Effectiveness of sonoelastography and diffusion MRI ADC value in discriminating between malignant and benign lesions of the breast

Abstract

Objective: We aimed to evaluate the diagnostic value and comparison of sonoelastography and diffusion-weighted magnetic resonance imaging in differentiation of benign and malignant breast masses. Method: Forty-five patients who were referred to our Radiology Department for the biopsy of a known breast mass following a breast MRI were evaluated by sonoelastography using a 5-scaled Tsukuba scoring system and measurements of ADC values on diffusion weighted MRIs. Contribution of the Tsukuba scores and ADC values of the masses to the conventional methods were evaluated. Results: Histopathological results of all masses with Tsukuba scores 1 and 2 were evaluated as benign. Histopathological results of 37.5% of patients with a Tsukuba score of 3 were found to be benign and 62.5% of the patients were found to be malignant. Histopathologically 80% of the patients with a Tsukuba score of 4 were evaluated to have malignant, while all (100 %) of the patients with a Tsukuba score of 5 were considered to have malignant disease. Statistically significant correlation was found between the histopathological results and Tsukuba scoring system (p<0.05). Sonoelastographic sensitivity, specificity, positive, and negative predictive values were 83.3%, 96.3%, 93.7% and 89.6%, respectively in the patients with Tsukuba scores of 4 and 5. The mean ADC values of histopathologically proven malignant, and benign masses were 0.95±0.17x10-3 mm2 /sec and 1.37±0.16x10-3 mm2 / sec, respectively. The mean ADC value of histopathologically proven malignant masses was significantly lower than histopathologically proven benign masses (p<0.01). At sonoelastographic evaluation, one false-positive and 5 false-negative results were found. Three out of 4 false-negative results were diagnosed correctly using ADC values. False-negativity was detected in one lesion diagnosed based on both sonoelastographic results, and ADC values. Conclusion: We think solely sonoelastography or ADC evaluations are inadequate, however, can be used in differentiation of benign and malignant breast masses.

Amaç: Çalışmamızda meme kitlelerinin malign-benign ayırımında sonoelastografi ve difüzyon manyetik rezonans görüntüleme (MRG) tekniklerinin tanısal değerinin araştırılması ve karşılaştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Meme kitlesi nedeniyle Hastanemiz Radyoloji Kliniği’ne histopatolojik inceleme için başvuran hastalardan MRG tetkiki yapılmış olan 45 hastaya işlem öncesi beş puanlı ‘Tsukuba’ skorlama yöntemi kullanılarak sonoelastografik inceleme ve difüzyon MRG incelemelerinden “apparent diffusion coefficient” (ADC) ölçümleri yapıldı. Tsukuba skorlaması ve kitle ADC değerlerinin konvansiyonel yöntemlere katkıları değerlendirildi. Bulgular: Tsukuba skoru 1 ve 2 olan olguların tamamının histopatolojik inceleme sonucu benign değerlendirilmiştir. Tsukuba skoru 3 olan olguların %37,5’inin histopatoloji sonucu malign, %62,5’inin benign olarak saptanmıştır. Tsukuba skoru 4 olan olguların %80’inin patoloji sonucu malign iken, Tsukuba skoru 5 olan olguların %100’ü malign değerlendirilmiştir. Histopatoloji sonucu ile Tsukuba skorlaması arasında istatistiksel olarak anlamlı bir uyum bulunmaktadır (p<0.05). Tsukuba skor 4 ve skor 5’te duyarlılık %83,3, özgüllük %96,3, pozitif kestirim değeri %93,7 ve negatif kestirim değeri %89,6 olarak bulunmuştur. Histopatolojik olarak kanıtlanmış malign kitlelerin ortalama ADC değeri 0.95±0.17x10-3 mm2 /sn iken benign kitlelerin ADC değeri 1.37±0.16x10-3 mm2 /sn idi. Histopatolojik olarak kanıtlanmış malign kitlelerin ortalama ADC değeri, histopatolojik olarak kanıtlanmış benign kitlelerden anlamlı olarak daha düşüktü (p<0.01). Sonoelastografik değerlendirmede 1 yanlış pozitif ve 5 yanlış negatif sonuç saptandı. Yanlış negatif saptanan 4 lezyonun 3’üne ADC ölçümleri ile doğru tanı koyuldu. Bir lezyon hem sonoelastografik olarak, hem de ADC değerlerinde yanlış negatif saptandı. Sonuç: Yalnızca sonoelastografi ve ADC ölçümlerinin tek başına malign-benign ayrımında yetersiz olduğunu ancak birbirlerini tamamlayıcı alternatif yöntemler olarak kullanılabileceğini düşünmekteyiz.