Yazar "Çaçan, Erdal" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 15 / 15
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Balık Yemine İlave Edilen Yonca Ununun, Balık Yeminin Besleme Değeri Üzerindeki Etkisinin Araştırılması(2023) Başbağ, Mehmet; Çaçan, Erdal; Şireli, Halit DenizÇalışma, balık yemine ilave edilen yonca ununun, balık yeminin besleme değeri üzerindeki etkisini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Çalışmada yonca unu ile balık yeminin saf halleri ile belli oranlarda karışımları kullanılmıştır. Yonca unu ile balık yeminin saf ve karışımlarının, incelenen özelliklerden kuru madde, ham protein, ADF, NDF sindirilebilir kuru madde, sindirilebilir enerji, metabolik enerji, kuru madde tüketimi, nispi yem değeri, fosfor, potasyum ve kalsiyum oranları üzerindeki etkisinin istatistiksel olarak önemli (P≤0.01), magnezyum içeriği üzerindeki etkisinin ise önemsiz olduğu belirlenmiştir. Çalışmada en yüksek kuru madde ve ham protein oranları yalın balık yeminden elde edilmiştir. En düşük ADF ve NDF oranları ile en yüksek sindirilebilir kuru madde, sindirilebilir enerji, metabolik enerji, kuru madde tüketimi ve nispi yem değeri ise yalın balık yemi ile birlikte % 5, % 10 ve % 15 oranında yonca unu ilave edilen karışımlardan alınmıştır. Bu nedenle, balık yemine % 5-15 arasında değişen oranlarda yonca unu ilave edilmesinin avantajlı olabileceği sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca balık yemine yonca unu ilavesi ile balık yeminin potasyum ile kalsiyum içeriğinin de zenginleştiği belirlenmiştir.Öğe Bazı buğdaygil bitki türlerinin yem kalite değerlerinin belirlenmesi ve biplot analiz yöntemi ile özelliklerarası ilişkilerin değerlendirilmesi(2018) Başbağ, Mehmet; Çaçan, Erdal; Sayar, Mehmet SalihHayvan beslemesinde kullanılacak kaba yemlere ait besin içeriklerinin ve kalite parametrelerininönceden bilinmesi başarılı bir hayvancılık için büyük öneme sahiptir. Bu çalışma doğal olarak yetişen bazıbuğdaygil yem bitkisi türlerinin yem kalitesini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Dicle Üniversitesikampüs alanında yeralan doğal vejetasyondan 2017 yılında toplanan 13 değişik buğdaygil cinsine ait 15buğdaygil yem bitkisi türü, araştırmanın materyalini oluşturmuştur. Bitki türlerine ait doğadan toplanantohumlar Dicle Üniversitesi Ziraat Fakültesi Araştırma arazinde ayrı ayrı parsellere ekilerek, çiçeklenmedöneminde ot ile ilgi analizlerinin yapılması için hasat edilmiştir. Her parselden 3 tekerrürlü olarak alınankuru ot örnekleri Dicle Üniversitesi Bilim ve Teknoloji Uygulama ve Araştırma Merkezi (DÜBTAM)Laboratuarlarında analiz edilmiştir. İncelenen özelliklere ait veriler üzerinde yapılan istatiksel analizsonucuna göre, incelenen tüm özellikler için buğdaygil bitki türlerinin 0.01 düzeyinde birbirlerinden farklıolduğu saptanmıştır. Ayrıca araştırmada incelenen özelliklerin 15 buğdaygil türü arasında aşağıdakiaralıklarda değişim gösterdiği belirlenmiştir; ham protein oranı (HP) - %6.2-19.3; kuru madde oranı (KMO)- %88.9-91.7; asit deterjanda çözünmeyen lif oranı (ADF) - %22.9-43.2; nötral deterjanda çözünmeyen liforanı (NDF) - %45.9-74.6; asit deterjanda çözünmeyen protein oranı (ADP) - %0.08- 0.63; sindirilebilirkuru madde oranı (SKM) %55.3-71.0; kuru madde tüketimi oranı (KMT) - %1.61-2.62 ve nisbi yemdeğerleri (NYD) - 68.9-143.1. Biplot analiz yöntemiyle yapılan analizlerde ise aşağıdaki sonuçlaraulaşılmıştır. İncelenen özelliklerin birbirinden farklı 5 grup oluşturduğu belirlenmiştir. Kuru madde oranı,ADF ve NDF oranlarından oluşan 3 özellik arasında olumlu ve önemli ilişki saptanmış olup, bu üç özellikbakımından sindirilebilirlik oranı ve nisbi yem değerleri en düşük olan Bromus tectorum türü öne çıkmıştır.