Sağır, AbuzerBaşbağ, SemaTemiz, MefharÇimen, İsmail2024-04-242024-04-242001https://search.trdizin.gov.tr/yayin/detay/604259https://hdl.handle.net/11468/255951.07.2001 00:00Dicle Havzasında, pamuk, ürün gelirinin diğer tarla bitkilerine göre daha fazla olması nedeniyle tercih edilmekte ve münavebe yeterince yapılamadan arımı süregelmektedir. Bunun sonucunda da Pamuk Solgunluk Hastalığı (Verticillium dahliae Kleb) sorun olmaktadır. Yine aynı bölgede, pamuk lasadının yağışlı ve soğuk günlere sarkması nedeniyle verim ve kalitede iüşüşler görülmektedir.Bu çalışmada; gelişme engelleyicisi Paclobutrazol'un söz konusu hastalık etmeni ile bulaşık pamuk ekili arazide uygulanmasıyla erkenciliğin arttırılması ve solgunluk hastalığının azaltılmasıyla verim artışı amaçlanmıştır. 1998 yılında,Nazilli 87 ;1999 yılında ise, Sure-Grow SG 501 pamuk çeşitlerinde kimyasalın verilme dozu ve verilme zamanı belirlenmeye çalışılmıştır. Araştırmada, retardantın erkenciliği artırmada ve hastalığı azaltmada etkili alduğu, lif kalite özelliğine herhangi bir olumsuz etkisinin olmadığı tespit edilmiştir. Inhibitorün, erken verilmesi ve doz artışı durumunda hastalığı azaltmada daha etkili olduğu ancak aşırı bodurluk ve dejenerasyonla verim kaybına neden olduğu ortaya çıkarılmıştır. Hastalık ve erkencilik açısından en uygun verilme zamanı ikinci sulama ile üçüncü sulama arasındaki süre olarak belirlenmiştir. Sözü edilen engelleyicinin bitki habitusunu küçültücü etkisinden yararlanılarak birim alana daha fazla bitkinin yerleştirilmesi düşünülmüş ve bu doğrultuda 2000 yılında, Maraş 92 pamuk çeşidinde, ikinci sulamadan sonra topraktan metre kareye 0.05 gram dozun pamuk işçiliğinde önemli bir yer tutan seyreltmenin yapılmadan verilmesiyle verimde yaklaşık %48 artış sağlanmıştır. Sonuç olarak , Paclobutrazol'un 0.05g/$m^{2}$ dozunun, pamukta seyreltme yapılmadan (birim alana daha fazla bitki ile) ikinci sulamadan sonra, bitki boyu 40-50 cm'ye ulaştığında, verilmesi uygun görülmüştür.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessProject130604259