Yazar "Önen, Abdurrahman" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 20 / 47
  • Küçük Resim
    Öğe
    Abdominal stab wounds in children: An 18-year experience
    (2002) Öztürk, Hayrettin; Önen, Abdurrahman; Otçu, Selçuk; Dokucu, Ali İhsan; Yaǧmur, Yusuf; Gedik, Şenol
    Objective: Evaluation of the diagnosis, management, and the role of selective treatment in children with abdominal stab wounds. Patients and Methods: 59 children (56 male and three female) were included in the study. The patients' median age was 11.8 years (range, 5-14 years). Time between injury and admission was about 3 h. Laparotomy was performed in 44 patients (74%). Solid organ injury was detected in 32 of these patients (73%) and could not be observed in twelve (27%). 15 patients (26%) were treated conservatively, and only one (6.6%) underwent laparotomy during the follow-up. The stomach was the most frequently injured organ (ten patients), followed by the intestines (nine patients). Types of surgical treatment were as follows: primary suture in 28 patients, resection-anastomosis in three, and osteotomy in two. Results: Some prognostic factors such as presence of abdominal organ evisceration and pneumoperitoneum were not significantly correlated with intraabdominal organ injury, whereas some other risk factors such as acute abdomen on admission (p < 0.002) or abnormal clinical and hemodynamic finding (p < 0.001) showed significant correlation with intraabdominal organ injury. The relative risk (odds ratio) of developing an intraabdominal organ injury was > 2 for patients with signs of an acute abdomen on admission. Postoperative complications were observed in five patients with organ injuries. None of our patients died. Conclusions: Conservative treatment can be safely performed in most children with abdominal stab injuries. Signs of major internal hemorrhage or generalized peritonitis are an absolute indication for emergency operation for abdominal stab wounds. Peritoneal penetrations, free air on the abdominal X-ray, and omental or intestinal evisceration are poor indicators of significant organ injuries, and patients presenting these signs should be closely followed up for developing acute abdominal symptoms.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Absolute white blood cell count and neutrophil-lymphocyte ratio may predict the need for double- J stent Insertion in ureteral stones in children: A comparative study
    (2023) Önen, Abdurrahman; Aydoğdu, Bahattin; Okur, Mehmet Hanifi; Karabel, Musemma; Arslan, Serkan; Azizoğlu, Mustafa; Kamcı, Tahsin Onat
    Objective: Our goal was to determine whether or not a double-J (DJ) stent insertion is required in cases of ureteral stones based on the absolute white blood cell (WBC) counts, neutrophil-lymphocyte ratio (NLR), absolute monocyte counts, and other laboratory markers. Materials and Methods: The patients were divided into two groups as those who did (Group 1), and did not (Group 2) need DJ stent insertion. The age, symptoms, diagnosis, hemogram parameters, and treatment results of the patients were evaluated. Results: Forty-nine percent (n=44) of the patients were female and 51% (n=46) were male. The groups did not differ in terms of age and gender (p>0.05). A higher incidence of hematuria was observed in Group 1 (p<0.05). WBC (p<0.05), NLR (p<0.05), and monocyte counts (p<0.05) were found to be higher in Group 1. In the ROC analysis; WBC and NLR were found to be two predictive markers for the need for DJ stent insertion. At a cut-off value of 12.6 x 109/L, WBC had 37% sensitivity, and 81% specificity (AUC: 0.67; 95% CI: 0.54-0.80), and at a cut-off value of 3.8, NLR had 65% sensitivity, and 76% specificity (AUC: 0.70; 95%CI: 0.57-0.82) in predicting the need for a DJ stent insertion. Reoperation was not required in any case. Conclusion: In cases of ureteral stones, the absolute WBC count and NLR may help determine the requirement (if any) for a DJ stent insertion.
  • Küçük Resim
    Öğe
    The accumulation and histological effects of organometallic fungicides propineb and maneb in the livers of pregnant rats and their offspring
    (Japanese Society of Toxicology, 1999) Deveci, Engin; Güven, Kemal; Başhan, Mehmet; Önen, Abdurrahman; De Pomerai, David