Öte yandan, aynı grupta yeralan ham protein oranı, magnezyum içeriği ve sindirilebilir kuru madde oranıözellikleri arasında da olumlu ve önemli ilişki olduğu saptanmıştır. Bu üç özelliğin bulunduğu grupta yeralan tek buğdaygil türü olan Lolium perenne türü dikkat çekici bulunmuştur. Yine aynı şekilde nisbi yemdeğeri ve kuru madde tüketim oranı özellikleri arasında da önemli olumlu ilişki olduğu belirlenmiş olup, ikiözellik bakımından ise Festuca arundinacea ve Phalaris canariensis türleri öne çıkmıştır.Öğe Bazı Tıbbi ve Aromatik Bitkilerin Yem Kalitesi Açısından Değerlendirilmesi(2018) Çaçan, Erdal; Başbağ, Mehmet; Sayar, Mehmet Salih; Tonçer, Özlem; Karan, HalilBu çalışma, Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nin çayır-mera alanlarında doğal olarak yetişen ve hayvanlar tarafındantüketilen bazı tıbbi ve aromatik bitkilerin yem kalitesini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada materyal olarak 2017yılında toplanan 13 adet farklı tıbbi ve aromatik bitki türü (Mentha spicata, Origanum onites, Thymus kotschyanus, Salviaofficinalis, Artemisia sp., Aloysia citriodora, Melissa officinalis, Tanacetum densum, Ocimum basilicum, Satureja hortensis,Mentha piperita, Thymbra spicata ve Phlomis kotschyana) kullanılmıştır. Her tür için bitkilerin çiçeklenme döneminde üçtekerrürlü olarak alınan otlarında analizler yapılmıştır. Analiz sonuçlarına göre tıbbi ve aromatik bitkilerin ham protein (HP)oranları % 10.74-24.59, asit deterjanda çözünmeyen lif (ADF) oranları % 17.31-40.99, nötral deterjanda çözünmeyen lif(NDF) oranları % 26.39-56.34, sindirilebilir kuru madde (SKM) oranları % 57.0-75.4, kuru madde tüketim (KMT) oranları %2.13-4.55, nispi yem değerleri (NYD) 94.1-251.2, kalsiyum (Ca) oranları % 0.94-2.01, magnezyum (Mg) oranları % 0.25-0.63, potasyum (K) oranları % 1.76-3.78 ve fosfor (P) oranları % 0.14-0.32 arasında değişim göstermiştir. Araştırmada baştaOcimum basilicum türü olmak üzere türlerin 11 tanesinin en iyi ot kalitesini ifade eden Prime sınıfında yer aldığı belirlenmiştir.Melissa officinalis türü 145.4 nispi yem değeri ile bir alt sınıf olan birinci sınıfta, en düşük nispi yem değerine (94.1) sahipPhlomis kotschyana türünün ise üçüncü kalite sınıfında yer aldığı belirlenmiştir. Bu çalışma, tıbbi ve aromatik bitkilerinyüksek kalitede yem üretme potansiyeline sahip olduğunu göstermiştir. Ancak bu bitki türlerine ait otlar, hayvanların yoğuntüketimine sunulmadan önce alkoloid ve glikozit gibi toksik madde içerikleri ile beraber, kalsiyum ve fosfor gibi mineralmadde içeriklerindeki uyumsuzluklardan kaynaklanabilecek olumsuzluklara da dikkat edilmesi gerektiği unutulmamalıdır.