DSpace Arşivi :: by Yazar "Ece, Aydın" değerine göre listeleniyor

Yazar "Ece, Aydın" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 20 / 57

Ağır gastrointestinal sistem kanaması siklofosfamidle tedavi edilen Henoch- Schönlein purpuralı iki çocuk olgu
(2013) Yavuz, Sevgi; Uluca, Ünal; Karabel, Duran; Ece, Aydın; Tan, İlhan
Henoch-Schönlein purpurası (HSP) çeşitli sistemleri tutan ve farklı klinik seyirler gösteren bir vaskülittir. Purpura tarzında döküntü, karın ağrısı, artrit, böbrek tutulumu ileortaya çıkabilmektedir. Nadiren, deri, gastrointestinal sis tem (GİS) ve böbrek tutulumu ağır seyretmekte ve erken veya geç dönemde çeşitli komplikasyonlara yol açabil mektedir. Bu yazıda yüksek doz intravenöz steroid teda- visine yanıt vermeyen tekrarlayan GİS kanaması intrave-nöz siklofosfamid ile başarılı bir şekilde tedavi edilen ağırGİS tutulumlu iki HSP’li çocuk olgunun sunulması amaç- landı. Hastalarımızdan birinde GİS tutulumuna ilaveten deri grefti gerektirecek kadar ağır nekrotik cilt tutulumu,diğerinde ise nefrotik proteinüri ile seyreden böbrek tu tulumu mevcuttu. HSP’li çocuklarda yüksek doz steroide yanıt alınamayan ağır GİS tutulumunda intravenöz siklofosfamid yararlı olabilir.
Ağır gastrointestinal sistem kanaması siklofosfamidle tedavi edilen HenochSchönlein purpuralı iki çocuk olgu
(Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2013) Ece, Aydın; Yavuz, Sevgi; Tan, İlhan; Uluca, Ünal; Karabel, Duran
Henoch-Schönlein purpurası (HSP) çeşitli sistemleri tutan ve farklı klinik seyirler gösteren bir vaskülittir. Purpura tarzında döküntü, karın ağrısı, artrit, böbrek tutulumu ile ortaya çıkabilmektedir. Nadiren, deri, gastrointestinal sistem (GİS) ve böbrek tutulumu ağır seyretmekte ve erken veya geç dönemde çeşitli komplikasyonlara yol açabilmektedir. Bu yazıda yüksek doz intravenöz steroid tedavisine yanıt vermeyen tekrarlayan GİS kanaması intravenöz siklofosfamid ile başarılı bir şekilde tedavi edilen ağır GİS tutulumlu iki HSP’li çocuk olgunun sunulması amaçlandı. Hastalarımızdan birinde GİS tutulumuna ilaveten deri grefti gerektirecek kadar ağır nekrotik cilt tutulumu, diğerinde ise nefrotik proteinüri ile seyreden böbrek tutulumu mevcuttu. HSP’li çocuklarda yüksek doz steroide yanıt alınamayan ağır GİS tutulumunda intravenöz siklofosfamid yararlı olabilir
Ailesel Akdeniz ateşli çocuklarda atak sırasındaki ve ataksız dönemdeki akut faz yanıtlarının karşılaştırılması
(2013) Kelekçi, Selvi; Ece, Aydın; Çakmak, Erdal; Yolbaş, İlyas; Şen, Velat; Güneş, Ali
Amaç: Bu çalışmanın amacı Ailesel Akdeniz Ateşi (AAA) bulunan çocuklarda akut faz belirteci (AFB) düzeylerininatak dönemi ve kolşisin tedavisi altında ataksız dönemdeki düzeylerini karşılaştırmaktır.Yöntemler: Klinik kriterlere göre AAA tanısı kondu ve tümhastalar prospektif olarak ortalama 1,2 yıl süreyle izlendi. Hastaların semptom başlama yaşı, tanı yaşı, klinik semptomlar ve AAA atağına ait bilgiler kaydedildi. MEFV genmutasyonları test hibridizasyon (strip Assay) yöntemi ile çalışıldı. Akut faz belirteci olarak periferik kan lökosit sayısı, eritrosit çökme hızı (EÇH), serum C-reaktif protein (CRP) ve fibrinojen düzeyleri hem AAA atağı sırasındahem de ataklar arası dönemde standart yöntemlerle ölçüldü.Bulgular: Çalışmaya 105 (55 kız, 50 erkek) AAA’lı çocukalındı. Hastaların yaş ortalaması 8,9±3,2 yıl, ortalama semptom başlangıç yaşı 5,9 yıl ve ortalama tanı yaşı 8,1yıl idi. MEFV gen mutasyonu olarak azalan sıklık sırasınagöre; E148Q (%29,2), M694V (%24,8), R761H (%15,3) ve V726A (%13,1) oranlarında saptandı. Atak dönemindehastaların ortalama AFB düzeyleri normal değerlerin üstünde olup, %80’inde en az bir AFB yüksek bulundu. Atakdışı dönemde ise tüm AFB ortalama değerleri normal sınırlar içinde olmakla birlikte, %31,4’ünde en az bir AFBdüzeyi normalden yüksek bulundu.Sonuç: Çalışma verilerine göre atakdışı dönemdeki AAA’lı çocukların %30’unda subklinik inflamasyon işareti olabilecek en az bir AFB yüksekliği mevcuttu. İnflamasyonu atak dışı dönemde devam eden hastalarda, kronik inflamasyona sekonder bir komplikasyon gelişmemesi için, AAA’lı hastalarda kolşisine ilave yeni anti-enflamatu- ar ilaçların kullanımı düşünülebilir.
