Yazar "Günay, Ahmet" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 3 / 3
  • Küçük Resim
    Öğe
    An evaluation of the effects of caffeic acid phenethyl ester and ankaferd blood stopper on secondary wound healing of oral mucosal tissue
    (Turkiye Klinikleri, 2020) Gül, Mehmet; Günay, Ahmet; Tanık, Abdülsamet
    Background/aim: Caffeic acid phenethyl ester (CAPE) and Ankaferd Blood Stopper (ABS) are considered to contribute to wound healing. The purpose of this study was to investigate the effect of ABS and CAPE on secondary wound healing of oral mucosal tissue. Materials and methods: In total, 63 male Sprague-Dawley rats were used in this study. The animals were randomly divided into three groups and anaesthetized with ketamine (8 mg/100 g, intraperitoneally): a control group, CAPE group, and ABS group. A full-thickness excisional wound was created using a 4 mm punch biopsy tool. Topical ABS and CAPE were then applied in each group for 7, 14, and 21 days (n = 7 in each group). The animals in each group were sacrificed after 7, 14, and 21 days. Palatal specimens were stained with haematoxylin-eosin. Vascular endothelial growth factor (VEGF) and tumour necrosis factor-inducible gene 6 (TSG-6) protein expressions were determined using the Western blot method. Results: Inflammation, vessel dilatation, and haemorrhages were significantly lower in the CAPE group as compared with these parameters in the other groups (P < 0.05). Fibrosis was significantly higher in the ABS group as compared with that in the other groups (P < 0.05). VEGF protein levels were elevated in the 21-day CAPE group and 7-day ABS group. The expression of TSG-6 increased in the 7-day CAPE group and 21-day ABS group. Conclusion: Based on our findings, ABS and CAPE had positive effects on the oral wound healing process.
  • [ X ]
    Öğe
    Talasemi majorlu hastaların periodontal parametreleri, total antioksidan statüsü ve malondialdehit seviyelerinin incelenmesi
    (2016) Günay, Ahmet; Doğru, Arzum Güler
    Amaç: Bu çalışmada talasemi majorlu hastaların periodontal durumları ile serum, dişeti oluğu sıvısı (DOS) ve tükürükte total antioksidan statüsü (TAS), ferritin ve malondialdehit (MDA) seviyelerinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Çalışmaya dahil edilen yaşları 11 ile 16 arasında değişen 73 birey, periodontal olarak sağlıklı talasemi majorlü (Grup TMS) 23 hasta, gingivitisli ve talasemi majörlü (Grup TMG) 25 hasta ve gingival ve sistemik olarak sağlıklı (Grup K) 25 birey olmak üzere toplam üç gruba ayrıldı. Çalışma için Dicle Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Etik kurulundan onay alındı (2009/22), ayrıca tüm bireylere çalışmanın amacı ve yöntem hakkında bilgi verilerek imzalı onayları alındı. Araştırma kapsamına alınan bireylerin öncelikle plak indeksi (PI), gingival indeksi (GI) ve cep derinliği (CD) kayıtları alındı. Ferritin, TAS ve MDA seviyelerinin saptanmasını içeren biyokimyasal araştırmalar için her bireyden serum, (DOS) ve tükürük örnekleri günün sabah saatlerinde alındı. Serum örnekleri için her bireyin ön kol antekübital bölgesinden 5 cc kan alındı. Aynı seansta DOS örnekleri maksiler keser dişlerlerden Periopaper stripler kullanılarak her bireyden 4 numune alındı. Tükürük örnekleri ise sabah saatlerinde stimülasyon olmaksızın total tükürük örnekleri alındı. Tüm serum, DOS ve tükürük örnekleri ferritin, MDA ve TAS seviyelerinin incelenmesi için Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Biyokimya Anabilim Dalı Laboratuarında çalışılıncaya kadar -80 0C’ de saklandı. Bulgular: Tüm ağızda kontrol ve TMs grubuna kıyasla TMG hasta grubundaki Gİ, Pİ, CD ve DOS hacmi değerleri beklenildiği gibi daha yüksekti (p<0.001). Biyokimyasal parametrelere göre değerlendirildiğinde kontrol grubuna kıyasla TMs ve TMG grubunun her ikisindeki DOS ve serum; ferritin, MDA ve TAS değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar tespit edildi (P<0.05). TMS ve TMG grupları kıyaslandığında ise biyokimyasal parametreler açısından iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıkların olmadığı görüldü (p>0.05). TMS ve TMG guruplarının klinik parametreler ile serum, tükürük ve DOS’nda incelenen biyokimyasal parametreler arasında korelasyon bulunamadı (p>0.05). Ayrıca TMG ve TMS gruplarında serum&DOS Ferritin ile serum&DOS MDA seviyesi arasında korelasyon tespit edildi (p<0.01). Sonuç: Nisbeten az sayıda hasta içeren bu çalışmada Talasemi Majör’ün gingivitisin oluşmasında direkt risk faktörü olamayacağı sonucuna ulaşılmıştır. Gelecekte farklı yaş gruplarında ve daha şiddetli periodontal hastalıklarla Talasemi Majör’ün ilişkisinin araştırılmasına gereksinim vardır. Anahtar Kelimeler: Talasemi major, peridontal parametreler, serum, tükürük, DOS, ferritin, MDA, TAS
  • Küçük Resim
    Öğe
    To what extent does hyaluronic acid affect healing of xenografts? A histomorphometric study in a rabbit model
    (SciElo, 2018) Arpağ, Osman Fatih; Damlar, İbrahim; Altan, Ahmet; Tatlı, Ufuk; Günay, Ahmet
    Among the many graft materials that have been used for the treatment of bone defects in oral and maxillofacial regions is xenograft. To improve osteoconductive effects of xenografts, they have been combined with various biocompatible materials, such as hyaluronic acid and bone morphogenetic protein. Objective: To determine bone-healing capacity of high molecular weight hyaluronic acid (HA) combined with xenograft in rabbit calvarial bone defects. Material and methods: Ten adult male New Zealand rabbits (mean weight 3 kg) were included in the study. Three 6-mm-diameter bicortical cranial defects were created on calvarial bone of all rabbits. These defects were filled as follows: a) xenograft; b) HA+xenograft; c) autograft. One month after the first operation, rabbits were sacrificed. Specimens were evaluated histomorphometrically. Results: Considering multiple comparisons, differences regarding new bone were statistically significant between all groups (p<0.05). The volume of residual graft was significantly decreased in HA group compared to xenograft group (p=0.035). Marrow space, trabecular thickness (TbTh), trabecular width (TbWi), trabecular separation (TbSp), and number of node: number of terminus (NNd:NTm) in the autograft group were significantly better than xenograft and HA groups (p<0.05). However, regarding marrow space, TbTh, TbWi, TbSp, and NNd:NTm values, xenograft and HA groups showed similar results and the difference were not significant (p>0.05). Conclusion: These results support that high molecular weight hyaluronic acid could contribute to the healing of xenograft by improving the percentage of new bone formation and reducing the percentage of residual graft. However, HA did not significantly affect the quality of newly formed bone assessed by microarchitectural parameters.