    Dithiocarbamate propineb and maneb are organometal fungicides, which are widely used for the control of diseases in plants. Female Wistar rats were exposed orally to 200 and 400 ppm propineb (Zn-containing dithiocarbamate) and 250 ppm maneb (Mn-containing dithiocarbamate), from the 6th day of gestation up to birth. We found that the body weights of both newborn litters and their fungicide-treated mothers were lower than those of controls. Histological examination of the livers of fungicide-treated pregnant females and the offspring showed a variety of histopathological effects. Moreover, the analysis of Zn and Mn concentrations in the livers of pregnant females exposed to organometallic fungicides during pregnancy demonstrated that the metal concentrations in the liver were higher than those of controls. Similarly, the hepatic metal concentrations were significantly increased in the litters, indicating the transplacental passage of the organometallic fungicides.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Adölesan varikosel tedavisinde laparoskopik Palomo yöntemi sonuçlarımız
    (MEDİTAGEM Ltd. Şti., 2017) Arslan, Serkan; Basuguy, Erol; Zeytun, Hikmet; Arslan, Mehmet Şerif; Aydoğdu, Bahattin; Bayram, Salih; Okur, Mehmet Hanifi; Önen, Abdurrahman
    Öz:Amaç: Bu çalışmanın amacı adölesan yaş grubunda varikosel nedeniyle cerrahi tedavi yapılan hastaların sonuçlarını sunmaktır.Gereç ve Yöntem: Şubat 2012- Şubat 2016 tarihleri arasında varikosel nedeniyle ameliyat edilen hastaların dosyaları geriye dönük olarak incelendi. Hastalar, demografik verileri, klinik şikâyetleri, fizik muayene bulguları ve radyolojik olarak skrotal renkli doppler ultrasonografi (US) sonuçları ile değerlendirildi. Varikosel, Hoekstra ve ark. yaptığı dilate ven çapının değerlendirildiği sınıflamaya göre evrelendirildi. Semptomatik evre 2-3 varikosel ve testis boyutlarında küçülme olan hastalara cerrahi yapıldı. Tedavi sonuçları ve komplikasyonları kaydedildi. Bulgular: Yaş ortalaması 13±2 olan 14 hasta değerlendirildi. Hastaların tamamı skrotumda ağrı ve şişlik şikayetleri ile başvurmuşlardı. Hastaların tümünde varikosel sol tarafta idi. Hastaların 7'si (%50) evre 2, 7'si (%50) evre 3 idi. Cerrahi yöntem olarak laparoskopik Palomo yöntemi uygulandı. Ortalama ameliyat süresi 28±4 dakika. Ameliyat sırasında hiçbir hastada komplikasyon yaşanmadı. Ortalama hastanede kalış süresi 2 gün idi. Ortalama ameliyat sonrası izlem 12±9 ay idi. Kontrolde hastaların 11'inde varikosel düzeldi, 3 hastada ise evre 3'ten evre 1'e geriledi. Nüks görülmedi. Sadece bir hastada (%7) hidrosel gelişti. Sonuç: Laparoskopik Palomo yöntemini yüksek başarı, düşük komplikasyon oranı, daha az ağrı, kısa sürede sosyal yaşama dönüş, iyi kozmetik sonuç gibi faydaları sebebiyle avantajlı bir yöntemdir. Ayrıca single port laparoskopide ise eldiven yardımı ile hazırlanan torakoport düşük maliyet ve kolay ulaşılabilir olması sebebiyle tercih edilebilir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    An alternative grading system to refine the criteria for severity of hydronephrosis and optimal treatment guidelines in neonates with primary UPJ-type hydronephrosis
    (2007) Önen, Abdurrahman; 0000-0003-1671-4094
    Objective: We present our alternative hydronephrosis grading system (AGS) in an attempt to establish optimal treatment guidelines, and clarify and refine the criteria for severity of hydronephrosis in neonates. Patients and methods: A total of 162 newborns (228 affected kidneys) with antenatally diagnosed primary ureteropelvic junction-type hydronephrosis were prospectively followed and treated by the same surgeon for a mean of 46 (6-65) months. Ultrasonography and diuretic renogram were used for diagnosis and follow up. Society for Fetal Urology (SFU) grading system, anteroposterior diameter of renal pelvis (APDRP) and our AGS were used to determine the degree of hydronephrosis. AGS: 0, no hydronephrosis; 1, dilatation of renal pelvis alone; 2, plus caliceal dilatation; 3, plus <1/2 (mild-to-moderate) renal parenchymal loss; 4, plus >1/2 (severe) renal parenchymal loss (cyst-like kidney with no visually significant renal parenchyma). Results: On the first postnatal ultrasound, the severity of hydronephrosis was SFU ? 2 in 152 kidneys (surgery, 0%), SFU-3 in 41 kidneys (surgery, 19.5%) and SFU-4 in 35 kidneys (surgery, 68.6%). The follow up, treatment and outcome of SFU-1 and SFU-2 patients were similar; all resolved spontaneously without renal deterioration (renal function >40%). Renal function ranged between 7% and 39% in SFU-4 patients. Intrarenal pelvis was found in one patient with an APDRP of <15 mm, seven patients of 16-30 mm, and five patients of >30 mm. Overall, 201 hydronephrotic kidneys (88.2%) resolved spontaneously while 27 (11.8%) required pyeloplasty. Conclusion: Neither an SFU grading system nor measurement of APDRP is the gold standard in determining the severity of hydronephrosis. Both methods may fail, particularly in children with intrarenal pelvis configuration or SFU-4 hydronephrosis. Our AGS promises easier follow up and more timely treatment.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Ameliyat sonrası gelişen karın içi yapışıklıklarının önlenmesinde farklı farmakolojik ajanların koruyucu etkilerinin deneysel olarak araştırılması
