlerinde verim ve verim komponentlerine etksi(1998) Karaaslan, Davut; Boydak, Erkan; Gür, M.AFarklı soya çeşitlerinde en uygun ekim zamanını tespit etmek amacıyla kurulan bu denemede, 3 soya çeşidi (SA 88, A 3237 ve A 3935) ve 3 ekim zamanı (25 Nisan, 10 Mayıs ve 25 Mayıs) denenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre; en yüksek tohum verimi 10 Mayıs ekimlerinden alınmıştır. Denemede kullanılan SA 88 soya çeşidi diğer çeşitlerden daha yüksek verim vermiştir.Öğe Farklı ekim zamanlarının kıraç koşullarda ayçiçeği ( Helianthus annuus L.) 'nin verim ve verim unsurları üzerine araştırma(1999) Karaaslan, DavutBu çalışma. 1996 ve 1997 yularında farklı ekim zamanlarının ayçiçeğinde venm ve venm unsurlan üzenne etkilerim belirlemek amacıyla Diyarbakır' da Dicle Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkilen Bölümü deneme tarlasında yürütülmüştür. Çalışmada; materyal olarak Edime-87 ve Vinimik-8931 çeşitlen kullanılmış ve 4 ekim zamanı (1 Mart, 15 Mart, 1 Nisan ve 15 Nisan) denenmiştir. Araşurmada bitki boyu, boğum sayısı, tabla çapı, 1000 tane ağırlığı, tohum verimi, yağ oranı ve protein oranı gibi özellikler incelenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre, en yüksek tohum verimi 178.7 kg/da ile Edirne-87 çeşidinde ilk ekim ramanmrian alınmıştır. En yüksek yağ oram ise % 42.13 ile Edirne-87 çeşidinden elde edilmiştir.Öğe Farklı Organik Gübre Uygulamalarının Bazı Kolza (Brassica napus L.) Çeşitlerinin Verim Unsurları Üzerine Etkisi(2023) Erdem, Veysel Enes; Karaaslan, DavutBu araştırma, Dicle Üniversitesi Ziraat Fakültesi Araştırma ve Uygulama alanında 2019-2020 yetiştirme sezonunda bazı kolza çeşitleri üzerine farklı organik gübre uygulamaları ve kimyasal gübre kullanılarak verim ve verim unsurlarının belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada ana parsellere 2 kolza çeşidi (Exstorm, Es Hydromel) alt parsellere organik gübre ve kimyasal gübre olmak üzere 6 gübre (Katı sığır gübresi, sıvı sığır gübresi, koyun gübresi, solucan gübresi, tavuk gübresi) yerleştirilerek materyal olarak kullanılmıştır. Deneme tesadüf bloklarından bölünmüş parseller deneme desenine göre 4 tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Çalışmada; bitki boyu, dal sayısı, ilk kapsül yüksekliği, kapsül sayısı, kapsülde tane sayısı kapsül uzunluğu, kapsül eni, bin tane ağırlığı, tohum verimi, yağ oranı ve yağ verimi özellikleri incelenmiştir. Yapılan incelemelerde tohum verimi; kolza çeşitlerinde 175.43-247.15 kg da-1, gübrelerde ise 144.78-353.31 kg da- 1 arasında değişmekte, yağ oranı; çeşitlerde % 43.23 ile % 45.35 arasında, gübreler de ise % 43.05-46.02 arasında değişmekte, yağ verimi; çeşitlerde 75.19-112.11 kg da-1, gübre uygulamalarında 64.61 ile 154.03 kg da-1 arasında değişmekte olduğu belirlenmiştir. Tane ve yağ verimi değerleri çeşitlerde en yüksek Exstorm çeşidinden, gübre uygulamalarında ise kimyasal gübre uygulamasından elde edilmiştir. Kimyasal gübre uygulamasını tavuk gübresi uygulamasının takip ettiği görülmüştür.Öğe GAP Bölgesi susam materyalinin karakterizasyonu ve ikinci ürün tarımına uygun susam çeşitlerinin saptanması(2001) Şakar, Doğan; Söğüt, Tahsin; Karaaslan, DavutBu araştırmanın amacı, Güneydoğu Anadolu Bölgesi sulu koşullarında ikinci ürün olarak yetiştirilebilecek yüksek verimli ve kaliteli susam hatlarının belirlenmesidir. Bu amaçla, 1998 yılında Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nin değişik illerinde susam yetiştiren köylerden 172 tek bitki örnekleri toplanmıştır. Alman tek bitki örnekleri 1999 yılında döl sıraları halinde yetiştirilerek, tohum verimi, 1000 tane ağırlığı, dal sayısı, kapsül sayısı ve bitki boyu incelenmiştir. Çeşitli özellikler bakımından uygun görülen hatların seleksiyonu yapılmış ve 2000 yılında verim denemelerine alınmıştır. Bu çalışmada, bitki boyu, dallanma özelliği, bitki başına kapsül sayısı, 1000 tohum ağırlığı ve verim bakımından geniş varyasyonlar kaydedilmiştir.Öğe Güneydoğu Anadolu Bölgesi koşullarında bazı ayçiçeği (Helianthus annuus L.) çeşitlerinin verim ve bazı verim özellikleri bakımından değerlendirilmesi(2007) Söğüt, Tahsin; Karaaslan, Davut; Tonçer, ÖzlemBu araştırma; Diyarbakır sulu koşullarına uygun ayçiçeği çeşitlerini belirlemek amacıyla, 1999, 2000 ve 2001 yıllarında, Dicle Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü deneme alanında yürütülmüştür. Denemede 9 ayçiçeği çeşiti (AS-6,15, AS-6310, Sunbro, Çoban, TR-6149, C-207, TR-4098, Turkuaz ve S-288) kullanılmıştır. Araştırmada, bitki boyu, tabla çapı, yaprak sayısı, 1000 tohum ağırlığı, iç oranı, tohum tutma etkinliği, tohum verimi, protein ve yağ oranı incelenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre, yüksek tohum verimi ve yağ oranı birlikte değerlendirildiğinde Sunbro, Çoban, C-207, TR-6149, S-288 ve TR-4098 çeşitlerinin Diyarbakır koşullarında başarıyla yetiştirilebileceği sonucuna varılmıştır.Öğe Second crop potential of soybean lines for Diyarbakır location on the yield and quality(Gültekin Özdemir, 2019) Özkan, Remzi; Bayhan, Merve; Albayrak, Önder; Karaaslan, Davut; Yıldırım, MehmetThe importance of vegetable oils and oilseeds, which have an important role in human nutrition and many branches of industry, is increasing day by day. Soybean is one of the most important industrial plants in the world. Despite having the most suitable agricultural land to cultivate soybean, Turkey meets through imports almost all of its soybean needs. The aim of this study is to determine the suitability of soybean genotypes as second crop production for Diyarbakır conditions. In this study, KA-04.03.07, KA-04.06.01, KKMA-118, KSA-26, S-02.14.11, S-03.03.7, Sa-01.08.15 advance lines and Arısoy, Blaze, SA-88 Bravo, Ataem-7, Umut-2002 and GAPSOY-16 varieties were used as materials. According to the results of the research, average grain yield of genotypes was 2,37 t/ha and highest grain yield was obtained from GAPSOY-16 (4,00 t/ha) variety, followed by S-03.03.7 line (3.66 t/ha). The lowest grain yield value was obtained from Umut-2002 (1,33 t/ha) variety. As a result of the correlation analysis, a positive and significant relationship was found between grain yield and thousand grain weight. It is concluded that GAPSOY-16 variety and S-03.03.7 line can be successfully grown as second crop in Diyarbakır province.
