Hoşoğlu, SalihÇelen, Mustafa KemalGeyik, Mehmet FarukAyaz, CelalÖzmen, EsenUluğ, Mehmet2024-04-242024-04-2420101307-671Xhttps://search.trdizin.gov.tr/yayin/detay/129179https://hdl.handle.net/11468/26549Amaç: Gram negatif bakteri (GNB)’lerde antibiyotik direnci tüm dünyada giderek artmaktadır. Bu çalışmada, yatan hastalardan izole edilen GNB’lerin bazı antibiyotiklere karşı direnç oranlarını belirleyerek, ampirik antibiyotik tedavisi için yol gösterici sonuçlar elde etmek amaçlandı. Materyal ve Metod: Bu çalışmada, Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde Mayıs 2003 ile Nisan 2005 tarihleri arasında, yatan hastalarda çeşitli klinik örneklerden izole edilen 898 GNB incelendi. Antibiyotik direncini saptamak için mikrodilüsyon yöntemi kullanıldı. Bulgular: En sık izole edilen GNB’ler sırasıyla Escherichia coli (n=282), Enterobacter spp. (n=215), P. aeruginosa (n=101), Klebsiella spp. (n=95), S. maltophilia (n=69) ve Acinetobacter spp. (n=52) idi. Genel antibiyotik direnç oranları seftriakson için %73, sefotaksim için %68, seftazidim için %63, trimetoprim-sulfametaksazol için %60, siprofloksasin için %51, amikasin için %20, imipenem için %3 ve meropenem için %2 olarak tespit edildi. Bu çalışmada, izole edilen GNB’lerin üçüncü kuşak sefalosporinlere, trimetoprim-sulfametaksazole ve siprofloksasine karşı direnç oranları çalışılan diğer antibiyotiklere göre daha yüksek bulundu. Sonuç: Uygun ampirik antibiyotik tedavisi için her hastanenin kendi direnç oranlarını düzenli aralıklarla izlemesi gerekmektedir. Yapılacak sürveyans çalışmaları ampirik tedavi yaklaşımı için yol gösterici olacaktır.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessArticle1233239129179