    (2018) Önen, Abdurrahman; Otçu, Selçuk
    Karın ameliyatlarının önemli bir komplikasyonu periton yapışıklıkları ve buna bağlı barsak tıkanıklıklarıdır. Yapışıklıkların oluşması için periton yüzeylerinde travma, iskemi, yabancı cisim, enfeksiyon v.b. etkenlere karşı bir enflamasyon reaksiyonunun başlaması ve bunun sonucunda onarım olayının gelişmesi gerekir. Onaran olayının ilk devrelerinde doku yüzeyinde fibrin eksudasyonu ile fîbrinöz yapışıklıkların başladığı ve bu fibrin liflerinin kalıcı yapışıklıklara bir yapı iskelesi gibi yardımcı olduğu ileri sürülmektedir. Fibrinöz yapışıklıklara engel olunabildiği takdirde kalıcı yapışıklıkların da önlenebileceği kabul edilmiştir. Yapışıklıkların önlenmesi için peritondaki onaran olayının çeşitli devrelerinde etkili olacak biyolojik temelli pekçok yöntem tarif edilmiş ancak bu çalışmaların hiçbiri çeşitli sakıncaları nedeniyle klasikleşmemiştir. Çalışmada, kontrol ve ürokinaz grubu 20'şer, diğer gruplar 10'ar denekten oluşan 4 grup oluşturuldu. Denek olarak, toplam 60 adet erkek, Spraque-Dawley cinsi rat kullanıldı. Çalışmamızda, ratlarda deneysel olarak intraperitoneal yapışıklık oluşturarak değişik koruyucu ajanların etkilerini araştırdık. Bu düşünce ile bir plazminojen aktivatörü olan ürokinazı ve bir kortikosteroid olan deksametazonu intraperitoneal olarak uygulayarak bu ajanların antiadezif etkilerini araştırdık. Meydana gelen yapışıklıklar, makromorfolojik olarak incelenip adezyon skalasına göre değerlendirildi ve visseral periton travması (mezotel harabiyeti) oluşturulan barsak yüzeylerinde ışık mikroskobu ile incelemeler yaparak histopatolojik olarak iyileşmelerine bakıldı. 57 Deney hayvanlarında, periton yapışıklıklarını anlamlı biçimde azalttığını gördüğümüz Deksametazon (pO.001) ve özellikle Ürokinaz (p<0.001)'ın uygulama kolaylığı, toksik etki yapmaması ve periton iyileşmesini bozmaması yöntemin yeteri derecede etkili olduğunu ve insanda da kullanılabileceği Menimini verdi. Deney hayvanlarında periton yapışıklıklarım anlamlı biçimde azalttığını gördüğümüz farmakolojik ajanlar içinde Ürokinaz uygulanan grupta antiadezif etkisi saptanan deksametazon grubuna göre yapışıklıkların çok daha az geliştiği tesbit edildi (pO.001). Araştırmamızın topluca sonuçlan değerlendirilmiş ve ürokinaz en etkili koruyucu ajan olarak bulunmuştur.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Anorektal malformasyonlu olgularda klinik deneyimimiz: 115 olgunun analizi
    (Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2014) Okur, Mehmet Hanifi; Çiğdem, Murat Kemal; Önen, Abdurrahman; Otçu, Selçuk
    Amaç: Bu çalışmada, anorektal malformasyonlu (ARM) hastalar ile ilgili deneyimlerimizi ve bunlarla beraber görülen anomalileri sunmayı amaçladık. Yöntemler: 2000-2006 tarihleri arasında kliniğimizde ARM nedeniyle takip ve tedavi edilen 115 olgu geriye dönük olarak değerlendirildi. Olgularda genel sistem muayenesi, perineal muayene, laboratuar, direk grafi, ultrasonografi, ekokardiyografi ve gereğinde işeme sistoüretrografisi yapılarak ARM tipi ve ek anomaliler araştırıldı. Olgular ARM çeşidi ve sistem patolojisine göre sınıflandırıldı. Bulgular: Olguların %40,8’i yüksek tip, %31,3’ü alçak tip, %17,3’ü intermedier tip, %9,5’i anteriyor yerleşimli ektopik anüs ve %0,86’sı kloakal malformasyon idi. Tüm olguların %48,6’sında ek anomaliye rastlandı. Ek anomali en sık yüksek tipte (%59,5) görüldü. Kolostomi yapılan 80 olgunun, 56’sına (%70) sağ transvers loop kolostomi, kalan 24 (%30) olguya ise yüksek sigmoid kolostomi yapıldı. Sağ transvers loop kolostomi yapılan olguların %17,8’sinde kolostomi prolapsusu saptandı. Sonuçlar: ARM’li hastaların ilk başvuru ve sonraki takibinde perine muayenesinin dikkatli yapılması ve ek anomali açısından detaylı tetkik edilmesi faydalıdır. Bu olgularda ekokardiyografi, ultrasonografi, distal kolostogram, tüm vücut grafisi ve bazı olgularda işeme sistoüretrografisi faydalıdır. Anorektal malformasyonlu tek seans planlanmayan hastalara yüksek ayrık sigmoid kolostomi uygulaması komplikasyonları azaltabilir.
