Yazar "Berilgen, Rida" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • [ X ]
    Öğe
    Geçici kalp pili implante edilen hastaların klinik özellikleri, altta yatan hastalıkları ve hastane içi mortalite oranları
    (2013) Ertaş, Faruk; Acet, Halit; Berilgen, Rida; Düzel, Barış; Eren, N. Kahya; Kocabaş, Uğur; Yeşil, İrfan
    Amaç: Geçici kalp pili implante edilen hastaların klinik özellikleri, komorbiditeleri, altta yatan hastalıkları ve hastane içi mortalitelerinin belirlenmesi amaçlanmıştır.Yöntemler: Çalışmamıza değişik sebeplerle geçici kalp pili takılması gerekli olan, Ocak 2008-Mayıs 2012 tarihleri arasında hastanemizde yatırılarak takip edilen 545 hasta dahil edilmiştir. Bulgular: Çalışmamızda geriye dönük olarak taranan 545 hastadan 235’i kadın (%43) ve 310’u erkekti (%57). Hastaların yaş ortalaması 70±14,2 (aralığı, 20-100) olarak hesaplandı. En sık kalp pili takılma sebebi olarak atriyoventriküler tam blok (178 hasta, %32,6) saptandı. Bunu koroner anjiografi, kateter vb. işlemler sırasında gelişen bradikardi, asistol (101 hasta, %18,5), semptomatik sinüs bradikardisi (70 hasta, %12,8), kalp pili ömrünün bitmesi (kalp pili değişim işlemi sırasında,65 hasta, %11,9) gibi nedenler izledi. İlaca ve hiperpotasemiye bağlı olarak sırasıyla 34 ve 20 hastaya (%6,2,%3,6), her iki nedene bağlı 6 hastaya (%1,1) geçici kalp pili implantasyonu yapılmıştı. 8 hastada intihar amaçlı ilaç içimi gözlendi. En sık geçici kalp pili takılmasına gerek duyulan ilaçlar digoksin, B blokerler ve kalsiyum kanal blokerleri olurken; sadece 1 hastada direkt kardiyak endikasyonla kullanılmayan ilaç saptandı (okskarbamazepin). Hastaların yaklaşık yarısında koroner arter hastalığı saptandı (276 hasta, %51). 101 hastada (%18,5) miyokart enfarktüsüne bağlı blok nedeniyle geçici kalp pili implantasyonu yapılmıştı. Hastaların 85 tanesi hastanede yatışı sırasında eksitus olmuştu (%15,5). Sonuç: Geçici kalp pili takılma nedenleri zaman içerisinde değişiklik göstermesine rağmen, geçici kalp pili takılsa bile, miyokart enfarktüsü sırasında blok gelişimi oldukça ölümcül seyretmektedir.
  • [ X ]
    Öğe
    Türkiyede Ege bölgesi populasyonunda amiodaronun tiroid fonksiyonları üzerinde kısa dönem etkileri: İleriye dönük bölgesel ve gözlemsel bir çalışma
    (2014) Ertaş, Faruk; Duygu, Hamza; Acet, Halit; Özyurtlu, Ferhat; Ergene, Oktay; Berilgen, Rida; Nazlı, Cem
    Amaç: Bu yazıda amiodaronun tiroid fonksiyonları üzerindeki kısa dönem etkilerini, oral ve infüzyon dozlarınının tiroid fonksiyonları üzerindeki etkisini araştırmak amaçlanmıştır.Yöntemler: Kliniğimize atrial ve ventriküler aritmilerle başvurup amiodaron başlama endikasyonu olan ardışık 155 ötroid hasta çalışmaya alındı. Hastaların 134'üne 16 mg/kg dozunda 24 saat IV amiodaron infüzyonu takiben bir ay boyunca oral 500±100 mg/gün, geriye kalan 21 hastaya ise sadece oral 500±100 mg/gün amiodaron başlandı. Hastalar tedavinin birinci ayında kontrole çağrıldı.Bulgular: Çalışmaya alınan hastaların %68'i erkek olup hastaların ortalama yaşı. 62,8±13,5 idi. Amiodaron başlama endikayonu olan hastaların %41'i atrial fibrilasyon, % 41'i ventriküler taşikardi, %5'i preoperatif, %5'i supraventriküler taşikardi, %5'i atriyal flutter, %3'ü ventriküler fibrilasyondu. Birinci ay kontrolünde %83 hastada ötiroid durum, % 17 hastada ise amiodarona bağlı tiroid disfonksiyonu (TD) saptandı. TD saptanan hastaların %5'i subklinik hipotiroidi, %5'i aşikar hipotiroidi, %7'si subklinik hipertiroidi, %1'inde de aşikar hipertiroidi gelişmişti. Sonuçlar: Bu çalışmada amiodaronun kısa dönemde de tiroid fonksiyonları üzerinde olumsuz etki yapabileceğini gösterdik. Bu nedenle amiodaron tedavisi başlanan hastalar birinci ay, üçüncü ay, altıncı ay ve onikinci ay kontrole çağrılmalıdır. Böylece amiodaron tedavisi alması zorunlu hastalarda gelişecek olan TD erkenden tespit edilebilecek ve uygun tedavi başlanabilecektir.