Yazar "Baysal, Gülay" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    Doğal selülozik adsorplayıcılarla boyarmadde uzaklaştırılması
    (2017) Baysal, Gülay
    Bir çok endüstriyel alanda boyarmaddeler ve renklendirici pigmentler kullanılır. Çevreye verilen endüstriyel atık su ekosisteme zarar verir.Çevreden toksik atıkların uzaklaştırılması için pıhtılaşma, ozonation, ince zar prosesi, pıhtılaşmayla fîltrasyon, pıhtılaşmayla ozonation ve adsorpsiyon gibi bir çok metot vardır.Bu metotlar arasında adsorpsiyon yöntemi renkli materyallerin uzaklaştırılmasında en iyi sonuçlan verir. Ayrıca adsorpsiyon toksik maddelerin uzaklaştırılması ve başlangıç maliyetinde su kullanıldığı için diğer tekniklere göre daha üstün bir teknik olarak gösterilmiştir. Bu çalışmada ucuz olduklarından dolayı bıttım(BK) ve ceviz(CK) ham dış kabuklan kullanıldı. Çevrenin ekosistemini bozan boyarmadde kirliliğini giderme amacı ile bu adsorplayıcılar kullanılarak, sulu çözeltiden acid red 183 ve acid green 25 gibi asidik boyarmaddelerin uzaklaştırılması araştırıldı. Çalışmada öncelikle adsorplayıcıların yüzde nem oram, yoğunluk, suda çözünen ve çözünmeyen bileşenler, kül oram, adsorplayıcının partikül büyüklüğü, adsorplayıcının yüzey alanım belirleme, yanabilen miktar gibi fiziksel ve kimyasal yüzey özellikleri belirlendi. Daha sonra boyarmadde uzaklaştırılmasının zamana, sıcaklığa, pH'ya, adsorplayıcı miktarına bağlılığı incelendi. Bu optimum şartlarda, denge konsantrasyonuna karşı birim miktar adsorplayıcı basma adsorplanan miktar grafiğe geçirilerek adsorpsiyon izotermleri çizildi. Bu izotermler Freundlich ve Langmuir modellerinde değerlendirilerek adsorpsiyon sabitleri ve tennodinamik parametreler hesaplandı. Elde edilen bu parametrelerden yararlanarak boyarmaddelerin uzaklaştırma süreci yorumlandı. Sonuç olarak, çalışmada kullanılan adsorplayıcı materyallerin asidik boyarmaddelerin sulu çözeltiden uzaklaştırılmasında, daha önceki çalışmalarda kullanılan ucuz adsorplayıcılarla kıyaslanabilinir düzeyde olduğu (Tablo 1.1) ve pahalı ticari adsorplayıcılara alternatif olarak sunulabilineceği düşüncesindeyiz.
  • Küçük Resim
    Öğe
    İyonik sıvılarla modifiye edilmiş montmorillonitle polimer nanokompozitlerin hazırlanması
    (2015) Baysal, Gülay
    Nanokompozit malzemeler oldukça az miktarda (%<10) nano boyutlarda mineral dolgu parçacıkları içeren plastiklerdir. Genelde, kil-nanokompozit üretim işlemi polimer ve kuarterner amonyum tuzu ile modifiye edilmiş killerin karıştırılmasıyla yapılır. Karıştırma sırasında polimer zincirleri aralanmış silikat tabakaları arasına yerleşirler. Bu çalışmada, endüstriyel anlamda uygulama şansı yüksek ve üstün özelliklere sahip polimer- organokil bazlı kompozitler elde edilmiştir. Çalışma, kil yüzeyinin ve tabakalar arası boşluğun verimli bir biçimde iyonik sıvılarla modifiye edip, uygun metodla nanokompozit elde etmeye odaklanmıştır. Çalışmada, öncelikle Na-montmorillonit (Na-MMT), 1-Bütil-3-metil imidazolyum tetrafloroborat (IL-1), 1-Butil-4-metil pridinyum tetrafloroborat (IL-2) ve 1-Metil-3-oktil imidazolyum tetrafloroborat (IL-3) iyonik sıvıları ile modifiye edildi. Elde edilen organokiller FTIR, TGA, SEM ve XRD analiz teknikleriyle karakterize edildi. İyonik sıvı moleküllerinin kil yüzeyine tutunma oranları ve tabakalar arası mesafeler incelenerek polimer-kil nanokompozit elde etmeye en uygun koşullara sahip organokil tespit edildi. İyonik sıvılarla modifikasyonun polimer-kil nanokompoziti üzerindeki etkilerini kıyaslamak amacıyla daha önceden hazırlanmış ve dodesil amonyum klorürle modifiye edilmiş Na-MMT örneği de bu çalışmada kompozit elde etmek için kullanılmıştır. Bu işlemin amacı ise, organokillerin analiz sonuçlarını karşılaştırmak ve alınan verim ölçüsünde literatür dünyasına çevre dostu ve ekonomik olma gibi avantajlar sağlayan alternatif bir çalışma örneği kazandırmaktır. Polimer-kil nanokompoizit eldesi için çok geniş kullanım alanlarına sahip dayanıklı malzemeler olması nedeniyle poliüretan polimeri tercih edilmiştir. Kullanılan yöntem ise çözeltiden harmanlama metodudur. Bu yöntem ışığında VIII poliüretan ve organokiller toluen çözücüsü kullanılarak harmanlanmıştır. Harmanlama sonucu elde edilen nanokompozitler FTIR, TGA, DTA, DSC, XRD ve SEM analiz cihazlarıyla karakterize edildi. Sonuç olarak, iyonik sıvılarla elde edilen nanokompozitin, mekanik ve termal özellikleri önceki çalışmalarda elde edilen nanokompozitlerin değerleri ile kıyaslanmıştır.