Yazar "Kale, Ediz" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 11 / 11
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Amelogenesis Imperfecta: Rehabilitation and Brainstorming on the Treatment Outcome after the First Year(Hindawi Ltd, 2015) Izgi, Ayca Deniz; Kale, Ediz; Nigiz, RemziAmelogenesis imperfecta (AI) affects enamel on primary and permanent dentition. This hereditary disorder is characterized by loss of enamel, poor esthetics, and hypersensitivity. Functional and cosmetic rehabilitation is challenging with variety of treatment options. This report presents the treatment of an AI patient using conventional fixed dentures and discusses issues related to posttreatment complications and prosthetic treatment outcome after 1 year of follow-up. A 19-year-old male AI patient with impaired self-esteem presented with hypersensitive, discolored, and mutilated teeth. Clinical examination revealed compromised occlusion and anterior open-bite. After hygiene maintenance full-coverage porcelain-fused-to-metal fixed restorations were indicated and applied. At the end of the treatment acceptable functional and esthetic results could be achieved. However, nearly a year after treatment a gingival inflammation in the esthetic zone complicated the outcome. Insufficient oral hygiene was to be blamed. Tooth sensitivity present from early childhood in these patients may prevent oral hygiene from becoming a habit. The relaxation due to relieve of hypersensitivity after treatment makes oral hygiene learning difficult. Continuous oral hygiene maintenancemotivationmay be crucial for the success of the treatment of AI patients. Treatment of AI patients should be carefully planned and an acceptable risk-benefit balance should be established.Öğe Directly Fabricated Inlay-retained Glass- and Polyethylene Fiber-reinforced Composite Fixed Dental Prostheses in Posterior Single Missing Teeth: A Short-term Clinical Observation(Quintessence Publishing Co Inc, 2011) Izgi, Ayca Deniz; Eskimez, Sebnem; Kale, Ediz; Deger, YalcinPurpose: To evaluate the clinical usefulness of directly fabricated glass and polyethylene resin-bonded fiber-reinforced composite (FRC) inlay-retained fixed dental prostheses (FDPs) in posterior single missing teeth over a short period of time. Materials and Methods: Fourteen inlay-retained FRC FDPs with tub-shaped or box-shaped retainers were directly constructed in patients of both genders. A baseline examination was performed and the patients were examined regularly at 6-month intervals. The sulcus bleeding index, Silness-Loe plaque index, and probing depths of the abutments were checked regularly. Modified US Public Health Service (USPHS) parameters were used to compare the restorations at baseline and final examination. The Kaplan-Meier survival estimation method was performed to detect the overall survival rates and mean survival times of the restorations at the end of the follow-up. Results: The length of the clinical observation was between 16 and 40 months for the FDPs still functioning after the end of the follow-up. No partial or total debonding of the prostheses or fracture of the frameworks was detected. Four veneering composite fractures at the veneer layer/fiber framework interface occurred in the pontic elements of 2 glass FRC FDPs and 2 polyethylene FRC FDPs after 6 and 10 months, and 20 and 22 months, respectively. Periodontal evaluation revealed clinically acceptable results, as did the USPHS evaluation. The overall survival curves of Kaplan-Meier at the end of the follow-up illustrated a 71% survival rate for the both glass and polyethylene FRC FDPs with mean survival times