Yazar "Aydoğdu, Bahattin" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 20 / 28
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Absolute white blood cell count and neutrophil-lymphocyte ratio may predict the need for double- J stent Insertion in ureteral stones in children: A comparative study(2023) Önen, Abdurrahman; Aydoğdu, Bahattin; Okur, Mehmet Hanifi; Karabel, Musemma; Arslan, Serkan; Azizoğlu, Mustafa; Kamcı, Tahsin OnatObjective: Our goal was to determine whether or not a double-J (DJ) stent insertion is required in cases of ureteral stones based on the absolute white blood cell (WBC) counts, neutrophil-lymphocyte ratio (NLR), absolute monocyte counts, and other laboratory markers. Materials and Methods: The patients were divided into two groups as those who did (Group 1), and did not (Group 2) need DJ stent insertion. The age, symptoms, diagnosis, hemogram parameters, and treatment results of the patients were evaluated. Results: Forty-nine percent (n=44) of the patients were female and 51% (n=46) were male. The groups did not differ in terms of age and gender (p>0.05). A higher incidence of hematuria was observed in Group 1 (p<0.05). WBC (p<0.05), NLR (p<0.05), and monocyte counts (p<0.05) were found to be higher in Group 1. In the ROC analysis; WBC and NLR were found to be two predictive markers for the need for DJ stent insertion. At a cut-off value of 12.6 x 109/L, WBC had 37% sensitivity, and 81% specificity (AUC: 0.67; 95% CI: 0.54-0.80), and at a cut-off value of 3.8, NLR had 65% sensitivity, and 76% specificity (AUC: 0.70; 95%CI: 0.57-0.82) in predicting the need for a DJ stent insertion. Reoperation was not required in any case. Conclusion: In cases of ureteral stones, the absolute WBC count and NLR may help determine the requirement (if any) for a DJ stent insertion.Öğe Acute abdomen caused by spontaneous perforation of the urinary bladder in childhood: Report of one case(2015) Uygun, İbrahim; Arslan, Mehmet Şerif; Arslan, Serkan; Zeytun, Hikmet; Basuguy, Erol; Okur, Mehmet Hanifi; Aydoğdu, BahattinSpontaneous urinary bladder rupture in children is a very rare clinical occurrence that can be life threatening if left untreated. Patients usually present with symptoms of peritonitis and the correct diagnosis is usually made at surgery. Here, we present a case of spontaneous bladder perforation that was operated with a diagnosis of acute abdomen. No etiological factor for bladder perforation was found, and after the operation, the patient experienced no further problemsÖğe Adölesan varikosel tedavisinde laparoskopik Palomo yöntemi sonuçlarımız(MEDİTAGEM Ltd. Şti., 2017) Arslan, Serkan; Basuguy, Erol; Zeytun, Hikmet; Arslan, Mehmet Şerif; Aydoğdu, Bahattin; Bayram, Salih; Okur, Mehmet Hanifi; Önen, AbdurrahmanÖz:Amaç: Bu çalışmanın amacı adölesan yaş grubunda varikosel nedeniyle cerrahi tedavi yapılan hastaların sonuçlarını sunmaktır.Gereç ve Yöntem: Şubat 2012- Şubat 2016 tarihleri arasında varikosel nedeniyle ameliyat edilen hastaların dosyaları geriye dönük olarak incelendi. Hastalar, demografik verileri, klinik şikâyetleri, fizik muayene bulguları ve radyolojik olarak skrotal renkli doppler ultrasonografi (US) sonuçları ile değerlendirildi. Varikosel, Hoekstra ve ark. yaptığı dilate ven çapının değerlendirildiği sınıflamaya göre evrelendirildi. Semptomatik evre 2-3 varikosel ve testis boyutlarında küçülme olan hastalara cerrahi yapıldı. Tedavi sonuçları ve komplikasyonları kaydedildi. Bulgular: Yaş ortalaması 13±2 olan 14 hasta değerlendirildi. Hastaların tamamı skrotumda ağrı ve şişlik şikayetleri ile başvurmuşlardı. Hastaların tümünde varikosel sol tarafta idi. Hastaların 7'si (%50) evre 2, 7'si (%50) evre 3 idi. Cerrahi yöntem olarak laparoskopik Palomo yöntemi uygulandı. Ortalama ameliyat süresi 28±4 dakika. Ameliyat sırasında hiçbir hastada komplikasyon yaşanmadı. Ortalama hastanede kalış süresi 2 gün idi. Ortalama ameliyat sonrası izlem 12±9 ay idi. Kontrolde hastaların 11'inde varikosel düzeldi, 3 hastada ise evre 3'ten evre 1'e geriledi. Nüks görülmedi. Sadece bir hastada (%7) hidrosel gelişti. Sonuç: Laparoskopik Palomo yöntemini yüksek başarı, düşük komplikasyon oranı, daha az ağrı, kısa sürede sosyal yaşama dönüş, iyi kozmetik sonuç gibi faydaları sebebiyle avantajlı bir yöntemdir. Ayrıca single port laparoskopide ise eldiven yardımı ile hazırlanan torakoport düşük maliyet ve kolay ulaşılabilir olması sebebiyle tercih edilebilir.