Yazar "Denli, A. Aziz" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 1 / 1
  • Küçük Resim
    Öğe
    Postmenopozal osteoporoz patogenezinde sitokinlerin rolü ve alendronat tedavisi sonrası serum seviyelerindeki değişimler
    (Dicle Üniversitesi, Tıp Fakültesi, 2000) Denli, A. Aziz; Saraç, Ayşegül Jale
    Postmenapozal osteoporoz (PMO) patogenezi üzerinde yapılan çalışmalar.fizyolojik ve patolojik kemik rezorpsiyonunda sitokinlerin oynadığı rolü doğrulamaktadır. Sitokinlerin sayısı gün geçtikçe artmakta ve bir çok sitokinin görevi ve hedef hücreleri henüz tam olarak bilinmemektedir. Bu çalışma, postmenapozal osteoporotik ve non osteoporotik kadınlarda İL-10, İL-2, lL-2r, İL- 6, İL-6r, İL-8, İL-10 ve TNF-a ile osteokalsin'in serum düzeylerini karşılaştırmak, bunlar ile kemik metabolizmasının biyokimyasal parametreleri (serum Ca, P, ALP, CK, 24 h'lik idrarda Ca ve P) arasındaki olası ilişkiyi irdelemek ve alendronatın altı aylık tedavi süresi boyunca serum sitokin düzeylerini etkileyip etkilemediğini araştırmak amacıyla yapıldı. Çalışmaya alınan 50 bireylik hasta grubunun yaş ortalaması 60,54±5,49 ve sağlıklı 30 bireylik kontrol grubunun yaş ortalaması 58,96±3,69 idi. Altı ay süre ile alendronat tb. 10mg/gün ve kalsiyum efervesan tb1 g/gün dozunda verildi, kontrol grubuna ise herhangi bir tedavi uygulanmadı Yaptığımız çalışmada; alendronat tedavisi alan tüm hastaları kontrol grubu ile karşılaştırdığımızda; İL-8 ve TNF-a postmenapozal osteoporozlu grupta sağlıklı kontrol grubuna göre anlamlı derecede daha yüksek bulunurken (p<0,05), İL-10 düzeyleri kontrol grubuna göre düşük bulundu (p<0,001). Hasta grubunu serum osteokalsin değerlerine göre "yüksek tumoverli" (%52) ve "normal tumoverli"(%48) gruplara ayırıp kontrol grubu ile kıyasladığımızda; yüksek tumoverli grupta İL-8 düzeyleri anlamlı derecede yüksek (p<0,05), normal tumoverli grupta TNF-a düzeyleri anlamlı derecede olmasa da yüksek (p>0,05),her iki grupta ise İL-10 düzeyleri anlamlı derecede düşük (p<0,05) bulundu. Alendronat tedavisinin sitokinler üzerindeki etkisini belirlemek için hasta grubunun tedavi sonrası 1, 3 ve 6. aylardaki değerleri ile tedavi öncesi ve kontrol grubu değerleri karşılaştırıldığında; İL-1, İL-6r ve İL-8'de anlamlı yükselme; TNF-a ve İL-10 düzeylerinde ise anlamlı düşme tespit edilirken, İL-2, İL-2r, İL-6 düzeylerindeki değişimler anlamlı değildi. Sonuç olarak çalışmamız, postmenopozal osteoporoz patogenezinde sitokinlerin önemli bir rol üstlendiklerini, bifosfonat tedavisi ile bu sitokinlerin kemik üzerindeki etkilerinin kısmen de olsa yeniden düzenlenebileceğini, ayrıca osteoporoz patogenezinde sadece IL-1, IL-6, TNF-a ve IL- 1 1 'in değil aynı zamanda İL-2, İL-8 ve IL-10'un da rol oynayabileceğini ve bu sitokinler üzerinde daha kapsamlı ve ileri düzeyde çalışmalar yapılması gerekliliğini ortaya koymaktadır.