  • [ X ]
    Öğe
    Çocuk cerrahisinde nozokomiyal infeksiyonların epidemiyolojisi ve kontrolü
    (2002) Önen, Abdurrahman; Otçu, Selçuk; Çiğdem, Murat Kemal; Dokucu, Ali İhsan; Öztürk, Hayrettin; Geyik, Mehmet Faruk
    Amaç: Çocuk cerrahisinde görülen nazokomiyal infeksiyoıılar (NKİ)'m epidemiyolojisini ve kontrol yöntemlerini araştırmak. Yöntem: Çocuk cerrahisi kliniğinde Ocak 1997Aralık - 2000 tarihleri arasında yatırılıp tedavi edilen 2844 olgu geriye dönük olarak değerlendirildi. NKİ tanımlamasında "Centers for Disease Control and Prevention (CDC)" kriterleri kullanıldı. Bu çalışmada, kliniğimizde görülen NKI'lerin sıklığı, yaş ile ilgisi, İnfeksiyon türleri ve etkenleri, uygulanan invaziv girişimler ve risk faktörleri arasındaki ilişki araştırıldı. Aynı dönem içerisinde NKİ gelişmeyen ancak yaşları ve cinsiyetleri NKİ geçirenler ile uyumlu olan ve hastalık türleri NKİ geçirenler ile aynı olan 78 hasta kontrol grubu olarak alındı. Bu iki grup mortalite ve hastanede yatış süreleri açısından karşılaştırıldı. Bulgular: 78 olguda NKİ tespit edildi. NKİ sıklığı % 2.74 C/997''de % 4.99, 1998'de % 3.89, 1999'da % 1.33 ve 2000'de % l.44) idi. NKİ grubunda yaş ortalaması 28 ay, kontrol grubunda ise 26 ay idi. En sık gelişen NKİ türü cerrahi yara infeksiyonu ve üriner sistem infeksiyonu idi. NKİ gelişen hastalarda en sık eşlik eden predispozan faktörler; üretral kateterizasyon (% 10.26), travma (% 9.25) ve parenteral nütrisyon (% 8.70) idi. 'Hastanede kalış süresi NKİ grubunda 16 gün (428 gün) iken kontrol grubunda 9 gün (222 gün) idi. NKİ ve kontrol grupları arasında mortalité ve hastanede yatış süresi açısından anlamlı fark vardı (sırasıyla p<0.05, p<0.001). Sonuç: Çocuk cerrahisinde en sık görülen NKİ türü cerrahi yara infeksiyonu idi. NKI'li olgularda en sık görülen risk faktörleri üretral kateterizasyon, travma ve parenteral nütrisyon idi. NKİ morialitede, hospitalizasyon süresinde ve tedavi maliyetinde önemli artışa neden oldu. İnfeksiyon hastalıkları birimi ile sıkı iş birliği, cerrahi personelin eğitimi, el yıkama ve dezenfeksiyon, izolasyon, antibiyotik kullanımının kısıtlanması, invazif girişim ve kateterizasyonların endikasyon ve sürelerinin minimuma indirilmesi, risk faktörleri açısından yakın takip ve erken enterai beslenme ile kliniğimizde son iki yılda NKİ hızı belirgin düzeyde azaldı.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Çocuklarda başlangıç perkütan nefrolitotomi deneyimimiz
    (Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2014) Okur, Mehmet Hanifi; Arslan, Mehmet Şerif; Aydoğdu, Bahattin; Arslan, Serkan; Uygun, İbrahim; Önen, Abdurrahman; Otçu, Selçuk
    Amaç: Mart 2012 ve Kasım 2013 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Cerrahisi Kliniğinde çocuk yaş grubunda yapılan perkütan nefrolitotomi (PNL) deneyimlerimizi sunmaktır. Yöntemler: On üç böbrek ünitesine (12 hasta) PNL uygulandı. Hastalar, yaş, ameliyat öncesi idrar, idrar kültürü, tam kan sayımı, serum biyokimyası, rutin koagülasyon ile radyolojik tetkikler, taş yerleşimi, taş yükü (direk grafiye göre), operasyon öncesi nefrostomi kullanımı, ortalama floroskopi süresi yönünden değerlendirildi. Nefrostomi traktından erişim mekanik dilatasyon sonrası sağlandı. PNL prosedürü sonrası hastalar, rezidü (>4 mm), komplikasyonlar (Clavien sınıflamasına göre) ve tedavi sonuçları yönünden değerlendirildi. Tüm hastalara postoperatif nefrostomi yerleştirildi. Bulgular: Hastaların yaş ortalamaları 11(6-14) yıl olarak saptandı. Laboratuar testleri normal idi. Taşların 11’i pelvis renalis, 2’si pelvis + kaliks yerleşimliydi. Ortalama taş boyutu 260 mm2 idi. 10 renal üniteye intraoperatif, 3 renal üniteye preoperatif renal giriş sağlandı. Ortalama floroskopik manipülasyon süresi 4,8 dakika (2-11) idi. Post operatif 1 günde taşsızlık oranı %85 idi. Komplikasyonlar toplam 3 hastada görüldü; bir hastada renal erişim sağlanamadı (Grade 3b), bir hastada ameliyat esnasında işlem sonunda pelvis ekstravazasyonu görüldü (Grade 3a). Bir hastada post op transfüzyon gerekti (Grade 2). Ortalama hastanede yatış süresi 5.5 gün (5-7 gün) idi. Sonuç: Pediatrik PNL işlemi, yüksek taşsızlık oranı, belirgin estetik üstünlük ve minimal invaziv cerrahi girişim sağlar. Yeterli donanım ve ekipmanın bulunduğu çocuk cerrahi kliniklerinde deneyimli kişiler tarafından, PNL prosedürü kolaylıkla kullanılabilir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Çocuklarda böbrek taşlarında Retrograd Intrarenal Cerrahinin (RİRC) erken dönem sonuçları: Ön çalışma