Öğe Bingöl ili merkez ilçesi Yelesen ve Dikme köyleri meralarının farklı yöney ve yükseltilerinde yer alan bitki türleri(Harran Üniversitesi Ziraat Fakültesi, 2017) Çaçan, Erdal; Başbağ, MehmetBu araştırma; Bingöl ili merkez ilçesi Yelesen ve Dikme köyleri meralarının farklı yöney ve yükseltilerinde yer alan bitki türlerinin tespiti ve birbirleriyle karşılaştırılması amacıyla 2012 ve 2013 yıllarında yürütülmüştür. İki yıllık araştırmanın sonucunda; toplam 29 bitki familyasının, 96 farklı cinsinde, 155 bitki taksonu tespit edilmiştir. Taksonların 15'i azalıcı, 9'u çoğalıcı ve 131 tanesinin de istilacı olduğu belirlenmiştir. Botanik kompozisyonda azalıcıların oranı %14.86, çoğalıcıların oranı %14.56 ve istilacıların oranı ise %70.59 olarak belirlenmiştir. Saptanan taksonların %11.0'ının buğdaygil, %18.1'inin baklagil ve %71.0'ının diğer familyalardan türlere ait olduğu ve sırasıyla en çok baklagiller (Fabaceae 28 adet), ballıbabagiller (Lamiaceae 20 adet), papatyagiller (Asteraceae 19 adet) ve buğdaygiller (Poaceae 17 adet) familyalarında yer alan bitkilerden olduğu saptanmıştır. Yöneyler bakımından; tür çeşitliliğinin en fazla olduğu yöneyin 90 tür ile kuzey yöneyi olduğu, bunu 83 tür ile batı, 74 tür ile doğu ve 71 tür ile güney yöneylerinin takip ettiği belirlenmiştir. Yükseltiler bakımından; üçüncü yükseltilerin (1704 m) 102 tür ile en zengin çeşitliliğine sahip olduğu, bunu 85 tür ile ikinci yükseltilerin (1876 m) takip ettiği, en düşük değeri ise 80 tür ile birinci yükseltilerin (1992 m) verdiği gözlenmiştir. Çalışmada; batı ve kuzey yöneylerinin tür varlığı açısından daha zengin olduğu, yükseltiler bakımından ise aşağılara doğru inildikçe tür zenginliğinin arttığı tespit edilmiştir.Öğe Bingöl ili merkez ilçesi Yelesen-Dikme köyleri meralarının farklı yöney ve yükseltilerindeki bitki tür ve kompozisyonları ile ot verim ve kalitelerinin belirlenmesi(2016) Çaçan, Erdal; Başbağ, MehmetBu araştırma; Bingöl ili merkez ilçesi Yelesen-Dikme köyleri meralarının dört farklı yöneyinin ve her yöneye ait üç farklı yükseltinin verim ve kalite açısından birbirleriyle karşılaştırılması amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada 29 bitki familyasının 96 farklı cinsinden 155 bitki taksonu tespit edilmiştir. En fazla tür zenginliğine 90 adet ile kuzey yöneyi ve 102 adet ile üçüncü yükseltiler (1704 m) sahip olmuştur. Araştırma sonuçları; mera alanının %68.19'nun bitki ile kaplı olduğunu, kaplama alanına göre botanik kompozisyonun %17.39'unu buğdaygiller, %21.09'unu baklagiller ve %61.52'sini diğer familya bitkilerinin oluşturduğunu, buğdaygillerin en fazla kuzey (%23.06) yöneyinde ve üçüncü yükseltilerde (%21.61), baklagillerin en fazla güney (%27.43) yöneyinde ve ikinci yükseltilerde (%26.61), diğer familya bitkilerinin en fazla doğu (%68.95) yöneyinde ve birinci yükseltilerde (%67.28) olduğunu göstermiştir. Merada en yaygın türlerin yöneyler için; Astragalus gummifer (%17.56), Plantago lanceolata (%10.51), Hordeum bulbosum (%9.58) olduğu, yükseltiler için; Astragalus gummifer (%18.06), Plantago lanceolata (%12.69) ve Eremurus spectabilis (%9.49) olduğu tespit edilmiştir. Merada yer alan bitkilerin boyları 6.61-9.82 cm arasında değişim göstermiştir. En yüksek bitki boyunu batı yöneyi (9.82 cm) ve birinci yükseltiler (1992 m) vermiştir. En iyi mera kalite derecesini 3.41 ile kuzey yöneyi ve 3.84 ile üçüncü yükseltiler vermiş ve mera durumu zayıf olarak belirlenmiştir. En yüksek benzerlik oranı %51.91 ile kuzey-batı yöneyleri ve %47.18 ile