Yazar "Demircan, Vehbi" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 10 / 10
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe An Investigation on The Clinical Characteristics of Cases with Lung Cancer in The South-eastern Anatolian Region(Veysi AKPOLAT, 2021) Karakuş, Abdullah; Demircan, Vehbi; Işıkdoğan, AbdurrahmanObjective: The present study aimed to retrospectively determine the demographic, epidemiological, and clinical characteristics of the patients with lung cancer monitored in our clinic. Material and Method: The study retrospectively investigated 865 patients with lung cancer diagnosed, treated, and monitored between 2000 and 2011 in the Medical Oncology Result: Of the 865 patients with lung cancer, 691 (79.5%) had Non-small Cell Lung Cancer (NSCLC), and 174 (20.5%) had Small Cell Lung Cancer (SCLC). Of the patients with NSCLC, 12.3% were in the local stage, 34.7% in the locally advanced stage, and 53% in the metastatic stage. The mean survival time of the patients was 31 months in the local stage, 17 months in the locally advanced group, and 9 months in the metastatic period. The smoking rates of patients were 93.8% in patients with squamous cell cancer, 72.5% in those with adenocarcinoma, and 91.4% in those with SCLC. Conclusion: Regarding the histopathological subgroups of the patients in our study, we have observed that adenocarcinoma patients rate was higher compared with the average data observed in our country. The smoking rate in patients with adenocarcinoma was less than the average tendency in our country.Öğe Could the appropriate anti-diabetic therapy be mixed insulin in dialysis patients?(Springer India, 2021) Demircan, Vehbi; Yildirim, Yasar; Aydin, Emre; Kara, Ali Veysel; Aydin, Fatma Yilmaz; Yilmaz, Zulfukar; Kadiroglu, Ali KemalBackground A good glycemic regulation should be provided to reduce mortality and morbidity in patients with end-stage renal failure due to diabetes mellitus. However, the use of insulin therapies in patients with renal failure is troublesome due to the increased rate of side effects. In our study, we investigated the frequency of hypoglycemia and its symptoms in patient groups receiving intensive and mixed insulin therapies. Materials and methods This prospective study included 89 hemodialysis patients with DM-related stage 5 chronic kidney disease who were followed up in a nephrology clinic of a university hospital between January 2013 and August 2015. Our study group was divided into two groups as those receiving intensive insulin therapy and mixed insulin therapy. Group 1 and group 2 consisted of 46 patients and 43 patients, respectively. Hypoglycemia (glucose < 70 mg/dl) was investigated in patients with HbA1c levels that decreased below 7% after treatment, and the symptoms were evaluated according to the hypoglycemic scale. The results between the groups were evaluated using chi-square and Student's t test Results A total of 89 patients were included in the study. HbA1c was 6.83% in the group receiving intensive insulin therapy and 6.95% in the group receiving mixed insulin therapy (p > 0.05). Hypoglycemia was detected in 27 patients (58.7%) in the intensive insulin therapy group and 14 patients (32.6%) in the mixed insulin therapy group. There was a significant level of hypoglycemia in the group receiving intensive insulin therapy (p < 0.05). In our study, the group receiving intensive insulin therapy had higher frequency and severity of common hypoglycemia symptoms such as confusion, sweating, weakness, dysphasia, palpitations, blurred vision, and feeling hungry. Conclusion There was a higher frequency of hypoglycemia under intensive insulin therapy in patients undergoing dialysis due to chronic kidney failure, which suggests that mixed insulin therapy is the ideal treatment to avoid hypoglycemia in this group of patients.