    (Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2017) Zeytun, Hikmet; Arslan, Serkan; Arslan, Mehmet Şerif; Basuguy, Erol; Aydoğdu, Bahattin; Okur, Mehmet Hanifi; Önen, Abdurrahman; Otçu, Selçuk
    Öz:Amaç: Bu çalışmada kliniğimizde böbrek taşı nedeniyle Retrograd İntrarenal Cerrahi (RİRC) uygulanan hastaların sonuçlarının sunulması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Dicle Üniversitesi Çocuk Cerrahisi-Çocuk Ürolojisi kliniğinde, 2015-2016 yılları arasında RİRC uygulanan hastaların demografik verileri geriye dönük olarak değerlendirilip analiz edildi. Taş boyutu ultrasonografi ve direkt üriner sistem grafisi ile tek boyutta hesaplanan en uzun ölçüm olarak belirtildi. RİRC işlemi, genel anestezi altında üretere yerleştirilen sheath içinden fleksibl üreteroskop ile böbreğe ulaşılıp, holmium lazer ile taşlar fragmante edilerek yapıldı. Nispeten büyük parçalar forseps yardımıyla dışarı alınırken küçük parçalar doğal yolla atılmaya bırakıldı. Bulgular: Yaş ortalaması 8 yıl (2-12 yaş) olan 10 hastaya RİRC uygulandı. Hastaların 7 (%70)'si erkek, 3 (%30)'ü kız idi. Taşlar, hastaların yarısında sağ, yarısında sol böbrek yerleşimli idi. Özgeçmişlerinde 4 hastaya estrakorporeal şok dalga litotiripsi , 2 hastaya ise perkütan nefrolitotomi yapılmış- tı. Taşlar 7 hastada alt kaliks, 2'sinde pelvis, 1 hastada ise orta kaliks yerleşimli idi. Taş boyutları ortalama 9,7 mm (7-12) idi. Yedi (%70) hastada RİRC öncesi pasif dilatasyon yapıldı. Yedi (%70) hastada RİRC esnasında sheath kullanıldı. Operasyon süresi ortalama 54 (46-83) dakika idi. İki (%20) hastada konservatif tedavi ile düzelen hematüri görüldü. Taşsızlık oranı tek seansta %90 olup, 1 hastada ise ikinci kez RİRC yapılarak %100 taşsızlık sağlandı. Sonuç:RİRC'in, seçilmiş çocuk hastalarda başarı şansı yüksek, hastanede kalış süresi kısa, komplikasyon oranı düşük bir endoüroloji seçeneği olduğunu düşünmekteyiz.
  • [ X ]
    Öğe
    Çocuklarda Böbrek Taşlarında Retrograd İntrarenal Cerrahinin (RİRC) Erken Dönem Sonuçları: Ön Çalışma
    (2017) Basuguy, Erol; Arslan, Mehmet Şerif; Zeytun, Hikmet; Arslan, Serkan; Okur, Mehmet Hanifi; Önen, Abdurrahman; Aydoğdu, Bahattin
    Amaç: Bu çalışmada kliniğimizde böbrek taşı nedeniyle Retrograd İntrarenal Cerrahi (RİRC) uygulanan hastaların sonuçlarının sunulması amaçlandı.Gereç ve Yöntem: Dicle Üniversitesi Çocuk Cerrahisi-Çocuk Ürolojisi kliniğinde, 2015-2016 yılları arasında RİRC uygulanan hastaların demografikverileri geriye dönük olarak değerlendirilip analiz edildi. Taş boyutu ultrasonografi ve direkt üriner sistem grafisi ile tek boyutta hesaplanan en uzunölçüm olarak belirtildi. RİRC işlemi, genel anestezi altında üretere yerleştirilen sheath içinden fleksibl üreteroskop ile böbreğe ulaşılıp, holmiumlazer ile taşlar fragmante edilerek yapıldı. Nispeten büyük parçalar forseps yardımıyla dışarı alınırken küçük parçalar doğal yolla atılmaya bırakıldı.Bulgular: Yaş ortalaması 8 yıl (2-12 yaş) olan 10 hastaya RİRC uygulandı. Hastaların 7 (%70)'si erkek, 3 (%30)'ü kız idi. Taşlar, hastaların yarısındasağ, yarısında sol böbrek yerleşimli idi. Özgeçmişlerinde 4 hastaya estrakorporeal şok dalga litotiripsi , 2 hastaya ise perkütan nefrolitotomi yapılmış-tı. Taşlar 7 hastada alt kaliks, 2'sinde pelvis, 1 hastada ise orta kaliks yerleşimli idi. Taş boyutları ortalama 9,7 mm (7-12) idi. Yedi (%70) hastadaRİRC öncesi pasif dilatasyon yapıldı. Yedi (%70) hastada RİRC esnasında sheath kullanıldı. Operasyon süresi ortalama 54 (46-83) dakika idi. İki(%20) hastada konservatif tedavi ile düzelen hematüri görüldü. Taşsızlık oranı tek seansta %90 olup, 1 hastada ise ikinci kez RİRC yapılarak %100taşsızlık sağlandı.Sonuç:RİRC'in, seçilmiş çocuk hastalarda başarı şansı yüksek, hastanede kalış süresi kısa, komplikasyon oranı düşük bir endoüroloji seçeneği olduğunu düşünmekteyiz.