Öğe Analysis of Ovarian Pathology in Children: Ten-years Experience(2023) Arslan, Serkan; Basuguy, Erol; Aydoğdu, Bahattin; Otcu, Serap Mutlu Özçelik; Salık, Fikret; Okur, Mehmet HanifiObjective: In this study, we aimed to analyze whether laparoscopy is a feasible and safe surgical option for ovarian pathologies in children. Method: Our study included 43 patients who were followed up and treated for ovarian pathology in our clinic between January 1, 2012, and January 1, 2022. The clinical information and data for the patients were reviewed retrospectively. The patients were divided into 2 groups: Laparoscopy and the laparotomy group. Demographic data of the patients, complaints at presentation, localization of the mass, laboratory hormone levels and surgical findings, histopathological diagnoses, treatment methods, and treatment results were evaluated. Results: In the study, 43 female patients with a mean age of 9.6 years (1 month-15 years) were evaluated. It was the most common on the right side (58%). The most common symptom was abdominal pain (70%). Thirteen (30%) patients had acute abdomen findings. For surgical intervention, laparoscopy was performed in 22 (51%) patients and laparotomy was performed in 19 (44%) patients. Unilateral oophorectomy or salpingo-oophorectomy was performed in 28 (65%) of the patients as surgical treatment. Twenty-three (53%) of the ovarian pathologies were neoplastic, and 20 (47%) patients were non-neoplastic. Pathological diagnoses of ovarian pathologies 19 (44%) patients had ovarian torsion and 14 (33%) patients had teratoma. The operation time was shorter in the laparoscopy group (p<0.05). Tumor size was smaller in the laparoscopy group and larger in the conventional laparotomy surgery group (p<0.05). There was no significant difference between the laparoscopy group and the laparotomy surgery group in terms of age, tumor size, malignancy status, the presence of neoplastic mass, laterality, and tumor markers (p>0.05). While 42 of 43 patients survived, one patient with immature teratoma died from tumor-associated metastasis. Conclusion: Although the majority of ovarian pathologies are benign, since malignant masses may occur, surgery should be performed as early as possible. In lesions that are thought to be benign, ovarian- sparing surgery should be performed as much as possible. Laparoscopy is a feasible and safe surgical option for ovarian pathologies even, in malignant patients.Öğe Analysis of risk factors for appendicitis in children: A multicenter epidemiological study(Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2016) Arslan, Serkan; Aydoğdu, Bahattin; Arslan, Mehmet Şerif; Zeytun, Hikmet; Okur, Mehmet Hanifi; Basuguy, Erol; Karakaya, Ali Erdal; Uygun, İbrahim; Otcu, SelcukObjectives: In our study, the assessment of age, gender, incidence and seasonal differences in the regions related to appendicitis were investigated. Methods: 676 patients that received an operation following a diagnosis of appendicitis in 3 hospitals from 3 different regions of Turkey occurring at different dates were examined retrospectively after being categorized by region. The differences among groups were compared to each. Results: The mean age of male (63%) (n = 426) and female (37%) (n = 250) patients (total = 676) was 10.8 years (range, 1–18 years). The percentage of female patients in the The Black Sea Region (BR) group was significantly higher (48%) than that in the other two groups (%33 for SR, 30% for MR) (P = 0.001). The frequency of appendicitis was higher (36%) in the spring and winter (25%) than that during summer or fall. The number of cases increased the most in the BR group in spring (47%) (P < 0.001). When the types of appendicitis in the different age groups were compared with season, acute appendicitis (P < 0.02) was more frequently (93%) seen in the child-adolesan (CA) group in the spring; however, perfore apandicitis (45%) was greater in the Infant-Preschool (IPS) group (P < 0.02). Acute