Öğe Diagnosis and management of coronavirus disease-associated immune thrombocytopenia: a case series(Soc Brasileira Mediciana Tropical Univ Brasilia, Nucleo Mediciana Tropical e Nutricao, 2021) Aydın, Fatma Yılmaz; Demircan, VehbiData on health problems and fatal complications associated with coronavirus disease (COVID-19) have consistently been reported. Although immune thrombocytopenia has been associated with multiple viral infections, only few studies have shown its association with COVID-19. Here, we have reported a case series of two cases pertaining to patients diagnosed with COVID-19-associated immune thrombocytopenia, elaborating on the clinical course, management, and response to treatment.Öğe Diyabete bağlı son dönem böbrek yetmezliği hastalarında glukoz regulasyonu(2016) Demircan, Vehbi; Yıldırım, YaşarAmaç: Diyabetes Mellitusa bağlı Son Dönem Böbrek Yetmezliği gelişen hastalarda mortalite ve morbiditeyi azaltmak için iyi bir şeker regulasyonunun sağlanması gerekir. Ancak böbrek yetmezlikli hastalarda dörtlü ve mix insülin tedavilerinin artan yan etkiler nedeniyle kullanımı sıkıntılıdır. Çalışmamızda mevcut protokollerle etkin tedavi yapılabilen hastalarda hipoglisemi ve semptomlarının hangi sıklıkla görüldüğünü araştırdık. Materyal Metod: Bu araştırmaya, Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Nefroloji Kliniğinde Ocak 2013-Ağustos 2015 tarihleri arasında yatan DM’ye bağlı Evre 5 kronik böbrek hastalığı olan 89 hasta alındı. Çalışma grubumuz 4'lü yoğun insülin tedavisi ve 2'li konvansiyonel insülin tedavisi alanlar olmak üzere 2 gruba ayrıldı. Grup 1, 46 grup 2, 43 hastadan oluşturuldu. Yoğun insülin tedavisi(YİT) olarak dörtlü insülin alan hastalarla, geleneksel insülin tedavisi(GİT) olarak mix insülin tedavisi alan hastaları karşılaştırdık. Tedavi sonrası HgA1c seviyesi %7'nin altına getirilen hastalarda hipoglisemi (kş <70) ve hipoglisemik skalaya göre semptomlar değerlendirildi. İstatistik Analiz: Çalışmada analiz SPSS 18 ile yapıldı. Gruplar arasındaki sonuçlar Ki kare ve student t testi kullanılarak değerlendirildi. Bulgular: Çalışmamıza 89 hasta dahil edildi. Hastalarda etkin tedavi aralığı sağlanadı. Dörtlü insülin tedavisi alan grupta HbA1c 6.83, mix insülin tedavisi alan grupta da 6.95 bulundu (p >0,05). Dörtlü insülin alan grupta 27 hastada(%58,7), mix insülin alan grupta 14 hastada(%32,6) hipoglisemi tespit edildi. Dörtlü insülin alan grup lehine hipoglisemi anlamlı izlendi (p:0,013). Hipoglisemi gelişen hastalarda konfüzyon, terleme, uyuşukluk, konuşmada güçlük, çarpıntı, konsantrasyon azalması, titreme, bulanık görme ve acıkma daha fazla görüldü. Sonuç: Kronik böbrek yetmezliğinin en sık nedeni diyabetes mellitus olup diyabetin ve diğer komplikasyonların kontrolü için iyi bir glisemik kontrol şarttır. Tedavide en etkin yaklaşım insülin tedavisi olmakla beraber insülinin eliminasyonun böbrekler yoluyla olmasından dolayı tedavi sıkıntılıdır. Artan hipoglisemi ve semptomlar sık sık insülin dozunu ayarlamayı gerektirmektedir. Etkin tedavi sağlanan hastaların HbA1c değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark görülmedi (p>0,05). Bununla beraber grup1'deki hastalarımızda daha fazla hipoglisemi atakları ve ataklar esnasında hipoglisemik skala ile yapılan testte konfüzyon, terleme, uyuşukluk, konuşmada güçlük, çarpıntı, konsantrasyon azalması, titreme, bulanık görme ve acıkma gibi hipoglisemik semptomlar daha fazla görüldü. Mevcut bulgularla diyabetik kronik böbrek yetmezlikli hastaların artan hipoglisemi riski sebebiyle 4 'lü yoğun insülin tedavisi ile takibinin daha sıkıntılı olacağı görüşündeyiz. Etkin tedavi aralığına çekilebilen hastalarda 2'li geleneksel tedavi daha tolere edilebilir görünmektedir. Bu hasta grubunda hipoglisemi atakları daha az görüldü. Ancak bu konuyla ilgili daha fazla çalışmaya ihtiyaç olduğu kanaatindeyiz.