ikinci ve üçüncü yükseltiler arasında bulunmuştur. Meranın yaş ot verimi ortalama 546.64 kg/da olarak bulunmuş, en yüksek yaş ot verimi güney yöneyinden (570.50 kg/da) ve ikinci yükseltilerden (561.12 kg/da) elde edilmiştir. Meranın kuru ot verimi ortalama 143.54 kg/da olarak bulunmuş, en yüksek kuru ot verimi doğu yöneyinden (152.80 kg/da) ve ikinci yükseltilerden (167.76 kg/da) elde edilmiştir. Ağırlığa göre botanik kompozisyonda buğdaygillerin oranı %20.60, baklagillerin oranı %21.85 ve diğer familya bitkileri oranı da %57.55 olarak bulunmuştur. Otlatma kapasitesi 41.01 BBHB olarak bulunmuştur. Kuru otta; ham protein oranları %17.11-19.83, ham protein verimleri 23.75-26.15 kg/da, ADF oranları %35.31-%37.20, NDF oranları %50.19-%54.96, SKM oranları %59.92-%61.39, KMT oranları %2.25-%2.45, NYD değerleri 105.59-117.78, fosfor oranları %0.27-%0.34, potasyum oranları %1.82-%2.11, kalsiyum oranları %1.46-%1.71 ve magnezyum oranlarının da %0.36-%0.43 arasında değişim gösterdiği tespit edilmiştir. Anahtar Kelimeler: Mera, Yöney, Yükselti, Ot Verimi, Ot Kalitesi, Bitki KompozisyonuÖğe Bingöl İli Merkez İlçesi Yelesen-Dikme Köylerinin Farklı Yöney ve Yükseltilerde Yer Alan Mera Kesimlerinde Botanik Kompozisyon ve Ot Veriminin Değişimi(2016) Başbağ, Mehmet; Çaçan, ErdalBu araştırma; Bingöl İli Merkez İlçesi Yelesen-Dikme köyleri meralarının dörtfarklı yöneyi ve her yöneye ait üç farklı yükseltinin botanik kompozisyonve verim açısından karşılaştırılması amacıyla 2012 ve 2013 yıllarındayürütülmüştür. Araştırmada; mera alanının %68.19unun bitki ile kaplı olduğu,en fazla bitki ile kaplı alan oranının Kuzey yöneyinde olduğu ve yükseklikarttıkça bitki ile kaplı alan oranının azaldığı, botanik kompozisyonun%17.39unu buğdaygiller, %21.09unu baklagiller ve %61.52sini diğer familyabitkilerinin oluşturduğu tespit edilmiştir. En yüksek benzerlik oranı %51.91 ilekuzey-batı yöneyleri ve %47.18 ile ikinci ve üçüncü yükseltiler arasındabulunmuştur. Meranın yaş ot verimi ortalama 546.64 kg/da, kuru ot verimi iseortalama 143.54 kg/da olarak tespit edilmiştir. Ağırlığa göre botanikkompozisyonda buğdaygillerin oranı %20.60, baklagillerin oranı %21.85 vediğer familya bitkileri oranı da %57.55 olarak elde edilmiştir. Çalışmaneticesinde bu mera alanlarında ıslah ve amenajman çalışmalarının yürütülmesigerektiği kanaatine varılmıştır.Öğe Determination of the quality degree, grazing capacity and hay quality of rangelands in different directions and altitudes(2019) Çaçan, Erdal; Başbağ, MehmetThis study was conducted to determine the rangeland quality degree, grazing capacity and hay quality of rangelands at four different directions and three altitudes. The best rangeland quality degree was determined in rangelands facing the North (3.41) and at 1704 m altitude (3.84), and rangelands condition was classified as “poor”. Grazing capacity of the rangelands was determined to be 41.01 animal unit, and required rangelands area for 1 animal unit was calculated to be 2.44 hectares. The dry hay content was determined to be 18.50% crude protein, 36.4% acid detergent fiber, 52.1% neutral detergent fiber, 60.5% digestible dry matter, 2.39% dry matter intake, 113.5 relative feed value, 0.30% phosphor, 2.00% potassium, 1.63% calcium, and 0.38% magnesium. West and South directions in terms of crude protein; South direction and 1704 m altitude in terms of phosphor; South, East and West directions in terms of calcium; West direction, 1704 m and 1876 m altitudes in terms of magnesium gave the best results.