appendicitis comprised 55% and perforated appendicitis comprised 45% of cases in the IPS group, whereas acute appendicitis comprised 78% and perforated appendicitis comprised 22% in the CA group. Conclusion: According to the results of our study, appendicitis was most frequently seen in the spring and winter seasons and more frequent in boys between the ages of 10-13 years. As age decreases, the frequency of perforated appendicitis increases. Appendicitis is affected by environmental factors. Reducing the incidence of appendicitis may be possible by establishing regional and specific studies related to this subject and the etiologies of the disease.Öğe Çocuk cerrahisi kliniğinde ultrasonografinin yeri ve önemi(Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2014) Arslan, Serkan; Okur, Mehmet Hanifi; Zeytun, Hikmet; Basuguy, Erol; Arslan, Mehmet Şerif; Aydoğdu, Bahattin; Goya, CemilÖz:Amaç: Son bir yılda çocuk cerrahisi kliniğimizde Ultrasonografi (USG) rehberliğinde yapılan işlemlerin ve çocuk cerrahları tarafından USG'nin kullanım alanlarının değerlendirmesi yapıldı. Klinisyenler tarafından USG'nin kullanımının ne derece yaygın olması gerektiği, radyologlar ve klinisyenlerin USG kullanımındaki yerlerinin belirlenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada Ocak 2013-2014 yılları arasında 63 hasta geriye dönük olarak değerlendirildi. Üriner sistem patolojisi ve/veya santral damar yolu gibi girişimsel işleme gereksinim olan hastalar USG ile değerlendirildi. Üriner sistem ile ilgili patoloji olduğu düşünülen hastalara başvuruları sırasında poliklinikte, klinisyen tarafından USG ile hastaların böbrek, üreter, ve mesaneleri değerlendirildi. Daha sonra radyolog tarafından USG'leri tekrarlanarak ikinci kez değerlendirme yapıldı. Santral kateter gereksinimi olan hastaların karotis arter ve internal juguler ven USG ile görüntülendikten sonra 45 derece açı ile seldinger yöntemi ile kateterizasyon sağlandıktan sonra işlem sonlandırıldı. Üriner sistem patolojilerinde nefrostomi veya sistofiks gerekli olan hastalara USG eşliğinde kateter takıldı. Tüm bu işlemler Çocuk Cerrahisi Kliniğinde gerçekleştirildi. Bulgular: 2013-2014 yılları arasında 30'u erkek, 33'ü kız olmak üzere toplam 63 hastanın bilgileri geriye dönük olarak değerlendirildi. Hastaların 42'sine tanısal amaçlı USG yapılırken, 21 hastaya invaziv girişimler USG eşliğinde yapılmıştır. Sonuç: Üriner USG'ler her zaman hem radyolog, hem de klinisyen tarafından ayrı ayrı yapılarak çift kontrollü olarak değerlendirilmelidir. Ayrıca Santral Venöz Kateterizasyon (SVK), kateter ihtiyacı takılması gibi invaziv girişimlerin USG eşliğinde yapılması non invaziv olup işlem süresini kısaltmakta, hem de komplikasyonları azaltmaktadır. İnvaziv girişimler öğrenme eğrisine bağlı olarak değişmekle beraber yeterli sayıda tanısal amaçlı yapılan USG'lerden sonra yapılmalıdır.Öğe Çocuklarda apandisit için risk faktörleri analizi: Çok merkezli epidemiyolojik çalışma(2016) Uygun, İbrahim; Otçu, Selçuk; Basuguy, Erol; Arslan, Serkan; Aydoğdu, Bahattin; Zeytun, Hikmet; Okur, Mehmet HanifiAmaç: Çalışmamızda apandisitin yaşı, cinsiyeti, insidansı ve mevsimsel olarak bölgesel farklılıkların değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntemler: Bu çalışmada Türkiye'nin 3 farklı bölgesindeki, 3 hastanede çeşitli tarihlerde apandisit tanısı ile ameliyat edilen 676 hasta bölgelerine göre gruplandırılarak gruplar arasındaki farklar birbirleri ile karşılaştırıldı. Bulgular: Toplamda (n = 676) hastaların %63'ü (n = 426) erkek, %37'si (n = 250) kız, yaş ortalaması 10.8 yıl (range, 1-18 years) idi. The Black Sea Region (karadeniz bölgesi) (BR) grubundaki kız hastaların yüzdesi diğer iki grupla karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı derece yüksek (%45, p=0.001) idi. Mevsimsel olarak değerlendirildiğinde en sık (%36) ilkbahar ve kış (%25) aylarında apandisite rastlandı. İlkbaharda en çok BR grubunda hasta sayısı artmıştır (P < 0.001). Farklı yaş gruplarında apandisitin tipi mevsimler olarak karşılaştırıldığı zaman akut apandisit (%93) ilkbaharda child-adolesan (çoçuk-erişkin) (CA) grubunda daha sık idi (P < 0.02). Ancak perforasyon (%45) Infant-Preschool(bebek-okul öncesi) (IPS) grubunda daha fazla idi (P < 0.02). IPS grubunda Akut apandisit %55, perfore apandisit %45 buna karşın CA grubunda akut apandisit %78, perfore apandisit %22 oranında görüldü. Sonuç: Çalışmamızın sonuçlarına göre apandisit en sık ilkbahar ve kış mevsimlerinde, 10-13 yaşlar arasındaki erkek çocuklarda daha çok görülmüştür. Yaş küçüldükçe perfore apandisit sıklığı artmıştır. Apandisit çevresel faktörlerden etkilenmektedir. Bu konuda yapılacak bölgesel ve spesifik çalışmalar ile etiyolojiler tespit edilerek apandisitin azaltılması gelecekte mümkün olabilir.