An analysis of factors related to total serum IgE levels in pediatric asthmatic patients
(Official Journal of the European Academy of Allergology and Clinical Immunology, 1999) Ece, Aydın; Gürkan, Fuat; Haspolat, Yusuf Kenan; Özkan, İlker; Boşnak, Mehmet; Dağlı, Elif
Total serum immunoglobulin (Ig) E is commonly used to diagnose atopic diseases. The purpose of this study was to evaluate relationship between various risk factors for allergic diseases and total serum IgE concentrations in asthmatic children.
Angiotensin-converting enzyme and angiotensin II type 1 receptor gene polymorphisms in children with subacute sclerosing panencephalitis
(Wiley, 2006) Taşdemir, Nebahat; Ece, Aydın; Tekeş, Selahattin; Dikici, Süber; Güneş, Ali; Balık, Hasan; 0000-0001-6764-8336
Subacute sclerosing panencephalitis (SSPE) is a progressive, debilitating, and fatal brain disorder caused by mutant measles virus infection. Although both viral and host factors seem to be involved in SSPE, the exact pathogenesis remains to be determined. Autoimmune demyelination is characteristic of SSPE. The blood angiotensin-converting enzyme (ACE) activity and angiotensin II (Ang II) levels are associated with the ACE gene polymorphism. Proinflammatory effects of Ang II may contribute to the development of SSPE. The aim of this study was to investigate whether the ACE and Ang II type I receptor (AT1R) (A1166C) gene polymorphisms were associated with SSPE. The polymorphisms were investigated by polymerase chain reaction (PCR) in 43 patients with SSPE and 100 healthy controls. The genotype distribution of the SSPE children and healthy controls were as follows: DD 58.1% versus 34.0, ID 37.2% versus 48.0%, and II 4.7% versus 18.0, respectively (P=0.012). Allele frequencies of patients and controls were D 76.7% versus 58.0%, and I 23.3% versus 42.0%, respectively (P = 0.004). The frequency of DD genotype and D allele were significantly higher in SSPE children compared with controls (P < 0.05). AT1R, gene polymorphism distribution was found to be similar in SSPE children and control subjects: AA 55.8% versus 60.7%, AC 37.2% versus 32.1%, and CC 7.0% versus 7.2%, respectively (P > 0.05). In conclusion, the results of this study suggest that the DD genotype of ACE I/D polymorphism maybe related to SSPE. Due to small size of this study, further studies with more patients are needed to confirm these results. (c) 2006 Wiley-Liss, Inc.
Atropin intoksikasyonu ve kuduz
(1999) Gökçen, Selma; Sun, Fatih; Ece, Aydın
Bulantı, kusma ve yemek yiyememe yakınmaları olan 12 yaşındaki erkek hastanın klinik izleminde, ateş (39°C), ajitasyon, bradikardiyi (44/dk) izleyen taşikardi (148/dk), hipertansiyon (145/95 mm Hg), dilate pupiller, ağız kuruluğu, yüzde "flashing" şeklinde kızarıklık, sıcak ve kırmızı deh belirtileri gibi tipik atropinizasyon belirtileri gelişti. Nekroskopide beyin histopatolojisinde karakteristik Negri cisimcikleri ve özgül floresans görüldü. Bu olgu, otonom sinir sistemi belirtileri gösteren bir hastada bilinç açıksa kuduzun öncelikli olarak düşünülmesi gerektiğini vurgulamak için sunuldu.