Öğe Determining Forage Quality Values of Salvia multicaulis VAHL. Species Collected From Different Locations of the Southeastern Anatolia Region of Turkey(2020) Çaçan, Erdal; Sayar, Mehmet Salih; Başbağ, MehmetThe study was conducted to determine forage quality criteria of Salvia multicaulis VAHL. species collected from different locations of Southeastern Anatolia Region of Turkey in 2018. Results of statistical analysis of the study data revealed that there were significant differences among the locations for all of the investigated traits. Additionally, among the locations the investigated traits were changed as following; dry matter content (DM) 88.66-91.58%, crude protein content (CP) 16.47-25.37%, insoluble protein content in acid detergent (ADP) 0.8%-1.10%, acid detergent fiber content (ADF) 22.08-29.54%, neutral detergent fiber content (NDF) 29.71-%43.85%, calcium (Ca) content 1.22-1.82%, phosphor (P) content 0.23-0,40%, Ca:P ratio 3.05-6.87, potassium (K) content 1.20-2.58%, magnesium (Mg) content 0.28-0.46% and K/(Ca+Mg) ratio 0.55-1.44. Results of the study revealed that dry forage of Salvia multicaulis species is both rich in terms of crude protein content and having a high digestibility level and its macro minerals content and K/(Ca+Mg) ratio to be sufficient for animal feeding. However, due to its too high level Ca:P ratio than critical top level (2:1), it is important to be careful against the risk of poisoning of animals when the forages of this species are used in animal feeding. Hence, additional research is required to determine the harmful effect of the species on the livestock health.Öğe Determining quality traits of some concentrate feedstuffs and assessments on relations between the feeds and the traits using biplot analysis(Parlar Scientific Publications, 2021) Başbağ, Mehmet; Sayar, Mehmet Salih; Çaçan, Erdal; Karan, HalilThe study was conducted to determine quality traits of some concentrate feedstuffs. For this purpose, commonly used eight concentrate feedstuffs samples were subjected to laboratory analyzes with three replications. According to the analysis results the means of investigated traits were ranged as follow; dry matter contents (DM) 87.29-92.13%, crude ash contents (CAC) 1.57-7.21%, organic matter contents (OM) 81.35-89.01%, crude protein contents (CP) 7.07-45.94%, crude oil contents (CO) 0.89-9.07%, crude cellulose contents (CS) 3.40-39.50%, metabolic energy values (ME) 3112.1-3265.3 kcal/kg, nitrogen-free extract (NFE) 28.50-72.95%, calcium contents (CA) 0.20-1.48%, magnesium contents (MG) 0.02-0.37%, phosphor contents (P) 0.27-0.50%, potassium contents (K) 0.36-2.60%, acid detergent fiber (ADF) contents 9.12 - 44.03%, neutral detergent fiber (NDF) contents 11.12-62.88%, digestible dry matter (DDM) contents 54.60-80.24%, dry matter intake (DMI) 1.91-13.16% and relative feed value (RFV) values 80.77-809.68. Additionally, biplot analysis revealed that there were positive relationship among ADF, NDF, CS, CO and DM traits. Accordingly; safflower meal (1) and cottonseed meal (2) went ahead for these traits. Similarly, positive relationship was determined among ME, RFV, DDM, DMI, NFE and K traits. Exclusively, the ground corn grain (3) was found superior for the important traits, so it was found as having best quality feedstuff.