of 27 and 35 months, respectively. Conclusion: This study reported a mean period of service of 19 and 31 months for directly fabricated inlay-retained glass and polyethylene FRC FDPs, respectively, with a 71% survival rate for the two framework constructions. Within the limitations of the study, these results can only be considered as preliminary. However, because of the lack of clinical data available for directly fabricated inlay-retained FRC FDPs, the results of this clinical observation may contribute to the still-evolving clinical knowledge of the FRC restorations.Öğe Evaluation of microhardness of newly developed glass carbomer-based dental filling material(Uluslararası Diş Araştırmaları Birliği, 2019) Arslanoğlu, Zeki; Kale, Ediz; Meşe, Ayşe; Altan, HalenurAim: This study measured the microhardness of a newly developed glasscarbomer dental filling material within the first 24 hours after setting andcompared it against that of two different glass ionomers, with and withoutheating during setting, and a resin-modified glass ionomer.Methodology: Six cavities were prepared on acrylic resin discs. PMMAblocks were randomly divided into six groups of six cylinders and eachcavity was filled with one of the tested materials according to their group.The groups were: Group1, Fuji Triage™ with heat; Group 2, GCP Glass Fill™;Group 3, Equia™ with heat; Group 4, Riva LC™; Group 5, Fuji Triage™; andGroup 6, Equia™. Microhardness was measured by the Vickers hardnessscale using a microindentation hardness tester at 2, 4, 6, 12 and 24 hoursafter initial setting of the materials.Results: Fuji Triage™ with heat applied during setting (Group 1) provedto be the hardest material, while Riva LC™ (Group 4) and GCP Glass Fill™(Group 2) were the softest. Heating the Fuji Triage™ during the initialsetting period significantly increased its physical strength after 24 hours.Conclusions: It was seen that microhardness of materials which used inour study was effected both time and heat.Öğe Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde diş destekli sabit protezlerde karşılaşılan başarısızlıkların değerlendirilmesi(Mersin Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2017) Meşe, Ayşe; Kale, Ediz; Özcan, Mutlu; Yıldız, Ayça Deniz; Kaya, EylemAmaç: Geleneksel diş destekli sabit protezlerin (GDSP) başarısızlığı pek çok araştırmaya konu olmuştur. Başarısızlıkların giderilmesi için yapılacak restorasyon ve bunun sonuçları hakkında öngörülü olunması önemlidir. Bu çalışmanın amacı GDSP’lerde başarısızlık düzeylerine ilişkin insidans sunmak ve prognoz açısından başarısızlık düzeyleri ile hasta cinsiyeti, yaşı, protez yapım materyali, üye sayısı ve kullanım süresi arasındaki ilişkiyi araştırmaktır. Yöntem: GDSP’sine bağlı şikayet ile başvuran 413 hasta muayene edildi. Protezlere ilişkin problemler, başarısızlık düzeyi sınıflaması kullanılarak cinsiyet, yaş, protez materyali, üye sayısı, ve kullanım süresi bakımından değerlendirildi. Aralarındaki ilişki, çapraz tablolar ile Pearson ki-kare, tekyönlü-ANOVA ve Spearman korelasyon testleri kullanılarak istatistiksel olarak analiz edildi (α=0.05). Bulgular: Başarısızlık sınıfı ile hasta cinsiyeti arasında ilişki bulunamazken (p>0.05), başarısızlık sınıfı ile protez yapım materyali arasında ilişki bulundu (p=0.014). Sınıf ile kullanım süresi, sınıf ile hasta yaşı ve sınıf ile protez üye sayısı arasında ileri düzeyde istatistiksel ilişki olduğu gözlendi (p<0,01). Yaş ile kullanım süresi (p<0.01) ve yaş ile üye sayısı arasında (p<0.05) da ilişki gözlenirken, kullanım süresi ile üye sayısı arasında ilişki bulunamadı (p>0.05). Sonuç: Bu araştırmanın sonuçları, belirgin GDSP şikayeti ile kliniğe başvuran hastaların, çözülmesi görece zor bir problemle hekimin karşısına çıkabileceğini, güncel olmayan yapım materyali kullanılmış GDSP’lerin yüksek sınıfta değerlendirilme ihtimalinin yüksek olduğunu, uzun süreli kullanımda olan GDSP’lerde başarısızlık şiddetinin yüksek olacağını, protez üye sayısı ve hasta yaşı arttıkça GDSP’lerde gözlenen başarısızlık düzeyinin artacağını göstermiştir.