BDNF and NGF gene polymorphisms and urine BDNF–NGF levels in children with primary monosymptomatic nocturnal enuresis
(Elsevier Ltd, 2019) Ece, Aydın; Coşkun, Salih; Şahin, Cahit; Tan, İlhan; Karabel, Duran; Çim, Abdullah
Introduction: The pathophysiology and genetic influences in nocturnal enuresis have not been fully elucidated. Delayed neuronal maturation has been suggested as a pathogenetic mechanism in primary monosymptomatic nocturnal enuresis (PMNE). Brain-derived neurotrophic factor (BDNF) and nerve growth factor (NGF) are neurotrophins affecting maturation of the nervous system. Objective: The aim of this preliminary study was to investigate BDNF and NGF gene polymorphisms and urine levels of BDNF and NGF in children with PMNE as a first time. Study design: The single-nucleotide polymorphisms of BDNF (rs6265:G > A:Val66Met; rs8192466:C > T:Thr2Ile) and NGF (rs6330:C > T:Ala35Val, rs11466112:C > T:Arg221Trp) were investigated by comparing 104 children with PMNE and 140 healthy control subjects. Children with non-PMNE were excluded. DNA isolation and detection of polymorphisms were performed by real-time polymerase chain reaction. In addition, urine BDNF and NGF levels of 47 PMNE and 29 healthy children were measured by enzyme-linked immunosorbent assay method and normalized to urine creatinine (Cr) concentration for comparisons. Results: There were no differences in genotype and allele frequencies of BDNF rs6265 and NGF rs6330 polymorphisms between patients with PMNE and the control group (P > 0.05). No mutant alleles were found in BDNF rs8192466 and NGF rs11466112 polymorphisms in either group. Children with PMNE had higher urine BDNF/Cr (0.020 ± 0.010 vs 0.010 ± 0.002; P = 0.008) and NGF/Cr ratio (3.01 ± 1.87 pg/mg vs 1.77 ± 0.26 pg/mg; P = 0.002) compared with the control subjects. However, no significant differences were found in BDNF/Cr and NGF/Cr values between GG, GA, and AA genotypes of BDNF rs6265 polymorphism and CC and CT genotypes of NGF rs6330 polymorphism (P > 0.05). Discussion: In this study, no association of BDNF and NGF gene polymorphisms with PMNE was found, and urine neurotrophin concentrations were not directly influenced by investigated polymorphisms. Although, previously increased urine neurotrophin secretion has been found in detrusor overactivity, bladder inflammation, and dysfunctional voiding, this preliminary results also showed an increase in neurotrophins in PMNE. Higher urine neurotrophin levels may be related to delayed and continued neuronal maturation or increased production of neurotrophins in the bladder. The increased urine neurotrophins in PMNE may be an indicator of increased sensory nerve excitability of the bladder, contributing to the development of enuresis. Conclusion: This study showed that investigated neurotrophin gene polymorphisms did not make a significant contribution to the development of PMNE, but urine levels of neurotrophin gene products were higher in PMNE. Owing to the complexity and heterogeneity of genotype–phenotype relationships in enuresis, further studies are needed in PMNE.
Cardiac troponin-I as a marker of myocardial dysfunction in children with septic shock
(EMH Swiss Medical Publishers, 2004) Gürkan, Fuat; Alkaya, Asuman; Ece, Aydın; Haspolat, Yusuf Kenan; Boşnak, Mehmet; Bilici, Meki; Kervancıoğlu, Mehmet; Arıtürk, Zuhal
Objectives: Cardiac depression is well known in severe sepsis and septic shock. Our aim was to investigate the incidence of myocardial ischaemia as shown by cardiac troponin I (cTnI) levels in patients with septic shock and to evaluate the correlation with myocardial dysfunction measured by echocardiography. Methods: The study was performed in the paediatric intensive care unit in Dicle University Hospital, Turkey, between January 2001 and December 2002. Patients in septic shock, with a mean age of 6.4 +/- 2.8 months, were simultaneously submitted to a two-dimensional echocardiogram and biochemical investigation on admission. Results: The mean serum cTnI level of the patients was 3.1 +/- 2.6 ng/ml (0.01-9.80 ng/ml) and the mean LVEF value was calculated as 48% +/- 11%. 21 patients (75%) had a cTnI level >/=0.6 ng/ml, and 15 patients (54%) had a LVEF <0.5. For cTnI levels >/=0.6 ng/ml, sensitivity and specificity were 93.3% and 46.2%, and positive and negative predictive values were 66.7% and 85.7% respectively. For cTnI values >/=2.0 ng/ml, sensitivity and specificity were 86.7% and 76.9%, and positive and negative predictive values were 81.3% and 83.3%, respectively. There was a statistically significant relationship between LV dysfunction and cTnI positivity (r2 = 0.316, p = 0.002). No significant difference was found for the cTnI levels >/=0.6 ng/ml between non-survivors and survivors (p >0.05). Conclusion: Myocardial ischaemia and cell injury seem to be common in patients with septic shock and correlate with left ventricular dysfunction. Measurement of cTnI may be an easy and practical tool for monitoring cardiac damage in critically ill septic patients.
