Yazar "Erdoğan, Şükrü" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 2 / 2
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Eyyûbîlerin Zengîlerle münasebetleri (1131-1225)(Dicle Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2023) Erdoğan, Şükrü; Bozan, OktaySünni inanç çerçevesinde Eyyûbîleri ve Zengîleri yan yana getiren temel stratejik hedef; bölgede bulunan Frenklerin varlığını sonlandırmak, Fâtımîleri ortadan kaldırmak ve Bizanslıları İstanbul'dan atmaktı. İmaduddin Zengî, Frenklere karşı yürüttüğü mücadelede Türklerin yanı sıra Kürtlerden de yararlanmak istiyordu. İmaduddin; Hakkâri ve Humeydiyye başta olmak üzere Erbil çevresinde bulunan Kürt aşiretlerini de ordusuna katarak bu güçlerden alabildiğince istifade etmeyi başardı. İmaduddin, Necmeddin Eyyûb'un maiyetinde bulunan Kürt birliğini de yanına alarak bu işi tamamladı. Bu temel üzerine;Türkler, Kürtlerle iş birliğine giderek birçok başarının altına imza attı. Araştırmamız giriş ve üç bölümden meydana gelmekdedir. Giriş kısmında tezin konusu ve kapsamı, tezin sınırlıkları, tezin amacı, tezin önemi, tezin yöntemi, Zengî ve Eyyûbî hanedanları hakkında genel bilgiler aktarılmıştır. Birinci bölüm, Zengîler himayesinde Eyyûbîler, Eyyûbilerin İmaduddin Zengî ve Oğlu Nûreddîn Zengî nezdinde üstlenmiş oldukları görevler, onlar adına katıldıkları askeri faaliyetler ve yürütmüş oldukları diplomatik çabalardan oluşmaktadır. İkinci bölüm, Selahaddin-i Eyyûbî döneminde Nûreddîn Zengî ile Selahaddin-i Eyyûbî, Selahaddin-i Eyyûbî ile Melik Salih, Melik Salih'in ölümü sonrasında Eyyûbîlerle Zengîler arasında Kuzey Suriye el-Cezîre bölgeleri üzerinde iktidar mücadelesi ve Eyyûbîlerin mücadele sonucu Zengîleri kendine bağlamasıyla iki hanedanın birlikte Frenklere karşı yörütmüş oldukları savaş konusunu irdelenmiştir. Üçüncü bölümde ise Selahaddin-i Eyyûbî sonrası Eyyûbî Zengî ilişkileri başlığı altında, Melik Adil ve oğlu Melik Eşref dömemleri ele alınmıştır.Öğe Mervani Devletinin dış siyaseti(2015) Erdoğan, ŞükrüMervânîler (983-1085-86), en geniş sınırlara sahip olduğu dönem doğudan Van Gölü, batıdan Urfa, kuzeyden Muş, güneyden Musul’a kadar hüküm sürmüş bir Kürt hanedanıdır. Mervânî devleti, Bâd b. Dostık tarafından Büveyhîler ve Hamdanîlerle yapılan savaşlar sonucunda kurulmuştur. Mervânîlerin ikinci emiri Ebu Ali, devletin başına geçince dış siyasette değişikliğe giderek yumuşak güç olarak tabir edilen diplomasiye yönelmiş ve İlk pratik adımını da Hamdanîlerle var olan düşmanlığa son vererek atmıştır. Yine bu süreçte Ebu Ali, Bizanslılarla on yıllık bir barış imzalamıştır. Halefi olan Mümehhidüddevle, Bizans İmparatoru ve Mısır’daki Fatımî halifeliği başta olmak üzere dönemin devletleriyle diplomatik ilişkiler kurmuştur. Mervânî devletinin en güçlü hükümdarı Nasruddevle, temeli Ebu Ali tarafında atılmış barışçıl dış siyaseti zirveye ulaştırmıştır. Dönemin hâkim güçleri ve yerel güçleriyle sürekli bir diyalog içerisinde bulunan Nasruddevle, gerektiğide de dönemin en büyük gücü Bizans’a dur diyebilmiştir. Nasruddevle, 50 yıllık saltanatı boyunca Ukaylîler dışında, bölgedeki emirliklerle savaşmamıştır. Mervânî ülkesi Selçukluların öncü birlikleri Türkmenler, tarafından önce istikrarsızlaştırılmış ve 1086 senesinde eski vezirleri İbn Cehir’in kumanda ettiği Selçuklu orduları tarafında ele geçirilmiştir. Mervânîler, her alanda ülkelerine altın çağ diyebileceğimiz bir dönemi yaşatmışlardır. Bu dönem; refahın, mutluluğun, kalkınmanın, güvenin ve kültürel gelişmenin hâkim olduğu bir dönemdir. Aynı zamanda Mervânî ülkesi, kaçıp iltica edenlerin sığınacağı başlıca yerin adıdır. Yine Mervânîler, hem iç hem de diş siyasettinde en çok dikkat çeken husus onların kimlik, din ve mezhep siyaseti gütmemeleridir. Mervânîler, bu siyasetin gereği olarak Abbasilerle Fatımîler arasında süre gelen hilafet üzerindeki mücadeleden, başka bir deyişle Sünni-Şiî kavgasında uzak durmayı başarmışlardır. Anahtar Kelime: Mervâniler, Bâd, Nasruddevle, Meyyâfarikîn, Âmid, Abbasiler, Selçuklular.