Öğe Effects of Different Doses of Oral Iron on Hepcidin and Treatment Response in Iron Deficiency Anemia(Springer India, 2024) Beyler, Ozlem; Demir, Cengiz; Demircan, Vehbi; Kacmaz, MuratIntroductionIron deficiency anemia (IDA) is a common health problem. The hepcidin hormone is the main regulator of systemic iron balance. The body responds to IDA by decreasing hepcidin. This study investigated how different iron supplementation regimens affect hepcidin levels in women with IDA. 87 female participants aged 18-45 years with hemoglobin < 10 g/dL and serum ferritin < 20 ng/ml were assigned to receive iron therapy every other day, once daily, or twice daily. Hemogram, serum iron, serum iron binding capacity, ferritin, hepcidin, and C-reactive protein values were measured at baseline and on the 15th and 90th days of treatment in all groups. On the seventh day, no significant difference was found between the once-daily and twice-daily groups (p = 0.42) in reticulocyte counts. By the 15th day, hemoglobin and MCV levels showed significant improvement in the twice-daily group compared to the other groups (p < 0.01). At the third month, ferritin levels were significantly higher in the twice-daily group compared to the every-other-day and once-daily groups (p = 0.03). No significant differences were observed in hepcidin levels at three months across all groups. The study concludes that twice-daily iron supplementation results in the most significant hematological improvements but with increased gastrointestinal side effects. These findings underscore the importance of tailoring iron dosing schedules to individual patient needs. In cases where rapid haemoglobin response is required, twice-daily dosing may provide superior results. Conversely, once-daily dosing may be preferred if tolerable anemia can be maintained. Every other day dosing, although associated with fewer side effects and better tolerability, may not provide adequate support for erythropoiesis.Öğe Erişkin Hemofili A ve Hemofili B hastalarının klinik ve laboratuvar değerlendirilmesi tek merkez deneyimi(Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2023) Tekin, Salih; Karakuş, Abdullah; Demircan, Vehbi; Ayyıldız, OrhanAmaç: Hemofili, koagülasyon faktörlerinden faktör VIII (hemofili A) veya faktör IXʼun (hemofili B) eksikliğinden kaynaklanan X'e bağlı resesif kalıtım gösteren konjenital kanama bozukluğudur. Bu çalışmamızdaki amacımız hemofili hastalarının klinik sınıflamalarını, inhibitor gelişme sıklığını ve klinik olarak da eklem kanaması geçirip geçirmediklerini kontrol ederek kendi verilerimizi oluşturmak, bu verileri literatürlerle karşılaştırmak idi. Yöntemler: Bu çalışmamıza Aralık 2010–Nisan 2018 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi İç Hastalıkları Erişkin Hematoloji Polikliniğine başvuran ve hemofili tanısı almış hastalar dahil edildi. Hastalarımızın çalışılmış olan tetkiklerine bakılarak inhibitör düzeyleri, tam kan, biyokimya, ferririn ve D vitamini parametreleri incelendi. Görüntülemelerde herhangi bir eklem kanaması veya intrakranial kanama bulgusu olup olmadığı araştırıldı. Bulgular: Çalışmamıza toplam 64 hasta dahil edildi. Hastalarımızın yaş ortalamaları 26,4±8,9 yıl (17-60 yıl) olarak hesaplandı. Hastaların %85,9ʼu (n=55) hemofili A, geri kalan % 14,1 ise (n=9) hemofili B olarak gruplandırıldı. Hastalarımızın % 85,9ʼunda (n=55) inhibitör düzeyi negatif olarak tespit edildi. İnhibitör gelişmiş olarak kabul edilen hastalarımızın oranı ise % 14,1 idi (n=9). Bu dokuz hastamızın 8’i hemofili A, 1’i hemofili B hastalarından oluşmaktadır. Hastaların %47,6ʼsında (n=30) eklem kanaması görüntüleme olarak saptanmamış olup, geri kalan %52,4ʼnde ise (n=33) herhangi bir eklemde kanama saptanmıştır. Sonuç: Nadir hastalık grubunda olan ve özel takip gerektiren bu hastaların demografik verilerine ulaşmak. hastaların takip süresince ne gibi problemler beklediğini ve bu hastaların ihtiyaçlarını anlamayı amaçladığımız bu çalışmada hastaların hayat kalitesini etkileyen ve hastayla birlikte yaşlanan eklem kanamaları konusunda, hastalarımızın daha çok bilgi sahibi olmasının, onları sosyal yaşama entegre edecek sorumluluk ve farkındalık projelerinin sayıca arttırılmasının çok önemli olduğunun ve bu konuda daha çok literatür çalışmasına ihtiyacımız olduğu kanısındayız.