Öğe Çocuklarda başlangıç perkütan nefrolitotomi deneyimimiz(Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2014) Okur, Mehmet Hanifi; Arslan, Mehmet Şerif; Aydoğdu, Bahattin; Arslan, Serkan; Uygun, İbrahim; Önen, Abdurrahman; Otçu, SelçukAmaç: Mart 2012 ve Kasım 2013 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Cerrahisi Kliniğinde çocuk yaş grubunda yapılan perkütan nefrolitotomi (PNL) deneyimlerimizi sunmaktır. Yöntemler: On üç böbrek ünitesine (12 hasta) PNL uygulandı. Hastalar, yaş, ameliyat öncesi idrar, idrar kültürü, tam kan sayımı, serum biyokimyası, rutin koagülasyon ile radyolojik tetkikler, taş yerleşimi, taş yükü (direk grafiye göre), operasyon öncesi nefrostomi kullanımı, ortalama floroskopi süresi yönünden değerlendirildi. Nefrostomi traktından erişim mekanik dilatasyon sonrası sağlandı. PNL prosedürü sonrası hastalar, rezidü (>4 mm), komplikasyonlar (Clavien sınıflamasına göre) ve tedavi sonuçları yönünden değerlendirildi. Tüm hastalara postoperatif nefrostomi yerleştirildi. Bulgular: Hastaların yaş ortalamaları 11(6-14) yıl olarak saptandı. Laboratuar testleri normal idi. Taşların 11’i pelvis renalis, 2’si pelvis + kaliks yerleşimliydi. Ortalama taş boyutu 260 mm2 idi. 10 renal üniteye intraoperatif, 3 renal üniteye preoperatif renal giriş sağlandı. Ortalama floroskopik manipülasyon süresi 4,8 dakika (2-11) idi. Post operatif 1 günde taşsızlık oranı %85 idi. Komplikasyonlar toplam 3 hastada görüldü; bir hastada renal erişim sağlanamadı (Grade 3b), bir hastada ameliyat esnasında işlem sonunda pelvis ekstravazasyonu görüldü (Grade 3a). Bir hastada post op transfüzyon gerekti (Grade 2). Ortalama hastanede yatış süresi 5.5 gün (5-7 gün) idi. Sonuç: Pediatrik PNL işlemi, yüksek taşsızlık oranı, belirgin estetik üstünlük ve minimal invaziv cerrahi girişim sağlar. Yeterli donanım ve ekipmanın bulunduğu çocuk cerrahi kliniklerinde deneyimli kişiler tarafından, PNL prosedürü kolaylıkla kullanılabilir.Öğe Çocuklarda böbrek taşlarında Retrograd Intrarenal Cerrahinin (RİRC) erken dönem sonuçları: Ön çalışma(Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2017) Zeytun, Hikmet; Arslan, Serkan; Arslan, Mehmet Şerif; Basuguy, Erol; Aydoğdu, Bahattin; Okur, Mehmet Hanifi; Önen, Abdurrahman; Otçu, SelçukÖz:Amaç: Bu çalışmada kliniğimizde böbrek taşı nedeniyle Retrograd İntrarenal Cerrahi (RİRC) uygulanan hastaların sonuçlarının sunulması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Dicle Üniversitesi Çocuk Cerrahisi-Çocuk Ürolojisi kliniğinde, 2015-2016 yılları arasında RİRC uygulanan hastaların demografik verileri geriye dönük olarak değerlendirilip analiz edildi. Taş boyutu ultrasonografi ve direkt üriner sistem grafisi ile tek boyutta hesaplanan en uzun ölçüm olarak belirtildi. RİRC işlemi, genel anestezi altında üretere yerleştirilen sheath içinden fleksibl üreteroskop ile böbreğe ulaşılıp, holmium lazer ile taşlar fragmante edilerek yapıldı. Nispeten büyük parçalar forseps yardımıyla dışarı alınırken küçük parçalar doğal yolla atılmaya bırakıldı. Bulgular: Yaş ortalaması 8 yıl (2-12 yaş) olan 10 hastaya RİRC uygulandı. Hastaların 7 (%70)'si erkek, 3 (%30)'ü kız idi. Taşlar, hastaların yarısında sağ, yarısında sol böbrek yerleşimli idi. Özgeçmişlerinde 4 hastaya estrakorporeal şok dalga litotiripsi , 2 hastaya ise perkütan nefrolitotomi yapılmış- tı. Taşlar 7 hastada alt kaliks, 2'sinde pelvis, 1 hastada ise orta kaliks yerleşimli idi. Taş boyutları ortalama 9,7 mm (7-12) idi. Yedi (%70) hastada RİRC öncesi pasif dilatasyon yapıldı. Yedi (%70) hastada RİRC esnasında sheath kullanıldı. Operasyon süresi ortalama 54 (46-83) dakika idi. İki (%20) hastada konservatif tedavi ile düzelen hematüri görüldü. Taşsızlık oranı tek seansta %90 olup, 1 hastada ise ikinci kez RİRC yapılarak %100 taşsızlık sağlandı. Sonuç:RİRC'in, seçilmiş çocuk hastalarda başarı şansı yüksek, hastanede kalış süresi kısa, komplikasyon oranı düşük bir endoüroloji seçeneği olduğunu düşünmekteyiz.