Tuva Türkleri'nde höömey söyleme biçimi
Citation
Malkoç, T. ve Çelik, S. (2020). Tuva Türkleri'nde höömey söyleme biçimi. Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi, 8 (23) , 58-74. https://doi.org/10.33692/avrasyad.735271Abstract
Batı dünyası tarafından 1930’lu yıllarda keşfedilen geleneksel bir şarkı söyleme biçimi
olan Höömey, Moğolca bir kelime olup gırtlaktan şarkı söyleme anlamına gelmektedir. Bu şarkı
söyleme biçimi Rusya Federasyonu’na bağlı Güney Sibirya’da yaşayan Tuva Türkleri tarafından
icra edilmektedir. Bu söyleme biçimini Altay, Saha, Hakas ve Moğolistan’da görmekteyiz.
Halkların şarkı söyleme biçimlerini ele alırken coğrafi, sosyolojik, dini, folklorik ve kültürel
açılardan bütünsel bir yaklaşımla ele almak, onları anlamamız ve çözümlememiz bakımından
son derece önemlidir. Sesimiz duygularımızın aynası olmakla beraber; oldukça da karmaşık bir
enstrümandır. Şarkı söyleme, toplumların yaşantılarıyla şekillenir; şarkı söylemedeki ekoller,
tarzlar o toplumun kodları olmakla beraber, geçmişten günümüze kadar gelen aktarımla beraber
bir geleneğin temsilcisidir. Şarkı söyleme tekniği açısından; Höömey şarkı söyleme biçimi, aynı
anda birden fazla sesin oluşagelmesi (harmonikler) ve duyurulmasından meydana gelmektedir.
Ses oluşumu esnasında Höömey şarkıcılarının basınçlı nefes kullanımıyla oluşturduğu geçici
kıvrımlar, ses telleri dışında farklı bir ses kaynağının oluşmasına sebep olmaktadır. Tuva
Türkleri’nin yaşam biçiminden, inanış biçimine kadar, bu şarkı söyleme stilini oluşturan
etkenlerin temelinde Şamanizm’in ve destancıların etkisi de önemli bir rol oynamaktadır. Dil
yapısından kaynaklanan özellikler de Türkçe’nin arkaik özelliklerini barındıran Tuva Türkçesi’nin
içerisindeki bazı gırtlaksı ünlülerin olması höömey söyleme biçimini etkileyebileceği bulgularına
dikkat çekilmiştir. Tuva folkloru açısından çalışmada Höömeyin farklı söyleme türleri incelenerek
bu söyleme biçimleri arasındaki farklılıklar ve icra özellikleri üzerinde durulmuştur. Sesi
oluşturan mekanizmalara değinilerek, gırtlaktan şarkı söyleme geleneğinin oluşumu, ses
organlarının nasıl hareket ettiği, sesin akustik ve fiziksel özelliğiyle incelenerek; sesi üreten
organların fonksiyonel işlevleri ve bazı formant bulguları yorumlanmıştır. Khoomei is a traditional singing style that discovered by the Western world in the 1930s.
It is a Mongolian word that meaning singing through the throat. This form of singing is performed
by Tuva Turks living in Southern Siberia which is affiliated with the Russian Federation. This
form of singing continues to exist in the neighbors of the Tuva Altai Republic, Sakha, Khakas
and Mongolia. When dealing with the way people sing, the geographical, sociological, religious,
folkloric and cultural aspects are of utmost importance in terms of understanding and analyzing
them. Our voice is the mirror of our emotions; it is a very complex instrument. Singing is shaped
by the lives of societies. Singing styles and schools are the codes of that society, they represent a tradition with the transfer from past to present. In terms of singing technique; Khoomei singing
form consists of the formation and harmonics of more than one sound at the same time.
Temporary folds created by khoomei singers with the use of pressurized breath during the
formation of sound causes the formation of a different sound source other than the vocal cords.
From the lifestyle of Tuva Turks to the way of belief, the effect of shamanism and epics play an
important role in the basis of the factors that make up this singing style. Attention has been
drawn to the findings that some of the pharyngeal vowels in the Tuva Turkish language which
includes archaic features of Turkish, may have an effect on the way of singing hoomey. In terms
of Tuva folklore, in the study, the different types of singing of khoomei have been examined and
the differences and performance characteristics of these khoomei styles have been
emphasized. By referring to the mechanisms that make up the vocal, the formation of the
tradition of singing through the larynx-throat, how the organs of the voice move, and the
acoustic and physical characteristics of the sound; Functional functions of some organs
producing the voice and some formant findings were interpreted.