Clinical and laboratory characteristics and follow up results of 121 children with juvenile idiopathic arthritis
(Sağlık Bilimleri Araştırmaları Derneği, 2013) Ece, Aydın; Şen, Velat; Yel, Servet; Güneş, Ali; Uluca, Ünal; Tan, İlhan; Karabel, Duran; Yıldırım, Buğra; Şahin, Cahit
This study aimed to investigate the clinical and laboratory features of children with juvenile idiopathic arthritis (JIA) that followed up at Dicle University Hospital Department of Pediatrics. Totally, 121 (64 male, 57 female) children with the mean age of 10.0±4.1 (range, 1.5-1.8) years were included. The mean disease onset age was 7.9±3.8 (range, 0.8-15.4) years and the mean follow up period was 2.1±1.9 years. The percentages of JIA subtypes were as follows: Oligoarticular JIA 67 (55.4%), polyarticular 45 (37.2%), enthesitis related arthritis 5 (4.1%) and systemic JIA 4 (3.3%). The most common complaints were arthralgia (91.7%), fever (57.0%), fatigue (38.8%) and malaise (34.7%) and the most frequently involved joints were knee (74.4%), ankle (57.9) and wrist (48.8%). Complete remission were achieved in 28 (23.1%) and partial remission in 56 (46.3%), however 27 (21.3%) cases not responded to treatment satisfactorily. Significant risk factors for poor response to treatment with logistic regression were found as delay in treatment ≥6 months (Odds ratio, OR:11.1; p=0.006), existence of thrombocytosis (OR: 7.5; p=0.009) and early disease onset (age<5 years) (OR:18.1; p=0.004). In conclusion, JIA is a heterogeneous childhood disease with varied clinical manifestations. Early onset disease, delay in treatment and existence of thrombocytosis were the risk factors for an unfavorable outcome.
Clinical characteristics of children with snakebite poisoning and management of complications in the pediatric intensive care unit
(Japan Pediatric Society, 2005) Özay, Gonca; Boşnak, Mehmet; Ece, Aydın; Davutoğlu, Mehmet; Dikici, Bünyamin; Gürkan, Fuat; Boşnak, Vuslat; Haspolat, Yusuf Kenan
Background: Venomous snakebite is an emergency condition with high morbidity and mortality in childhood. Nearly all venomous snakes in Turkey are members of the Viperidae family and show poisonous local and hematotoxic effects. Methods: A total of 77 children (mean age 9.9 +/- 2.9 years; age range 3-14 years) with venomous snakebites were investigated. General characteristics of the children, species of the snakes, localization of the bite, clinical and laboratory findings, treatment approaches, complications and prognosis were evaluated. Results: The male to female ratio was 1.4. Ninety-one per cent of cases were from rural areas. Most of the bites were seen in May and June. Mean duration between snakebites and admissions to our department was 13 +/- 6.5 h. According to a clinical grading score, 57.1% of patients presented to us as grade II. Mean leukocyte count, aspartate aminotransferase, lactate dehydrogenase, creatinine phosphokinase and protrombin time levels were above the normal ranges and mean activated partial tromboplastin time was below the normal range. Platelet counts inversely correlated with the grading score and duration of hospitalization. The most common complication that occurred during the treatment was tissue necrosis (13%). The mean hospital stay time was 6.3 +/- 6 days. Three children with disseminated intravascular coagulation died. Fasciotomies were performed to seven (9.1%) children due to compartment syndrome. Of 10 children with tissue necrosis, three (3.9%) had finger amputation and seven (9.1%) had toe amputation. Higher grading score on admission, platelet count below 120 000/mm3, AST over 50 IU/L and existence of evident ecchymosis were found as significant risk factors for development of serious complications by logistic regression analysis. Conclusions: Snakebite poisoning is an emergency medical condition that is particularly important in childhood. The envenomations are still considerable public health problems with a high morbidity and mortality in rural areas of Turkey.