Öğe Gestasyonel diyabetes mellitus taraması: Herkes için eğitim şart(Kocaeli Üniversitesi, 2020) Demircan, Kübra Dursun; Demircan, Vehbi; Pekkolay, Zafer; Çelepkolu, TahsinAmaç: Gestasyonel diyabetes mellitus (GDM), gebelik sırasında sık karşılaşılan bir hastalıktır. Türkiye’de GDM için toplumun farkındalığında önemli eksiklikler olduğu düşünülmektedir. Bu durum oral glukoz tolerans testi (OGTT) ile ilgili doğru olmayan güvenlik endişelerinden kaynaklanmaktadır. Bu çalışmada doktorların, yardımcı sağlık çalışanlarının ve toplumdaki gönüllü katılımcıların GDM ve OGTT ile ilgili bilgi düzeylerini ortaya koymayı amaçladık. Yöntem: Prospektif kesitsel olarak tasarlanan çalışmamıza Diyarbakır il merkezindeki doktorlar, yardımcı sağlık personelleri ve toplumdan 18-65 yaş arasındaki gönüllü kişiler dahil edildi. Üç grup için sosyo-demografik verileri, GDM ve OGTT ile ilgili farkındalık düzeylerini değerlendirmek için üç ayrı veri formu hazırlandı. Elde edilen verilerin istatistiksel analizi yapıldı. Bulgular: Çalışmamıza 631’i kadın (K) ve 438’i erkek (E) olmak üzere toplam 1069 kişi *K/E=%59,02/%40,08+ dahil edildi. Çalışmaya 306 doktor *K/E=95(%31)/211(%69)+, 363 yardımcı sağlık personeli *K/E=263(%72,5)/100(%27,5)+ 400 gönüllü [K/E=273(%68,3)/127(%31,8)] dahil edildi. Doktorların %93,5’inin, yardımcı sağlık personellerin %58,1’inin ve gönüllülerin ise %42,3’ünün tüm gebelere OGTT yapılması gerektiğini düşündüğü saptandı. Yardımcı sağlık personellerinin %8,5’inin ve gönüllülerin %22,9’unun OGTT konusunda hiç bilgisinin olmadığı saptandı. Çalışmamızdaki gönüllü katılımcıların GDM farkındalık düzeyinin %56,8 olduğu saptandı. Oral glukoz tolerans testi yaptırmak istemeyen katılımcıların büyük çoğunluğu test için gebeye fazla miktarda glukoz verildiğini ve bu nedenle testin bebek için zararlı olduğunu belirtti. Sonuç: Gestasyonel diyabetes mellitus prevalansı oldukça yüksek olan ülkemizde sağlık çalışanları ve halkın GDM ve OGTT konusunda doğru ve yeterli bilgi sahibi olmadığı sonucuna varılmıştır. Gestasyonel diyabetes mellitus farkındalığı için eğitime ihtiyaç bulunmaktadır.Öğe Incidence of Nucleophosmin (NPM1) and FMS-like Tyrosine Kinase (FLT3) mutation in adult patients with acute Myeloid Leukaemia (AML) and its influence on survival; A single centre study(Ankara Hematoloji ve Onkoloji Derneği, 2022) Karakuş, Abdullah; Demircan, Vehbi; Dal, Mehmet Sinan; Ayyıldız, MehmetIntroduction: Acute Myeloid Leukaemia (AML) is a disease characterized by bone marrow failure due to increased proliferation resulting from the protection of myeloid precursor cells from differentiation and apoptosis control in the bone marrow. Nucleophosmin (NPM1) and FMS-like tyrosine kinase (FLT3) are mutations frequently seen in AML, which has heterogeneous genetics. The present study aimed to evaluate the clinical characteristics and lifespan of the patients with NPM1 and FLT3 in AML. Materials and Methods: The study retrospectively investigated the clinical, immunophenotypical, and genetic parameters of the patients diagnosed with AML between 1 January 2012 and 31 June 2019 in the haematology clinic of Dicle University following WHO 2016 criteria. The study primarily focused on the patients' response to the disease, genetic characteristics, and the relationship of NPM1 and FLT3 mutations with their lifespan Results: The study was performed 107 cytogenetically normal patients were investigated using RT-PCR (Real-Time Polymerase Chain Reaction) in NMP1 and FLT3 mutations in 269 AML patients. While the median survival time in the NPM1-positive patient group was 12.3 months (95% confidence interval (C.I.): 0.1-32 months), it was 10.6 months (%95 C.I: 4,9-16,3 months) in the NPM1-negative group. On the other hand, the median survival time in the FLT3-positive patient group was 8,4 months (95% C.I: 1,2-15,6 months), and it was 12,3 months (95% C.I: 3,8-20,8 months) in the FLT3-negative group. While the number of NPM1-positive patients was 31 (29%), one of the FLT3-positive patients was 19 (17.8%) Discussion: The study found that while the NPM1 positivity rate in AML cytogenetically normal patients was 29%, the FLT3 positivity rate was 17.8%, representing the first-ever data in this respect in our country. The results indicate that overall survival was better in cases with NPM1 and worse in those with FLT3.