Öğe Çocuklarda Böbrek Taşlarında Retrograd İntrarenal Cerrahinin (RİRC) Erken Dönem Sonuçları: Ön Çalışma(2017) Basuguy, Erol; Arslan, Mehmet Şerif; Zeytun, Hikmet; Arslan, Serkan; Okur, Mehmet Hanifi; Önen, Abdurrahman; Aydoğdu, BahattinAmaç: Bu çalışmada kliniğimizde böbrek taşı nedeniyle Retrograd İntrarenal Cerrahi (RİRC) uygulanan hastaların sonuçlarının sunulması amaçlandı.Gereç ve Yöntem: Dicle Üniversitesi Çocuk Cerrahisi-Çocuk Ürolojisi kliniğinde, 2015-2016 yılları arasında RİRC uygulanan hastaların demografikverileri geriye dönük olarak değerlendirilip analiz edildi. Taş boyutu ultrasonografi ve direkt üriner sistem grafisi ile tek boyutta hesaplanan en uzunölçüm olarak belirtildi. RİRC işlemi, genel anestezi altında üretere yerleştirilen sheath içinden fleksibl üreteroskop ile böbreğe ulaşılıp, holmiumlazer ile taşlar fragmante edilerek yapıldı. Nispeten büyük parçalar forseps yardımıyla dışarı alınırken küçük parçalar doğal yolla atılmaya bırakıldı.Bulgular: Yaş ortalaması 8 yıl (2-12 yaş) olan 10 hastaya RİRC uygulandı. Hastaların 7 (%70)'si erkek, 3 (%30)'ü kız idi. Taşlar, hastaların yarısındasağ, yarısında sol böbrek yerleşimli idi. Özgeçmişlerinde 4 hastaya estrakorporeal şok dalga litotiripsi , 2 hastaya ise perkütan nefrolitotomi yapılmış-tı. Taşlar 7 hastada alt kaliks, 2'sinde pelvis, 1 hastada ise orta kaliks yerleşimli idi. Taş boyutları ortalama 9,7 mm (7-12) idi. Yedi (%70) hastadaRİRC öncesi pasif dilatasyon yapıldı. Yedi (%70) hastada RİRC esnasında sheath kullanıldı. Operasyon süresi ortalama 54 (46-83) dakika idi. İki(%20) hastada konservatif tedavi ile düzelen hematüri görüldü. Taşsızlık oranı tek seansta %90 olup, 1 hastada ise ikinci kez RİRC yapılarak %100taşsızlık sağlandı.Sonuç:RİRC'in, seçilmiş çocuk hastalarda başarı şansı yüksek, hastanede kalış süresi kısa, komplikasyon oranı düşük bir endoüroloji seçeneği olduğunu düşünmekteyiz.Öğe Çocuklarda dirençli ürinom'un perkütan kateter veya üreteral stent ile tedavisi: Olgu sunumu(Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2016) Arslan, Serkan; Arslan, Mehmet Şerif; Okur, Mehmet Hanifi; Aydoğdu, Bahattin; Zeytun, Hikmet; Basuguy, Erol; Önen, Abdurrahman; Uygun, İbrahim; Otçu, SelçukÜrinom, ciddi üriner obstrüksiyon, travma veya endoüroloji girişimleri sonucu oluşmaktadır. Ürinom tanısı, altta yatan problemi düzeltmek ve gelişebilecek ürosepsis veya intraabdominal sepsis gibi komplikasyonları önlemek açısından önemlidir. Bu çalışmada perkütan tedavi ile düzelmeyen ürinomun cerrahi tedavi yönetimini sunmayı amaçladık. Travma sonrası ürinom gelişen hastaya perkütan drenaj takıldı. Perkütan drenajın uzun sürmesi üzerine Double J stent yerleştirilmeye karar verildi. Sistoskopiyle skopi altında çekilen retrograd pyelografide (RPG) üreteropelvik bileşkede ciddi ekstravazasyon saptandı. Skopi altında 3.8 Fr Double J stent renal pelvise gönderildi. 3 aylık takiplerinde klinik şikayeti olmayan hastanın üriner USG’sinde hafif hidronefroz dışında patoloji saptanmadı. Renal travmalı hastalarda geç dönemde ürinom görülebileceği, takiplerde akıldan çıkarılmamalıdır. Dirençli ürinomlu hastalarda infeksiyon ve apse gelişimini önlemek için girişim gerekebilir. Bu girişimin tipi hastaya göre perkütan drenaj veya Double J stent olabilir.Öğe Çocukların Tehlikeli Oyuncağı: Havalı Silah ile Bir Yaralanma Olgusu(2016) Sander, Serdar; Özaydın, Seyithan; Kuzdan, Mehmet Özgür; Çelebi, Süleyman; Aydoğdu, BahattinAteşli silah kategorisine girmediği için rahatlıkla satılan havalı tüfekler, küçük çocukların eline geçtiğinde tehlikeli silahlara dönüşüp, ciddi yaralanmalara neden olabilmektedir. Bu çalışmada, 6 yaşındaki erkek kardeşi tarafından havalı tüfekle yaralanan 4 yaşındaki bir kız çocuğu olgusu nedeniyle, bu önemli konuya dikkat çekilmek istenilmiştir.