Çocuk romatolojisi pratiğinde laboratuvar testlerinin kullanımı
(Modestum Publishing Ltd., 2013) Ece, Aydın; Şahin, Cahit
Çocuklarda romatizmal hastalıklar ciddi komplikasyonlara ve büyüme-gelişme geriliğine yol açabilen önemli bir hastalık grubudur. Anti-nükleer antikorlar ve anti-ds DNA’nın sistemik lupus eritematozus için ve c-ANCA’nın Wegener hastalığı için tanısal kriter olması dışında, romatizmal hastalıklar için tanı koyduracak spesifik testler bulunmamaktadır. Çocuk romatolojisinde ayrıntılı bir hastalık öyküsü ve iyi bir fizik muayene ile çok yüksek oranda hastalık tanısı konabildiği ve hastalıklar için tanı koydurucu veya ekarte ettirici özgül tek bir test veya “test paneli” bulunmadığı için, laboratuvar testlerini iyi bir klinik bilgi temelinde seçici olarak istemek gerekir. Bu konuda önemli bir nokta da testlerin sağlıklı bireylerde de belli oranlarda pozitif sonuç vermesidir. Bu derlemede çocuk romatolojisi pratiğinde kullanılan testlerin endikasyonları, hastalık tanısı ve izlemindeki önemleri tartışılmıştır.
Çocuklarda akut glomerülonefrit: Üçüncü basamak sağlık merkezinde yedi yıllık deneyim
(Modestum Publishing Ltd., 2012) Güneş, Ali; Ece, Aydın; Yel, Servet; Yolbaş, İlyas; Uluca, Ünal; Tan, İlhan; Şen, Velat
Amaç: Bu çalışmanın amacı üçüncü basamak bir üniversite hastanesinde akut glomerulonefrit (AGN)’li çocukların klinik ve laboratuvar özelliklerini irdelemektir. Gereç ve yöntem: Çocuk Nefroloji Kliniğinde 2004-2011 yılları arasında AGN tanısıyla yatırılarak tedavi edilen çocukların kayıtları geriye dönük olarak incelendi. Hastalar <5 yaş, 5-10 yaş ve >10 yaş üstü olmak üzere üç gruba ayrıldı. Hastaların hastaneye başvuru anındaki özellikleri olarak kan basıncı, diürez durumu, serum üre ve kreatinin değerleri, elektrolit düzeyleri ve kompleman C3 ve C4 faktörleri, tam kan sayımı ve idrar analiz bulguları kaydedildi. Ayrıca başlatan enfeksiyon, uygulanan tedaviler, klinik seyir ve sonuç belirlenerek kaydedildi ve elde edilen veriler analiz edildi. Bulgular: Hastaneye yatırılarak izlenen 63’ü kız (%28,8), 157’si erkek (%71,2), toplam 220 AGN’li çocuk incelendi. Tetikleyen enfeksiyon olarak, tonsillofarenjit 133 (%60,5) hastada, piyoderma 12 hastada (%5,5), ve diğer enfeksiyonlar 27 hastada (%12,2) saptanırken; 48 hastada (%21,8) herhangi bir enfeksiyon bulunmadı. Hastaların %81,4’ünde ödem, %73,6’sında hipertansiyon, %22,6’sinda akciğerde staz bulguları saptandı. Hastaların %89,1’inde C3 düşüklüğü ve %45,9’unda azotemi gözlendi. Hematüri %95,4 hastada, nefritik proteinüri %80,5’unda, lökositüri %37,6’sında görüldü. Diürez 180 (%82) hastada bir haftada normale geldi. Düretik tedavisi ile kan basıncı kontrol altına alınamayan 45 hastaya (%20 ,5) ilave vazodilatör ilaçlar verildi. Üç hastada hemodiyaliz yapıldı. Ancak AGN yaş grupları arasında, C3 düşüklüğü (p=0.018) ve anemi sıklığı (p=0.006) farklı bulunurken, diğer klinik ve laboratuvar bulgular bakımından anlamlı farklılık saptanmadı (p>0.05). Sonuç: Akut glomerülonefrit çocuklarda klinik ve laboratuvar özellikler yaş gruplarına göre C3 düşüklüğü ve anemi sıklığı dışında anlamlı farklılık göstermedi.