Öğe Güneydoğu Anadolu bölgesi doğal alanlarından toplanan bazı baklagil yem bitkisi türlerinde kalite özelliklerinin belirlenmesi(2016) Çaçan, Erdal; Başbağ, MehmetGüneydoğu Anadolu Bölgesi doğal meralarından toplanan bazı Medicago, Trifolium ve Vicia türlerinde kalite özelliklerinin belirlenmesi amacıyla yürütülen bu çalışmada; Ham Protein değerleri sırasıyla % 13.53 - 23.34, % 12.25 - 24.09, % 16.72 - 25.06; Kuru Madde oranları % 12.1 - 32.4, % 10.78 - 52.21, % 12.69 - 0.43; Asit Deterjanda Çözünmeyen Lif (ADF) oranları % 30.01 - 37.60, % 22.99 - 40.99, % 25.10 - 34.71; Asit Deterjanda Çözünmeyen Protein (ADP) oranları % 0.62 - 0.91, % 0.59 - 1.11, % 0.51 - 1.28; Nötral Deterjanda Çözünmeyen Lif (NDF) oranları % 38.96 - 49.77, % 35.00 - 52.10, % 36.30 - 43.22; Sindirilebilir Kuru Madde (SKM) % 59.61 - 65.52, % 58.39 - 70.99, % 61.86 - 69.35; Kuru Madde Tüketimi (KMT) % 2.41 - 3.08, % 2.30 - 3.43, % 2.78 - 3.31; Nispi Yem Değerleri (NYD) % 111.41 - 156.31, % 101.72 - 188.57, % 133.14 - 175.77; Fosfor (P) oranları % 0.29 - 0.41, % 0.28 - 0.42, % 0.33 - 0.51; Potasyum (K) oranları % 1.76 - 2.55, % 1.31 - 3.57, % 1.54 - 3.82; Kalsiyum (Ca) oranları % 1.09 - 1.61, % 1.14 - 1.48, % 0.78 - 1.63 ve Magnezyum (Mg) oranları % 0.22 - 0.33, % 0.26 - 0.36, % 0.24 - 0.36 aralıklarında değişim gösterdiği tespit edilmiştir. Anahtar Kelimeler: Medicago spp., Trifolium spp., Vicia spp., ADF, NDF, ADP, Kalite ÖzellikleriÖğe Güneydoğu Anadolu Bölgesinin Farklı Lokasyonlarından Toplanan Boynuzlu Geven (AstragalushamosusL.) Otunun Bazı Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi(2019) Çaçan, Erdal; Sayar, Mehmet Salih; Başbağ, Mehmet; Fırat, MehmetBu çalışma, Güneydoğu Anadolu Bölgesinde yayılış gösteren AstragalushamosusL. türünün hayvanlar için besleme değerlerinintespit edilmesi ve lokasyonların benzerlik durumlarınınortaya çıkarılması amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada bitkisel materyal olarak, Güneydoğu Anadolu Bölgesinin 20 değişik lokasyonundan toplanan Astragalushamosustürüne ait bitkiler kullanılmıştır. Astragalushamosustürüne ait bitkilerin kuru otlarında ham protein oranı, ADP (asit deterjanda çözünmeyen protein), ADF (asit deterjanda çözünmeyen lif), NDF (nötral deterjanda çözünmeyen lif), sindirilebilir kuru madde (SKM), kuru madde tüketimi (KMT), nispi yem değeri (NYD), kalsiyum (Ca), magnezyum (Mg), fosfor (P) ve potasyum (K) içerikleri belirlenmiş, yapılan istatiksel analizlerde, incelenen bu özelliklerin tümü bakımından lokasyonlar arasında önemli farklılıklar olduğu saptanmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgular değerlendirildiğinde,Astragalushamosustürünün ADF ve NDF oranlarının düşük, ham protein, sindirilebilir kuru madde, kuru madde tüketimi ve nispi yem değerlerinin yüksek ve ideal düzeyde olduğu görülmüştür. Kalsiyum, fosfor, potasyum, magnezyum ve K:(Ca+Mg) oranlarının da istenilen düzeyde, ancak Ca:P oranının olması gereken maksimum düzeyin (>2) üzerinde olduğu tespit edilmiştir.Lokasyonların benzerlik durumlarını tespit etmek için kümeleme analizi yapılmıştır. Yapılan kümeleme analizi neticesinde 20 farklı lokasyonun esasında dört gruba ayrılacak şekilde varyasyon gösterdiği görülmüştür.