Gedik, ErcanGirgin, SadullahKeleş, CelalettinTaçyıldız, İbrahim HalilOnat, SerdarÇiftci, Fatih2024-04-242024-04-2420081306-696X1307-7945https://search.trdizin.gov.tr/yayin/detay/82417https://hdl.handle.net/11468/26380AMAÇ: Torakoabdominal yaralanmalarda morbidite ve mortaliteyi etkileyen prognostik faktörler değerlendirildi. GEREÇ-YÖNTEM: Haziran 1996-Kasım 2005 tarihleri arasında torakoabdominal yaralanmaya maruz kalan ve laparotomi uygulanan 250 hasta (227 erkek, 23 kadın; ort. yaş 30,1±5,11; dağılım 15-71) geriye dönük olarak incelendi. Hastalar yaş, cinsiyet, travma operasyon entervali, şok, yatış süresi, yaralanan organ sayısı, kan transfüzyonu, kapalı toraks drenajı, torakotomi, abdominal travma indeksi, yaralanma şiddet skoru, kısaltılmış yaralanma ölçeği, revize edilmiş travma skoru ve komplikasyonlara göre değerlendirildi. BULGULAR: Genel mortalite oranı %15,6, morbidite oranı ise %53,5 idi. Mortaliteye etkili faktörler, travma operasyon entervali ?3 saat (p=0,03), şok mevcudiyeti (p=0,003), kan transfüzyon sayısının artması (p=0,001), yaralanan organ sayısının ?3 olması (p=0,001) ve erken dönem kapalı toraks drenajı yapılmaması (p=0,008) idi. Travma operasyon entervali <3 saat (p=0,02), kan transfüzyon sayısının artması (p=0,02), yaralanan organ sayısının ?3 olması (p=0,001) ve erken dönem kapalı toraks drenajı yapılmaması (p=0,005) morbiditeye etkili faktörlerdi. SONUÇ: Travma operasyon entervalinin üç saatten fazla olması, yaralanan yandaş organ sayısının üçten fazla olması ve kan transfüzyon sayısının artmasının mortalite ve morbiditeyi artırdığı saptandı, fakat şok mevcudiyetinin sadece mortaliteyi artırdığı gözlendi. Diğer tarafdan kapalı toraks drenajının uygun zamanda uygulanmasının mortalite ve morbiditeyi azalttığı saptandı.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessArticle14323123882417