Çocuklarda Henoch-Schönlein purpurası: 214 hastanın değerlendirilmesi
(Modestum Publishing Ltd., 2012) Ece, Aydın; Yolbaş, İlyas; Balık, Hasan; Kocamaz, Halil; Yel, Servet; Uluca, Ünal; Tan, İlhan
Amaç: Henoch-Schönlein purpurası’nın (HSP) çeşitli sistemleri tutması ve klinik seyrinin farklılık göstermesi nedeniyle, bu çalışmada HSP’li çocukların klinik ve laboratuar özelliklerinin incelenmesi amaçlandı. Gereç ve yöntem: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Kliniğinde 2000-2007 yılları arasında izlenen HSP’li 214 çocuk hastaya ait hasta kayıtları geriye dönüşlü olarak incelendi. Hastalık tanısı American Collage of Rheumatology’ nin HSP kriterlerine dayanılarak kondu. Hastaların yaş, cinsiyet, klinik bulgular, laboratuar değişkenler, uygulanan tedavileri ve sonuçları kaydedildi. Bulgular: Toplam 214 HSP’li çocuk hastanın (121 erkek, 93 kız) yaş ortalaması 9.0 ± 3.2 yıl (2-16 yaş arası) idi. Hastaların 136’sında (%63.6) bir üst solunum yolu enfeksiyonu geçirme öyküsü mevcuttu. Hastaların %62.1’inde karın ağrısı, %22.1’inde kusma, %25.4’ünde dışkıda gizli kan pozitifliği veya melena saptandı, üç hasta intusepsiyon nedeniyle opere edildi. Eklem tutulumu 117 (%54.7) hastada, kranio-fasyal ödem 73 (%34.3) hastada görüldü. Renal tutulum bulgusu olarak 63 hastada (%29.4) hematüri, 57 hastada (%26.6) proteinüri, 21 hastada (%9.8) lökositüri gözlenirken, 5 hastada nefrotik/nefritik sendrom görüldü. IgA yüksekliği 35 (%16) olguda C3 yüksekliği 41 hastada (%19.3), C3 düşüklüğü 23 hastada (%10.7) rastlandı. Tedavi olarak 114 hastaya (%53.3) benzatin penisilin+ penisilin V, 128 hastaya (%59.8) non-steroidal antiinflamatuar, 86 hastaya (%40.2) oral/parenteral steroid verildi. Nefrotik proteinürisi olan 5 hastaya renal biyopsi sonrası immunsupresif verildi. Sonuç: Henoch-Schönlein purpurasında özellikle gastrointestinal sistem ve renal tutulum nadiren önemli komplikasyonlara yol açmaktadır.
Cystic fibrosis of pancreas and nephrotic syndrome: A rare association
(Korean Pediatric Society, 2013) Kelekçi, Selvi; Karabel, Müsemma; Ece, Aydın; Şen, Velat; Güneş, Ali; Yolbaş İlyas; Şahin, Cahit
Cystic fibrosis (CF) is a genetic disease with autosomal recessive inheritance and is common in Caucasian people. The prevalence of this disease is between 1/2,000 and 1/3,500 live births, and the incidence varies between populations. Although the CF transmembrane conductance regulator gene is expressed in the kidneys, renal involvement is rare. With advances in the treatment of CF, life expectancy has increased, and some previously unobserved disease associations are now seen in patients with CF. It is important to follow patients with CF for possible abnormalities that may accompany CF. In this paper, we present two rare cases of CF accompanied by nephrotic syndrome.
Development of purulent meningitis in a child with nephrotic syndrome while receiving cephtriaxone plus amikacin
(TIP ARASTIRMALARI DERNEGI, 2006) Bilici, Meki; Gürkan, Fuat; Ece, Aydın
A child with nephrotic syndrome (NS) presented with peritonitis caused by E. coli susceptible to both cephtriaxone and amikacin. Purulent meningitis developed in accompanying with clinical and laboratory findings at the 5 th day of treatment. Pneumococcal antigen was detected in cerebro-spinal fluid and meningitis was treated with meropenem. Development of pneumococal meningitis while receiving broad-spectrum antibiotics for peritonitis is an unusual situation.