Öğe İki farklı kavite preparasyonu ve iki farklı adeziv ajan kullanılarak yapılan inley tutuculu posterior adeziv köprülerin çekme kuvvetine dirençlerinin in-vitro incelenmesi(2015) Kale, EdizRezin-bağlı sabit bölümlü protezler uzun zamandan beri, geleneksel sabit bölümlü protezlerin yerine kullanılabilmektedir. Daha az invaziv olan bu restorasyonlar, dişhekimliği hizmetine ilk sunulduklarından bu yana birçok gelişme kaydetmiştir. Bu gelişmelere bağlı olarak da başarı oranları zaman içerisinde artış göstermiştir. Geleneksel yaklaşımlar, yerini, uygulaması daha çabuk ve basit olan yeni tekniklere bırakmış ve böylece, yeni ile eski arasındaki farkın araştırılması gerekliliği doğmuştur. Bu çalışmanın amacı, yeni kullanılmaya başlanmış bir rezin-bağlı sabit bölümlü protez yapım tekniği ile geleneksel yapım tekniği kullanılarak yapılan inley tutuculu posterior adeziv köprüleri, diş sert dokularına tutuculukları bakımından in-vitro olarak karşılaştırmak ve bu restorasyonların simantasyonunda kullanılabilecek iki farklı antibakteriyel etkili adeziv sistem uygulamasının tutuculuğa etkisini sınamaktı. Çekilmiş molar dişler kullanılarak tek diş (molar) eksikliği modeli oluşturulmuş örnekler, 4 gruba (Mod-G1, Mod-G2, Gel-G1, Gel-G2) ayrıldı (n=10). Mod-G1 ve Mod-G2 grupları, yeni kullanılmaya başlanmış modifiye inley destekli slot tipi rezin-bağlı sabit bölümlü protezleri, Gel-G1 ve Gel-G2 grupları ise geleneksel inley destekli slot tipi rezin-bağlı sabit bölümlü protezleri temsil etmekteydi. Ayrıca, Mod-G1 ve Gel-G1 grupları, simantasyon esnasında, klorheksidin-bazlı bir kavite dezenfektanıyla kombine kullanılmış 10-methacryloyloxydecyl dihydrogen phosphate içerikli sıradan bir adeziv sistemi temsil ederken, Mod-G2 ve Gel-G2 grupları, antibakteriyel özellikli, 12-methacryloyloxydodecylpyridinium bromide içerikli yeni geliştirilmiş bir adeziv sistemi temsil etmekteydi. Her bir gruba, soy olmayan metal kullanılarak köprüler hazırlandı, ve bunların tutucu kısımları, simantasyondan önce, alüminyum oksit partikülleriyle kumlama işlemine tabii tutuldu. Tüm örneklerin simantasyonunda 10-methacryloyloxydecyl dihydrogen phosphate içerikli dual-cure adeziv siman kullanıldı. Simante edilen köprüler bir hafta suda bekletildikten sonra, destek dişlerden ayrılana kadar sabit hızlı çekme kuvvetine maruz bırakıldılar. Gruplar, çekme testi sonuçları bakımından istatistiksel olarak karşılaştırıldı. Örneklerin ayrılma karakterleri ve ayrılırken destek dişlere verdikleri zarar da not edildi. Gruplar için hesaplanan ortalama çekme kuvvetine direnç değerleri; Mod-G1 için 355,71 N, Mod-G2 için 305,27 N, Gel-G1 için 466,76 N, ve Gel- G2 için 454,87 N idi. Gel-G1 ve Gel-G2 grupları için hesaplanan ortalama direnç değeri, Mod-G1 ve Mod-G2 için hesaplanandan istatistiksel olarak farklı bulundu. Örneklerin ayrılma karakteri, mensup oldukları gruptan bağımsız olarak, çoğunlukla, metal-siman sınırında adeziv olarak gerçekleşti. Ayrılma esnasında, hemen her örnekte diş harabiyeti gözlendi. Tutuculuğa etkileri karşılaştırılmaya çalışılan iki farklı kavite dezenfeksiyonu yaklaşımı arasında istatistiksel fark bulunamadı, fakat, elde edilen sonuçlar, örneklerin ayrılma karakterleri yüzünden yorumlanmaya müsait değildi. Geleneksel dizayna