Öğe Comparison of single-incision laparoscopic percutaneous and cystoscope forceps assisted morgagni hernia repair techniques(W.B. Saunders, 2024) Okur, Mehmet Hanifi; Aydoğdu, Bahattin; Azizoğlu, Mustafa; Arslan, Serkan; Bayram, Salih; Basuguy, Erol; 0000-0002-9217-423X; 0000-0002-6720-1515; 0000-0003-2858-3984; 0000-0002-3456-9217; 0000-0002-4360-6892Objective: Our goal was to compare single-incision laparoscopic percutaneous and cystoscope forceps-assisted Morgagni hernia repair techniques. Materials and methods: A total of 40 patients were allocated to two groups, each with 20 patients. Group 1: Single incision (port) laparoscopic surgical percutaneous Morgagni hernia repair (with a 5 mm Storz laparoscopic scope entered through the umbilicus). Group 2: Single incision (port) laparoscopic surgical percutaneous Morgagni hernia repair (with an 11 Fr [3.6 mm] cystoscope entered through the umbilicus + using forceps + sac plication, and sac cauterization). In Group 1; the sac was not removed. In group 2; we advanced the forceps through the cystoscope, caught the sac, pushed the needle through the sac, plicated the sac, and then cauterized the sac with Bugbee electrode. Results: Of the 40 patients, 70 % (n = 28) were male. The symptoms at admission included repeated chest infections (40 %), dyspnea (30 %), vomiting (22 %), and abdominal pain (22 %). No difference was found between groups in terms of age, gender symptomatology, or associated anomalies. The operation time was shorter in group 2 compared to group 1 (p < 0.05; 25 min vs 40 min). Although there was one recurrence in Group 1, no recurrence was reported in Group 2. The recurrence incidence did not differ between groups (p > 0.05). Conclusions: Cystoscope-assisted repair of Morgagni hernia was found to be superior in terms of safety and shorter operation time. Level of evidence: Type III. Type of the study: Retrospective study.Öğe A congenital anterior urethral diverticulum associated with obstructive urinary symptoms in a 1-year-old male child: A case report and review of the literature(2015) Arslan, Serkan; Basuguy, Erol; Okur, Mehmet Hanifi; Aydoğdu, BahattinCongenital anterior urethral diverticula are rarely found in children. We present the case of a 1-year-old male child with a congenital anterior urethral diverticulum. This condition can lead to obstructive lower urinary tract symptoms and urosepsis. The clinical presentation, diagnosis, and management of this rare condition are discussed in this report. The diagnosis was made using retrograde urethrography. Patient was treated with open diverticulectomy and urethroplastyÖğe COVİD 19 hastalığı süreci ve çocuk cerrahisi(Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2021) Aydoğdu, Bahattin; Okur, Mehmet HanifiCovid19 pandemisinin başlamasından beri, tüm dünyada olduğu gibi ülkemiz ve hastanemizde de hastalarla direk temas durumundaki sağlık çalışanlarını çok etkilemiştir.Özellikle virüs yükü fazla olan organlara müdahale gereği olan cerrahi branşların,preop, perop ve postop sürecinde yapılması gereken önlemleri için birçokkılavuz yayınlanmıştır. Bizim çalışmamızda dabu süreçte çocuk cerrahi ve organ nakli kliniğinde yapılması gereken ve yapılanlar hakkında güncel bilgileri paylaşmayı amaçladık.Öğe Crystallized phenol for treatment of pilonidal sinus disease in children: a comparative clinical study(Springer, 2021) Arslan, Serkan; Okur, Mehmet Hanifi; Basuguy, Erol; Aydoğdu, Bahattin; Zeytun, Hikmet; Çal, Suat; Teğin, Serdest; Azizoğlu, MustafaBackground The aim of this study was to present our experience in the use of crystallized phenol (CP) to treat pediatric patients with 'simple' and complex' Pilonidal sinus disease (PSD). Materials and methods Patients who underwent CP treatment in between January 2015 and January 2020 were evaluated retrospectively, using prospectively collected data. The patients were divided into simple and complicated groups. The groups were assigned depending on the number of sinuses and clinical presentation. The groups were compared in terms of age, sex, number of sessions, cost analysis, body mass index (BMI), recurrence, time resolution, cosmetic results, results /improvement, and complications. Results This study included 54 patients: 28 (52%) girls and 26 (48%) boys. The mean number of sinuses was 2.4. Symptoms included discharge in 50 (92%) patients, and pain in 42 (78%) patients. Fifty (93%) patients experienced mild pain during the procedure, whereas four (7%) patients had moderate pain. The mean number of CP sessions was 2.9; mean numbers of CP sessions were 2.2 and 4.2 in the Simple and Complicated groups. In total, 5 of 54 patients (9%) had recurrence.At the end of treatment, therapeutic success was achieved in 49 of 54 (91%) patients: 31 of 33 (94%) patients in the Simple group and 18 of 21 patients (86%) in the complicated group. The mean treatment cost for the whole cohort was $17.40. One patient (2%) presented with moderate skin burns. Cosmesis was deemed acceptable by patients, although there was evidence of minor skin burns following the procedure. Conclusions The findings showed that the CP procedure was advantageous for treatment of PSD, because it was minimally invasive, cost-effective, provided good cosmesis, and had a high success rate and low complication rate. Furthermore, it did not require prior examination, and could be performed under local anesthesia. Therefore, the CP procedure may be useful as a first-line treatment option in children with PSDÖğe Disfonksiyonel işemeli çocuklarda üriner biofeedback tedavisinin(2014) Okur, Mehmet Hanifi; Arslan, Mehmet Şerif; Aydoğdu, Bahattin; Arslan, Serkan; Zeytun, Hikmet; Basuguy, Erol; Önen, Abdurrahman; Uygun, İbrahim; Çiğdem, Murat Kemal; Otçu, SelçukÖzet: Giriş: İşeme disfonksiyonları (İD), çocuk üroloji polikliniklerindeki hastaların yaklaşık %40’ını oluşturan oldukça yaygın bir problemdir. Üroflometri tanı ve takipte kullanılabilen non invaziv bir testtir. Bu çalışmada, İD tedavisinde aktif pelvik taban kaslarının (PTK) gevşetilmesini amaçlayan biofeedback ve Kegel egzersizleri kombinasyon tedavisinin etkinliğini göstermeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışma da elektromyografi (EMG)’li üroflometride ile işeme esnasında EMG’de PTK aktif olarak saptanan İD tanısı konan hastalar çalışmaya dahil edildi. İşeme paternleri stacatto, interrupted, plato ve normal olarak sınıflandırıldı. Biofeedback tedavisinde çocuklara gluteal ve karın kaslarını kullanmadan sadece sfinkter kontraksiyonu yapması öğretildi. Her seans 3 saniye kontraksiyon ve 10 sn gevşeme peryotları şeklinde 10 dakika uygulandı. Ayrıca kombine tedavi olarak Kegel egzersizleriyle aktif PTK gevşetilmesi öğretildi. Sonrasında evlerinde egzersizlere, günde 2 defa 10’ar dakika 3 sn sıkma 10 sn gevşeme seanslarına ebeveyn gözetiminde 6 ay boyunca devam edildi. Bulgular: Gündüz idrar kaçırması, ani işeme ihtiyacı, kaka yapmada zorluk, gece idrar kaçırması, tekrarlayan İYE, işeme esnasında ıkınma şikayetleriyle başvuran 150 hastadan EMG’li üroflometrilerinde aktif PTK tespit edilen 78 hasta İD tanısıyla çalışmaya dahil edildi. Olguların yaşları 6 ile 17 yıl arasında değişmekte olup, ortalama yaş 6,5 yıl idi. Olguların 31 (%39,7)’i erkek, 47 (%60,3)’si kız idi. Üroflometride 78 hastanın; 37 (%47,4) staccato, 24 (%30,7) normal, 12 (%15,3) plato ve 5 (%6,4)’inde interrupted işeme paternleri saptandı. 6 aylık tedavi sonrasında uykuda işeme şikayeti olan olguların %68,8’inde, urge inkontinanslıların %72,8’inde, tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonluların %81’inde, kabızlığı olanların %85’inde, vezikoüreteralreflüsü olanların %77’inde, rezidü idrar saptanan olguların %79’unda tam düzelme sağlandı. Sonuç: İD kliniğine kabızlık, üriner inkontinans, enürezis noktürna, tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonları eşlik edebilir. Dikkatli bir planlama ve düzenli kontrollerle 5 yaş ve üzeri çocuklarda uygulanacak biofeedback ve Kegel egzersizlerinin kombine tedavisi ile hastaların çoğunu bir kısmını tedavi edebiliriz.