Can empagliflozin improve left ventricular strain parameters in patients with type-2 diabetes mellitus and normal ejection fraction?

Abstract

Objectives: Sodium-glucose cotransporter-2 (SGLT-2) inhibitors are known to improve symptoms and reduce mortality in patients with heart failure (HF). Empagliflozin is an SGLT-2 inhibitor. Although empagliflozin is beneficial in patients with type-2 diabetes mellitus (DM) with or without HF, data on how empagliflozin affects echocardiographic parameters are limited. We aim to evaluate the changes in left ventricular myocardial strain parameters with 2-dimensional speckle-tracking echocardiography (2D-STE) in patients with type-2 DM and normal ejection fraction (EF) after empagliflozin treatment. Methods: A total of 92 participants were included in our study. Forty-eight of them had type-2 DM and 44 were the control group. The left ventricular ejection fraction (LVEF) of the type-2 DM patients was normal, and there were no HF symptoms and findings. Empagliflozin 10 mg once daily was given to the diabetic group. Initial and at the end of the 3rd month, the 2D-STE parameters of the diabetic group were compared. Results: The median age of the study population was 52.0 (46.0-58.0, IQR), and 48 (52.1%) were female. The left ventricle global longitudinal strain (LV-GLS), left ventricle global circumferential strain (LV-GCS), and left ventricular global radial strain (LV-GRS) were less in the diabetic group than in the control group (p value < 0.001, < 0.001, and < 0.001, respectively). There was a significant increase in the LV-GLS and LV-GCS compared to before empagliflozin treatment (-20.0 [-17.6;-20.9] vs -19.2 [-17.5;-20.2], p= 0.005 and -18.9 [-16.0;-20.8] vs -17.1 [-15.8;-18.7], p= 0.003, respectively). Although the LV-GRS increased compared to baseline, the change was not significant (37.0 [31.0-41.6] vs 36.3 [32.4-40.3], p= 0.776). Conclusion: In our study, after empagliflozin treatment left ventricular myocardial strain parameters such as LV-GLS and LV-GCS were improved in patients with type-2 DM and normal EF.

Giriş ve Amaç: Sodyum-glukoz kotransporter-2 (SGLT-2) inhibitörlerinin kalp yetmezliği (KY) hastalarında semptomları iyileştirdiği ve mortaliteyi azalttığı biliniyor. Empagliflozin bir SGLT-2 inhibitörüdür. KY olsun veya olmasın tip-2 diyabetes mellituslu (DM) hastalarda empagliflozinin yararları bilinse de, ekokardiyografik parametreleri nasıl etkilediği ile ilgili veriler kısıtlıdır. Amacımız, empagliflozin tedavisi sonrası normal ejeksiyon fraksiyonu (EF) olan tip-2 DM’li hastalarda 2 boyutlu speckle tracking ekokardiyografi (2D-STE) ile sol ventrikül miyokardiyal strain parametrelerindeki değişiklikleri değerlendirmektir. Yöntemler: Çalışmamıza toplam 92 katılımcı dahil edildi. Bunların 48'i tip-2 DM tanılı hasta grubu ve 44'ü ise sağlıklı kontrol grubundan oluşmaktaydı. Tip-2 DM hastalarının sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu (LVEF) normaldi. Ayrıca bu hastalarda KY semptom ve bulguları yoktu. Diyabetik hasta grubuna günde bir kez 10 mg empagliflozin verildi. Bu hastaların başlangıç ve 3. ayın sonunda 2DSTE parametreleri karşılaştırıldı. Bulgular: Çalışma popülasyonunun median yaşı 52.0 (46.0-58,0, IQR) olup, bunların 48'i (%52,1) kadındı. Sol ventrikül global longitüdinal strain (LV-GLS), sol ventrikül global sirkümferensiyal strain (LV-GCS) ve sol ventrikül global radyal strain (LV-GRS) diyabetik grupta kontrol grubuna göre daha düşüktü (sırasıyla p değeri <0.001, <0.001 ve <0.001). Empagliflozin tedavisi öncesine göre LV-GLS ve LV-GCS de önemli bir artış görüldü (sırasıyla; -20.0 [-17.6;-20,9] vs -19.2 [- 17.5;-20.2], p= 0,005 ve -18,9 [-16.0;-20,8] vs -17,1 [-15.8;-18.7], p= 0,003). LV-GRS başlangıca göre artmış olsa da bu anlamlı değildi (37.0 [31.0-41.6] vs 36.3 [32.4-40.3], p= 0.776). Sonuç: Çalışmamızda, EF'si normal olan tip-2 diyabeti olan hastalarda empagliflozin tedavisi sonrası LV-GLS ve LV-GCS gibi sol ventrikül miyokardiyal strain parametrelerinde iyileşme görülmüştür.