Diyarbakır ve çevresi okul çocuklarında boy kısalığı, düşük ağırlık ve obezite sıklığı
(Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2004) Ece, Aydın; Ceylan, Ali; Gürkan, Fuat; Dikici, Bünyamin; Bilici, Meki; Davutoğlu, Mehmet; Karaçomak, Zühre
Bu çalışmada Diyarbakır ve çevresinde seçilen 23 okuldaki 9-17 yaş arası 3040 çocukta (yaş ortalaması 12.1±1.5 yıl; 2230'u erkek, 810'u kız) boy kısalığı ve obezite sıklığı araştırılmıştır. Çocuklara medikal, sosyal ve demografik özelliklerini içeren ayrıntılı bir anket uygulandıktan sonra boy ve ağırlık ölçümleri yapıldı. Erkek ve kızlarda, boy ve ağırlık persentil değerleri NCHS değerlerinden ve İstanbul'daki çocuklara ait değerlerden daha düşüktü. Boyu 5. persentilin altında olan çocuk sayısı 419 (% 13.8), 3. persentilin altında olanların sayısı 300 (%9.9) idi. Çocukların kalabalık ailede olması (ev halkı >5), yatılı okulda olması ya da kırsal bölgeden olmaları boy kısalığı sıklığı üzerinde etkili değildi. Relatif ağırlığa göre 660 çocuk (%21.7) düşük ağırlıklı bulundu. Vücut kitle indeksi (kg/m2 ) sonuçlarına göre 64 çocuk (%2.1) fazla kilolu, 30'u obez (% 0.9) bulundu. Erkek ve kız çocukları arasında boy kısalığı (sırasıyla, %8.9 ve %12.3, p=0.007) sıklığı bakımından anlamlı farklılık gözlenirken, obezite sıklığı erkek ve kızlarda eşit bulundu (sırasıyla, %1.0 ve %1.0, p>0.05). Düşük ağırlıklı çocukların oranı (relatif ağırlığa göre); kentlerde kırsaldan (sırasıyla, %26.7 ve %17.1, p<0.001), kızlarda erkeklerden (sırasıyla, %30.9 ve %18.4, p<0.001), evde kalanlarda yatılı okuyanlardan (sırasıyla, %23.5 ve %19.1, p=0.002) daha yüksekti. Sonuçlar gelişmiş ülkeler ve ülkemizin batı bölgeleriyle karşılaştırıldığında, obezite sıklığının çok düşük, boy kısalığı ve düşük ağırlık sıklığının yüksek olduğu görüldü.
Diyarbakır ve çevresi okul çocuklarında hematüri, proteinüri ve hipertansiyon prevalansı
(2004) Dikici, Bünyamin; Gürkan, Fuat; Tutanç, Murat; Davutoğlu, Mehmet; Ece, Aydın; Ceylan, Ali; Gözü, Ayfer
Bu çalışmada Diyarbakır ve çevresinde, 10'u yatılı bölge okulu, toplam 23 okulda, 9-17 yaş arası 3063 çocukta (yaş ortalaması 12.1 ±1.5 yıl; 2244'ü erkek, 819'u kız), bir pilot tarama programı çerçevesinde, hematüri, proteinüri ve hipertansiyon prevalansı araştırıldı. Çocukların %52.4'ü kırsal kesimde, %47.6'si kentte yaşamaktaydı. Çocuklara ayrıntılı bir anket uygulandıktan sonra kan basınçları ölçüldü ve stikle idrar analizi yapıldı, ilk ölçümde hipertansif olduğu saptananların kan basıncı ölçümleri tekrarlandı, ilk ve ikinci ölçümlerde; sınırda hipertansiyon (90-95. persentiller arası) sırasıyla, %2.9 ve % 2.8 çocukta; hipertansiyon %7.4 ve. %1 9'unda saptandı. Anormal idrar bulgusu saptananlarda tetkik tekrarlandı, ilk idrar analizinde total olarak anormal sonuç elde edilenlerin oranı %16.4, ikinci analizde anormallik devam edenlerin oranı %11.0 olarak saptandı. İlk ve ikinci idrar analizlerde hematüri %13.3 ve % 9.7; proteinüri % 3.6 ve %1.8; lökositüri %2.5 ve %1.7 oranlarında pozitif bulundu, idrar anormallikleri kızlarda erkeklerden, kırsal kesimde kentte yaşayanlardan daha yüksek bulundu. İdrar tetkiklerinde anormallik saptanması ile hipertansiyon varlığı arasında anlamlı bir ilişki saptandı (p=0.023). Sonuç olarak, bu pilot çalışmada elde ettiğimiz anormal idrar analiz sonuçları hem Türkiye'nin hem de dünyanın diğer bölgelerinden bildirilen oranların çok üstünde olduğu için bölgemizde kitlesel okul taramalarının yapılması faydalı olacaktır. Ayrıca çalışmamızda hipertansiyon oranlan da bir çok raporda bildirilenlerden daha yüksek bulundu.