  • [ X ]
    Öğe
    Çocuklarda diafragma yaralanmaları
    (2000) Bükte, Yaşar; Önen, Abdurrahman; Otçu, Selçuk; Dokucu, Ali İhsan; Öztürk, Hayrettin; Yücesan, Selçuk
    Çocuklarda diafragma yaralanması nadirdir. Kliniğimizde 1983-1998 yılları arasında diafragma yaralanması nedeniyle tedavi edilen 23 hastada etiyoloji, tanı ve tedavi yöntemleri ile prognoza etki eden faktörler geriye dönük olarak değerlendirildi. Yaşları 3-15 arasında değişen hastaların 20'si erkek, 3'ü kız idi. Yaralanma 15 hastada penetran, 8 hastada künttü. Hastalarımızın ancak 11 'inde tam ameliyat öncesi kondu. Diafragma yırtılması 14 hastada solda, 9 hastada sağda idi. 20 hastada en sık karaciğer olmak üzere çeşitli ek organ yaralanmaları vardı, tek başına diafragma yaralanması yalnız 3 hastada gözlendi. Hastalarımızın ortalama travma şiddeti puanı (ISS) 38 olarak bulundu. Diafragma onarımı tüm olgularda laparotomi ile yapıldı. İki hasta diafragma yaralanmasına bağlı olmayan nedenlerle kaybedildi. Diafragma yırtılması çocuklarda göğüs-karın bölgesinin tüm künt ve penetran yaralanmalarında tipik bulgular olmasa da akla getirilmelidir. Her iki tip diafragma yırtılmasında da ek karın içi organ yaralanması çok sıktır ve tedavi laparotomi ile yapılmalıdır. Diafragma yaralanmalarına bağlı gelişebilecek morbidite ve mortalite ancak yüksek oranda şüphelenmek, hızlı tanı koymak ve en küçük diafragma yırtıklarında bile cerrahi tedavi yapmak yolu ile azaltılabilir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Çocuklarda dirençli ürinom'un perkütan kateter veya üreteral stent ile tedavisi: Olgu sunumu
    (Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2016) Arslan, Serkan; Arslan, Mehmet Şerif; Okur, Mehmet Hanifi; Aydoğdu, Bahattin; Zeytun, Hikmet; Basuguy, Erol; Önen, Abdurrahman; Uygun, İbrahim; Otçu, Selçuk
    Ürinom, ciddi üriner obstrüksiyon, travma veya endoüroloji girişimleri sonucu oluşmaktadır. Ürinom tanısı, altta yatan problemi düzeltmek ve gelişebilecek ürosepsis veya intraabdominal sepsis gibi komplikasyonları önlemek açısından önemlidir. Bu çalışmada perkütan tedavi ile düzelmeyen ürinomun cerrahi tedavi yönetimini sunmayı amaçladık. Travma sonrası ürinom gelişen hastaya perkütan drenaj takıldı. Perkütan drenajın uzun sürmesi üzerine Double J stent yerleştirilmeye karar verildi. Sistoskopiyle skopi altında çekilen retrograd pyelografide (RPG) üreteropelvik bileşkede ciddi ekstravazasyon saptandı. Skopi altında 3.8 Fr Double J stent renal pelvise gönderildi. 3 aylık takiplerinde klinik şikayeti olmayan hastanın üriner USG’sinde hafif hidronefroz dışında patoloji saptanmadı. Renal travmalı hastalarda geç dönemde ürinom görülebileceği, takiplerde akıldan çıkarılmamalıdır. Dirençli ürinomlu hastalarda infeksiyon ve apse gelişimini önlemek için girişim gerekebilir. Bu girişimin tipi hastaya göre perkütan drenaj veya Double J stent olabilir.
  • [ X ]
    Öğe
    Çocuklarda hidatik hastalık: 49 olgunun analizi
    (2006) Otçu, Selçuk; Önen, Abdurrahman; Öztürk, Hülya; Duran, Hatun; Öztürk, Hayrettin
    Amaç: Çalışmadaki amacımız hidatik hastalık tanısı koyulan ve tedavisi yapılan olgularımızın tanı ve tedavi özelliklerini belirlemek, morbidite ve mortalite açısından değerlendirmektir.Yöntem: Kliniğimizde Echinococcus granulosus'e bağlı hidatik hastalık tanısı konulan ve tedavisi yapılan 49 hasta değerlendirildi. Hastalar yaş, cinsiyet, semptomların başlamasından sonraki geçen süre, semptom ve bulgular, tanı metodları, kistin lokalizasyonu, çapı, sayısı, tedavi yöntemleri, mortalite, morbidite ve nüks açısından değerlendirildi. Tanı ultrasonografi, tomografi, Casoni ve Weinberg testleri ile konuldu. Ameliyat sonrası dönemde 27 hastaya Albendezol tedavisi verildi.Bulgular: Hastaların 24'ü erkek, 25'i kız ve yaş ortalaması 10.5 yıl idi. En sık başvuru şikayeti karında ağrı idi. Kist 27 olguyla (%67) en sık karaciğerde lokalizeydi. Kistler açık cerrahi ve perkütan yolla tedavi edildi. Hastaların 47'sinde (%96) kistektomi, kapitonaj ve drenaj uygulandı. Perkütan tedavi 2 (%4) hastada uygulandı. Ameliyat sonrası ölen hastamız olmadı. Ortalama 24 aylık (8-60 ay) takip sürecinde %4 oranında nüks gelişti.Sonuç: Sonuç olarak çocuklarda cerrahi girişimle kist hidatiklerinin tedavisi başarılı olmaktadır. Ayrıca, hidatik hastalık bölgemizde yaygın olarak devam etmektedir.