İncelenen özellikler açısından Diyarbakır-Ergani ve Mardin-Merkez lokasyonlarının birbirine en yakın, Diyarbakır-Merkez (1) ile Şırnak-Cizre lokasyonların ise birbirine en uzak lokasyonlar olduğu görülmüştürÖğe Investigation of the effect of mixture of broiler chick feed and alfalfa flour on the nutritional value of broiler chick feed(Anadolu Ziraat Mühendisleri Derneği, 2024) Basbag, Mehmet; Çaçan, Erdal; Şireli, Halit DenizThis study aims to investigate the effect of adding alfalfa flour to broiler chicken feed on its nutritional value. Commercial broiler chicken feed obtained from the market and alfalfa flour derived from the Başbağ alfalfa variety were used in the study. Mixtures of alfalfa flour and broiler chicken feed were examined at ratios ranging from 5% to 50%. The impact of these mixtures on quality parameters such as dry matter, crude protein, ADF, NDF rates, as well as energy parameters like digestible energy, metabolizable energy, and some macro-element contents was evaluated. The analyses revealed that both the pure forms of alfalfa flour and broiler chicken feed, as well as their mixtures, had a statistically significant effect on the investigated properties. While the lowest acid detergent insoluble fiber (ADF) and neutral detergent insoluble fiber (NDF) ratios were obtained from pure broiler chicken feed, the highest dry matter (DM), crude protein (CP), digestible dry matter (DDM), digestible energy (DE), metabolic energy (ME), dry matter intake (DMI), relative feed value (RFV), phosphorus (P), and potassium (K) values were obtained from samples containing 5% alfalfa flour in addition to pure broiler chicken feed. Therefore, the addition of 5% alfalfa flour to broiler chicken feed is considered advantageous. Additionally, it was observed that the addition of alfalfa flour led to an improvement in the calcium and magnesium content of the broiler chicken feedÖğe Silajlık mısırda bazı kalite özelliklerinin farklı ekim zamanlarına göre değişimi(Bingöl Üniversitesi, 2021) Çaçan, Erdal; İpekşen, SibelThis study was performed to determine variation of some quality characteristics in silage corn according to different sowing times in Bingöl ecological conditions in 2016 cultivation seasons. In this study, two silage corn varieties (30B74 and Burak) were used and the experiment was established according to divided parcels in randomized blocks design with 3 replications. In the study; CP (crude protein), ADF (acid detergent fiber), NDF (neutral detergent fiber), DDM (digestible dry matter), DMI (dry matter intake), RFV (relative feed value), Ca (calcium), Mg (magnesium), P (phosphorus) and K (potassium) were investigated. In the study, it was found that sowing times had a significant effect on the rate of CP, ADF and DDM among the investigated properties (P?0.05). It was determined that the highest CP ratio was obtained from the third, fourth and fifth sowing times, the lowest ADF and the highest DDM ratios were obtained from the second, third and fifth sowing times. As a result, it is seen that the third sowing time is the co-sowing time that gives the most ideal value for crude protein, ADF and DDM ratios. Therefore, it is concluded that the third sowing time, the first half of May, is the ideal sowing time for Bingöl conditions in terms of current characteristics.