Öğe Multiple Myeloma; Experience of a Center(Veysi AKPOLAT, 2022) Demircan, Vehbi; Yiğit, Ercan; Karakuş, Abdullah; Ayyıldız, OrhanAmaç: Multıple myelom(MM) tanısı konulmuş olan hastaların tanı anındaki demografik özellikleri, laboratuvar parametreleri, verilen tedavileri ve tedavi yanıtları toplumlar arası farklılık göstermektedir. Multple myelom hastalarının bu verilerini araştırmayı ve literatür verileriyle karşılaştırmayı hedefledik. Materyal Metot: Bu çalışmada 1 Ocak 2010-31 Ocak 2019 tarihleri arasında ..... Üniversitesi tıp fakültesi iç hastalıkları hematoloji kliniğinde MM tanısı konulmuş 272 hastanın verileri retrospektif olarak incelendi. Çalışmaya alınan hastaların tanı anındaki genel özellikleri, laboratuvar değerleri, tedavi seçenekleri, tedavi yanıtları, ortalama ve ortanca sağkalım süreleri ve mortalite nedenleri araştırıldı.Bulgular: Multıple myelom hastalarımızın alt tip analizlerinde hastaların 124’ü(%45,6) ıgG, 50’si(%18,4) ıgA, 59’u(%21,7) hafif zincir, 21’i(%7,7) plazmasitom, 4’ü(%1,5) ıgM, 3’ü(%1,1) plazma hücre lösemisi, 11’i(%4) de nonsekretuvar myelom olarak bulundu. 77 hastaya otolog hematopoetik kök hücre nakli (OHKHN) yapıldı. OHKHN yapılan hastalarda ortalama yaşam süresi 68 ay iken OHKHN yapılmayan hastalarda bu süre 42 ay olarak tespit edildi (p<0,001). En sık mortalite sebeblerini enfeksiyonlar (%55), tromboembolik olaylar (%22), hemorajik kompikasyonlar ve hastaların komorbid durumları (%22) oluşturdu.Sonuç: Myelom tanımlayıcı olayların oranları, tedavi yanıt oranları, sağkalım süreleri, OHKHN yapılan hastalardaki sağkalım süreleri ve mortalite nedenleri literatür verileriyle benzer bulundu. Tedavi yanıt oranları ve ortalama sağkalım sürelerinin yeni ajanların çıkmasıyla arttığını görmekteyiz.Öğe Retinal microvascular changes in patients with multiple myeloma: A study based on optical coherence tomography angiography(Taylor & Francis, 2022) Dursun, Mehmet Emin; Erdem, Seyfettin; Karahan, Mine; Ava, Sedat; Hazar, Leyla; Dursun, Birgül; Karakaş, Abdullah; Demircan, Vehbi; Keklikçi, UğurPurpose: Ocular microvascular networks and variables were analyzed using optical coherence tomography angiography (OCTA) in patients with multiple myeloma (MM) who had no pathological findings in their routine ophthalmologic examinations. Methods: The study included 31 patients with a diagnosis of MM and 30 healthy controls. The ophthalmologic examination findings and OCTA measurements of the participants were prospectively analyzed. We evaluated the superficial capillary plexus (SCP) vessel density (VD) and deep capillary plexus (DCP) VD in macular region, radial peripapillary capillary (RPC) VD, optic nerve head (ONH) VD and the foveal avascular zone (FAZ) area. Results: The samples were gender-balanced, and there were no significant differences in age or gender between the MM and control groups. From the OCTA, all the ONH-VD measurements, except for the peripapillary and superotemporal parameters, were found to be significantly lower in MM patients than in the control group; the same was found for the whole image, inferonasal, superonasal, and superotemporal RPC-VD values; for all the SCP-VD values, except for the inferior hemi and temporal; and for all the DCP-VD values. It was also observed that the deep FAZ area was wider in the MM group than in the control group. Conclusions: We detected decreased VD in deep and superficial macular retinal areas, papillary, peripapillary regions, suggesting decreased blood flow and possible ischemia in MM patients. Therefore, obtaining information on ischemia by using a noninvasive and easily measurable method such as OCTA, may be beneficial in terms of follow-up and treatment but this needs to be supported by further, larger studies.