sahip rezin-bağlı sabit bölümlü protezler, modifiye dizayna sahip olanlara göre daha tutucu bulunmuştur. Fakat, sundukları uygulama kolaylıkları ve diş sert dokularına tutunmada gösterdikleri performanstan dolayı, modifiye inley destekli slot tipi rezin-bağlı sabit bölümlü protezlerin klinik açıdan daha yüksek tercih edilme potansiyeline sahip oldukları kanısına varılmıştır. Bu tip restorasyonların simantasyonunda, ek dezenfektan uygulaması gerektirmeyen antibakteriyel özellikli adeziv ajan kullanmanın daha avantajlı olduğuna karar verilmiştir. Anahtar Kelimeler: Rezin-bağlı sabit bölümlü protezler; İnleyler; Kavite dezenfektanları; Antibakteriyel adeziv sistemler.Öğe Lateral agenezisi olan bir hastanın multidisipliner bir yaklaşımla rehabilitasyonu(2012) Kale, Ediz; Hamamcı, Nihal; İzgi, Ayça Deniz; Garan, Reyyan Dildeş; Kahraman, BerfinLateral diş agenezisi gülümsemedeki stratejikpozisyondan dolayı büyük bir estetik sorunyaratmaktadır. Bu olgularda estetik rehabilitasyon,multidisipliner olmakla birlikte, genelde yaortodontik ya da protetik tedavi yaklaşımlarınınetkisi altında yapılmaktadır. Birinci yaklaşım kanindişin lateral diş boşluğuna ortodontik tedaviylegetirilip lateral diş formunda restore edilmesindenibarettir. İkincisi ise lateral diş boşluğununortodontik tedaviyle sağlanmasından sonra tek dişimplant restorasyonu veya geleneksel köprü proteziile restore edilmesi şeklindedir. Bu olgu raporunda,çift taraflı üst lateral diş agenezisi olan 21 yaşındakierkek hastanın multidisipliner yaklaşımla tedavisianlatılmaktadır. Ortodontik tedavi ile lateral dişleriçin oluşturulan boşluklara tek diş implant destekliprotez uygulamaları yapıldı. Daha estetik sonuçelde etmek amacıyla zirkonyum destekliabutmentler ve tam seramik kronlar kullanıldı.Tedavinin sonunda hastaya rahat ve güzel birgülümseme kazandırıldı.Öğe Marginal and Internal Fit of Monolithic Zirconia Crowns Fabricated by Using Two Different CAD-CAM Workflows: An In Vitro Study(Mdpi, 2023) Cin, Vahap; Izgi, Ayca Deniz; Kale, Ediz; Yilmaz, BurakObjectives: Few studies have evaluated the marginal fit of computer-aided design-computer-aided manufacturing (CAD-CAM) monolithic zirconia crowns fabricated through completely digital workflow; however, the internal fit of these restorations is not well known. The purpose of this in vitro study was to evaluate the marginal and internal fit of monolithic zirconia crowns fabricated by using digital workflow, including intraoral scanner (IOS) scans, and compare the results to those of a semi-digital workflow, which combined conventional impressions, poured casts, and extraoral scanner (EOS) scanning. Materials and methods: A typodont right mandibular first molar was prepared for a complete-coverage ceramic crown and scanned using an IOS. The conventional impressions of the preparation were also made, and stone casts were poured and scanned by using an EOS. Virtual models were generated for both workflows, and identical virtual anatomic contour crowns were designed using CAD software. Monolithic zirconia crowns were fabricated for both IOS (ZI; n = 10) and EOS (ZE; n = 10) groups. The silicon replica technique was used to evaluate the marginal and internal fit of the crowns. Measurements were made at 13 points on buccolingual and mesiodistal cross-sections per specimen with a x6.5 to x50 zoom stereo microscope. The results from both groups were statistically compared using the Independent Samples t-tests and the Mann-Whitney U test (alpha = 0.05). Results: Mean gap values at all measurement locations for ZE were significantly higher than those for ZI (p <= 0.002). Overall mean values ranged between 29 and 43 