Experimental study on effects of deferoxamine mesilate in ameliorating cisplatin-induced nephrotoxicity
(Akademiai Kiado Rt., 2002) Özdemir, Enver; Dokucu, Ali İhsan; Uzunlar, Ali Kemal; Ece, Aydın; Yaldız, Mehmet Sadık; Öztürk, Hayrettin; 0000-0001-6764-8336
Purpose: Cisplatin (CCDP), an indispensable agent of several chemotherapy protocols, has serious dose limiting side effects, including nephrotoxicity. In this experimental study, we used deferoxamine mesilate (DFO), an iron chelating agent, to ameliorate cisplatin-induced nephrotoxicity. Materials and methods: Sixty adult male bulb-c mice were divided in 6 equal groups. Group 1 received distilled water, group 2 received 100 mg/kg DFO, group 3 received 0.9 mg/kg CCDP, group 4 received 100 mg/kg DFO one hour before 0.9 mg/kg CCDP, group 5 received 1.8 mg/kg CCDP, and group 6 received 200 mg/kg DFO one hour before 1.8 mg/kg CCDP transperitoneally for 10 days. The next day, blood and urine samples were obtained, and all the animals were sacrificed, the kidneys and testes were removed, and histopathologic and biochemical analyses were performed. Results: Low-dose and high-dose CCDP treated mice had significantly more extensive proximal tubular degeneration (p < 0.001) when compared to control animals. Moreover, these changes were significantly less extensive in the mice taking DFO than mice taking CCDP. DFO showed no effect on cisplatin induced testicular histopathology. The cisplatin administration significantly increased the serum urea and plasma creatinin concentrations, and DFO administration prior to CCDP significantly decreased serum urea and plasma creatinin concentrations. Conclusion: Our findings suggest that DFO administration may be safe and useful for ameliorating cisplatin-induced nephrotoxicity.
Failure of therapeutic vaccination using hepatitis B surface antigen vaccine in the immunotolerant phase of children with chronic hepatitis B infection
(Journal of Gastroenterology and Hepatology Foundation and John Wiley & Sons Australia, 2003) Dikici, Bünyamin; Boşnak, Mehmet; Uçmak, Hasan; Dağlı, Abdullah; Ece, Aydın; Haspolat, Yusuf Kenan
Summary Aim: The aim of this study was to investigate the efficacy of specific hepatitis B virus (HBV) vaccination as active immunotherapy in treating chronic hepatitis B (CHB) infection during the immune-tolerant phase in children with normal aminotransferase levels and high viral load. Methods: Fifty-one immunotolerant patients were randomly and prospectively recruited into two groups. Group 1 included 23 patients that were vaccinated with three standard injections of the GenHevac B vaccine in the deltoid or quadricep muscle, initially, and at 30 days and 60 days, for specific immunization. Group 2 contained 28 patients who did not receive any medication or vaccination and were recruited as the control group. Post-vaccination evaluation was performed at 6 months from the first injection and at the end of the 12th month by serological and virological analyses. A response criterion to therapy was defined as loss of HBV-DNA in serum and hepatitis B early antigen (HBeAg) seroconversion (loss of HBeAg, development of antibody to HBeAg (anti-HBe)). Results: The mean alanine aminotransferase (ALT) value in group 1 at the beginning of the vaccination was 33.6 ± 8.1 IU/L; this changed to 31.7 ± 9.0 IU/L at 6 months after first injection and 29.2 ± 7.1 IU/L at the end of 12 months (P > 0.05). In this group, mean HBV-DNA load at the starting point of the vaccination was 3709 ± 1126 pg/mL; this value changed to 3569 ± 726 pg/mL at the sixth month and 3295 ± 832 pg/mL at the 12th month (P > 0.05). In group 2, the mean ALT values at the beginning of therapy, and at the 6th and 12th month were 32 ± 8 IU/L, 31.8 ± 8 IU/L, and 29.7 ± 7 IU/L, respectively (P > 0.05), and the mean viral load of HBV-DNA values were 3827 ± 1375 pg/mL, 3498 ± 886 pg/mL, and 3059 ± 731 pg/mL, respectively (P > 0.05). The load of HBV DNA of all patients in both groups was greater than 2000 pg/mL. There was no statistically significant difference in the mean ALT values and mean viral load of HBV DNA (P > 0.05) between group 1 and group 2 at the end of the 6th and 12th months. Except for one each patient in each group, hepatitis B surface antigen (HBsAg) and HBeAg clearance or antibody to HBsAg (anti-HBs) and anti-HBe seroconversion were not observed during the follow-up period (P > 0.05). Conclusion: In this study, comparison of vaccinated and unvaccinated groups of immunotolerant children with CHB infection showed no difference in the clearance of HBV DNA and seroconversion of HBeAg to anti-HBe. Different immunization protocols should be considered for future investigations in the immunotolerant phase of children with CHB infection.
Frequency of risk factors in children with asthma bronchiale in Diyarbakır
(Official Journal of the European Academy of Allergology and Clinical Immunology, 1999) Gürkan, Fuat; Ece, Aydın; Haspolat, Yusuf Kenan; Derman, Orhan; Dikici, Bünyamin; Dağlı, Elif
The prevalence of asthma appears to be on the increase and the risk factors are not well established. Environmental and demographic characteristics of asthmatic children were investigated to identify the risk factors accompanying asthma.

Yazar "Ece, Aydın" seçeneğine göre listele

Sayfa Başına Sonuç

Sıralama seçenekleri