Üzel, HülyaDevecioğlu, CelalYolbaş, İlyasGüneş, AliŞen, VelatKelekçi, Selvi2024-04-242024-04-2420121309-85781309-6621https://search.trdizin.gov.tr/yayin/detay/158452https://hdl.handle.net/11468/26876Amaç: Perinatal asfiksi, yenidoğan döneminin önemli mortalite ve morbidite nedenlerinden biridir. Bu çalış- manın amacı yenidoğan asfiksisi için antenatal, natal ve postnatal risk faktörlerini araştırmak, perinatal asfiksili yenidoğanlarda bilinen risk faktörleri ile Sarnat ve Sarnat skorları ilişkisini ve risk faktörlerinin hastanede kalış süre- si ve sağkalım ile ilişkisini belirlemektir. Gereç ve yöntem: Bu çalışmada perinatal asfiksi tanısı alan 210 vakanın dosya kayıtları geriye dönük olarak in- celendi. Hastaların demografik özellikleri, risk faktörleri ve Sarnat and Sarnat klinik evreleme özellikleri analiz edildi. Bulgular: Hastaların %67,7’sinde antepartum, %91’inde intrapartum ve %29,5‘inde postpartum risk faktörü bulun- maktaydı. Yıllara göre incelendiğinde perinatal asfiksili olgu %28,1 oranında en fazla 2007 yılında görülürken yıllar içinde bir düşüş ile birlikte %21 oranında 2010 yı- lında tanı almıştı ve evre 3 olgu sayısı ve mortalite oranı anlamlı şekilde azalmıştı (p<0.05). Sonuç: Doğum sırasında ki daha az önlenebilir doğum asfiksisi nedenleri daha sık görülmektedir. Risk faktörleri- nin erken tespit edilmesi yanında uygun prenatal, natal ve postnatal bakım, düşük APGAR skorlu ve acil sezeryan doğumların azalması perinatal asfiksi sıklığını önemli öl- çüde azaltacaktır. Yoğun bakım ihtiyacı ve resüsitasyon yapılan yenidoğanların yeterli donanıma sahip merkezler- de izlenmesi de asfiksiye bağlı komplikasyonları azalta- cağını düşünüyoruz. Anahtar kelimeler:trinfo:eu-repo/semantics/openAccessArticle32194198158452