Yazar "Batur, Muharrem" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    Ardışık ve devamlı şelasyonun biyoseramik bir patın dentin tübül penetrasyonu üzerindeki etkileri: Bir konfokal lazer taramalı mikroskop çalışması
    (Dicle Üniversitesi, Diş Hekimliği Fakültesi, 2024) Batur, Muharrem; Özata, Merve Yeniçeri
    Amaç: Bu tez çalışması, iki farklı ardışık şelasyon ajanı ile [Etilen Diamin Tetraasetik Asit (EDTA) ve Glikolik Asit (GA)], devamlı şelasyon ajanı olan Dual Rinse HEDP'nin, üç farklı irrigasyon aktivasyon tekniği [Geleneksel Şırınga İrrigasyonu (GŞİ), Pasif Ultrasonik İrrigasyon (PUİ), ve XP-endo Finisher (XPF)] ile aktive edildiğinde bir biyoseramik patın dentin tübüllerine olan penetrasyonunu değerlendirmeyi amaçlar. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmaya 99 adet çekilmiş sağlam insan mandibular premolar dişi dahil edildi. İrrigasyon rejimine göre üç ana gruba ve aktivasyon tipine göre üç alt gruba ayrıldı. Ana gruplar şöyle sıralandı: Grup 1: Sodyum hipoklorit (NaOCl) + EDTA (%17) (n=33), Grup 2: NaOCl + GA (%17) (n=33) ve Grup 3: NaOCl ve Dual Rinse HEDP karışımı (n=33). Alt gruplar ise şu şekilde sıralanmıştır: Grup a: GŞİ (n=33), Grup b: PUİ (n=33) ve Grup c: XPF (n=33). Grup 1 ve Grup 2 de irrigasyon rejimi 15 ml %5'lik NaOCl ardından 5 ml şelatör kullanılmasıyla gerçekleştirilirken, Grup 3'te solüsyon hacmini eşitlemek için Dual Rinse HEDP, 20 ml %5'lik NaOCl ile kombine edilerek kullanıldı. Örnekler 5 ml distile su ile yıkanarak, kağıt konlar ile kurutuldu. Dişler plastik kalıplar yardımıyla akriliğe gömüldü. Ardından tek kon tekniği ile AH Plus® Biyoseramik kanal patı kullanılarak dolduruldu. Apikal ve orta bölgeden 1 mm kalınlığında yatay kesitler alınarak konfokal mikroskop altında penetrasyon derinliği, yüzdesi ve alanı açısından incelendi. Veriler Shapiro-Wilk testi ve üç yönlü Robust ANOVA testi ile analiz edildi. Bulgular: Aktivasyon tipi ve solüsyon ana etkisine göre, gruplar arasında penetrasyon derinliği, yüzdesi ve alanı açısından anlamlı bir farklılık yoktur (p>0,05). Kesitin ana etkisine bakıldığında ise; apikal kesitte penetrasyon parametreleri, orta kesitten anlamlı derecede daha azdır (p=0,001). Aktivasyon tipi ve solüsyon etkileşimine bakıldığında; EDTA-GŞİ ve Dual Rinse HEDP-XPF grupları, XPF-EDTA grubundan daha az penetrasyon derinliği göstermiştir (p=0,024). Yine bu etkileşimde en yüksek penetrasyon alanı ortalaması GA-PUİ grubunda iken en düşüğü EDTA-GŞİ grubunda elde edilmiştir (p=0,005). Aktivasyon tipi-kesit ve solüsyon-kesit etkileşimlerine ölçülen üç parametrede de gruplar arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir farklılık yoktur (p>0,05). Aktivasyon tipi, solüsyon ve kesit etkileşimine bakıldığında; penetrasyon derinliği Dual Rinse HEDP-GŞİ-Orta kesit grubunda en yüksekken, EDTA-PUİ-Apikal kesit grubunda en düşüktü (p=0,029). En yüksek penetrasyon yüzdesi Dual Rinse HEDP-XPF-Orta kesit grubunda iken, Dual Rinse HEDP-GŞİ-Apikal kesit grubunda en düşüktü (p=0,041) Yine bu üçlü etkileşime göre; en yüksek penetrasyon alanı GA-PUİ-Orta kesit grubunda elde edilmişken, en düşük değerler GA-GŞİ-Apikal kesit ve Dual Rinse HEDP-PUİ-Apikal kesit gruplarında elde edilmiştir (p=0,042). Sonuç: Farklı irrigasyon aktivasyon sistemleri altında uygulanan devamlı şelasyon ile geleneksel ardışık şelasyon protokolleri, biyoseramik pat penetrasyonu açısından birbirine üstünlük göstermemiştir. Kullanılacak olan aktivasyon sistemi, uygulanacak şelasyon protokolünün seçiminde önemli bir değişkendir. Apikalde şelatör ve aktivasyon kombinasyonları yetersiz kalmıştır.
  • [ X ]
    Öğe
    The effect of final irrigation agents on push-out bond strength of calcium silicate-based cements to dentin
    (2023) Yeniçeri Özata, Merve; Falakaoğlu, Seda; Batur, Muharrem; Adıgüzel, Özkan; Goncharuk-Khomyn, Myroslav
    Aim: This aim of this study was to compare the effects of different chelating agents [ethylenediaminetetraacetic acid (EDTA), glycolic acid (GA) and citric acid (CA)] on the push-out bond strength (POBS) of two calcium silicate-based silicate cements (CSC) (Biodentine and PD MTA White). Methodology: Dentin discs of 1 ± 0.2 mm thickness were taken from the middle root region of thirty-nine extracted mandibular premolar teeth and two holes (1 mm diameter) were drilled in each disc (n = 78 holes). The samples were then randomly divided into three groups (n = 26 holes) according to the final irrigation agents: Group 1: 20% CA, Group 2: 17% EDTA, Group 3: 10% GA. Then, two different materials were applied to the holes in each group (n = 13 holes): a: PD MTA White, b: Biodentine. POBS test was performed at a crosshead speed of 0.5 mm/min. The dentin discs were examined under stereomicroscope (25×) to assess the bond failure type. Data were analyzed using a two-way analysis of variance (ANOVA) and comparison of main effects was examined with the Bonferroni test, and multiple comparisons were analysed with the Tukey HSD test. The level of signifcance was 5%. Results: Biodentine showed significantly higher POBS than PD MTA White (p < 0.05). There was no significant difference between the final irrigation agents (p > 0.05). CA – Biodentine group showed substantially higher POBS than EDTA – PD MTA White, CA – PD MTA White, and GA – Biodentine groups (p < 0.05). Conclusion: While CA increased the POBS of Biodentine significantly, the POBS of PD MTA White was not affected by the final irrigation agents.