Öğe Effectiveness of extracorporeal shock wave lithotripsy in urolithiasis patients under 2 years of age(Permanyer Publications, 2023) Basuguy, Erol; Önen, Abdurrahman; Azizoğlu, Mustafa; Okur, Mehmet Hanifi; Aydoğdu, Bahattin; Arslan, SerkanObjective: In this study, we present our extracorporeal shock wave lithotripsy (ESWL) outcomes in urolithiasis patients under the age of two. Materials and Methods: The procedure was performed with patients < 2 years of age sedated, under anesthesia using ketamine and Dormicum (midazolam), in the supine position. Fragmentation was evaluated by fluoroscopy after the procedure. Results: A total of 74 procedures were performed on 65 kidneys. One patient with bilateral stones had two sessions of ESWL on the right side; three sessions of ESWL were performed in one patient with a unilateral stone, and two sessions were performed in seven patients with unilateral stones. All other patients underwent one session of ESWL. As post-procedural complications, hematuria was observed in 14 patients (12 mild and 2 significant), and vomiting occurred in 1 patient. Ureterorenoscopy was performed in 5 patients, and percutaneous nephrolithotomy in 6 patients due to a failed procedure. Conclusion: As a result, ESWL treatment is effective and has advantages such as a short hospitalization time, good reproducibility, cost-effectiveness, and a low rate of complications. Therefore, we recommend ESWL as the first-line treatment for renal and proximal ureteral stones in infants < 2 years of age.Öğe Factors affecting early mortality and morbidity in congenital duodenal obstruction: summary of a 20-year experience(Int College of Surgeons, 2021) Aydoğdu, Bahattin; Tireli, Gülay; Demirali, Oyhan; Güvenç, Ünal; Beşik, Cemile; Kavuncuoğlu, Sultan; Göya, Cemil; Okur, Mehmet Hanifi; Sander, SerdarThe duodenum is the most frequently obstructed region of the gastrointestinal tract, an important cause of mortality and morbidity in neonatal period. The objective of the present study was to summarize the causes of early mortality and morbidity in infants with congenital duodenal obstruction (CDO). Data on a total of 94 patients with CDO diagnosed in our clinic, and treated surgically between January 1993 and December 2012, were studied retrospectively. Patients were divided into 3 groups in terms of diagnosis: annular pancreas (n = 45), duodenal atresia (n = 31), and duodenal web (n = 18). The groups were compared in terms of sex, birth weight, age at the time of operation, and morbidity and mortality rates. Of the patients, 54 were male and 40 female, and the mean birth weight was 2278 g (range, 1180-3400 g). The average age at the time of the operation was 6.96 days (range, 1-38 days). The time to full oral intake postoperatively was 10.32 days (range, 4-38 days). Additional anomalies were found in 61 cases (64.8%). Early morbidity was most commonly associated with an anastomosis problem. Early mortality occurred in 6 cases (6.4%), and the most common causes were sepsis and cardiac anomalies. Elimination of sepsis, cardiac anomalies, and anastomosis problems is critical to ensure continued reductions in infant mortality and morbidity caused by CDO.Öğe Intra-peritoneal administration of Ecballium elaterium diminishes postoperative adhesions(Sociedade Brasileira para o Desenvolvimento de Pesquisa em Cirurgia, 2014) Okur, Mehmet Hanifi; Aydoğdu, Bahattin; Arslan, Mehmet Şerif; Alabalık, Ulaş; Arslan, Serkan; Kara, İbrahim; Canpolat, Fethiye; Şahin, Atalay; Otçu, SelçukRESULTS: The adhesion score was significantly decreased in the EE group (p=0.001) in comparison with the control group. Microscopically, the EE and sham groups were significantly lower than that of the control group (p[removed] METHODS: Thirty rats were divided into three groups and underwent midline laparotomy under 35 mg/kg ketamine and 5 mg/kg xylazine anaesthesia. In group 1 (n=10), the sham operation group, the abdominal walls were closed without any process. In group 2 (n=10), the control group, the antimesenteric border of the ceacum and the corresponding parietal peritoneum were abraded with dry sterile gauze. In group 3 (n=10), the EE group, 2.5 mg/kg dose of EE was administered as intraperitoneally to the rats after abrasion. All rats were sacrificed on postoperative day 15. Samples were obtained. CONCLUSION: The grade and severity of abdominal adhesion could be significantly reduced through administered Ecballium elaterium and therefore be a suitable anti-inflammatory agent for the prevention of postoperative peritoneal adhesion in the future. PURPOSE: To evaluate the effects of Ecballium elaterium (EE), Elaterium officinarum, in postoperative intraperitoneal adhesions in rats.