Öğe SOME SHRUB AND TREE TAXA IN THE GRASSLAND-PASTURE AND NATURAL VEGETATION OF TURKEY(Bilal GÜMÜŞ, 2017) Başbağ, Mehmet; Çaçan, Erdal; Sayar, Mehmet Salih; Karan, HalilSome shrub and tree taxa identified by different researchers in the meadow-pasture and natural vegetation of Turkey have been summarized in paper. Total 108 genus and 227 taxa were identified from 49 plant families. Although the vast majority of these taxa (165 taxa-72.7%) had shrub formation and the numbers of taxa in tree formation was only 27 taxa (11.9%). The other 35 plant taxa (15.4%) had a transitional formation between shrub and tree formations. When plants were ordered in terms of family, genus and taxa; Rosaceae was the first number family in 14 genus and 38 taxa (16.7%), Leguminosae in 12 genus and 35 taxa (15.9%), and Labiatae family in 11 genus and 25 taxa (11.0%) followed it. Even though the most taxa possessing families for shrub formation were Leguminosae (36 taxa), Labiatae (25 taxa) and Rosacea (21 taxa), for tree formation the ranking was as Fagaceae (5 taxa), Anacardiaceae (3 taxa), Ericaceae, Cupressaceae and Moraceae (2 taxa). Fagaceae (5 taxa), Anacardiaceae (3 taxa), Ericaceae, Cupressaceae ve Moraceae (2 taxa) families respectively had the most taxa belonging to transitional formation between shrub and tree formations. The results showed that the Kermes oak (Quercus coccifera) (in 11 studies), Black shrub (Paliurus spina-christi) (in 9 studies) and Murt shrub (Myrtus communis) (in 7 studies) were the most cited and frequently encountered shrub taxa by researchers in Turkey. Additionally, among the taxa were identified seven taxa as "endemic" and five taxa as “rare”plants.Öğe Yonca Unu İlave Edilen Süt Sığırı Kesif Yeminin Kimyasal Yapısının Değişimi Üzerine Bir Araştırma(Hakkari Üniversitesi, 2023) Basbag, Mehmet; Çaçan, Erdal; Şireli, Halit DenizSüt sığır kesif yemine ilave edilen yonca ununun, kesif yemin besleme değeri üzerindeki etkisinin belirlenmesi amacıyla bu çalışma yürütülmüştür. Çalışmada yonca unu ile kesif yemin yalın halleri ile bunların belli oranlarda karışımları çalışma konusu olarak belirlenmiştir. Yonca unu ile kesif yemin yalın halleri ve karışımlarının, incelenen özelliklerden ham protein, ADF, sindirilebilir kuru madde, sindirilebilir enerji, metabolik enerji, fosfor, potasyum, kalsiyum, magnezyum, Ca/P ve K/(Ca+Mg) oranları üzerindeki etkisinin istatistiksel olarak önemli, NDF, kuru madde tüketimi ve nispi yem değeri üzerindeki etkisinin ise önemsiz olduğu belirlenmiştir. Çalışmada en düşük ADF oranı ile en yüksek sindirilebilir kuru madde, sindirilebilir enerji ve metabolik enerji değerleri saf halde kesif yem, saf halde yonca unu ve 95 g kesif yem ile 5 g yonca unu karışımından elde edilmiştir. Dolayısıyla süt sığır kesif yemine %5 oranında yonca ununun ilave edilmesi avantajlı olduğu ve masrafları düşüreceği ön görülmektedir. Ayrıca süt sığır kesif yemine yonca ununun ilave edilmesi, kesif yemi potasyum, kalsiyum ve magnezyum açısından zenginleştireceği ve yemin Ca/P ile K/(Ca+Mg) oranlarını da düşürdüğü görülmüştür.