  • [ X ]
    Öğe
    Çocuklarda travmatik pankreas psödokistlerine yaklaşım
    (2008) Sığa, Mesut; Önen, Abdurrahman; Otçu, Selçuk; Çiğdem, Murat Kemal
    Giriş: Çocuklarda, genellikle travmalardan sonra oluşan, pankreas psödokistlerinde tedavi yaklaşımı halen tartışmalıdır. Bu çalışmada, kliniğimizde takip ve tedavi edilen travmatik pankreas psödokistli olgular sunularak tedavi yaklaşımları tartışıldı.Gereç ve Yöntem: 2003-2007 yılları arasında, travma sonrası pankreas psödokisti nedeniyle başvuran 9 olgu değerlendirildi. Tüm olgulara ultrasonografi, bilgisayarlı tomografi ve serum amilaz düzeyi tetkikleri yapıldı.Bulgular: Olguların 8’i erkek, 1’i kızdı. Yaş ortalamaları 9,2 idi (6-15 yaş). Olguların 4’ü bisiklet kazaları, 3’ü yüksekten düşme, 1’i darp ve 1’i araç dışı trafik kazası nedeniyle yaralanmıştı. Olguların tümünde karın ağrısı temel yakınmaydı. Kist boyutları 5 ile 17 cm arasında olup ortalama 10,3 cm’di. Psödokistin gelişme zamanı ortalama 17 gündü (9-30 gün). Olguların 4’ünde (% 44,4) travmadan sonraki iki hafta içinde psödokist geliştiği saptandı. Tüm olgularda serum amilaz düzeyi yüksek bulundu. Olguların tümü öncelikle konservatif olarak takip edildi. Konservatif tedavide, nazogastrik sonda takılması, total parenteral beslenme ve antibiyoterapi yapıldı. Olguların 3’ü (% 33) konservatif tedaviden fayda görürken 6 (% 66.6) olguda girişim gerekti. Dört olguya ultrasonografi eşliğinde perkütan drenaj, 1 olguya transgastrik kistogastrostomi ve 1 olguya da laparotomi ile kist drenajı yapıldı. Perkütan kist drenajı yapılan bir olguda septik şok gelişti ve tedaviyle sorunsuz iyileşti. Diğer bir olguda ise hiçbir yakınma olmamasına rağmen serum amilaz düzeyi uzun süre (8 ay) ısrarla yüksek seyretti. Hiçbir hasta kaybedilmedi.Sonuç: Çocuklarda travma sonrası pankreas psödokistleri erken dönemde de oluşabilir. Travma sonrası pankreas psödokisti gelişen tüm olgular öncelikle konservatif yaklaşımla izlenmeli, ancak mide çıkış obstrüksiyonuna neden olan ve/veya çapı 6 cm’den büyük olan kistlerde konservatif tedavinin başarı şansı düşük olduğundan girişim düşünülebilir.
  • [ X ]
    Öğe
    Çocuklardaki retrokaval üreterlerde hangi tedavi yaklaşımı?
    (2007) Çiğdem, Murat Kemal; Önen, Abdurrahman; Akay, Hatice; Okur, Hanifi
    Retrokaval üreter, çocukluk yaş grubunda çok nadir görülen bir patolojidir. Bu çalışmada, nadir patolojili 2 retrokaval olgumuzun, tanı, tedavi seçenekleri ve takip sonuçlarını sunmaktayız. Olgularımızdan biri, ciddi hidronefroz ve belirgin şikayetler nedeniyle cerrahi olarak tedavi edildi. Diğer olgu ise, orta düzeyde hidronefroz varlığı ve belirgin şikayet olmaması nedeniyle konservatif olarak takip edildi. Retrokaval üreterli olgularda tedavi yaklaşımı, üreteropelvik bileşke darlığı olan hastalardakine benzer şekilde olabilir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Commentary: Ultrasound-based scoring system for indication of pyeloplasty in patients with UPJO-like hydronephrosis
    (Frontiers Media S.A., 2020) Önen, Abdurrahman
    A recent study has suggested a pyeloplasty prediction score (PPS) using three ultrasound parameters to determine who need surgery and who do not in infants (<3 years old) with ureteropelvic junction obstruction (UPJO)-like hydronephrosis (1). They recommend a combination of SFU grade (A), transverse AP diameter (B) and the absolute percentage difference of ipsilateral and contralateral renal lengths at baseline (C) to predict a criteria for surgical need. This study suggests that any infant UPJO-like hydronephrosis with a PPS of 8 or higher are 8 times more likely to undergo pyeloplasty (1). Unfortunately, none of these parameters is ideal to use due to many disadvantages and/or limitations (2). When we put problematic parameters together it is unlikely to get a correct beneficial result from them.