mu m (median: 28-42 mu m) for ZI and 42 and 75 mu m (median: 43-77 mu m) for ZE. Conclusion: Completely digital workflow through intraoral scans provided significantly better marginal and internal fit for CAD-CAM monolithic zirconia crowns compared with the semi-digital workflow, where stone casts obtained from conventional impressions were scanned with an EOS. Yet, both workflows provided an acceptable marginal and internal fit for CAD-CAM monolithic zirconia molar crowns (<120 mu m). Clinical Relevance: Completely digital workflow using IOS scans may be advantageous for the fabrication of CAD-CAM monolithic zirconia crowns as favorable results can be obtained with less material waste and potentially shortened overall treatment time as the impression files can be transferred to the production facility electronically. The results need to be corroborated with clinical studies.Öğe Periodontal sağlığı zayıflamış bir hastanın geleneksel hareketli bölümlü protezlerinde kendi doğal dişlerinin kullanımı: Bir olgu raporu(Dicle Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, 2020) Kale, Ediz; İzgi, Ayça DenizBu olgu raporunda, periodontal sağlığı problemli olan 34 yaşındaki bir bayan hastanın geleneksel hareketli bölümlü protezlerinde yapay dişler yerine kendi çekilmiş doğal dişlerinin kullanımı ile olan tedavisi anlatılmaktadır. Hastanın maksiller santral ve mandibular tüm kesici dişleri çekildikten sonra depulpe edildi ve retrograd olarak kompozit rezin ile dolduruldu. Dişler uygun bir şekilde kesilip şekillendirildi ve metal kaideli hareketli bölümlü mandibular ve maksillar protezlere hastanın doğal görünümü değişmeyecek şekilde dizildi. Tedavinin sonunda, kalan dişler protezler tarafından splintlenerek fonksiyonellik sağlandı ve hastanın doğal görüntüsü korundu.Öğe A Prospective Cohort Study on Cast-metal Slot-retained Resin-bonded Fixed Dental Prostheses in Single Missing First Molar Cases: Results After up to 7.5 Years(Quintessence Publishing Co Inc, 2013) Izgi, Ayca Deniz; Kale, Ediz; Eskimez, SebnemPurpose: To evaluate under controlled clinical conditions the outcomes of cast-metal slot-retained resin-bonded fixed dental prostheses (RBFDPs) in which resin composite interlocked the restoration retainers in place after cementation in cases with single missing first molars, and to collect survival data on this esthetic RBFDP design combined with an economical metal fit-surface treatment method and resin luting system. Materials and Methods: Forty-one tub-shaped inlay-retained RBFDPs were clinically observed for up to 7.7 years in 35 recipients of both genders between 18 and 52 years of age. Clinical examinations were performed at baseline and 6 and 12 months after restoration placement, and thereafter at regular 1-year intervals. Modified US Public Health Service (USPHS) parameters, sulcus bleeding index, Silness-Loe plaque index, pocket depths, tooth mobility, pulp vitality, and periapical radiographs regarding the abutment teeth were assessed at these follow-up appointments. The Kaplan-Meier survival estimation method was performed to detect the overall and functional survival rates and mean survival times of the RBFDPs at the end of the study. The Breslow (Generalized Wilcoxon) test was used to evaluate the influence of restoration location and age and gender of the patient regarding the overall survival probability at the end of the follow-up (alpha = 0.05). Results: At the end of the study, 34 RBFDPs (83%) were still functioning with a mean follow-up of 6.3 years. According to the Kaplan-Meier survival curve, the overall and functional survival probabilities were calculated as 76% and 83%, with