The relation of Helicobacter pylori with intestinal metaplasia, gastric atrophy and BCL-2

Abstract

Amaç: Gastrik kanserdeki olaylar dizisinin; kronik gastritis, atrofi, intestinal metaplazi, displazi ve karsinoma şeklinde olduğu kabul edilmektedir. Hp’nin bu kronik olaylar zincirinin başında yer aldığı bilinmektedir. Bu nedenle; Hp’nin kronik inflamasyon, atrofi, aktivite derecesi, intestinal metaplazi ve antiapoptotik bir gen olan bcl-2 ile ilişkisini araştırdık. Yöntem: Çalışmaya, endoskopilerinde antrum ağırlıklı kronik gastritis saptanan toplam 52 alındı. 35’i kadın (% 67.3), 17’si erkek (% 32.7) hastadan oluşup, kadınların yaş ortalaması 44.5; erkeklerin yaş ortalaması ise 41.5 olarak tespit edildi. Tüm vakalarda % 53.8 oranında Hp saptandı ve tüm vakalarda kronik inflamasyon bulundu. Hp yoğunluğu ile kronik inflamasyon derecesi, atrofi derecesi ve aktivite derecesi arasında istatistiksel olarak anlamlı olmak üzere (+) korelasyon görüldü. Bulgular: Hp saptanan hastaların % 7.1’inde bcl-2 (+) bulunurken, Hp (-) hastaların % 4.1’inde bcl-2 (+) bulundu. Ancak, Hp (+) kronik atrofik gastritisli 23 hastanın 2’sinde (% 8.7) bcl-2 (+) iken, Hp(-) kronik atrofik gastritisli 9 hastanın 1’inde (% 11.1) bcl-2 (+) bulundu. Yani Hp (-) kronik atrofik gastritisde, Hp (+) kronik atrofik gastritise göre daha fazla bcl-2 (+)’liği görüldü. Hp(+) saptanan bcl-2 (+) 2 vakada da atrofi ve İM birlikteliği görüldü. İM’de atrofiye göre oransal olarak daha fazla bcl-2 (+)’liği görüldü. Bu verilere göre, oransal olarak bcl-2 (+)’liği Hp (+)’lerde daha fazla bulunmasına rağmen, istatistiki olarak anlamlı bulunamadı. Yine, bcl-2 (+)’liği ile atrofi arasında istatiksel verilere göre anlamlı bir ilişki bulunamadı. Bu durum vaka sayısının fazla olmamasına bağlandı. İM ile bcl-2 arasında ise istatistiki olarak veriler anlamlı bulunmuş olup, aralarında (+) korelasyon saptanmıştır. Sonuç: Bu verilerden Hp infeksiyonunun kronik gastritis gelişiminden sonra atrofi, İM gelişiminde önemli bir rol oynadığı, nötrofil aktivasyonu ile anlamlı bir ilişkisi olduğu ve yine Hp yoğunluğu arttıkça kronik gastritis derecesi, aktivite derecesi ve atrofi derecesinin arttığı sonuçlarını çıkarabiliriz. Apoptozisi arttırdığı bilinen Hp’nin, direkt olarak değil de, indirekt olarak atrofi ve İM oluşumuna yol açarak antiapoptotik bir gen olan bcl-2 expresyonunu arttırdığını gördük. İM’de atrofiye göre daha fazla bcl-2 (+)’liği gördük. İstatistiksel oranların anlam kazanması ve gastrik kansere doğru ilerledikçe bcl-2 ekspresyonunun arttığını desteklemek için, displazik ve gastrik Ca’lı hastaları da kapsayacak şekilde geniş vaka serili çalışmalara ihtiyaç vardır.