  • [ X ]
    Öğe
    Dalak tüberkülozlu hastada splenektomi: Olgu sunumu
    (2004) Önen, Abdurrahman; Yaramış, Ahmet; Şenyiğit, Abdurrahman; Deveci, Engin
    Yaklaşık 20 aylık halsizlik, iştahsızlık, öksürük, ateş, gece terlemesi ve kilo kaybı yakınmaları olan 4 yaşında erkek çocuk hastanemize getirilmiş, bir yıldan beri akciğer tüberkülozu tanısıyla antitüberküloz tedavi almasına karşın genel durumunda anlamlı düzelme olmadığı öğrenilmiştir. Ön-arka akciğer filiminde mikronodüler infiltrasyon, karın ultrasonografisi ve bilgisayarlı tomografisinde dalakta çok sayıda nodül ve/veya mikroapseler saptanmış ve splenektomi yapılmıştır. Ameliyatta dalak tamamen kalsifiye çok sayıda nodül ve mikroapselerle kaplanmış olarak bulunmuştur. Splenektomi sonrası, erken dönemde genel durumu düzelen ve yakınmaları gerileyen hastaya iki yıl boyunca antitüberküloz tedavi verilmiştir. Dört yıllık izlem sonrası son kontrolünde yakınması olmayıp genel durumu iyi ve gelişimi normaldir. Dalak tüberkülozu sıklığı son zamanlarda artmıştır. Özellikle tüberkülozun sık gö-rüldüğü bölgelerde tüberkülöz dalak apselerinden şüphenilmelidir. Erken tanı ve erken ilaç tedavisi önemlidir. Erken tedavi edilmeyen veya tedaviye dirençli dalak abseli olgular splenektomiden yarar görebilir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Disfonksiyonel işemeli çocuklarda üriner biofeedback tedavisinin
    (2014) Okur, Mehmet Hanifi; Arslan, Mehmet Şerif; Aydoğdu, Bahattin; Arslan, Serkan; Zeytun, Hikmet; Basuguy, Erol; Önen, Abdurrahman; Uygun, İbrahim; Çiğdem, Murat Kemal; Otçu, Selçuk
    Özet: Giriş: İşeme disfonksiyonları (İD), çocuk üroloji polikliniklerindeki hastaların yaklaşık %40’ını oluşturan oldukça yaygın bir problemdir. Üroflometri tanı ve takipte kullanılabilen non invaziv bir testtir. Bu çalışmada, İD tedavisinde aktif pelvik taban kaslarının (PTK) gevşetilmesini amaçlayan biofeedback ve Kegel egzersizleri kombinasyon tedavisinin etkinliğini göstermeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışma da elektromyografi (EMG)’li üroflometride ile işeme esnasında EMG’de PTK aktif olarak saptanan İD tanısı konan hastalar çalışmaya dahil edildi. İşeme paternleri stacatto, interrupted, plato ve normal olarak sınıflandırıldı. Biofeedback tedavisinde çocuklara gluteal ve karın kaslarını kullanmadan sadece sfinkter kontraksiyonu yapması öğretildi. Her seans 3 saniye kontraksiyon ve 10 sn gevşeme peryotları şeklinde 10 dakika uygulandı. Ayrıca kombine tedavi olarak Kegel egzersizleriyle aktif PTK gevşetilmesi öğretildi. Sonrasında evlerinde egzersizlere, günde 2 defa 10’ar dakika 3 sn sıkma 10 sn gevşeme seanslarına ebeveyn gözetiminde 6 ay boyunca devam edildi. Bulgular: Gündüz idrar kaçırması, ani işeme ihtiyacı, kaka yapmada zorluk, gece idrar kaçırması, tekrarlayan İYE, işeme esnasında ıkınma şikayetleriyle başvuran 150 hastadan EMG’li üroflometrilerinde aktif PTK tespit edilen 78 hasta İD tanısıyla çalışmaya dahil edildi. Olguların yaşları 6 ile 17 yıl arasında değişmekte olup, ortalama yaş 6,5 yıl idi. Olguların 31 (%39,7)’i erkek, 47 (%60,3)’si kız idi. Üroflometride 78 hastanın; 37 (%47,4) staccato, 24 (%30,7) normal, 12 (%15,3) plato ve 5 (%6,4)’inde interrupted işeme paternleri saptandı. 6 aylık tedavi sonrasında uykuda işeme şikayeti olan olguların %68,8’inde, urge inkontinanslıların %72,8’inde, tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonluların %81’inde, kabızlığı olanların %85’inde, vezikoüreteralreflüsü olanların %77’inde, rezidü idrar saptanan olguların %79’unda tam düzelme sağlandı. Sonuç: İD kliniğine kabızlık, üriner inkontinans, enürezis noktürna, tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonları eşlik edebilir. Dikkatli bir planlama ve düzenli kontrollerle 5 yaş ve üzeri çocuklarda uygulanacak biofeedback ve Kegel egzersizlerinin kombine tedavisi ile hastaların çoğunu bir kısmını tedavi edebiliriz.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Effectiveness of extracorporeal shock wave lithotripsy in urolithiasis patients under 2 years of age
    (Permanyer Publications, 2023) Basuguy, Erol; Önen, Abdurrahman; Azizoğlu, Mustafa; Okur, Mehmet Hanifi; Aydoğdu, Bahattin; Arslan, Serkan
    Objective: In this study, we present our extracorporeal shock wave lithotripsy (ESWL) outcomes in urolithiasis patients under the age of two. Materials and Methods: The procedure was performed with patients < 2 years of age sedated, under anesthesia using ketamine and Dormicum (midazolam), in the supine position. Fragmentation was evaluated by fluoroscopy after the procedure. Results: A total of 74 procedures were performed on 65 kidneys. One patient with bilateral stones had two sessions of ESWL on the right side; three sessions of ESWL were performed in one patient with a unilateral stone, and two sessions were performed in seven patients with unilateral stones. All other patients underwent one session of ESWL. As post-procedural complications, hematuria was observed in 14 patients (12 mild and 2 significant), and vomiting occurred in 1 patient. Ureterorenoscopy was performed in 5 patients, and percutaneous nephrolithotomy in 6 patients due to a failed procedure. Conclusion: As a result, ESWL treatment is effective and has advantages such as a short hospitalization time, good reproducibility, cost-effectiveness, and a low rate of complications. Therefore, we recommend ESWL as the first-line treatment for renal and proximal ureteral stones in infants < 2 years of age.