mean survival times of 6.8 years and 7.2 years, respectively. All clinical parameters monitored throughout the follow-up period predominantly revealed clinically acceptable results. Breslow test statistics presented nonsignificant differences with better results for the RBFDPs placed in the mandible of female recipients younger than 30 years of age. The most common failure noted with the RBFDPs was fracture of the occlusal veneering composite restoration over the retainer of a single abutment, leading to a predisposition of the restoration to partial debonding. Conclusion: Within the limitations of this prospective cohort study, it can be concluded that cast-metal slot-retained RBFDPs utilizing the interlocking mechanism of a resin composite to obtain additional retention from the abutment cavities show acceptable clinical success rates, and can be considered a minimally invasive, economical, and time-saving treatment alternative for the prosthetic rehabilitation of single missing first molars.Öğe Sklererodermaya bağlı mikrostomili bir hasta için parçalı implant-destekli mandibular tam protez: Bir olgu raporu(Dicle Üniversitesi, Diş Hekimliği Fakültesi, 2021) İzgi, Ayça Deniz; Kale, Ediz; Ağaçayak, Kamil SerkanSkleroderma, bir çok organ sistemini tutan sistemik kronik otoimmün bir hastalık olan ilerleyici sistemik sklerozun erken belirtilerindendir. Orofasiyal bulgular, genelde, mikrostomiye neden olan ağız ve çevre derideki sertleşme, gastroözefagial reflü, kserostomi ve kötü oral hijyen ile bağlantılıdır. Bu hastalarda uzmanlaşmış profesyonel diş hekimliği bakımı hemen her zaman gerekli olmaktadır. Bu olgu raporunda, sklerodermaya bağlı mikrostomisi olan orta yaşlı bir bayan hastanın tam dişsiz mandibulasının protetik rehabilitasyonu anlatılmaktadır. Hastaya, iki osseintegre dental implant üzerine yerleşen parçalı mandibular tam protez yapıldı. Orta lingual bölgede yerleşmiş sürtünen kızak tarzındaki hassas bağlantı sayesinde protez kolaylıkla takılıp çıkartılabildi, ayrıca implantlar da proteze yeterli bir retansiyon ve stabilite sağladı. Tedavinin sonunda, hem estetik hem de fonksiyonel bakımdan sonuçlar yeterliydi ve hasta tedaviden memnundu.Öğe A technique for fabrication of an interim ocular prosthesis(2008) Kale, Ediz; Meşe, Ayşe; İzgi, Ayça Deniz; 0000-0001-8761-0298Several ocular and orbital disorders require surgical intervention that may result in ocular defects. Immediate intervention is required to preserve the anophthalmic socket size and prevent scar tissue contractures that may follow surgery. Unfortunately, immediate fitting of an anophthalmic socket with an artificial eye may not always be possible, and a delayed prosthesis delivery may result in settling and sinking of the prosthesis into the socket, therefore requiring orbital cavity conformation. This article presents a short review of the most commonly used techniques for processing an ocular prosthesis, while suggesting a practical transition to the application of some of them. A technique for fabricating a custom-made provisional ocular prosthesis using digital imaging technology is described. This technique may be considered in order to avoid costly procedures that might be required as a result of delayed artificial eye insertion. The technique described in this article provides a cost-effective choice for optimal orbital cavity conformation and serves as a diagnostic aid for predicting the patient's compliance to ocular prosthetic treatment. The esthetic advantages and the relative ease of fabrication of this interim prosthesis allow it to be considered a first step in the management of untreated anophthalmic sockets.
